Czy w związku z planowanym Połączeniem: - powstanie po stronie G. dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce; - Spółka będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a na G. będzie ciążył obowiązek przekazania Spółce kwoty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2024 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek wspólny z 30 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia czy w związku z planowanym Połączeniem:

- powstanie po stronie G. dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce;

- Spółka będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a na G. będzie ciążył obowiązek przekazania Spółce kwoty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania: (…)

(dalej: „G.”)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania: (…) (dalej: „Spółka”, „GL.”)

Opis zdarzenia przyszłego

Informacje na temat podmiotów Zainteresowanych

G. jest h. spółką kapitałową i rezydentem podatkowym w H. G. nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Polski (w szczególności nie posiada w Polsce swojego zagranicznego zakładu). G. posiada 100% akcji w kapitale zakładowym Spółki od momentu jej rejestracji, tj. od 16 lutego 2006 r. GL. jest polską spółką kapitałową i polskim rezydentem podatkowym. W konsekwencji Zainteresowani potwierdzają, że stanowią podmioty powiązane w rozumieniu przepisów o cenach transferowych.

Spółka należy do grupy kapitałowej (…) (dalej: „Grupa”). Jest podmiotem skupiającym działalność Grupy w Polsce. W zw. z tym Spółka posiada również udziały innych spółek kapitałowych oraz osobowych. Przedmiotem działalności spółek zależnych jest między innymi działalność deweloperska i sprzedaż lokali we własnym imieniu oraz działalność budowlana, działalność holdingowa czy finansowa, jak również świadczenie różnego rodzaju usług wsparcia na rzecz podmiotów z Grupy (np. wynajem i zarządzanie nieruchomościami, marketing, usługi księgowe i administracyjne, zarządzanie projektami inwestycyjnymi). GL. posiada ona łącznie udziały w (…) spółkach zależnych (bezpośrednio i pośrednio). Podmiotów świadczących działalność pomocniczą wobec podstawowej działalności Grupy, czyli prowadzenia działalności w branży deweloperskiej i zajmowania się głównie budową oraz sprzedażą nieruchomości mieszkaniowych oraz lokali komercyjnych w Polsce, jest w Grupie 13. Spółka spełnia więc definicję spółki nieruchomościowej w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT, gdyż co najmniej 50% wartości rynkowej aktywów Spółki pośrednio stanowi wartość rynkowa nieruchomości położonych na terytorium Polski oraz wartość rynkowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł.

Informacje na temat planowanego Połączenia

G. planuje w pierwszej połowie 2024 r. przeniesienie 100% posiadanych udziałów w Spółce do swojego bezpośredniego całościowego udziałowca (…), z siedzibą pod adresem: (…), zarejestrowanej w Rejestrze Handlowym w Madrycie, numer CIF spółki: (…), numer karty rejestrowej spółki: (…) w ramach połączenia (dalej: „Połączenie”). Połączenie będzie podlegać właściwym przepisom prawa h., a jego skutkiem będzie sukcesja uniwersalna - na GL. z mocy prawa przejdą wszystkie aktywa, zobowiązania oraz należności G. Pomiędzy G. a GL. nie dojdzie do zawarcia umowy dwustronnej lub innej transakcji, w której G. zbędzie na rzecz GL. swoje aktywa, należności i przeniesienie zobowiązania. W wyniku Połączenia G. przestanie istnieć.

Połączenie dokonywane jest z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych na skutek decyzji biznesowej o skonsolidowaniu działalności Grupy w H., w stosunku do Połączenia, nie znajdą więc zastosowania właściwe przepisy mające na celu zapobieganie działaniom polegającym na unikaniu opodatkowania. W rezultacie, w zakresie przedmiotowego Wniosku, nie znajdzie zastosowania przesłanka z art. 14b § 5b pkt 1 Ordynacji podatkowej, to jest przesłanka do odmowy wydania interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że stanowią czynność lub element czynności skutkującej unikaniem opodatkowania.

Status Spółki jako podmiotu zainteresowanego wydaniem interpretacji indywidualnej

Z dniem 1 stycznia 2021 r. do ustawy o CIT wprowadzono w art. 4a pkt 35, definicję spółki nieruchomościowej. Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 3 ust. 3 pkt 4a za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu przeniesienia własności akcji w spółce nieruchomościowej.

Zainteresowani wskazują, że uzyskanie stanowiska Organu w treści rozstrzygnięcia niniejszego wniosku dotyczącego zasad opodatkowania G. w Polsce w związku z realizacją Połączenia na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 4 lub art. 3 ust. 3 pkt 4a ustawy o CIT, będzie mieć wpływ na obowiązek Spółki (lub brak tego obowiązku) do pobrania i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych na podstawie art. 26aa ust. 1 ustawy CIT oraz sporządzenia informacji o wpłaconej przez płatnika zaliczce na podatek dochodowy od osób prawnych na podstawie art. 26aa ust. 4 ustawy CIT.

Ponadto, powyższe zagadnienie ma też wpływ na powstanie po stronie GL. obowiązku przekazania Spółce kwoty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 4 ustawy o CIT.

W konsekwencji, zasadne jest złożenie przez Spółkę niniejszego wniosku wspólne z G.

Pytania

1.Czy w związku z planowanym Połączeniem powstanie po stronie G. dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce?

2.Czy, w związku z planowanym Połączeniem Spółka będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, a na G. będzie ciążył obowiązek przekazania Spółce kwoty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 4 ustawy o CIT?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

1.Zdaniem Zainteresowanych, w wyniku realizacji opisanego Połączenia, nie powstanie po stronie G. jakikolwiek dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, w szczególności z tytułu przeniesienia własności udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej tj. w Spółce ze względu na fakt, iż Połączenie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

2.Zdaniem Zainteresowanych, w związku z Połączeniem Spółka nie będzie działała w charakterze płatnika zobowiązanego do pobrania i zapłaty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a na G. nie będzie ciążył obowiązek przekazania Spółce kwoty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie Stanowiska Zainteresowanych

Ad 1.

Jak Zainteresowani wskazywali w opisie stanu faktycznego, G. jest rezydentem podatkowym w H.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 4 i 4a Ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

- tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

- tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

Zdaniem Zainteresowanych, pod pojęciem „przeniesienie własności udziałów”, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4 i 4a ustawy o CIT, należy rozumieć wszelkie formy przeniesienia własności udziałów, które dokonywane są w drodze dwustronnej czynności prawnej pomiędzy dotychczasowym właścicielem udziałów a nabywcą, której przedmiotem są udziały w spółce. Chodzi tu w szczególności o jakąkolwiek formę zbycia udziałów w zamian za wynagrodzenie. W zakresie pojęcia „zbycia” nie mieści się natomiast przejście udziałów na spółkę przejmującą z mocy prawa w drodze sukcesji uniwersalnej na skutek połączenia.

Pojęcie „zbycia” nie posiada definicji legalnej w przepisach prawa podatkowego. Ustawa o CIT nie definiuje wprost pojęcia „zbycia”, w szczególności nie definiuje pojęcia „zbycia udziałów”. Takiej definicji brak również w innych aktach prawnych funkcjonujących poza systemem prawa podatkowego, w związku z czym zasadne jest odwołanie do słownikowej definicji tego pojęcia. Definicje słownikowe wskazują, że poprzez „zbyć” rozumie się „sprzedać coś” (według internetowego Słownika Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl, oraz Wielkiego Słownika Języka Polskiego, wsjp.pl), czy też „sprzedać coś, odstąpić za pieniądze” (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego dostępny na www.sip.pwn.pl/doroszewski).

W celu analizy pojęcia „zbycie” pomocna staje się treść art. 155 § 1 KC, zgodnie z którym: „Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły”.

Definicja „zbycia” jest zatem pojęciem szerszym niż np. sprzedaż czy darowizna bowiem każde wyzbycie się rzeczy lub praw rodzi po stronie zbywającego skutek w postaci braku władztwa nad rzeczą lub prawem. Uregulowania prawne dają zatem podstawę do twierdzenia, że w pojęciu „zbycie” mieszczą się zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne formy przeniesienia własności. Jednak istotą „zbycia” jest zatem umowa (stosunek cywilnoprawny) między dwoma podmiotami - zbywcą i nabywcą.

Znajduje to swoje odzwierciedlenie w ustawie o CIT. Należy zauważyć, że ustawa o CIT używa pojęcia „zbycie” niekiedy samodzielnie, a innym razem wraz z doprecyzowaniem „odpłatne” (np. w art. 11n, 14, 22d). Może to świadczyć o tym, że ustawodawca poprzez samodzielne użycie pojęcia „zbycie” rozumie zarówno zbycie odpłatne, jak i nieodpłatne (pod tytułem darmym). Nie zmienia to jednak istoty zbycia, którym jest umowa między dwoma podmiotami, i które tym samym nie obejmuje takich form zmiany właściciela, które następują z mocy prawa, w wyniku podjęcia innej czynności.

Potwierdza to również projekt ustawy zmieniającej Ustawę o CIT z dniem 1 stycznia 2021 r. Zgodnie z Uzasadnieniem Projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Druk nr 642): „Kolejnym elementem pakietu uszczelniającego jest wprowadzenie rozwiązań ułatwiających dochodzenie należności podatkowych w przypadku dochodu ze sprzedaży udziałów (akcji) w spółkach nieruchomościowych przez nierezydentów.” (str. 14 uzasadnienia). Ustawodawca wskazywał, że przyjęte rozwiązania z zakresu dochodzenia należności podatkowych w przypadku zbycia udziałów w spółkach nieruchomościowych przez nierezydentów mają na celu ograniczenie negatywnego działania podatników związanego ze sprzedażą udziałów.

Ustawodawca posługuje się pojęciem „strony dokonującej zbycia” oraz „transakcji zbycia”. Tymczasem w opisanym zdarzeniu przyszłym nie wystąpi podmiot „dokonujący zbycia”/strona transakcji, gdyż G. zostanie połączony z swoim bezpośrednim całościowym udziałowcem GL. i przestanie istnieć, co będzie automatycznie skutkować przeniesieniem posiadanego majątku na rzecz GL. Skutkiem Połączenia będzie sukcesja uniwersalna - na GL. z mocy prawa przejdą wszystkie aktywa, zobowiązania oraz należności G. W ramach Połączenia nie nastąpi przeniesienie składników majątkowych na podstawie czynności prawnej.

W związku z tym, nie sposób uznać, aby zaprzestanie istnienia G. i przejęcie majątku przez GL. stanowiło „dokonanie zbycia”, a G. była „stroną dokonującą zbycia”.

Brak jest również podstaw dla przyjęcia, że opisane zdarzenie będzie stanowiło „transakcję zbycia”. Z uwagi na brak definicji legalnej pojęcia „transakcja” w ustawie o  CIT, należy przyjąć, zgodnie z ukształtowaną w przeszłości linią orzeczniczą, że dla ustalenia znaczenia tego pojęcia należy posłużyć się znaczeniem słownikowym, w myśl którego „transakcja” to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług lub umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług, też zawarcie takiej umowy (tak np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3326/14 lub w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1403/15). Należy zatem uznać za nieuprawnioną, próbę rozszerzenia znaczenia pojęcia „transakcja zbycia” na gruncie podatkowym na inne zdarzenia, jak to opisane we wniosku.

Dodatkowo nadmienić należy, że w wyniku Połączenia dojdzie do sukcesji uniwersalnej majątku G. (w tym praw majątkowych, np. udziałów w Spółce) na GL. Tym samym, zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym w wyniku planowanego Połączenia na Wspólnika zostanie przeniesiony cały jej majątek, w tym udziały w Spółce.

Wskazać należy, że h. regulacje, podobnie jak polskie, przewidują tzw. sukcesję uniwersalną, rozumianą jako wstąpienie następcy prawnego we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika. Sukcesja uniwersalna dotyczy jedynie takich praw i obowiązków publicznoprawnych, które istniały przed połączeniem się podmiotów.

W związku z sukcesją uniwersalną nie można uznać, że w ramach Połączenia nastąpi „zbycie” udziałów. GL. oraz G. nie dokonają czynności prawnej, której przedmiotem byłyby udziały w spółkach nieruchomościowych. Przejście udziałów na GL. nastąpi nie na podstawie dwustronnej czynności prawnej pomiędzy GL. a G., lecz będzie wynikiem wstąpienia GL. we wszystkie prawa i obowiązki G., w tym związane z własnością udziałów, wynikające z przepisów prawa h. Podkreślić należy, że G. nie uzyska żadnego świadczenia wzajemnego z tytułu Połączenia. Nadmienić należy również, że prawo h. nie uznaje Połączenia za zbycie. Nie będzie to więc zdarzenie, w ramach którego GL. lub G. faktycznie występowałyby jako podmioty samodzielnie przenoszące własność udziałów, a prześnienie będzie odbywało się na zasadach sukcesji uniwersalnej w wyniku połączenia.

Brak opodatkowania połączenia spółek, w tym spółek nieruchomościowych, wynika również z Dyrektywy Rady 2009/133/WE z 19 października 2009 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, podziałów przez wydzielenie, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczących spółek różnych państw członkowskich oraz przeniesienia statutowej siedziby SE lub SCE z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego (dalej: „Dyrektywa”).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Dyrektywy połączenie nie stanowi podstawy opodatkowania zysków kapitałowych obliczonych poprzez odniesienie do różnicy między wartością rzeczywistą przekazanych aktywów i pasywów a ich wartością do celów podatkowych. Zatem połączenie nie powinno wiązać się z powiększeniem podstawy opodatkowania dla spółek biorących udział w połączeniu.

Przepisy Dyrektywy nie przewidują wyjątku od powyższej reguły przy połączeniu z podmiotem, którego aktywa głównie składają się z nieruchomości. Zatem opodatkowanie połączenia podmiotów zagranicznych w przypadku, gdy majątek spółki przejmowanej składa się głównie pośrednio lub bezpośrednio z nieruchomości, byłoby sprzeczne z Dyrektywą.

Należy również zaznaczyć, że obecne brzmienie art. 3 Ustawy o CIT jest wynikiem wejścia w życie Ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z  27 listopada 2017 r. poz. 2175, dalej: „Ustawa nowelizująca”). W uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej podkreśla się, że celem ustawodawcy było objęcie opodatkowaniem w Polsce tylko tych zdarzeń, które wywołują ekonomiczny skutek analogiczny do odpłatnego zbycia udziałów/akcji spółki nieruchomościowej, tj. spółki, której co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone w Polsce. Zgodnie z ww. uzasadnieniem: „Chodzi o zdarzenia takie jak umorzenie udziałów, wystąpienia ze spółki osobowej będącej podatnikiem, zmniejszenie udziału kapitałowego w takiej spółce lub likwidację osoby prawnej. Ekonomiczny skutek tych zdarzeń jest bowiem analogiczny do zbycia udziałów/akcji spółki nieruchomościowej”.

Zatem należy stanąć na stanowisku, że zdarzeniem rodzącym powstanie dochodu (zysku) do opodatkowania w Polsce jest odpłatne zbycie udziałów (transakcja syngularna, dwustronna).

Wskazówki co do treści i zakresu pojęcia zysku zawiera Komentarz do Modelowej Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania. Według Komentarza do art. 13 Modelowej Konwencji OECD (uwaga nr 12 do art. 13) zysk oblicza się odejmując koszty od ceny sprzedaży.

Takie podejście w ocenie Wnioskodawcy oznacza, że zysk pojawi się wówczas, gdy spółka, która przestaje być właścicielem udziałów w spółce nieruchomościowej, otrzyma za to ekwiwalent.

Zgodnie z Komentarzem do art. 13 Modelowej Konwencji OECD (uwaga nr 5 do art. 13), wyrazy „przeniesienie własności majątku” są użyte w celu objęcia nimi zysków z majątku pochodzących ze sprzedaży, zamiany, a również z częściowej sprzedaży, wywłaszczenia, przekazania spółce w zamian za akcje, sprzedaży praw, czy darowizny majątku”.

Pojęcie „przeniesienie własności majątku” należy zatem, zdaniem Wnioskodawcy, interpretować jako wszelkie formy przeniesienia własności majątku, które dokonywane są w drodze dwustronnej czynności prawnej pomiędzy dotychczasowym a nowym właścicielem udziałów, przy czym przedmiotem tej czynności prawnej powinny być składniki majątkowe (udziały), które są przenoszone.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do zbycia udziałów, lecz połączenia dwóch spółek zagranicznych. Należy zaznaczyć, że w wyniku Połączenia G. nie dokonuje odpłatnego zbycia swojego majątku, lecz następuje jego przeniesienie do GL. W wyniku Połączenia GL. - z mocy prawa zgodnie z zasadą sukcesji uniwersalnej (jak sukcesor uniwersalny) wejdzie we wszelkie prawa i obowiązki G., w tym w szczególności stanie się właścicielem udziałów w Spółce, które przed Połączeniem były własnością G. G. w wyniku Połączenia przestaje istnieć.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 maja 2018 r. Znak: 0114-KDIP2-2.4010.137.2018.1.AM czy interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2023 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.409.2023.1.AK oraz Znak: 0111-KDIB1-2.4010.410.2023.1.AK.

Na marginesie należy zauważyć, że przepisy ustawy o CIT nie przewidują opodatkowania połączenia dwóch zagranicznych podmiotów. W ustawie o CIT brak jakiegokolwiek przepisu, który określałby dochód wynikający z połączenia zagranicznych spółek, który podlegałby opodatkowaniu w Polsce. Połączenie dwóch zagranicznych podmiotów nie ma bowiem źródła opodatkowania w Polsce. Przepisy ustawy o CIT definiują przychód podatkowy wyłącznie w przypadku połączenia dwóch polskich spółek lub polskiej spółki ze spółką zagraniczną.

Wobec powyższego, z punktu widzenia ustawy o CIT, Połączenie nie wiążę się po stronie G. z powstaniem w Polsce jakiegokolwiek dochodu do opodatkowania, w szczególności z tytułu przeniesienia własności udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej, tj. Spółce.

Ad 2.

Zgodnie z treścią art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, spółka nieruchomościowa, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli:

- stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; oraz

- przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej.

Z kolei, na podstawie art. 26aa ust 4, podatnik jest obowiązany przed terminem, o którym mowa w ust. 1 i ust. 2 zdaniu drugim, przekazać płatnikowi kwotę zaliczki na podatek. W terminie wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek płatnik jest obowiązany przesłać podatnikowi informację o wpłaconej zaliczce na podatek sporządzoną według ustalonego wzoru.

Odnosząc powyższe regulacje do analizowanego zdarzenia przyszłego, regulacje art. 26aa ust. 1 i 4 będą mieć zastosowanie wyłącznie, jeżeli w ramach Połączenia dojdzie do zbycia udziałów Spółki w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów, a konsekwencją tego zbycia będzie powstanie dochodu po stronie podmiotu niemającego siedziby lub zarządu na terytorium Polski.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1 niniejszego Wniosku, na skutek Połączenia nie powstanie u G. dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. Dodatkowo, nie można twierdzić, że na skutek Połączenia dojdzie do „zbycia” udziałów Spółki w rozumieniu 26aa ust. 1 Ustawy o CIT.

Tym samym, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek pełnienia roli płatnika na podstawie art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, a na G. nie będzie ciążył obowiązek przekazania Spółce kwoty zaliczki na podatek, o którym mowa w art. 26aa ust. 4 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Organ nie odniósł się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, gdyż interpretacje te zostały wydane w sprawach innych podatników i nie wiążą Organu w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania na podstawie art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej, ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.