Czy Wnioskodawca obliczając wartość początkową samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT może nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca obliczając wartość początkową samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT może nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 stycznia 2024 r. (wpływ tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego o wartości przekraczającej 150 000 zł netto. Umowa zostanie zawarta na czas określony i będzie spełniać warunki wskazane w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto, samochód spełni definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a ustawy o CIT. Samochód będzie albo nie będzie pojazdem elektrycznym lub pojazdem napędzanym wodorem zgodnie z art. 2 pkt 12 i 15 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 908 i 1086). Z tytułu zawarcia powyższej umowy Wnioskodawca zapłaci firmie leasingowej opłatę wstępną oraz opłaca comiesięczne raty leasingowe. Umowa przewiduje możliwość wykupu samochodu po zakończeniu umowy leasingu. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż suma ustalonych opłat w umowie (a więc opłata wstępna, miesięczne raty leasingowe i opłata końcowa) pomniejszona o należny podatek VAT jest wyższa od wartości początkowej samochodu. Opłata wstępna warunkuje rozpoczęcie korzystania z przedmiotu leasingu, a opłaty miesięczne są z kolei formą opłaty za comiesięczne korzystanie z przedmiotu leasingu. Natomiast opłata końcowa stanowi dodatkowe świadczenie na rzecz finansującego wyodrębnione z opłat leasingowych, za którą po wykonaniu umowy leasingu Wnioskodawca ma prawo wykupić przedmiot leasingu na własność.

Wnioskodawca zakłada, że albo wykorzysta samochód wyłącznie do celów prowadzonej działalności albo też zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz innych celów. Decyzja w tym zakresie nie została jeszcze podjęta.

Pytanie

Czy Wnioskodawca obliczając wartość początkową ww. samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT może nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, obliczając wartość początkową ww. samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT może on nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o CIT. W myśl art. 17a pkt 1, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumieć przez to należy umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów. Z kolei, ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu - rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona.

W świetle art. 17b ust. 1 ustawy o CIT opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,

2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony,

3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT warunki oraz finansujący w dniu zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, przy czym od 1 stycznia 2019 r. zostały wprowadzone pewne limity w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przedmiotem umowy leasingu.

Mianowicie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy;

Wedle art. 16 ust. 5a ustawy o CIT poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 16 ust. 5c ww. ustawy w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Z kolei na podstawie art. 16 ust. 5e ustawy o CT, w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych oraz w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy kwota limitu, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, wynosi 225 000 zł.

Wreszcie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

a) 225 000 zł - w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2022 r., poz. 1083 i 1260) oraz w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,

b) 150 000 zł - w przypadku pozostałych samochodów osobowych;

Jak wskazano, opłata końcowa jest dodatkowym świadczeniem na rzecz finansującego wyodrębnionym z opłat leasingowych, za którą po wykonaniu umowy leasingu leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu na własność. Opłata końcowa nie stanowi zatem opłaty, która w świetle z art. 16 ust. 5c stanowi spłatę wartości samochodu osobowego, wobec czego, wartości tej opłaty nie należy uwzględniać przy ustalaniu wartości samochodu osobowego dla wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT, jak również opłat wynikających z umowy leasingu, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł (225.000 zł) pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

W świetle powyższego, Wnioskodawca do ustalenia proporcji o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT przyjmuje wartość samochodu osobowego ustaloną jako suma opłaty wstępnej i rat miesięcznych wraz z ewentualnym podatkiem VAT, który zgodnie z przepisami o podatku VAT nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek VAT, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku VAT podatnikowi - nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT.

Jeżeli chodzi jednak o wykup samochodu po zakończeniu umowy leasingu wskazać należy, iż jest to transakcja podatkowo odrębna od samego leasingu. W związku z tym, limit 150 000 zł (225.000 zł) powinien być naliczony osobno dla leasingu (czynsz inicjalny i raty miesięczne), osobno dla wykupu.

Kwota opłaty końcowej, dotycząca ewentualnego wykupu samochodu po zakończeniu umowy leasingu, nie ma wpływu na wysokość opłat wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego limitowanej na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT. Limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT będzie dotyczył (ewentualnego) wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu, tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 grudnia 2020 r., nr 0115-KDIT3.4011.651.2020.1.KR, interpretacja indywidualna z 28 sierpnia 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.438.2020.2.MC, interpretacja indywidualna z 28 listopada 2019 r., nr 0115-KDIT2-3.4011.412.2019.4.MK.

Mając powyższe na względzie, obliczając wartość początkową ww. samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT, Wnioskodawca może nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)”

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, będą Państwo ponosili koszty związane z użytkowaniem samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu operacyjnego. W przypadku, gdy po zakończeniu umowy leasingu skorzystają Państwo z prawa wykupu przedmiotu leasingu na własność, poniosą Państwo również koszt wykupu ww. samochodu.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT w swoim katalogu zawiera pewne ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących użytkowania samochodów osobowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16 ust. 5a ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16 ust. 5c ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16 ust. 5e ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT:

Z kolei art. 17a pkt 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Jednocześnie, zasady opodatkowania umowy leasingu operacyjnego zostały unormowane w art. 17b ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 17b ust. 2 ustawy o CIT:

W związku z powyższym, co do zasady, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o CIT warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatki związane ze spłatą rat leasingowych.

W opisie sprawy wskazaliście Państwo, że wartość samochodu osobowego użytkowanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego będzie przekraczała 150 000 zł netto.

Samochód spełni definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a ustawy o CIT. Samochód może być pojazdem elektrycznym lub pojazdem napędzanym wodorem, zgodnie z art. 2 pkt 12 i 15 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych. Przedmiotowy samochód będzie wykorzystywany albo wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej albo też zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz innych celów. Zgodnie z zawieraną umową leasingu operacyjnego, po zakończeniu leasingu istnieje opcja wykupu samochodu. Wskazana w umowie opłata końcowa będzie dodatkowym świadczeniem na rzecz finansującego wyodrębnionym z opłat leasingowych, za którą po wykonaniu umowy leasingu będą mieli Państwo prawo wykupić przedmiot leasingu na własność.

Państwa wątpliwość dotyczy kwestii ustalenia, czy obliczając wartość początkową ww. samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT mogą Państwo nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że z cyt. art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, jednoznacznie wynika, że aby określona umowa leasingu mogła być uznana za podatkową umowę leasingu operacyjnego, to suma ustalonych w tej umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W tym też zakresie zauważyć trzeba, że wyłączenie wskazanej we wniosku „opłaty końcowej”, tj. ceny wykupu przedmiotu leasingu w wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem leasingu, spowodowałoby, że suma netto określonych w niej wartości byłaby niższa niż wartość początkowa przedmiotu leasingu, co tym samym wykluczałoby możliwość uznania wskazanej we wniosku umowy za podatkową umowę leasingu operacyjnego i zaliczenia wynikających z niej należności do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, wskazana we wniosku „opłata końcowa” a więc cena wykupu przedmiotu leasingu – samochodu osobowego, stanowi „opłatę wynikającą z umowy leasingu” i musi zostać uwzględniona w wartości samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, co zarazem oznacza, że opłata ta ma wpływ na obliczenie proporcji, o której mowa w tym przepisie.

Zatem do ustalenia ww. proporcji należy brać pod uwagę całą wartość samochodu wynikającego z umowy leasingu. W niniejszej sprawie będzie to opłata wstępna, raty leasingowe (część kapitałowa) oraz opłata końcowa. Wartość ta przekroczy 150 000 zł., zatem przy wyliczaniu kosztów podatkowych w tym zakresie będziecie Państwo zobowiązani ustalić stosowną proporcję.

Proporcję tę odniesiecie Państwo jednakże wyłącznie do opłaty wstępnej i raty leasingu (część kapitałowa), bowiem jak wynika z wniosku, umowa leasingu operacyjnego w ramach której ponosicie Państwo wydatki z tytułu opłaty wstępnej i raty leasingowej stanowią odrębną transakcję od transakcji wykupu samochodu osobowego z leasingu. Oznacza to, że limit 150 000 zł (odpowiednio 225 000 zł) wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a (art. 16 ust. 5e) ustawy o CIT powinien być odniesiony wyłącznie do transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko, dotyczące możliwości nie uwzględnienia opłaty końcowej, wynikającej z transakcji wykupu samochodu osobowego z leasingu przy obliczeniu wartości początkowej samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a i ust. 5e ustawy o CIT, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zauważyć należy, że wydając niniejsze rozstrzygnięcie nie wzięto pod uwagę powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, jako wydanych w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły; w związku z czym nie są one wiążące w sprawie będącej przedmiotem ww. wniosku z 11 października 2023 r. Ponadto, ze we względów wskazanych w niniejszej interpretacji, Organ nie podziela zawartego w nich stanowiska. Jednolitość orzecznictwa chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować, np. pod wpływem orzecznictwa sądowego. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to, czy stanowisko to byłoby słuszne, czy też nie. Ponadto wskazać należy, że przywołane przez Państwa interpretacje indywidualne zostały wydane w zakresie przepisów ustawy o podatku pochodowym od osób fizycznych, która to ustawa w Państwa sprawie nie ma zastosowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).