1. Czy działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i oprogramowania opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy CIT? 2. Czy Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji działalności B+R Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 grudnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi badawczo-rozwojowej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 marca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na m.in. tworzeniu oprogramowania służącego do optymalizacji procesów oraz kosztów związanych z zarządzaniem i utrzymaniem (…) (w tym (…) itp.), zarządzaniem pracownikami (…) oraz procesami (…).

Flagowym produktem Wnioskodawcy jest System (…), który wspomaga planowanie, umożliwia zwiększenie efektywności (…) oraz redukcję kosztów w firmach posiadających (…), niezależnie od jej wielkości. Podstawowym zadaniem systemu jest (…) oraz dostarczanie danych analitycznych dotyczących eksploatacji (…), a w efekcie usprawnienie procesów i poprawienie (…). Odpowiednio zagregowane i skategoryzowane w systemie dane odkrywają (…), (…), (…) oraz inne nadużycia w ramach użytkowania (…), a także ujawniają trendy w kształtowaniu się poszczególnych parametrów działalności w czasie, dzięki czemu przedsiębiorca może reagować na zidentyfikowane negatywne zjawiska. System łączy w sobie innowacyjną technologię, popartą otrzymanymi Certyfikatami Innowacyjności, najlepsze praktyki biznesowe oraz wiedzę ekspertów z zakresu zarówno (…), jak i technologii informatycznych.

Poza systemami wspierającymi zarządzanie (…), Wnioskodawca stworzył specjalistyczne oprogramowanie takie jak autorski (…), który aktualnie jest użytkowany przez (…). Zadaniem systemu jest kontrolowanie (…) oraz (…) przebywającej poza (…) przy użyciu specjalnych (…) wyposażonych w podzespoły elektroniczne.

Kolejnym przykładem działalności Wnioskodawcy związanej z programowaniem, jest stworzenie systemu (…) dla niemieckiego kontrahenta (…), który jest wielozadaniową platformą teleinformatyczną wspierającą zarządzanie w sytuacjach (…), takich jak (…) itp., oraz koordynowanie pracy służb odpowiedzialnych za ratownictwo lub porządek publiczny, takich jak: (…)  oraz inne instytucje.

Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności na bieżąco wytwarza, rozwija i ulepsza nowoczesne rozwiązania informatyczne, w tym oprogramowanie do zarządzania i monitorowania (…), (dalej jako: „działalność w zakresie tworzenia oprogramowania”).

Powyższe produkty są tworzone przez Wnioskodawcę w oparciu o technologie dostarczane przez Microsoft: (…) oraz inne, niezbędne do rozwiązań (…).

Działalność Wnioskodawcy polega więc nie tylko na utworzeniu określonego produktu, ale również na jego wdrożeniu i rozwoju zgodnie z oczekiwaniami odbiorców. Dodatkowo Wnioskodawca nieustannie rozwija wewnętrzne funkcje platformy pozwalające na testowanie nowych rozwiązań, sprawdzenia ich funkcjonalności czy sposobu oferowania klientom. Zakres powyższych prac obejmuje m.in. tworzenie nowych mechanizmów, funkcjonalności oraz wersji istniejących rozwiązań, jak również ich rozbudowę na platformie.

Działania te nie będą miały charakteru prac obejmujących działania rutynowe i okresowe zmiany oraz nie będą dotyczyć:

1) czynności wdrożeniowych w zakresie opracowywanych produktów i usług,

2) administrowania serwisów,

3) czynności serwisowych.

Spółka prowadzi Działalność poprzez pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę oraz umów o dzieło i umów zlecenie. Spośród pracowników zaangażowanych przez Spółkę do pracy o charakterze rozwojowym można wyróżnić grupę informatyków i innych specjalistów, m.in. testerów - (dalej: „Specjaliści”), zajmujących się bezpośrednio opracowywaniem i testowaniem nowych lub ulepszonych rozwiązań. Osoby zatrudnione w zespołach testujących nowe lub ulepszone produkty przeznaczają tylko cześć swojego czasu pracy na testowanie manualne, a w pozostałym zakresie angażowani są w działalność badawczo-rozwojową. W związku z tym Wnioskodawca ponosi na rzecz Specjalistów koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „ustawa o PIT”) oraz koszty sfinansowanych przez Wnioskodawcę składek z tytułu tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Wobec tego Wnioskodawca ponosi koszty obejmujące wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy o pracę oraz dodatki do wynagrodzenia takie jak: dodatkowy pakiet medyczny, składka na fundusz emerytalny, dodatkowe ubezpieczenie, premie okresowe/nagrody/bonusy, a także w części finansowanej przez Wnioskodawcę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe (dalej: „Koszty Pracownicze”).

Wnioskodawca prowadzi ewidencję umożliwiającą wyodrębnienie kosztów związanych z działalnością związaną z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania nieprzerwanie od 2017 r. W ramach realizowanych projektów Wnioskodawca ponosił Koszty Pracownicze.

Spółka nie ponosiła w tym czasie innych znaczących kosztów związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

W związku z tym, iż Specjaliści prowadzili zestawienia godzin poświęconych na działalność badawczo-rozwojową, Wnioskodawca dysponuje ewidencją umożliwiającą mu wyodrębnienie Kosztów Pracowniczych poniesionych na rzecz poszczególnych Specjalistów w takiej części, w jakiej czas danego Specjalisty przeznaczony był na faktyczną realizację działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do ogólnego czasu pracy tego Specjalisty w miesiącu, za który Wnioskodawca jest zobowiązany wypłacić wynagrodzenie (tj. po wyłączeniu Kosztów Pracowniczych niezwiązanych z działalnością B+R Wnioskodawcy). Zgodnie z powyższym Spółka wyłącza z kalkulacji kosztów działalności badawczo-rozwojowej Koszty Pracownicze w części jakiej dotyczą urlopów i innych nieobecności, jako niedotyczących działalności badawczo-rozwojowej.

Prowadzony przez Spółkę sposób ewidencjonowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową odpowiada wymogom wyodrębnienia w ewidencji w rozumieniu art. 9 ust. 1b ustawy o CIT. Czas pracy spędzony przez konkretnego Specjalistę przy danym projekcie może zostać jednoznacznie określony. Wobec powyższego, możliwe jest określenie, jaką część ogólnego czasu pracy w danym miesiącu Specjalista poświęcił na realizację Działalności.

Prace realizowane w ramach projektów, ukierunkowane są na nowe, innowacyjne odkrycia i ustalenia. Wnioskodawca przeprowadza je na podstawie oryginalnych, unikatowych i nietuzinkowych założeń i hipotez. Prace dotyczące projektów mają ewidentnie charakter twórczy. Specjaliści zaangażowani w projekty, wykonują działalność kreacyjną, której rezultaty mają indywidualny i oryginalny charakter. Opracowanie rozwiązań oferowanych przez Wnioskodawcę wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki, a także wiedzy eksperckiej z dziedzin, w których produkty i rozwiązania Wnioskodawcy mają znaleźć zastosowanie.

Ostatecznie należy również wskazać, iż:

1) Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,

2) Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

W odpowiedzi na wezwanie uzupełnili Państwo opis tanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w następujący sposób:

Ad. 1 i 3

Spółka legitymuje się opiniami o innowacyjności:

1) Opinia o innowacyjności (…),

2) Opinia o innowacyjności (…).

Wskazać należy, że Wnioskodawca stworzył kompleksowe rozwiązanie, które nie tylko planuje harmonogram, ale także automatycznie nanosi aktualizacje w przypadku niewykonania bądź wystąpienia opóźnień w realizacji planu, a system (algorytm) uwzględnia warunki i ograniczenia, które wcześniej nie były rozpatrywane jednocześnie, tj. warunki (…), prawo pracy (…), okresy dostępności pracowników (…), różne sposoby określania częstotliwości (…), zmienny czas trwania (…), rozróżnienie (…) pracowników, dynamiczna zmiana planu, możliwość zaplanowania dodatkowych (…), wstępny przydział pracowników do kontrahentów (…), elastyczny system określania wskaźników jakości.

Ponadto, algorytm obejmuje optymalizację (…) i harmonogramów (…)  z uwzględnieniem pracowników, (…), a optymalizacja procesu skutkująca zmianą struktury organizacyjnej klienta korzystającego z algorytmu zakłada minimalizację przebiegu (…), zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko naturalne (…), zmniejszenie szkodowości (…), poprawa warunków pracy pracowników (…), poprawa efektywności procesów biznesowych.

Do unikatowych cech oprogramowania można zaliczyć:

1) precyzyjne porównywanie wyników optymalizacji z faktycznie realizowanymi procesami,

2) natychmiastowe wykrywanie odchyleń faktycznie realizowanych procesów od wariantów optymalnych,

3) natychmiastowe reagowanie na pojawiające się odchylenia oraz możliwość wprowadzania programów korygujących,

4) stałe analizowanie operacyjnej i finansowej skuteczności rozwiązań optymalizacyjnych,

5) szybkie korygowanie działań optymalizacyjnych w przypadku zmiany uwarunkowań rynkowych,

6) zmiany w strukturach organizacyjnych obsługiwanych kontrahentów, zmiany w dostępności posiadanych zasobów (…).

W opinii (…) wskazano, że w skali globalnej istnieje wiele wariantów problemu związanego z cyklicznym (…), jednakże nie poruszają one takich czynników jak m.in. (…). W opinii tej wskazano także, że krajowe badania nie rozważały podobnych rozwiązań w kombinacji.

Autor opinii podkreślił, że według najlepszej wiedzy, żaden z dostępnych na rynku produktów nie oferuje kompleksowej usługi automatycznego planowania, raportowania faktycznego wykonania planu, monitorowania online oraz automatycznego wskazania (…)- żadne z istniejących rozwiązań nie oferowało połączenia takich funkcji w jednym produkcie. Dalej autor opinii wskazał, że żaden z funkcjonujących na rynku europejskim systemów nie uwzględniał takich czynników jak warunki (…), przydział pracowników do klientów.

Funkcjonalności, które były wprowadzane do systemu obejmowały m.in. (…) oraz nadzór realizacji planu w czasie rzeczywistym, a unikatowość rozwiązania - w ocenie autora opinii (…) - polegała także na możliwości rozszerzenia narzędzia do optymalizacji procesów już wdrożone u kontrahenta o dodatkowe moduły bez konieczności ponownej integracji z systemem klienta. Takie rozwiązanie zostało ocenione jako nie mające swojego odpowiednika na rynku.

W drugiej z opinii (…) wskazano, że jednym z najistotniejszych elementów systemu oferowanego przez Wnioskodawcę jest wykorzystanie (…), które umożliwiają bieżące monitorowanie stanu oraz zużycia (…), a dzięki temu powiązaniu tych danych z informacjami pobieranymi z centralnego komputera sterującego pracą silnika i innych podzespołów (…) dają możliwość przeprowadzenia dokładnej analizy stylu (…) i innych czynników wpływających na (…) i pozostałe koszty eksploatacyjne.

W opinii (…) wskazano, że o jakości algorytmu (…) świadczy jego precyzja, polegająca na tym, że algorytm, korzystając z danych z urządzenia pomiarowego, potrafi z minimalnym opóźnieniem wskazać zmiany stanu i zużycie (…) możliwie bliskie rzeczywistym wartościom.

Stwierdzono także, że opiniowany algorytm wykorzystuje innowacyjną koncepcję polegająca na analizowaniu każdego wskazania pochodzącego z urządzenia pomiarowego w odniesieniu do wcześniejszych odczytów dokonywanych w ramach tzw. okien czasowych, co pozwala precyzyjnie określić rzeczywisty (…) oraz zidentyfikować (…) odróżniając je od szczególnych przypadków, takich jak np. (…), co pozwala osiągnąć wysoką skuteczność.

W ramach konsultacji przeprowadzonych przez autora opinii (…) z ekspertem i konsultantem spółki (…) zauważono także, że system Wnioskodawcy posiada istotną cechę wyróżniającą ten system od rozwiązań oferowanych przez inne podmioty, a mianowicie na umiejscowienie praktycznie całej logiki po stronie scentralizowanego, zlokalizowanego na serwerze oprogramowania, ograniczając do absolutnego minimum funkcjonalność elementu sprzętowego, który jest montowany w (…).

Takie podejście pozwala znacznie zwiększyć możliwość dostosowania monitorowanych parametrów do wymagań klienta oraz specyfiki (…), a także pozwala na szybszą i tańszą aktualizację parametrów samego algorytmu a w konsekwencji umożliwia istotnie zmniejszyć koszty całkowity instalacji. Ponadto, przyjęta technologia nie skutkuje utratą gwarancji producenta pojazdu, co ma miejsce w przypadku niektórych konkurencyjnych rozwiązań funkcjonujących na rynku. Podkreślono także istotne charakterystyczne funkcjonalności systemu, tj. możliwość wykrywania różnego rodzaju nadużyć polegających m.in. (…).

W podsumowaniu opinii (…) zawarto stwierdzenie, że:

  - algorytm (…) jest rozwiązaniem wyjątkowo nowoczesnym w skali światowej, wyróżniającym się pozytywnie na tle konkurencji co za tym idzie spełniającym wymagania dotyczące „innowacyjności”.

Ad. 2

Prace będące przedmiotem wniosku, tak jak działalność Wnioskodawcy, są wykonywane w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, zgodnie z zamierzonym harmonogramem działania dla realizacji danego zakresu prac.

Ad. 4

Koszty realizacji prowadzonych prac badawczo-rozwojowych pokrywane są ze środków własnych, nie są zwracane w jakiejkolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ad. 5

Spółka nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 6

Wydatki, które Spółka zamierza odliczyć w ramach ulgi badawczo-rozwojowej, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 7

Jak wynika z treści wniosku, dotyczy on osób zatrudnionych na podstawie umów o pracę, tj. z tytułu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek nie dotyczy osób współpracujących na podstawie umów zlecenie czy o dzieło.

Pytania

1. Czy działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i oprogramowania opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy CIT?

2. Czy Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji działalności B+R Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

1. Działalność w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy CIT.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, może on dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji działalności B+R Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego.

Uzasadnienie.

Ad. 1

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejszy wniosek dotyczy stanu faktycznego, który miał miejsce od roku 2017-2022 oraz lat kolejnych w ramach zdarzenia przyszłego. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca zwraca uwagę, iż uzasadnienie wniosku odnosi się do różnych stanów prawnych obowiązujących we wskazanym wyżej przedziale czasowym.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym w roku 2017, przez „działalność B+R” należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Innymi słowy, działalność taka w rozumieniu ustawy o CIT musi: mieć charakter twórczy, być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, niepowtarzalnym, specyficznym, które nie mają odtwórczego charakteru oraz być podejmowana systematycznie i nie dotyczyć incydentalnych działań, a obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe.

Jednocześnie ustawa o CIT, dla potrzeb uznania określonej działalności za działalność B+R, nie wymaga, aby działalność ta zakończyła się sukcesem (lub w ogóle była działalnością zakończoną). Oznacza to, że za działalność B+R w rozumieniu ustawy o CIT mogą zostać uznane prace, które nie zakończyły się (w danym roku) lub które zakończyły się niepowodzeniem (np. brakiem wypracowania nowatorskiego rozwiązania).

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 27 „badania naukowe” to:

1) badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

2) badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,

3) badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Natomiast, w świetle art. 4a pkt 28 ustawy o CIT przez „prace rozwojowe” należy rozumieć jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

a) opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,

b) opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Analizując przedstawioną przez Wnioskodawcę metodykę tworzenia oraz rozwoju i ulepszania produktu można wyodrębnić czynności, które spełniają definicję działalności B+R. Wskazana przez Spółkę metodyka i zakres czynności jakie są realizowane wskazują na prowadzenie przez Wnioskodawcę prac wpisujących się w definicje działalności rozwojowej polegającej na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów.

Projekty mające na celu tworzenie nowych produktów oraz ulepszenie tych, które już zostały opracowane przez Wnioskodawcę, jak również stosowana przez Spółkę metodyka prac w ramach tych projektów wskazują na prowadzenie czynności mających na celu wypracowanie nowych rozwiązań, które w swoim charakterze cechują się:

  - niepowtarzalnością - ze względu na swój autorski charakter w przypadku tworzenia nowego utworu,

  - innowacyjnością - ze względu na takie czynniki jak: funkcjonalność utworu, prace związane z projektowaniem od podstaw nowego utworu, zaprojektowaniu komponentów oraz modułów wchodzących w skład aplikacji, testowanie aplikacji,

  - systematycznością - podejmowane przez Spółkę prace mające na celu wytworzenie nowych produktów oraz związane z utrzymaniem i rozwojem produktów, posiadają charakter ciągły i są prowadzone w sposób zorganizowany. Projekty B+R są prowadzone w oparciu o wewnętrzną, uproszczoną metodykę - ze względu na charakter prowadzonych prac związany z procesem poszukiwania innowacyjnych rozwiązań,

  - kreatywnością i niepewnością - autorski charakter nowych rozwiązań i sposób dochodzenia do nowej wiedzy przez Spółkę w trakcie prac nad wdrożeniem nowego produktu oraz nowych rozwiązań charakteryzuje się kreatywnością i niesie za sobą element niepewności badawczej, co dobrze przedstawia przyjęta metodyka prowadzenia prac.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż ustawodawca wprowadzając zmiany w ustawie o CIT oraz narzędziach wspierających działalność innowacyjną (nowelizacja z dnia 1 października 2018 r.), dodatkowo uwydatnił, iż czynności z zakresu informatyki i programowania, jeśli spełniają w/w przymioty, mogą być traktowane jako działalność badawczo-rozwojowa.

Zaktualizowane wówczas definicje obowiązują od 2018 r. do chwili obecnej, zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT przez działalność badawczo-rozwojową rozumie się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jak wynika z art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, pojęcie badań naukowych oznacza:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej: „U.p.s.w."),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 U.p.s.w.

Natomiast, prace rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z treści przepisu art. 4 ust. 2 U.p.s.w., badania naukowe są działalnością obejmującą:

a) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Jak wynika z treści przepisu art. 4 ust. 3 U.p.s.w., prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Należy również zwrócić uwagę na to, iż zmieniona definicja działalności badawczo-rozwojowej w swoim brzmieniu nawiązuje do już ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych potwierdzającej charakter B+R działalności w zakresie IT. Tym samym nowa definicja stanowi wyraźne potwierdzenie tych interpretacji.

Poprawność tego podejścia została potwierdzona w podobnych indywidualnych interpretacjach podatkowych z ówczesnego okresu, tj.:

  - w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2019 r., znak: 0111‑KDIB1‑3.4010.209.2019.1.PC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że działalność polegająca na projektowaniu i wdrażaniu nowych/ulepszonych funkcjonalności w tworzeniu innowacyjnych rozwiązań informatycznych, które pozwalają personalizować każdy etap komunikacji między klientami biznesowymi a klientem końcowym, to działalność badawczo-rozwojowa. DKIS potwierdził również, iż:

„Opisywana działalność prowadzi do stworzenia zupełnie nowej Funkcjonalności, odpowiadającej potrzebom rynku, wypełniającej niszę, jak również cechującej się innowacyjnością oraz wykorzystaniem nowych technologii, co dodatkowo potwierdza okoliczność, iż przed przystąpieniem do prac nie jest znany jej dokładny wynik. Spółka przed przeprowadzeniem wewnętrznych analiz, testów, przygotowaniem oraz wdrożeniem zaproponowanych Funkcjonalności, nie ma pewności, czy Funkcjonalność będzie spełniała wymogi klientów oraz rynku (...) Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, spełnienie ww. przesłanek, w świetle okoliczności faktycznych przedstawionych w opisie stanu faktycznego oraz przywiedzionych przepisów prawa potwierdza, że przedmiotowa działalność stanowi działalność rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 28 ustawy CIT, uprawniającą Spółkę do skorzystania z ulgi B+R, na podstawie art. 18d ustawy CIT”,

  - w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2019 r., znak: 0114‑KDIP2‑1.4010.127.2019.2.JS, DKIS potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że „prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że w ocenie tut. Organu, planowane przez Spółkę działania spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT”,

  - w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2019 r., znak: 0111‑KDIB1‑3.2010.671.2018.1.BM, DKIS potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że „prace związane z tworzeniem nowych produktów polegające na opracowywaniu rozwiązań, oprogramowania lub pakietów oprogramowania, które do tej pory nie znalazły się w portfolio wnioskodawcy, a także prace polegające na ulepszaniu istniejących rozwiązań stanowią działalność badawczo-rozwojową”.

Z uwagi na powyższe należy więc wskazać, iż Działalność w zakresie tworzenia platformy (…) opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym spełnia parametry działalności rozwojowej, a tym samym uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w zestawieniu z treścią przywołanych wyżej przepisów, stwierdzić należy, że w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, prowadzone przez Wnioskodawcę prace stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W tym miejscu wskazać również należy, że zgodnie z orzecznictwem NSA, „(...) dysponując szczegółowym opisem zakresu obowiązków poszczególnych pracowników Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej powinien być w stanie ocenić, czy wykonywane przez nich zadania mieszczą się, czy też nie, w użytym w art. 18d ust. 2 pkt 1 PDOPrU pojęciu „działaności badawczo-rozwojowej”, zwłaszcza, że pojęcie to zostało prawnie zdefiniowane na gruncie tej ustawy - art. 4a pkt 26. Organ podatkowy powinien więc mieć, co do zasady, wyobrażenie, jak odnieść tę definicję do konkretnych stanów faktycznych, także w postępowaniach prowadzonych na podstawie rozdziału 1a działu II Ordynacji podatkowej - interpretacje przepisów prawa podatkowego, a nie tylko w trybie postępowania podatkowego bądź kontrolnego i ramach postępowania dowodowego - jak dowodzi Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.” (wyrok NSA z dnia 02 lipca 2021 r. sygn. akt II FSK 3718/18).

Tym samym, Organ jest kompetentny i władny rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji jego działalności jako wpisującej się w zakres działalności badawczo- rozwojowej, także w zakresie wykładni przepisów art. 4 ust. 2 i 3 U.p.s.w., gdyż wskutek odwołania się do nich przez przepisy art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, wchodzą one w katalog przepisów prawa podatkowego sensu largo.

Powyższe stanowisko wynika zarówno z przywołanego wyżej orzeczenia NSA, jak również wyroku NSA z dnia 23 listopada 2021 r. sygn. akt II FSK 1049/21, w którym wskazano, że:

„Ze względu na bezpośrednie odwołanie się do tej ostatniej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i wyraźne wskazanie, że definicję tą należy rozumieć w konkretny sposób, tj. przedstawiony w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, przedmiotowe zapisy są elementem systemu prawa podatkowego. Nie może ulegać wątpliwości, iż powinny być rozpatrywane przez organ w kontekście oceny prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, skoro zakres wniosku do tego wprost nawiązuje”.

Orzeczenie to odnosiło się co prawda do przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże jego teza, z uwagi na tożsamą treść regulacji na gruncie ustawy o CIT powinna znaleźć zastosowanie w analogicznych sprawach związanych z jej przepisami.

Ponadto, w zakresie analizy przepisów ustaw pozapodatkowych jako stanowiących przepisy prawa podatkowego sensu largo, wypracowany został bogaty dorobek orzeczniczy sądów administracyjnych, kształtujący linię orzeczniczą, której trafne podsumowanie zawarto w wyroku WSA w Lublinie z dnia 09 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/Lu 634/21:

„organ interpretacyjny jest władny (i obowiązany) do dokonania interpretacji przepisów zawartych w ustawach podatkowych i aktach wykonawczych do nich, ale także we wszelkich innych ustawach w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla oceny prawnopodatkowej sytuacji podatnika pod warunkiem, że zadane w interpretacji pytanie w swej istocie dotyczy interpretacji prawa podatkowego i nie może dotyczyć jedynie ustaw niepodatkowych (vide: wyrok Naczelnego Sqdu Administracyjnego z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt I FSK 1456/13, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 272/11, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Bk 137/14).

Podobne stanowisko zostało wyrażone w doktrynie (vide: B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Wrocław 2012, s. 36). Jeżeli zatem ocena stanowiska podatnika wymaga dokonania wywodu prawnego, w ramach którego organ interpretacyjny będzie dokonywał wykładni nie tylko przepisów prawa podatkowego, ale też regulujących inne dziedziny prawa (w analizowanym przypadku - ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce), to jest on do tego nie tylko uprawniony, ale zobowiązany, bowiem bez takiej pogłębionej analizy nie jest w stanie dokonać prawidłowej oceny stanowiska związanego bezpośrednio z zadanym pytaniem i przedstawionym stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zdaniem Sądu, za taką argumentacją przemawia nie tylko wykładnia językowa wskazanych powyżej przepisów Ordynacji podatkowej, ale także ich wykładnia celowościowa i funkcjonalna. Zgodnie z powyższym organ interpretacyjny powinien dokonać oceny czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność spełnia przesłanki do uznania za działalność badawczo-rozwojową na podstawie art. 4a pkt 26 w zw. z art. 4 ust. 2-3 U.p.s.w., ponieważ Wnioskodawca wnosi o dokonania tej interpretacji w oparciu o przepisy podatkowe powiązane systemowo, celowościowo i funkcjonalnie z przepisami ustawy niepodatkowej jaką jest U.p.s.w.

Zauważyć także należy, że Minister Finansów skierował do Dyrektora KIS pismo z dnia 12 czerwca 2023 r. znak: DOP8.8012.19.2023, w którym zawarł stanowisko stwierdzające, iż dotychczasowa praktyka Organu polegająca na odmowie dokonywania kwalifikacji działalności wnioskodawców w kontekście spełnienia przez ich działalność przesłanek do uznania za działalność badawczo-rozwojową jest nieprawidłowa. Wskazano tym samym, że to Organ jest zobowiązany do dokonania takiej oceny również w oparciu o przepisy ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nie może przerzucać ciężaru tej oceny na podatników.

Ad. 2

Odliczeniu w ramach ulgi B+R podlegają koszty kwalifikowane, tj. koszty, które spełniają łącznie następujące warunki: stanowią koszty uzyskania przychodów, zostały poniesione przez podatnika na działalność B+R, a ponadto mieszczą się w zakresie określonym w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT.

Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w 2017 roku podatnik może odliczyć od podstawy opodatkowania, w określonej wysokości koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane kosztami kwalifikowanymi.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane należało uznać należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej „U.s.u.s.”), w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w U.s.u.s., w części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Należy wskazać, iż ze względu na zmianę przepisów odliczanie kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową opierało się na odmiennych zasadach dla poszczególnych lat.

W roku 2017:

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1) w przypadku gdy podatnik jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 i 3;

2) w przypadku pozostałych podatników:

a) 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1,

b) 30% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4 i ust. 3.

W roku 2018-2021:

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, które zostały mu zwrócone, a w razie poniesienia straty- do jej zmniejszenia o tę kwotę.

Kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o swobodzie działalności gospodarczej - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

W roku 2022 i nast.:

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, które zostały mu zwrócone, a w razie poniesienia straty- do jej zmniejszenia o tę kwotę.

Kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2-3, 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

Przepis art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r. wskazywał, że odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane, a w przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Natomiast, stosownie do art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane, a w przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.

Przepisu ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da (art. 18d ust. 9 ustawy o CIT).

Podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty (art. 18e ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, a koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Uwzględniając treść powyższych przepisów stwierdzić należy, że ustalenie czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi B+R w podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

1) prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o CIT,

2) ponoszenie kosztów na działalność badawczo-rozwojową,

3) koszty ponoszone na działalność badawczo-rozwojową stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT,

4) koszty ponoszone na działalność badawczo rozwojową wpisują się w katalog kosztów kwalifikowanych wskazanych w art. 18d ustawy o CIT

5) odpowiednie uwzględnienie rozliczenia kosztów w przypadku prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej lub na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1752) w związku z uzyskanym na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawem do odliczenia,

6) prowadzenie odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT,

7) wykazanie w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu,

8) koszty zawierają się w limicie określonym w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT,

9) koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W zakresie prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności, w pierwszej kolejności zwraca się on o potwierdzenie, że prowadzona przez niego działalność spełnia przesłanki do zakwalifikowania jako działalności badawczo-rozwojowej.

W odniesieniu do działalności B+R należy odwoływać się do kryteriów wskazanych w Podręczniku Frascati 2015 Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej (https://doi.org/10.1787/9788388718977-pl). Według tego podręcznika, działalność badawczo-rozwojową charakteryzuje pięć kryteriów (str. 48 Podręcznika):

1) nowatorskość,

2) twórczość,

3) nieprzewidywalność,

4) metodyczność,

5) możliwość przeniesienia lub odtworzenia.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego dla potrzeb realizacji działalności B+R, Wnioskodawca zatrudniał i zatrudnia pracowników na podstawie umowy o prace, umów o dzieło i umów zlecenie, a także ponosi z tym związane koszty Specjalistów, którzy w są faktycznie i bezpośrednio zaangażowani w wykonywanie działalności B+R, tj. wytwarzają, rozwijają, ulepszają i integrują oraz dostosowują oprogramowanie i dostępne dla niego rozwiązania do potrzeb odbiorców.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego koszty związane z zaangażowaniem Specjalistów w Działalność B+R obejmują Koszty Pracownicze. Jednocześnie, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego Koszty Pracownicze obejmują wyłącznie należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz koszty sfinansowanych przez Wnioskodawcę składek z tytułu tych należności określonych w U.s.u.s.

Zgodnie z przywołanym wyżej art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik za rok podatkowy 2017 może odliczyć Koszty Pracownicze Specjalistów, w części związanej z wykonywaniem działalności badawczo-rozwojowej.

Z kolei zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik za rok podatkowy 2018 oraz następne może odliczyć Koszty Pracownicze Specjalistów jedynie w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w miesiącu.

Z powyższego wynika, że warunkiem odliczenia jest, aby po pierwsze dane koszty pracownicze obejmowały należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz koszty sfinansowane przez podatnika składek z tytułu tych należności określonych w U.s.u.s., a po drugie dotyczyły one działalności B+R.

W tym kontekście, Wnioskodawca zauważa, że Koszty Pracownicze, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego obejmują wyłącznie należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz koszty sfinansowane przez podatnika składek z tytułu tych należności określonych w U.s.u.s.

Ponadto, zgodnie z przedstawionymi opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza zaliczać do kosztów kwalifikowanych wskazanych w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, jedynie tę część Kosztów Pracowniczych Specjalistów, jaka odpowiada ich faktycznemu uczestnictwu czasowemu w działalności B+R w ich ogólnym czasie pracy w miesiącu, za który Wnioskodawca jest zobowiązany wypłacić wynagrodzenie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawda pracy.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, jest on uprawniony do odliczenia kosztów ponoszonych w związku z zatrudnieniem Specjalistów zgodnie z ich faktycznym zaangażowaniem w działalność B+R.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „uCIT”),

Art. 4a pkt 26-28 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r.,

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

26) działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;

27) badaniach naukowych - oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

28) pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

badania naukowe są działalnością obejmującą:

1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Natomiast, stosownie do art. 4a pkt 27 updop, w brzmieniu obowiązującym do tej daty:

27) badaniach naukowych - oznacza to:

a) badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b) badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,

c) badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych;

28) pracach rozwojowych - oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

a) opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,

b) opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Wskazać należy, że ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności - badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy oraz badania podstawowe, badania stosowane i badania przemysłowe zdefiniowane w art. 4a pkt 27 updop oraz prace rozwojowe zdefiniowane w art. 4a pkt 28 updop, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop., wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związane z postępem naukowym, czy technologicznym.

Na powyższe kryteria wskazał także Minister Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 roku dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej także: „Objaśnienia MF”), które w części 3.2.1. poświęcone są pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, która znajduje zastosowanie m.in. do korzystania z ulgi badawczo-rozwojowej przewidzianej w art. 18d updop - co zostało wskazane w samej treści objaśnień (por. pkt 31 Objaśnień MF).

Zgodnie z Objaśnieniami MF, przez działalność twórczą należy rozumieć zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, powstania czegoś, a twórczość działalności badawczo-rozwojowej przejawiać się może m.in.: opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Dodatkowo warto nadmienić, że walidacja (według Słownika języka polskiego PWN rozumiana jako ogół czynności mających na celu zbadanie odpowiedniości, trafności lub dokładności czegoś) nowego lub ulepszonego produktu/technologii/rozwiązań zwłaszcza w warunkach rzeczywistego funkcjonowania, gdzie głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne, a których ostateczny kształt nie został określony została wyróżniona w Objaśnieniach MF jako typowe przejawy działalności twórczej w znaczeniu przyjmowanym dla potrzeb definicji prac badawczo-rozwojowych (por. pkt 36 Objaśnień MF).

Co więcej, jak podkreślono w Objaśnieniach MF, istotnym elementem tego rodzaju działalności jest kreatywna aktywność wynikająca z działalności człowieka.

Jak wskazano w Objaśnieniach MF (na co zwrócił już uwagę Organ powyżej), w świetle obowiązujących w Polsce znaczeń pojęcia „systematyczność”, prowadzenie działalności w taki sposób może oznaczać realizację tego rodzaju działań:

- w znaczeniu pierwszym - w sposób stały, od dłuższego czasu (regularnie), bądź

- w znaczeniu drugim - w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (planowo, metodycznie).

Dla potrzeb definicji działalności badawczo-rozwojowej, kryterium to należy rozumieć zgodnie z drugim znaczeniem. W świetle powyższego, oznacza to, że kryterium systematyczności jest spełnione, gdy działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (metodycznie, zgodnie z planem).

Należy jeszcze raz zaakcentować, że trzecim kryterium uznania danej działalności za badawczo-rozwojową jest zwiększanie zasobów wiedzy (zgodnie z Objaśnieniami MF – pkt 43, to pojęcie odnosi się przede wszystkim do badań naukowych) lub wykorzystania istniejących zasobów wiedzy (na co nakierowane są przede wszystkim prace rozwojowe, obejmujące zdobywanie, łączenie i kształtowanie wiedzy) do tworzenia nowych zastosowań (nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług).

Jednocześnie, jak zauważono w treści cytowanych Objaśnień MF, ustawodawca nie zdefiniował sformułowania „zwiększania zasobów wiedzy, jednak przyjąć można, że sformułowanie to należy rozumieć z perspektywy danego podatnika a kluczowym jest element celowościowy (tj. zwiększenie poziomu wiedzy oraz wykorzystanie jej do tworzenia nowych zastosowań), bez względu na to, czy zdobywana wiedza stanowić będzie nowość tylko z perspektywy danego podmiotu, albo czy po jej zastosowaniu będzie służyć wyłącznie jednemu podmiotowi, czy też znajdzie szersze zastosowanie (por. pkt 45 Objaśnień MF).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że prowadzone przez Państwa prace prowadzone są w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, zgodnie z zamierzonym harmonogramem działania. Prace realizowane w ramach projektów, ukierunkowane są na nowe, innowacyjne odkrycia i ustalenia, przeprowadzają je Państwo na podstawie oryginalnych, unikatowych i nietuzinkowych założeń i hipotez. Prace dotyczące projektów mają ewidentnie charakter twórczy. Specjaliści zaangażowani w projekty, wykonują działalność kreacyjną, której rezultaty mają indywidualny i oryginalny charakter. Opracowanie rozwiązań oferowanych przez Państwa wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki, a także wiedzy eksperckiej z dziedzin, w których produkty i rozwiązania Wnioskodawcy mają znaleźć zastosowanie. Ponadto, zakres powyższych prac obejmuje tworzenie nowych mechanizmów, funkcjonalności oraz wersji istniejących rozwiązań, jak również ich rozbudowę na platformie.

Zatem, Państwa stanowisko odnośnie ustalenia, czy działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i oprogramowania opisana przez Państwa w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy o CIT, jest prawidłowe.

Ad. 2

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie ze sformułowanym pytaniem oznaczonym nr 2 wyznaczającym jej zakres, jest wyłącznie ocena Państwa stanowiska w zakresie wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Kosztów Projektów. Tym samym, przedmiotem interpretacji nie jest ocena możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów wynagrodzeń za czas choroby, urlopu lub innej nieobecności pracownika.

Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 updop,

Zgodnie z art. 18d ust. 2 updop:

Natomiast, w myśl art. 18d ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r.

Stosownie z art. 18d ust. 5 updop,

Zgodnie z art. 18d ust. 6 updop,

Natomiast, w myśl art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.,

kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

 1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

 2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

 3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

W myśl art. 18d ust. 8 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.,

Art. 18d ust. 8 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop,

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

  - podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową, koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,

  - koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 updop,

  - ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,

  - jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu,

  - w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

  - podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

  - kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,

  - koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W zakresie wydatków na wynagrodzenie pracowników należy odnieść się do art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, zgodnie z którym za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Z brzmienia art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej: „updof”) wynika, że:

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału /wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Mając powyższe na uwadze, należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy wynagrodzenie oraz składki od wynagrodzenia (w całości lub w części) stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

Państwa stanowisko w tym zakresie, jest zatem prawidłowe.

Reasumując, Państwa stanowisko dotyczące ustalenia, czy:

     - działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i oprogramowania opisana przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy CIT, jest prawidłowe;

     - Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji działalności B+R Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

  - Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

  - Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).