Interpretacja indywidualna z dnia 15 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.690.2023.1.MC
Temat interpretacji
Czy rok 2024 będzie drugim rokiem roboczym dla celów stosowania art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy rok 2024 będzie drugim rokiem roboczym dla celów stosowania art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółka została założona w dniu 22 czerwca 2022 r., ale w 2022 r. nie prowadziła działalności w celu osiągnięcia zysku, a pierwsza umowa z klientem została zawarta w dniu 2 stycznia 2023 r. Pierwszy rok obrotowy nie został przedłużony i zakończył się 31 grudnia 2022 r. Od początku 2023 r. spółka przeszła na estoński CIT. W 2023 r. spółka nie zwiększyła zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy; w tym roku zatrudniono tylko dwóch założycieli.
Pytanie
Czy rok 2024 będzie drugim rokiem roboczym dla celów stosowania art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT?
Państwa stanowisko w sprawie
Spółka uważa, że pierwszym rokiem działalności jest rok 2023, a wymóg zatrudnienia minimum jednego pracownika na pełny etat (zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT) dotyczy roku 2024.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
3) podatnik:
a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub
b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT:
W przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.
W przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności, warunek dotyczący zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i dwóch lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących. Jednak w kolejnych latach, podatnik jest zobligowany do stopniowego wzrostu zatrudnienia. Począwszy od drugiego roku podatkowego, podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększania zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia poziomu zatrudnienia, określonego w tym przepisie. Do limitu osób zatrudnionych nie wlicza się wspólników podatnika.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy rok 2024 będzie drugim rokiem roboczym dla celów stosowania art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka została założona w dniu 22 czerwca 2022 r., ale nie osiągnęła zysku w tym roku. Pierwszy rok obrotowy nie został przedłużony i zakończył się 31 grudnia 2022 r. Spółka przeszła na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek na początku 2023 r. W 2023 roku nie zwiększono zatrudnienia co najmniej o jeden etat w pełnym wymiarze czasu pracy. Jednymi zatrudnionymi było dwóch założycieli Spółki.
Zauważyć należy, że zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o CIT:
1. Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.
2. W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.
W Państwa przypadku pierwszym rokiem prowadzenia działalności będzie rok 2022 i bez znaczenia pozostaje kwestia, że Spółka nie osiągnęła żadnego zysku w tym roku. Spółka została założona w 2022 r. tym samym w tym roku rozpoczął się jej pierwszy rok podatkowy.
Dzień rozpoczęcia działalności należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, a to oznacza, że Spółka rozpoczyna działalność z chwilą zawarcia umowy spółki. Podkreślić należy, iż art. 8 ust. 2 ustawy o CIT w swej treści nie odsyła do daty rozpoczęcia działalności gospodarczej, ale do rozpoczęcia działalności, którą trzeba rozpatrywać w sposób szeroki.
Dlatego też, dzień rozpoczęcia prowadzenia działalności należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, a nie np. z dniem podpisania pierwszej umowy z kontrahentem/klientem.
Z chwilą zawarcia umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością powstaje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, która – stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest podatnikiem tego podatku.
Zatem w analizowanej sprawie spółka rozpoczęła działalność w roku jej założenia, tj. w 2022 roku, bowiem to właśnie wtedy Spółka powstała i tym samym rozpoczęła prowadzenia działalności. W tej ocenie nie ma znaczenia okoliczność braku osiągnięcia przychodu w pierwszym roku prowadzenia działalności, bowiem to nie osiągnięcie przychodu/zysku świadczy o rozpoczęciu działalności Spółki.
W konsekwencji skoro Państwa pierwszym rokiem podatkowym jest rok 2022 to, wybierając opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek od 2023 r. nie są Państwa podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalności. Zatem nie są Państwo adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, bowiem dotyczy ona tylko i wyłącznie podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności, a takim Państwo nie są.
Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).