Spółka prawidłowo amortyzuje środki trwałe wchodzące w skład farmy fotowoltaicznej

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w części dotyczącej amortyzacji zespołu prądotwórczego, placów i drogi, ogrodzenia oraz linii SN jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 listopada 2023 roku wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia m.in. czy Spółka prawidłowo amortyzuje środki trwałe wchodzące w skład farmy fotowoltaicznej, tj. zespół prądotwórczy, place i drogi, ogrodzenie, linia SN i w konsekwencji poprawnie zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 31 stycznia 2024 roku.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., zarejestrowana w Sądzie Rejonowym dla (…)  (dalej: „Podatnik” lub „Spółka”) prowadzi działalność zgodnie z przypisanymi numerami PKD:

-(…),

-(…)

-(…),

-(…).

Spółka zrealizowała inwestycje w zakresie budowy farmy fotowoltaicznej „X” o mocy (…) kWp wraz ze stacją transformatorową oraz linią kablową na działkach oznaczonych numerami (…) oraz (…), obręb (…), powiat (…), gmina (…), województwo (…). Prace konstrukcyjne oraz prace związane z montażem elementów konstrukcyjnych farmy były wykonane przez wyspecjalizowane podmioty trzecie – zewnętrznych wykonawców.

Dnia (…) 2023 r. Spółka otrzymała koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej z wyżej wymienionej farmy fotowoltaicznej o nazwie „X”, która stanowi zespół urządzeń wraz z infrastrukturą.

Spółka wykorzystuje wytworzoną przez farmę fotowoltaiczną energię do dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności.

Instalacje fotowoltaiczne (farma fotowoltaiczna) zgodnie z art. 3, pkt. 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm., dalej: „Ustawa o Rachunkowości”) są urządzeniami o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, stanowiącym własność Spółki, kompletnymi i zdatnymi do użytkowania w dniu przyjęcia do użytkowania.

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „Rozporządzenie”), według Podatnika, należy potraktować farmę jako zespół odrębnych środków trwałych. Kierując się ich przeznaczeniem oraz konstrukcją i wyposażeniem, Spółka wprowadziła je do ewidencji środków trwałych i amortyzuje je na zasadach właściwych dla każdego z niżej wymienionych środków trwałych.

W przypadku farmy fotowoltaicznej „X” Spółka wyodrębniła następujące składniki majątku:

-zespół prądotwórczy (panele fotowoltaiczne, falowniki- inwertery, konstrukcję z profili stalowych, okablowanie pozostałe) KŚT 669 – stawka 10%,

-place i drogi KŚT 291 – stawka 4,5%,

-ogrodzenie KŚT 291 – stawka 4,5%,

-linia SN KŚT 291 – stawka 4,5%,

-stacja transformatorowa – stawka 18%,

-systemy teleinformatyczne – stawka 10%.

Część pytania (ostatecznie sformułowanego w uzupełnieniu wniosku)

Czy biorąc pod uwagę wskazane okoliczności Spółka prawidłowo amortyzuje wymienione środki trwałe wchodzące w skład farmy fotowoltaicznej „X”:

-zespół prądotwórczy (panele fotowoltaiczne, falowniki- inwertery, konstrukcję z profili stalowych, okablowanie pozostałe) –  KŚT 669 – stawka 10%,

-place i drogi – KŚT 291 – stawka 4,5 %,

-ogrodzenie – KŚT 291 – stawka 4,5 %,

-linia SN – KŚT 291 – stawka 4,5 %,

-(…),

-(…)

(dalej łącznie jako „Środki Trwałe”) i w konsekwencji poprawnie zalicza do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z załącznikiem nr 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie          

W ocenie Wnioskodawcy, należy amortyzować niżej wymienione środki trwałe dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych, jako odrębne środki trwałe, według stawek wynikających z załącznika nr 1 do ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., winno być: „t.j. Dz.U z 2023 r. poz. 2805 ze zm.”; dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Do kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, należy zaliczyć odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 przedmiotowej ustawy.

Artykuł 16a ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Analiza ww. przepisów prowadzi do wniosku, iż co do zasady, aby dany składnik majątku został uznany za środek trwały powinien spełniać łącznie następujące warunki:

-  stanowić własność lub współwłasność podatnika,

-  zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

-  być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,

-  przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

-  winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z treści art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż przepis art. 16i ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Wykaz stawek amortyzacyjnych odwołujący się do symboli KŚT zawarty jest w załączniku nr 1 do ustawy o CIT. Natomiast kwestie właściwej klasyfikacji środków trwałych zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864).

Według Podatnika, środki trwałe należy wyodrębnić i zakwalifikować do odpowiedniego grupowania KŚT, kierując się przede wszystkim ich przeznaczeniem, konstrukcją oraz wyposażeniem, a następnie amortyzować na zasadach odpowiednich dla każdego wyodrębnionego składnika majątku.

W szczególności, jako pojedynczy środek trwały należy traktować farmę fotowoltaiczną, która składa się zespołów wsporczych wraz z mocowaniami do ziemi, paneli, instalacji, a także falowników. Dopiero ten zespół elementów odpowiednio ze sobą połączonych umożliwia spełnienie funkcji farmy fotowoltaicznej, czyli produkcję energii elektrycznej.

Place i drogi, ogrodzenia, linia SN, (…) stanowią odrębne środki trwałe ze względu na swoją funkcję i konstrukcję.

Według Podatnika, niżej wymienione środki trwałe stanowiące farmę fotowoltaiczną „X” są prawidłowo zakwalifikowane zgodnie z obowiązującymi zapisami w Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864), a w konsekwencji prawidłowo amortyzowane i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów:

-zespół prądotwórczy (panele fotowoltaiczne, falowniki- inwertery, konstrukcję z profili stalowych, okablowanie pozostałe) –  KŚT 669 – stawka 10%,

-place i drogi – KŚT 291 – stawka 4,5 %,

-ogrodzenie – KŚT 291 – stawka 4,5 %,

-linia SN – KŚT 291 – stawka 4,5 %,

-(…),

-(…).

Powyższa konkluzja znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce organów podatkowych, w tym w szczególności w indywidualnej interpretacji podatkowej:

-z 11 marca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.26.2021.1.SH wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,

-z 1 kwietnia 2022r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.57.2022.1.MF wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Decyzja o uznaniu urządzenia za odrębny środek trwały lub za zestaw będący środkiem trwałym może zostać podjęta zarówno w odniesieniu do nowo nabytych urządzeń, jak i urządzeń używanych, w przypadku zmiany ich przeznaczenia.

Zdaniem Spółki, powyższa klasyfikacja stawek amortyzacyjnych do w/w Środków trwałych jest prawidłowa i zgodna z Załącznikiem nr 1 ustawy o CIT. Środki Trwałe posiadane przez Spółkę mogą podlegać amortyzacji, ponieważ spełniają warunki wymienione w art. 16a ust.1 ustawy o CIT, tj.: Spółka posiada do nich tytuł prawny, zostały nabyte we własnym zakresie Spółki, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania, ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok oraz są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (decyduje zamiar podatnika).

Powyższe rozumowanie potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 maja 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.146. 2021.1.MZA.

W związku z powyższym, zdaniem Podatnika, Spółka dokonała odpowiedniej klasyfikacji Środków Trwałych i właściwie nalicza amortyzację podatkową zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie ze sformułowanym pytaniem wyznaczającym jej zakres, jest wyłącznie ocena Państwa stanowiska w zakresie amortyzacji środków trwałych i ujęcia jej w kosztach uzyskania przychodów. Tym samym przedmiotem interpretacji nie jest ocena czy wymienione składniki majątkowe mogą stanowić odrębne środki trwałe, ani jak powinny one być klasyfikowane wg KŚT. Okoliczności te przyjęto jako elementy stanu faktycznego.

Jednocześnie wskazać należy, że w zakresie amortyzacji środków trwałych dot. stacji transformatorowej oraz systemów teleinformatycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów niewymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Tak więc, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1)stanowić własność lub współwłasność podatnika,

2)zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

3)być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,

4)przewidywany jego okres używania musi być dłuższy niż rok,

5)winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (decyduje zamiar podatnika).

Dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek, określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego. Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Z treści art. 16h ust. 1 pkt 1  ustawy o CIT wynika, że

Przepis art. 16i ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że

Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego m.in. wynika, że Spółka, kierując się przeznaczeniem oraz konstrukcją i wyposażeniem, w odniesieniu farmy fotowoltaicznej „X” wyodrębniła następujące składniki majątku: zespół prądotwórczy (panele fotowoltaiczne, falowniki- inwertery, konstrukcję z profili stalowych, okablowanie pozostałe), place i drogi, ogrodzenie, linia SN.

W konsekwencji, dokonując kwalifikacji elementów farmy fotowoltaicznej „X” w ramach grupowań Klasyfikacji Środków Trwałych, Spółka zastosowała następujące stawki amortyzacyjne:

-zespół prądotwórczy (panele fotowoltaiczne, falowniki- inwertery, konstrukcję z profili stalowych, okablowanie pozostałe) KŚT 669 – stawka 10%,

-place i drogi KŚT 291 – stawka 4,5%,

-ogrodzenie KŚT 291 – stawka 4,5%,

-linia SN KŚT 291 – stawka 4,5%.

Zauważyć bowiem należy, że kwestie właściwej klasyfikacji środków trwałych zostały unormowane w rozporządzeniu Rady ministrów z dnia 3 października 2016 r. W sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2016 r. Poz. 1864). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu dane środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie.

Jednocześnie wskazać należy, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy KŚT. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W razie wątpliwości zainteresowany może zwrócić się o wydanie opinii do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. Opinie wydawane są na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wymienione we wniosku składniki majątku, zostały przez Państwa właściwie zakwalifikowane do odpowiednich grup KŚT, to powinny być one amortyzowane wg następujących stawek:

-    dla zespołu prądotwórczego (panele fotowoltaiczne, falowniki-inwertery, konstrukcja z profili stalowych, okablowanie pozostałe), który został zakwalifikowany przez Państwa do KŚT 669, właściwa stawka amortyzacji to 10%,

-    dla placów i dróg, zakwalifikowanych przez Państwa do KŚT 291, właściwa stawka amortyzacji to 4,5%,

-    dla ogrodzenia, zakwalifikowanego przez Państwa do KŚT 291, właściwa stawka amortyzacji to 4,5%,

-    dla linii SN zakwalifikowanej przez Państwa do KŚT 291, właściwa stawka to 4,5%.

Zatem, w świetle przepisów ustawy o CIT,  Spółka prawidłowo amortyzuje ww. środki trwałe wchodzące w skład farmy fotowoltaicznej „X” według wyżej wskazanych stawek amortyzacyjnych. W konsekwencji odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wskazanych wyżej środków trwałych przy zastosowaniu ww. stawek amortyzacyjnych mogą Państwo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w ww. zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazać należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem niniejszego wniosku, a dotyczącym amortyzacji stacji transformatorowej i systemów teleinformatycznych wydamy odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).