W zakresie ustalenia: - czy z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023 r. nr (…) w stosunku do działki 3/3 (po podziale) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania, wartość prawa użytkowania wieczystego (w części przypadającej na tą działkę) i wartość niezamortyzowaną budynku i budowli będących na tej działce, - czy z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023 r. nr (…) w stosunku do działki 4/4 (po podziale) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania, wartość gruntu (w części przypadającej na tą działkę)

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

   - czy z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023 r. nr (…) w stosunku do działki 3/3 (po podziale) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania, wartość prawa użytkowania wieczystego (w części przypadającej na tą działkę) i wartość niezamortyzowaną budynku i budowli będących na tej działce,

   - czy z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023 r. nr (…) w stosunku do działki 4/4 (po podziale) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania, wartość gruntu (w części przypadającej na tą działkę).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2022 poz. 2587 ze zm., winno być: (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „PDOP”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży lokali uprzednio wybudowanych przez Spółkę (potocznie zwaną działalnością deweloperską) jak też wynajmem nieruchomości własnych.

Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości. Między innymi jest właścicielem bądź użytkownikiem wieczystym gruntów-działek położonych w jednostce ewidencyjnej (…):

- 1/1 o pow. (…) ha (działka jest w wieczystym użytkowaniu),

- 2/2 o pow. (…) ha (działka jest własnością Spółki).

Działka 1/1 zabudowana była, między innymi, parterowym budynkiem o powierzchni użytkowej 198 m². Na działce 1/1 znajdowały się też, między innymi następujące budowle: kanalizacja sanitarna, chodnik wokół budynku. Działka 2/2 zabudowana była drogą wewnętrzną.

Działki jak też budynek i budowle posadowione na tych działkach stanowiły w Spółce środki trwałe. Działki będące we własności lub w użytkowaniu wieczystym, zgodnie z przepisami podatku dochodowego od osób prawnych nie podlegały amortyzacji. Budynek i budowle znajdujące się na działce 1/1 były nie w pełni zamortyzowane. Droga wewnętrzna znajdująca się na działce 2/2 była zamortyzowana w pełni.

W dniu 9 maja 2023 r. Prezydent Miasta (…) działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 162 ze zm.) wydał decyzję nr (…) udzielającą zezwolenie na realizację inwestycji drogowej pn. „Budowa drogi (…)” W tym samym dniu 9 maja 2023 r. wydano też postanowienie o nadaniu powyższej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.

Decyzja z 9 maja 2023 r. wydana przez Prezydenta Miasta (…), o której mowa powyżej, na chwilę obecną, wobec złożonych odwołań, nie jest ostateczna.

Zgodnie z decyzją potocznie zwaną ZRiD z 9 maja 2023 r. działka 1/1 ulega podziałowi na działkę 3/3 o pow. (…) ha i działkę 5/5 o pow. (…) ha. Należy wspomnieć że na działce (po podziale) 3/3 znajdowały się: budynek jak też kanalizacja sanitarna i chodnik wokół budynku. Działka 2/2 uległa podziałowi na działkę 4/4 o pow. (…) ha i działkę 6/6 o pow. (…) ha. Zgodnie z decyzją działka 3/3 i 4/4 przeznaczona jest pod budowę drogi a działki 5/5 i 6/6 pozostaną w dotychczasowym władaniu Wnioskodawcy. Należy powtórzyć, że decyzja ZRiD z 9 maja 2023 na chwilę obecną nie jest ostateczna.

W dniu 2 czerwca 2023 r. Generalny Wykonawca inwestycji działając w oparciu o umowę o partnerstwie Publiczno-Prywatnym wezwał Wnioskodawcę do wydania działki 3/3 zakreślając nieprzekraczalny termin wydania na dzień 15 sierpnia 2023 r. W dniu 10 sierpnia 2023 r. spisano z Generalnym Wykonawcą inwestycji protokół przekazania-przyjęcia działki 3/3 o pow. (…) ha wraz z budynkiem. W chwili obecnej instalacja sanitarna została umartwiona zaś budynek wraz z chodnikiem został wyburzony przez Generalnego Wykonawcę inwestycji.

Wobec odwołań od decyzji ZRiD Wnioskodawca nie jest w stanie podać daty kiedy decyzja z dnia 9 maja 2023 wydana przez Prezydenta Miasta (…) stanie się ostateczna. Pomimo postanowień art. 12 ust. 4g ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nie wydano decyzji ustalającej wysokość odszkodowania.

Wnioskodawca, na dzień sporządzenia niniejszego wniosku, nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów, wartości utraconych działek 3/3 i 4/4 jak też wartości niezamortyzowanego budynku lub budowli.

Pytania

 1. Czy z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023 r. nr (…) w stosunku do działki 3/3 (po podziale) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania, wartość prawa użytkowania wieczystego (w części przypadającej na tą działkę) i wartość niezamortyzowaną budynku i budowli będących na tej działce?

 2. Czy z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) a z 9 maja 2023 r. nr (…) w stosunku do działki 4/4 (po podziale) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania, wartość gruntu (w części przypadającej na tą działkę)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku działki 3/3 (po podziale), wartość prawa użytkowania wieczystego (w części przypadającej na tą działkę) i wartość niezamortyzowaną budynku i budowli będących na tej działce, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023  r. nr (…).

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do działki 4/4 (po podziale) wartość gruntu (w części przypadającą na tą działkę), Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023 r. nr (…).

Bez wątpienia wartość prawa użytkowania wieczystego działki 3/3, wartość gruntu działki 4/4 i wartość niezamortyzowana budynku i budowli będących na działce 3/3 będzie dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy PDOP przy czym wartości tych nie wymieniono w art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy PDOP.

Do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania powyższych strat i odpowiedź na pytanie czy straty te są kosztem bezpośrednim czy też kosztem pośrednim.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty te nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, a ich poniesienie jest niezależne od Spółki i wynika z przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Przepisy tej ustawy przewidują wprawdzie, że Wnioskodawca uzyska odszkodowanie (które niewątpliwe będzie stanowiło przychód podatkowy) ale nie można stwierdzić, że Wnioskodawca poniósł stratę w celu uzyskania przychodu - odszkodowania.

Reasumując należy stwierdzić, że powyższe koszty zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust 4d ustawy PDOP przy uwzględnieniu postanowień art. 15 ust. 4e ustawy PDOP czyli w dacie uprawomocnienia się decyzji ZRiD.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

    - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

    - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

    - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

    - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

    - został właściwie udokumentowany,

    - nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem  przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

 1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

 2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Zatem z art. 15 ust. 4 i 4b-c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie związane, tzw. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w który zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto przychód. W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia:

   - czy z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023 r. nr (…) w stosunku do działki 3/3 (po podziale) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania, wartość prawa użytkowania wieczystego (w części przypadającej na tą działkę) i wartość niezamortyzowaną budynku i budowli będących na tej działce,

   - czy z chwilą uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta (…) z 9 maja 2023 r. nr (…) w stosunku do działki 4/4 (po podziale) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania, wartość gruntu (w części przypadającej na tą działkę).

Odnosząc się do powyższych Państwa wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Z tytułu wywłaszczenia podatnik otrzymuje odszkodowanie, które stanowi jego przysporzenie, jednocześnie nieruchomość zmienia właściciela. Powyższe stwierdzenie jest o tyle istotne, że w katalogu wydatków, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów znajdują się wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych, a wśród nich gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów (art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym  od osób prawnych). Jednocześnie przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zasadę, że chociaż wydatków tych nie uwzględnia się w momencie ich poniesienia, ale po ich zaktualizowaniu i pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych (w przypadku gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntów nie podlegają one amortyzacji − art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) są rozliczane jednorazowo w chwili odpłatnego ich zbycia.

Zatem, z woli ustawodawcy wydatki na nabycie gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz wydatki na nabycie/wytworzenie/ulepszenie środków trwałych są kosztem uzyskania przychodów, ale niejako odroczonym w czasie do chwili ich zbycia.

Wywłaszczenie nie stanowi odpłatnego zbycia sensu stricto, ale z uwagi na takie same skutki wywłaszczenia i odpłatnego zbycia nieruchomości, należy uznać, że koszty uzyskania przychodu przy wywłaszczeniu będą stanowiły wydatki na nabycie nieruchomości gruntowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz na nabycie/wytworzenie/ulepszenie budynku i budowli (środków trwałych) pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne. Termin „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności w zamian za korzyść majątkową, co wskazuje że jego charakter jest znacznie szerszy, niż sprzedaż.

Punktem wyjścia dla kwalifikowania podatkowych skutków wywłaszczenia, jak wskazano wyżej, jest odszkodowanie jako przysporzenie majątkowe stanowiące przychód podatkowy oraz koszty związane z tym przychodem, czyli wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie gruntu, prawa wieczystego użytkowania gruntów w części przypadającej na wywłaszczoną część gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz wydatki poniesione na nabycie/wytworzenie/ulepszenie budynku i budowli pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych.

Zatem odnosząc się w pierwszej kolejności do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntów wskazać należy, że stanowią one dla Spółki koszty uzyskania przychodów w części przypadającej na wywłaszczoną część gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Natomiast odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości budynku i budowli na działce 3/3 po podziale wskazać raz jeszcze należy, że zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków poniesionych na nabycie/wytworzenie/ulepszenie środków trwałych. Jednakże, w dalszej części rzeczonego przepisu zostało wskazane, iż wymienione powyżej wydatki, stanowią jednak koszt uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia składnika majątkowego, na nabycie/wytworzenie/ulepszenie, którego zostały one poniesione.

W związku z powyższym, przepis ten wprost dopuszcza możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie/wytworzenie/ulepszenie środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów. Z treści tego przepisu wynika, iż zasadniczo, wydatki na nabycie/wytworzenie /ulepszenie środków trwałych, pomniejszonych o dokonane odpisy amortyzacyjne (w przypadku środków trwałych niebędących gruntami, prawem użytkowania wieczystego) mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, który odroczony jest w czasie do momentu odpłatnego jego zbycia.

Z tytułu nabytych/wytworzonych/ulepszonych środków trwałych (za wyjątkiem m.in. gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego) podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które to stanowią jego koszt uzyskania przychodu. Należy przy tym wskazać, iż zgodnie z art. 16f ustawy o CIT podstawą dokonywania tychże odpisów jest wartość początkowa środka trwałego. Zgodnie bowiem z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT za koszt uzyskania przychodu w przypadku środków trwałych (niebędących gruntem lub prawem użytkowania wieczystego) można uznać odpisy amortyzacyjne dokonywane przez podatnika od środków trwałych.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że co do zasady wydatki na nabycie/wytworzenie/ulepszenie środków trwałych nie są kosztem uzyskania przychodów bezpośrednim, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości. Wydatki te mogą być jednakże odniesione w koszty podatkowe w sposób pośredni poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi – o czym stanowi cytowany powyżej art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy wskazać, że kosztem uzyskania przychodu w związku z wywłaszczeniem (niejako ze zbyciem) będzie wysokość wydatków poniesionych na nabycie/wytworzenie/ulepszenie budynku i budowli, tj. wartość nabycia/wytworzenia/ulepszenia, nie wyższa jednak niż wartość rynkowa budynku i budowli, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, przy wywłaszczeniu kosztem podatkowym będzie różnica między wydatkiem na nabycie/wytworzenie/ulepszenie środka trwałego (budynku i budowli), a dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi. Oznacza to, że kosztem będzie niezamortyzowana wartość środka trwałego (czyli w przedmiotowej sprawie budynku i budowli). Wartością początkową środka trwałego od której dokonywano odpisów amortyzacyjnych jest przy tym historyczna wartość nabycia środka trwałego czy wartość jego wytworzenia, ulepszenia.

Zatem, przy wywłaszczeniu Spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, niezamortyzowaną wartość tych budynków i budowli.

Z kolei odnosząc się do momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntu, prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz niezamortyzowanej wartości  budynku i budowli wskazać należy, że punktem wyjścia dla kwalifikowania podatkowych skutków wywłaszczenia, jak wskazano wyżej, jest odszkodowanie jako przysporzenie majątkowe stanowiące przychód podatkowy oraz koszty związane z tym przychodem, czyli wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie gruntu, prawa wieczystego użytkowania w części przypadającej na wywłaszczoną część oraz na nabycie/wytworzenie/ulepszenie budynku i budowli.

Jak wskazano powyżej, skoro w analizowanej sprawie dojdzie do otrzymania odszkodowania za wywłaszczony grunt, prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz budynek i budowlę w związku z realizacją inwestycji drogowej, o której mowa we wniosku, które jest równoznaczne z odpłatnym zbyciem, to w rozpatrywanej sprawie  zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków na nabycie tej nieruchomości gruntowej, prawa wieczystego użytkowania gruntu w części przypadającej na te działki po podziale oraz na nabycie/wytworzenie budynku i budowli, nie uwzględnia się w kosztach w momencie ich poniesienia, a są one rozliczane jednorazowo w chwili odpłatnego ich zbycia z uwzględnieniem już rozliczonej poprzez odpisy amortyzacyjne części.

Zatem w rozpatrywanej sprawie wydatki związane z wartością gruntu, prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz wartością niezamortyzowaną budynku i budowli, które zostały wywłaszczone w związku z decyzją Prezydenta Miasta, o której mowa we wniosku, a za który Spółka otrzyma w przyszłości odszkodowanie Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie otrzymania odszkodowania, a nie jak twierdzą Państwo w momencie uprawomocnienia się decyzji Prezydenta Miasta.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie:

   - możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w stosunku do działki 3/3 (po podziale) wartości prawa użytkowania wieczystego (w części przypadającej na tą działkę) i wartości niezamortyzowanej budynku i budowli będących na tej działce oraz w stosunku do działki 4/4 (po podziale) wartości gruntu (w części przypadającej na tą działkę) – jest prawidłowe,

   - momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w stosunku do działki 3/3 (po podziale) wartości prawa użytkowania wieczystego (w części przypadającej na tą działkę) i wartości niezamortyzowanej budynku i budowli będących na tej działce oraz w stosunku do działki 4/4 (po podziale) wartości gruntu (w części przypadającej na tą działkę) – jest nieprawidłowe.

Na marginesie wskazać należy, że nie można zgodzić się z tą częścią stanowiska Spółki, że kosztem jest strata. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „strata” a strata w roku podatkowym rozumiana jest jako nadwyżka kosztów uzyskania przychodów nad przychodami (art. 7 ust. 2 ustawy o CIT). Definicja ta nie oznacza straty jako kosztu. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jak powiedziano wyżej jest spełnienie kryteriów wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).