Ustalenie, czy koszty poniesione w ramach umowy leasingu (wstępna opłata, opłata manipulacyjna, okresowe opłaty/raty leasingowe, oraz kwota równa wartości końcowej) są kosztami kwalifikowanymi, które mogą zostać objęte wsparciem na nowe inwestycje

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, z 20 grudnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w postaci zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, będą wszelkie wydatki jakie dotychczas Wnioskodawczyni poniosła i jakie jeszcze poniesie w oparciu o wskazane wyżej umowy leasingu, w szczególności wstępna opłata leasingowa, opłata manipulacyjna, okresowe opłaty (raty) leasingowe (włącznie z częścią odsetkową) oraz kwota równa wartości końcowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest (…) z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (dalej również: „(…)”). Spółka (…) prowadzi działalność w przeważającej części polegającej na produkcji sprzętu (…). W (...) 2019 r. na rzecz Wnioskodawczyni wydana została decyzja o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 74 ze zm., dalej: „u.w.n.i.”) na realizację nowych inwestycji na nieruchomościach należących do Wnioskodawczyni. W celu otrzymania wsparcia przewidzianego w decyzji, Spółka (…) powinna spełnić następujące warunki:

1.   poniesienie na terenie realizacji kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji w rozumieniu art. 2 pkt 7 u.w.n.i. o łącznej wartości co najmniej (…) po dniu wydania decyzji do dnia (...) 2029 r.;

2.   zwiększenie dotychczasowego zatrudnienia kształtującego się na poziomie (…) pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, poprzez zatrudnienie, po dniu wydania decyzji, w terminie do dnia (...) 2029 r. (…) nowych pracowników i utrzymanie zatrudnienia na poziomie (…) pracowników do dnia (...)2034 r.;

3.   termin zakończenia realizacji nowej inwestycji po upływie którego poniesione koszty inwestycji nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane: (...) 2029 r.

Jednocześnie decyzja ustalała, że w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji, maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji, wyniesie (…). Minimalne koszty kwalifikowane określono na (…) zł. Ponadto decyzja określała kryteria jakościowe, do spełnienia których została zobowiązana Spółka (…). Decyzja wydana została na (…) lat, a termin zakończenia inwestycji określono na (...) 2029 r. Inwestycja, o której mowa w decyzji ma być prowadzona w sektorze (…). W (...) 2023 r. na wniosek Spółki (…) wydana została decyzja o zmianie opisanej powyżej decyzji o wsparciu. Zmiana decyzji polegała na:

1.  obniżeniu wysokości wymaganych kosztów kwalifikowanych do kwoty (…) z terminem do dnia (...) 2026 r.;

2.  zmianie warunku zatrudnienia w ten sposób, że Spółka (…) zobowiązana została do zwiększenia warunku zatrudnienia do dnia (...) 2026 r. i utrzymania tego zatrudnienia do dnia (...) 2031 r.;

3.  zmianie terminu zakończenia realizacji inwestycji na (...) 2026 r.;

4.  określeniu maksymalnych kosztów kwalifikowanych na (…).

W pozostałym zakresie decyzja pozostała bez zmian. W toku realizacji inwestycji Wnioskodawczyni zawarła szereg umów leasingu. Przedmiotem leasingu są m.in.:  (…). Umowy leasingu zawarte przez Wnioskodawczynię zawierają postanowienie, zgodnie z którym: „Po zakończeniu umowy leasingu i wywiązaniu się przez korzystającego ze wszystkich wynikających z niej zobowiązań wobec finansującego, przy jednoczesnym braku trwających opóźnień w realizacji przez korzystającego obowiązków wobec finansującego wynikających z innych umów zawartych przez strony, korzystający ma prawo do nabycia przedmiotu leasingu za wartość końcową w przypadku umowy leasingu operacyjnego, zaś w przypadku umowy leasingu finansowego za 1 zł, w obu przypadkach po powiększeniu tych kwot o podatek VAT. Niniejszym korzystający składa finansującemu nieodwołalną ofertę zakupu przedmiotu leasingu po upływie okresu umowy leasingu za wartość końcową w przypadku umowy leasingu operacyjnego, zaś w przypadku umowy leasingu finansowego za 1 zł (…). Oferta wiąże korzystającego i wygasa z upływem 3 miesięcy od dnia zakończenia okresu umowy leasingu. Finansujący jest zobowiązany przyjąć powyższą ofertę korzystającego po zakończeniu okresu umowy leasingu w przypadku, gdy korzystający nie pozostaje w opóźnieniu w realizacji wobec finansującego z obowiązków wynikających z umowy leasingu lub innych umów zawartych między stronami. Do czasu uregulowania tych należności finansujący nie jest zobowiązany do przyjęcia oferty korzystającego, lecz jego prawo do jej przyjęcia nie jest wyłączone. Pisemne przyjęcie przez finansującego powyższej oferty będzie równoznaczne z zawarciem umowy sprzedaży przedmiotu leasingu na warunkach określonych w ofercie (…). Jeżeli wobec opóźnienia korzystającego, wskazanego wyżej, finansujący nie przyjmie oferty korzystającego do 21. dnia od zakończenia umowy leasingu, wówczas (…) zobowiązanie finansującego do przyjęcia oferty wygasa”. W poszczególnych umowach leasingu zawartych przez Wnioskodawczynię, powyższe postanowienia mogą różnić się pojedynczymi słowami, jednak nie wpływa to w żaden sposób na ogólny sens tej regulacji, według której finansujący jest zobowiązany do przyjęcia oferty o ile wszelkie zobowiązania wynikające z umowy leasingu zostały zapłacone. Finansujący nie ma możliwości odmowy przyjęcia oferty w takiej sytuacji. Zobowiązanie do nabycia ma charakter bezwzględny i uzależnione jest tylko od realizacji zobowiązań pieniężnych przez korzystającego. Tytuł umów leasingu nie wskazuje wprost, czy umowy te mają charakter umowy leasingu operacyjnego, czy umowy leasingu finansowego. Jednocześnie, zgodnie z definicjami zawartymi w umowach, leasing operacyjny to taki, w którym odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje finansujący, natomiast leasing finansowy to taki, w którym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający. W umowach leasingu zawartych przez Wnioskodawczynię wskazuje się, że odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu, zgodnie z przepisami ustaw o podatku dochodowym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), dokonuje finansujący. Niezależnie od powyższego, umowy leasingu zawarte przez Spółkę (…) spełniają warunki do zaklasyfikowania ich jako leasingi finansowe w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 120 z późn. zm., dalej: „u.o.r.”). Większość przedmiotów leasingu została dostosowana do potrzeb Wnioskodawczyni. Dotyczy to w szczególności linii montażowych i specjalistycznych maszyn. Innymi słowy, przeważająca większość przedmiotów leasingu została wykonana z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb Wnioskodawczyni. Ponadto, jak wskazano wyżej, umowy leasingu zawierają postanowienie o bezwarunkowej ofercie nabycia przedmiotu leasingu przez korzystającego po zakończeniu umowy. W związku z zawartymi umowami leasingu Wnioskodawczyni ponosiła i nadal ponosi wydatki opisane w wysokości i w terminach określonych w umowie. W szczególności dotyczy to wstępnej opłaty leasingowej, opłaty manipulacyjnej oraz okresowych opłat (rat) leasingowych w tym części odsetkowej raty leasingowej. Zgodnie z umową, Wnioskodawczyni jako korzystający, nabędzie przedmiot umowy leasingu po zakończeniu umowy leasingu i wywiązaniu się ze wszystkich zobowiązań, wskutek złożenia finansującemu nieodwołalnej oferty, o której mowa powyżej. W tym celu, Wnioskodawczyni po zakończeniu umowy leasingu poniesie wydatek w wysokości równej wartości końcowej. Kwota równa wartości końcowej w przypadku większości umów wynosi ok. 1% łącznej wartości przedmiotu leasingu.

Pytanie

Czy kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w postaci zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, będą wszelkie wydatki jakie dotychczas Wnioskodawczyni poniosła i jakie jeszcze poniesie w oparciu o wskazane wyżej umowy leasingu, w szczególności wstępna opłata leasingowa, opłata manipulacyjna, okresowe opłaty (raty) leasingowe (włącznie z częścią odsetkową) oraz kwota równa wartości końcowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w postaci zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, będą wszelkie wydatki jakie dotychczas Wnioskodawczyni poniosła i jakie jeszcze poniesie w oparciu o wskazane powyżej umowy leasingu, w szczególności wstępna opłata leasingowa, opłata manipulacyjna, okresowe opłaty (raty) leasingowe (włącznie z częścią odsetkową) oraz kwota równa wartości końcowej. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Jednocześnie według art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienie podatkowe z art. 17 ust. 1 pkt 34a, przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Wsparcie, w tym w postaci ww. zwolnienia podatkowego, udzielane jest przedsiębiorcy na podstawie decyzji, której zasady wydawania określone zostały szczegółowo w przepisach u.w.n.i. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.w.n.i., decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, dotyczące:

1)tworzenia przez przedsiębiorcę określonej liczby nowych miejsc pracy w związku z realizacją nowej inwestycji, przez określony czas;

2)poniesienia przez przedsiębiorcę w określonym terminie kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji;

3)terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty nowej inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane, z wyłączeniem dwuletnich kosztów pracy, kosztów związanych z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli oraz leasingu finansowego, które mogą być kwalifikowane po terminie zakończenia inwestycji;

4)maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, jakie mogą być uwzględnione przy określeniu maksymalnej wysokości pomocy publicznej;

5)kryteriów ilościowych i kryteriów jakościowych, do których spełnienia zobowiązał się przedsiębiorca;

6)terenu, na którym nowa inwestycja zostanie zrealizowana z uwzględnieniem danych ewidencyjnych nieruchomości.

Art. 2 pkt 7 u.w.n.i. określa co należy rozumieć przez koszty kwalifikowane nowej inwestycji. Są to poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu:

a.  koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji, z wyłączeniem kosztów poniesionych na samochody osobowe, środki transportu lotniczego, tabor pływający oraz inne składniki majątku służące głównie celom osobistym przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy będącego spółką handlową - głównie celom osobistym jej wspólnika albo akcjonariusza, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, lub

b.  dwuletnie koszty pracy poniesione przez przedsiębiorcę na tworzenie określonej liczby nowych miejsc pracy, przez określony czas, w związku z realizacją nowej inwestycji, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej.

Regulację powyższą uzupełnia i uszczegóławia rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1713 z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie”). Rozporządzenie to zostało już wprawdzie uchylone i zastąpione nowym, ale obowiązywało w chwili wydania decyzji o wsparciu w 2019 r. Na marginesie Wnioskodawczyni wskazuje, że treść tej regulacji w nowym rozporządzeniu brzmi analogicznie do uchylonej. Zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1)   kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2)   ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3)  kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4)  ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5)  kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6)  ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie realizacji inwestycji, a w przypadku kosztów określonych w pkt 5 - poniesione wyłącznie w okresie 5 lat w przypadku dużych przedsiębiorców, albo 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, liczonych od dnia zakończenia nowej inwestycji.

Zgodnie z § 8 ust. 4 Rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami u.o.r. Art. 3 ust. 4 u.o.r. wskazuje warunki, które należy spełnić, aby uznać umowę leasingu za leasing finansowy. Jeżeli jednostka przyjęła do używania obce środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne na mocy umowy, zgodnie z którą jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne do odpłatnego używania lub również pobierania pożytków na czas oznaczony, środki te i wartości zalicza się do aktywów trwałych korzystającego, jeżeli umowa spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:

1)  przenosi własność jej przedmiotu na korzystającego po zakończeniu okresu, na który została zawarta;

2)  zawiera prawo do nabycia jej przedmiotu przez korzystającego, po zakończeniu okresu, na jaki została zawarta, po cenie niższej od wartości rynkowej z dnia nabycia;

3)  okres, na jaki została zawarta, odpowiada w przeważającej części przewidywanemu okresowi ekonomicznej użyteczności środka trwałego lub prawa majątkowego, przy czym nie może być on krótszy niż 3/4 tego okresu. Prawo własności przedmiotu umowy może być, po okresie, na jaki umowa została zawarta, przeniesione na korzystającego;

4)  suma opłat, pomniejszonych o dyskonto, ustalona w dniu zawarcia umowy i przypadająca do zapłaty w okresie jej obowiązywania, przekracza 90% wartości rynkowej przedmiotu umowy na ten dzień. W sumie opłat uwzględnia się wartość końcową przedmiotu umowy, którą korzystający zobowiązuje się zapłacić za przeniesienie na niego własności tego przedmiotu. Do sumy opłat nie zalicza się płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, podatków oraz składek na ubezpieczenie tego przedmiotu, jeżeli korzystający pokrywa je niezależnie od opłat za używanie;

5)  zawiera przyrzeczenie finansującego do zawarcia z korzystającym kolejnej umowy o oddanie w odpłatne używanie tego samego przedmiotu lub przedłużenia umowy dotychczasowej, na warunkach korzystniejszych od przewidzianych w dotychczasowej umowie;

6)  przewiduje możliwość jej wypowiedzenia, z zastrzeżeniem, że wszelkie powstałe z tego tytułu koszty i straty poniesione przez finansującego pokrywa korzystający;

7)  przedmiot umowy został dostosowany do indywidualnych potrzeb korzystającego. Może on być używany wyłącznie przez korzystającego, bez wprowadzania w nim istotnych zmian.

Wystarczy spełnienie jednego z powyższych warunków, aby uznać umowę leasingu za leasing finansowy. Wnioskodawczyni wskazuje, że każda z zawartych przez nią umów leasingu spełnia co najmniej jeden z warunków określonych w art. 3 ust. 4 u.o.r. W przypadku zawartych przez Wnioskodawczynię umów leasingu będzie to bezwarunkowa oferta nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy, a także – w odniesieniu do większości zawartych umów – dostosowanie przedmiotu umowy do indywidualnych potrzeb korzystającego. Zdaniem Wnioskodawczyni, zawarte przez nią umowy leasingu przedstawiają cechy, które pozwalają na objęcie kosztów poniesionych z tytułu tych umów jako kosztów kwalifikowanych, czyli takich, o których stanowi decyzja o wsparciu i których ponoszenie jest warunkiem zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Kluczowe w tym zakresie są postanowienia umowy, zgodnie z którymi po zakończeniu umowy, korzystający składa finansującemu nieodwołalną ofertę nabycia przedmiotu leasingu. Postanowienie to jest niezależne od innych regulacji umowy. W tym miejscu należy podkreślić, że zasadą prawa zobowiązań jest, że dla oceny charakteru zobowiązania istotna jest treść umowy (praw i obowiązków stron), cel i zgodny zamiar jej stron. Tym samym należy uznać, że kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje w postaci zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, będą wszelkie wydatki jakie Spółka (…) poniosła i jakie poniesie w związku z umowami leasingu opisanymi w stanie faktycznym. Dotyczy to w szczególności poniesionych już przez Wnioskodawczynię opłat wstępnych, opłat manipulacyjnych, poniesionych dotychczas rat leasingowych, włącznie z częścią odsetkową, a także wydatków, które dopiero mają zostać poniesione, czyli przyszłych rat leasingowych oraz wartości końcowej. Przede wszystkim spełniają one warunki do uznania ich za umowy leasingu finansowego według przepisów ustawy o rachunkowości, do której odsyła zresztą § 8 ust. 4 Rozporządzenia, określający sposób obliczania kosztów nabycia środków trwałych. Dodatkowo, każda z umów leasingu zawiera postanowienie, które gwarantuje korzystającemu, a więc Wnioskodawczyni, nabycie przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy (przy założeniu braku zobowiązań umownych wobec finansującego). Takie uprawnienie korzystającego stanowi z kolei podstawową przesłankę cechującą leasing finansowy. Zdaniem Wnioskodawczyni, dla kwalifikacji tej umowy nie ma znaczenia, że zgodnie z umową odpisy amortyzacyjne dokonywane są przez finansującego, co wskazywać ma na to, że umowa ma charakter leasingu operacyjnego. Postanowienie to ma znaczenie tylko i wyłącznie w celu określenia sposobu rozliczenia amortyzacji przedmiotu leasingu. Nie przesądza to w żaden sposób o tym, że umowa nie ma charakteru leasingu finansowego. Przepisy Rozporządzenia odsyłają bowiem w tym zakresie bezpośrednio do przepisów u.o.r., natomiast jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przedmioty leasingu spełniają warunki z art. 3 ust. 4 u.o.r. oraz zawierają zobowiązanie do nabycia przedmiotu leasingu. Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 listopada 2023 r. (0114-KDIP2-1.4010.560.2023.1.KW). W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe w całości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Według art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,

Jak stanowi art. 2 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 16 listopada 2022 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 74 ze zm. dalej: „ustawa o WNI”),

Zgodnie z § 12 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2022 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2022 r. poz. 2861 ze zm.),

Zatem, w Państwa sprawie znajdzie zastosowanie Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1713 ze zm., dalej: „Rozporządzenie”), jako że uzyskali Państwo decyzję o wsparciu w grudniu 2019 r.

Zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia,

Według § 8 ust. 4 Rozporządzenia,

Zgodnie z § 8 ust. 5 Rozporządzenia,

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120, dalej: „ustawa o Rachunkowości”),

Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o Rachunkowości,

W myśl art. 28 ust. 8 ustawy o Rachunkowości,

W świetle art. 3 ust. 4 ustawy o Rachunkowości,

W przedstawionym we wniosku opisie wskazują Państwo, że zawarte umowy leasingu spełniają warunki do zaklasyfikowania ich jako leasingi finansowe w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Ponadto, umowy leasingu zawierają postanowienie o bezwarunkowej ofercie nabycia przedmiotu leasingu przez korzystającego, po zakończeniu umowy.

Zgodne z powyższym, należy uznać, że wszystkie wydatki które poniosła i które poniesie Spółka (np. opłaty wstępne, opłaty manipulacyjne, raty/opłaty leasingowe włącznie z częścią odsetkową, przyszłe raty leasingowe, oraz kwota wartości końcowej) w związku z zawartymi umowami leasingu, mogą zostać uznane jako koszty kwalifikowane nowej inwestycji.

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).