Czy część kwoty finansowania udzielonego na podstawie Ustawy, opisana szczegółowo w stanie faktycznym (część odsetkowa), stanowi przychód o charakterze odsetkowym w myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, i w konsekwencji powinna zostać uwzględniona w kalkulacji (wyliczeniu) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w myśl art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2024 r., za pośrednictwem systemu e-PUAP, wpłynął Państwa wniosek tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalania, czy część kwoty finansowania udzielonego na podstawie Ustawy, opisana szczegółowo w stanie faktycznym (część odsetkowa), stanowi przychód o charakterze odsetkowym w myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, i w konsekwencji powinna zostać uwzględniona w kalkulacji (wyliczeniu) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w myśl art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka akcyjna (dalej też jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką prawa handlowego, prowadzącą działalność gospodarczą w wielu obszarach gospodarki. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski, tzn. jest polskim rezydentem podatkowym w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Spółka pełni funkcję podmiotu dominującego w grupie kapitałowej skupiającej kilka spółek zależnych (…). Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy jest sprzedaż hurtowa (…). Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Ustawa z dnia 27 października 2022 r. o zakupie preferencyjnym paliwa stałego dla gospodarstw domowych (dalej: „Ustawa”, „u.z.p.p.”) umożliwiła gminom sprzedaż paliwa stałego celem zapewnienia mieszkańcom węgla kamiennego niezbędnego do ogrzania ich domów, oferowanego w przystępnej cenie. Na podstawie § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Aktywów Państwowych z dnia 2 listopada 2022 r. w sprawie wykazu podmiotów uprawnionych do prowadzenia sprzedaży gminom paliwa stałego  (dalej: „Rozporządzenie”), Wnioskodawca stał się podmiotem wprowadzającym do obrotu uprawnionym do prowadzenia sprzedaży gminom paliwa stałego, z przeznaczeniem do sprzedaży w ramach zakupu preferencyjnego.

Wnioskodawca, na mocy Ustawy i umów zakupu węgla zawieranych z gminami, dostarczał gminom paliwa stałego w zamian za rekompensatę, o której mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy, w myśl którego - Podmiot wprowadzający do obrotu może wystąpić do podmiotu wypłacającego z wnioskiem o wypłatę rekompensaty w wysokości stanowiącej iloczyn ilości paliwa stałego sprzedanego na podstawie umów, o których mowa w art. 3 ust. 3, a jeżeli podmiot wprowadzający do obrotu jest także innym podmiotem prowadzącym sprzedaż paliwa stałego w ramach zakupu preferencyjnego - na podstawie umów sprzedaży w ramach zakupu preferencyjnego, w okresie wskazanym w ust. 10, i różnicy między uzasadnionym średnim jednostkowym kosztem paliwa stałego w tym okresie a średnią ceną netto sprzedaży paliwa stałego w tym okresie, powiększoną o podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 5 Ustawy, Rekompensata przysługuje za paliwo stałe sprzedane do dnia 30 kwietnia 2023 r. i jest wypłacana podmiotowi wprowadzającemu do obrotu, na jego wniosek za każdy miesiąc kalendarzowy. Wysokość rekompensaty w danym okresie miesięcznym oblicza podmiot wprowadzający do obrotu.

Do wniosku, o którym mowa powyżej, należało dołączyć m.in.:

1)szczegółową kalkulację wnioskowanej kwoty rekompensaty wraz z podaniem do każdej umowy, o której mowa w art. 3 ust. 3, a jeżeli podmiot wprowadzający do obrotu jest także innym podmiotem prowadzącym sprzedaż paliwa stałego w ramach zakupu preferencyjnego - każdej umowy sprzedaży w ramach zakupu preferencyjnego:

a)ilości paliwa stałego sprzedanego w okresie objętym wnioskiem o wypłatę rekompensaty wyrażonej w tonach,

b)uzasadnionego średniego kosztu jednostkowego paliwa stałego w okresie objętym wnioskiem o wypłatę rekompensaty, wyrażonego w zł za tonę,

c)sumy ujętych w księgach rachunkowych w okresie objętym wnioskiem o wypłatę rekompensaty uzasadnionych kosztów, o których mowa w ust. 3, wyrażoną w zł,

d)ceny netto sprzedaży paliwa stałego w okresie objętym wnioskiem o wypłatę rekompensaty, wyrażonej w zł za tonę;

2)zestawienie numerów faktur wraz z określeniem wyrażonej w tonach, odrębnie dla każdej faktury, ilości paliwa stałego sprzedanego na podstawie umów, o których mowa w art. 3 ust. 3, a jeżeli podmiot wprowadzający do obrotu jest także innym podmiotem prowadzącym sprzedaż paliwa stałego w ramach zakupu preferencyjnego - na podstawie umów sprzedaży w ramach zakupu preferencyjnego, daty sprzedaży, nazwy gminy, gminy sąsiedniej lub podmiotu nabywającego paliwo stałe, ceny netto i wartości tego paliwa stałego;

3)opis metodologii zastosowanej do obliczenia uzasadnionego średniego kosztu jednostkowego, o którym mowa w ust. 1, i zastosowanych do obliczeń pozycji lub grup kosztów uzasadnionych.

Natomiast, art. 15 ust. 3 Ustawy stanowi, że do uzasadnionych kosztów paliwa stałego zalicza się koszty:

1)paliwa stałego według ceny nabycia,

2)bezpośrednie i pośrednie związane z zakupem i przystosowaniem paliwa stałego do wprowadzenia do obrotu, w tym koszty ogólnego zarządu, nieujęte w cenie nabycia,

3)sprzedaży paliwa stałego,

4)obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu paliwa stałego w okresie jego przygotowania do sprzedaży oraz w celu finansowania sprzedaży paliwa stałego z zastosowaniem odroczonego terminu płatności

- określone zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217, 2105 i 2106 oraz z 2022 r. poz. 1488) lub Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej.

Wnioskodawca wskazuje, że rekompensata była mu przekazywana dopiero po dostarczeniu węgla i dokonaniu wszelkich formalności przewidzianych w Ustawie. Pomimo, że Wnioskodawca zawierał umowy z gminami na zakup węgla, to nadto musiał składać wniosek o rekompensatę, o którym mowa w Ustawie. Równocześnie, w wartości rekompensat były zawarte koszty bankowe tj. m.in. odsetki, koszty prowizji, opłata za niewykorzystanie kredytu, koszty gwarancji, koszty notarialne (które są bezpośrednio związane z obsługą importu węgla) oraz różnice kursowe tj. różnice kursowe pomiędzy kursem faktury (kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia) a kursem (i) zawartym w instrumencie zabezpieczającym (forward), a (ii) dla kwoty faktury niepokrytej instrumentem zabezpieczającym (forward) kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień zapłaty (część odsetkowa).

Wnioskodawca nie mógł swobodnie dysponować środkami otrzymanymi w ramach rekompensaty. Mając na uwadze fakt, że zakup węgla dokonany przez Wnioskodawcę został sfinansowany kredytami bankowymi, Spółka w pierwszej kolejności dokonuje spłaty kredytów. Wymogiem banków jest (wynika to z umów kredytowych), aby środki pochodzące z rekompensat jak również przychody ze sprzedaży węgla zakupionego w związku z realizacją Ustawy, w pierwszej kolejności zostały przeznaczone na spłatę kredytów (po uprzednim pomniejszeniu kwoty wpływów o ewentualne obciążenia o charakterze publiczno-prawnym).

Wnioskodawca wskazuje także, iż wartość rekompensaty, o której mowa w Ustawie, będzie obliczona w oparciu m.in. o koszty poniesione na nabycie węgla przez Wnioskodawcę. Będzie tu miało zatem miejsce de facto refinansowanie, bo koszty te zostały już opłacone w zdecydowanej większości przez Wnioskodawcę. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że w katalogu kosztów, o których mowa powyżej, są także koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu paliwa (np. odsetki). Trzeba mieć na uwadze, iż nowe koszty ciągle powstają (np. narastające odsetki). Wnioskodawca podkreśla, że wszystkie koszty pokrywane rekompensatami są uzasadnione i konieczne do realizacji obowiązków ustawowych. Celem rekompensat pozostaje swojego rodzaju bilansowanie (wyrównywanie) kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup węgla nabytego w związku z wykonaniem Ustawy.

Pytanie

Czy część kwoty finansowania udzielonego na podstawie Ustawy, opisana szczegółowo w stanie faktycznym (część odsetkowa), stanowi przychód o charakterze odsetkowym w myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, i w konsekwencji powinna zostać uwzględniona w kalkulacji (wyliczeniu) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w myśl art. 15c ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy, część kwoty rekompensat udzielonych na podstawie Ustawy, opisana szczegółowo w stanie faktycznym (część odsetkowa), stanowi przychód o charakterze odsetkowym w myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, i w konsekwencji powinna zostać uwzględniona w kalkulacji (wyliczeniu) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w myśl art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą ze wskazanych kwot:

1)kwotę 3 000 000 zł albo

2)kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P - Po) - (K - Am - Kfd)] x 30%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P - zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po - przychody o charakterze odsetkowym,

K - sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu, Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

Kfd - zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego nieuwzględnione w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przed dokonaniem pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu.

Literalna wykładania art. 15c ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, iż w przypadku podatników, którzy mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, występuje ustawowy obowiązek wyłączania z kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą z kwot określonych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Co istotne, zgodnie ze wskazanymi przepisami podatnik może zastosować limit odliczenia 3 000 000 zł albo 30% EBITDA, którykolwiek jest w jego przypadku wyższy. Podatnik może więc wykazać wyższe koszty uzyskania przychodu spośród dwóch podanych kwot (tj. 3 000 000 zł albo 30% EBIDTA obliczonej wg wzoru wskazanego w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT).

Natomiast, art. 15 ust. 3 Ustawy stanowi, że do uzasadnionych kosztów paliwa stałego zalicza się koszty:

1)paliwa stałego według ceny nabycia,

2)bezpośrednie i pośrednie związane z zakupem i przystosowaniem paliwa stałego do wprowadzenia do obrotu, w tym koszty ogólnego zarządu, nieujęte w cenie nabycia,

3)sprzedaży paliwa stałego,

4)obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu paliwa stałego w okresie jego przygotowania do sprzedaży oraz w celu finansowania sprzedaży paliwa stałego z zastosowaniem odroczonego terminu płatności,

- określone zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217, 2105 i 2106 oraz z 2022 r. poz. 1488) lub Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej.

Z powyższego w sposób jednoznaczny i niebudzący żadnych wątpliwości wynika, że rekompensaty otrzymane od gmin miały na celu m.in. pokrycie kosztów finansowania dłużnego, zatem stanowią w części przychód o charakterze odsetkowym.

Jak już wcześniej Spółka wskazała, wartość rekompensat, o których mowa w Ustawie, będzie zaliczała do kosztów koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu paliwa stałego, co przesądza o tym, iż miało miejsce de facto refinansowanie, bo koszty te zostały już opłacone w zdecydowanej większości przez Spółkę. Koszty finansowania dłużnego wystąpiły po stronie gmin, które uzyskały od Spółki środki finansowe, z których następnie korzystały, albowiem nie sposób inaczej uzasadnić faktu, że Spółka w wyniku wydanej Ustawy i Rozporządzenia, została zobowiązana do zakupu węgla, który następnie sprzedawała gminom celem dalszej odsprzedaży po stawce preferencyjnej przez te gminy. Zakup większej ilości węgla, przeznaczony na ten cel, Spółka sfinansowała kredytami bankowymi, a ze środków finansowych Spółki skorzystały w rzeczywistości gminy, które zawarły z Wnioskodawcą na mocy Ustawy i Rozporządzenia umowy zakupu węgla. Trzeba bowiem wskazać, że Wnioskodawca poniósł ww. koszty w wyniku nałożenia na niego takiego obowiązku na mocy Ustawy.

Celem rekompensat pozostaje swojego rodzaju bilansowanie (wyrównywanie) kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup węgla nabytego w związku z wydaniem Ustawy, w tym kosztów finansowania dłużnego.

Za powyższym przemawia, iż ekonomiczny charakter części kwoty rekompensat odpowiada charakterowi odsetek. Jest to bowiem koszt, naliczony (płacony) za używanie pożyczonego kapitału jego właścicielowi, stanowiący przysporzenie po stronie właściciela kapitału. Po drugie, wysokość finansowania uzależniona jest od stopy procentowej oraz czasu, na jaki zostało udostępnione finansowanie. Gdyby nawet przyjąć, iż nastąpił brak wyodrębnienia części odsetkowej w kwocie rekompensaty i bezpośredniego ujęcia go w pozycji przychody finansowe w części dot. przychodów z odsetek, to nie ulega wątpliwości, że część przychodów pochodzących z rekompensaty, powinna być traktowana jako przychód o charakterze odsetkowym w rozumieniu art. 15c ust. 13 ustawy o CIT. Co istotne, wartość rekompensat nie jest ustalona w sposób stały. Na kwotę rekompensaty z gminy ma wpływ koszt paliwa stałego według ceny nabycia, koszty bezpośrednie i pośrednie związane z zakupem i przystosowaniem paliwa stałego do wprowadzenia do obrotu, w tym koszty ogólnego zarządu, nieujęte w cenie nabycia, koszty sprzedaży paliwa stałego, koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu paliwa stałego w okresie jego przygotowania do sprzedaży oraz w celu finansowania sprzedaży paliwa stałego z zastosowaniem odroczonego terminu płatności. Ponadto, art. 15c ust. 13 ustawy o CIT stanowi, iż przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Wymaga podkreślenia, że w wyniku nadzwyczajnych zdarzeń gospodarczych Wnioskodawca zaangażował kapitał o istotnej wartości i poniósł związane z tym koszty finansowania (koszty odsetkowe). Wnioskodawca zaangażował ten kapitał na rzecz innego podmiotu - gmin – i choć nie udzielił go dalej bezpośrednio w postaci pożyczki lub kredytu, to zwracana Spółce część finansowania w ramach rekompensaty powinna zostać uznana za przychód o charakterze odsetkowym na gruncie prawa podatkowego i bilansowego.

W ocenie Wnioskodawcy, część kwoty rekompensat udzielonych na podstawie Ustawy, opisana szczegółowo w stanie faktycznym (część odsetkowa), stanowi przychód o charakterze odsetkowym w myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT. Konsekwencją tego jest fakt, iż wskazana część rekompensaty stanowiąca część odsetkową, powinna zostać uwzględniona w kalkulacji (wyliczeniu) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w myśl art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”),

W myśl art. 15c ust. 3  updop,

Na podstawie art. 15c ust. 4 updop,

Zgodnie z art. 15c ust. 13 updop,

Użycie sformułowania: „odpowiadające kosztom finansowania dłużnego” oznacza, że dla prawidłowego odczytania normy z art. 15c ust. 13 niezbędne jest w pierwszej kolejności przeanalizowanie pojęcia „kosztów finansowania dłużnego”, znajdujące się w art. 15c ust. 12 ustawy o CIT.

Zatem, zgodnie z art. 15c ust. 12 updop,

Chociaż przytoczony ww. przepis - poprzez użyte sformułowanie „w szczególności” - nie zawiera katalogu zamkniętego wydatków uznawanych za koszty finansowania dłużnego, to wymogiem łączącym te wydatki jest aby koszty były związane z uzyskaniem od innych podmiotów (w tym niepowiązanych) środków finansowych i korzystaniem z tych środków.

W konsekwencji, skoro za przychody o charakterze odsetkowym uznaje się odsetki (w tym skapitalizowane) oraz inne równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego, to przychody o charakterze odsetkowym muszą być „lustrzanym odbiciem” kosztów finansowania dłużnego. To bowiem co stanowi koszt finansowania dłużnego po stronie jednego podmiotu, dla drugiej strony transakcji stanowi przychód o charakterze odsetkowym (patrz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 lipca 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 2255/19).

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 27 października 2022 r. o zakupie preferencyjnym paliwa stałego dla gospodarstw domowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 114),

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy,

Ponadto, w myśl 15 ust. 1 ww. ustawy,

Wątpliwość przedstawiona przez Państwa dotyczy ustalenia, czy część kwoty finansowania udzielonego na podstawie Ustawy (część odsetkowa), stanowi przychód o charakterze odsetkowym w myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, i w konsekwencji powinna zostać uwzględniona w kalkulacji (wyliczeniu) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w myśl art. 15c ust. 1 updop.

W świetle powyższych wyjaśnień należy wskazać, że gmina wypłacając Wnioskodawcy rekompensatę nie ponosi kosztów finansowania dłużnego, gdyż nie uzyskuje od Wnioskodawcy środków finansowych, z których następnie mogłaby korzystać. W konsekwencji, nie można również uznać, że tzw. część odsetkowa kwoty finansowania udzielonego na podstawie ustawy o zakupie preferencyjnym paliwa stałego dla gospodarstw domowych, stanowi dla Spółki przychód o charakterze odsetkowym, o którym mowa w art. 15c ust. 13 ustawy o CIT. W omawianej sytuacji, pomimo iż w wartości rekompensat były zawarte koszty bankowe tj. m.in. odsetki nie oznacza, że zostały spełnione warunki: poniesienia kosztów w celu uzyskania środków finansowych i korzystania z nich przez wypłacającego finansowanie, a drugostronnie uzyskania przychodów za przekazanie środków finansowych przez uzyskującego finansowanie Wnioskodawcę.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka nie przekazuje środków finansowych do korzystania gminie (a wręcz odwrotnie – uzyskuje środki finansowe), za co otrzymuje „wynagrodzenie” w postaci przychodów odsetkowych.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy część kwoty finansowania udzielonego na podstawie Ustawy, opisana szczegółowo w stanie faktycznym (część odsetkowa), stanowi przychód o charakterze odsetkowym w myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, i w konsekwencji powinna zostać uwzględniona w kalkulacji (wyliczeniu) nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w myśl art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje  

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

-   Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

-   Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi  (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).