W zakresie ustalenia: - czy względem Spółki zastosowanie znajduje zastosowanie art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka w kwestii zatrudnienia może korzystać z preferencji przewidzianej w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, - czy warunek przewidziany w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) może zostać spełniony sumarycznie, tj. przykładowo przez zatrudnianie 6 pracowników na pełen etat przez 180 dni w roku.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia:

    - czy względem Spółki zastosowanie znajduje zastosowanie art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka w kwestii zatrudnienia może korzystać z preferencji przewidzianej w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT – jest nieprawidłowe,

    - czy warunek przewidziany w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) może zostać spełniony sumarycznie, tj. przykładowo przez zatrudnianie 6 pracowników na pełen etat przez 180 dni w roku - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

    - czy względem Spółki zastosowanie znajduje zastosowanie art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka w kwestii zatrudnienia może korzystać z preferencji przewidzianej w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT,

    - czy warunek przewidziany w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) może zostać spełniony sumarycznie, tj. przykładowo przez zatrudnianie 6 pracowników na pełen etat przez 180 dni w roku.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni, zwana dalej „Spółką”, jest polskim rezydentem podatkowym.

Spółka powstała w dniu 19 października 2022 r. i została zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców KRS w dniu 23 października 2022 r. W akcie założycielskim postanowiono, że pierwszy rok obrotowy Spółki będzie trwał do dnia 31 grudnia 2023 r.

W trakcie pierwszego roku obrotowego, po niespełna dwóch miesiącach swego istnienia. Spółka postanowiła przejść na tzw. ryczałt od dochodów spółek, zwany potocznie „estońskim CIT”, uregulowany w Rozdziale 6b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.), dalej jako „ustawa o CIT”. Przejście to nastąpiło z dniem 1 stycznia 2023 r.

Spółka powzięła wątpliwość, jakie warunki co do zatrudnienia i w jaki sposób zobowiązana jest spełniać, aby mogła korzystać z wybranego reżimu opodatkowania.

Wątpliwości Spółki potęguje specyfika jej działalności. W miejscu tym należy wyjaśnić, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży, która charakteryzuje się dużą sezonowością (branża rolnicza, usługi rolnicze). Spółka potrzebuje pracowników - głównie operatorów maszyn rolniczych - wyłącznie w sezonie prac polowych. Od połowy listopada do końca marca Spółka nie świadczy praktycznie żadnych usług, stąd zatrudnianie ww. pracowników w tym okresie jest bezprzedmiotowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Pytania

  1. Czy względem Spółki zastosowanie znajduje zastosowanie art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka w kwestii zatrudnienia może korzystać z preferencji przewidzianej w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT?

  2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie Nr 1 - czy okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. należy traktować jako „rok rozpoczęcia działalności” czy jako „drugi rok podatkowy”, od którego rok rocznie należy zwiększać zatrudnienie o jeden etat?

  3. Czy warunek przewidziany w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) może zostać spełniony sumarycznie, tj. przykładowo przez zatrudnianie 6 pracowników na pełen etat przez 180 dni w roku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, który spełnia m.in. następujący warunek:

  a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przy padających w roku podatkowym.

lub

  b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności: (...)

  2) warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Spółka uznaje, że ww. przepis art. 28j ustawy o CIT znajduje wobec niej zastosowanie, a w konsekwencji, że może korzystać ona z wyrażonej w nim preferencji.

W projekcie ustawy, na mocy którego wprowadzono ww. regulację do polskiego porządku prawnego, w części poświęconej uzasadnieniu wskazano, że:

„(...) Wprowadzone warunki dotyczące zatrudnienia i struktury przychodów mają w zamierzeniu ograniczać możliwość korzystania z tej opcji podatkowej tym podmiotom, które nie prowadzą rzeczywistej działalności gospodarczej.

(...)

Mając na uwadze trudności finansowe mniejszych podmiotów w pierwszych latach działalności, ustawodawca przewiduje, iż warunek dotyczący zatrudnienia nie musi być spełniony już w roku rozpoczęcia działalności i dwóch bezpośrednio po nim następujących latach podatkowych, jeśli zostaje on spełniony w wyniku systematycznego wzrostu zatrudnienia (tj. corocznie o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy począwszy od drugiego roku podatkowego), aż do osiągnięcia wymaganego poziomu 3 pracowników.”

Wspomniany przepis w niezmienionym brzmieniu obowiązuje od dnia 1 stycznia 2021 r. W stanie prawnym obowiązującym na dzień 1 stycznia 2021 r. ustawa o CIT nie przewidywała możliwości zmiany reżimu podatkowego w trakcie roku. Nowopowstałe podmioty mogły skorzystać z ww. formy opodatkowania od pierwszego dnia istnienia, zaś jeśli decyzji o wyborze tej formy opodatkowania nie podjęły w ww. czasie, musiały oczekiwać na zakończenie pierwszego roku podatkowego/obrotowego, a zmiana mogła nastąpić wyłącznie poczynając od drugiego roku podatkowego. Możliwość zmiany reżimu opodatkowania w trakcie roku została wprowadzona dopiero od dnia 1 stycznia 2022 r. Z tą też zmianą ustalono, że podatnik chcący skorzystać z ww. możliwości, zobowiązany jest na dzień poprzedzający dzień przejścia zamknąć swoje księgi i sporządzić sprawozdanie finansowe. Zmiana ta ustaliła również, że dotychczasowy, trwający rok podatkowy podatnika dzieli się na dwa lata podatkowe, z którego pierwszy jest opodatkowany na zasadach ogólnych, a drugi jest pierwszym rokiem opodatkowania ryczałtem. Powyższe pozostaje jednocześnie bez wpływu na rok obrotowy.

Powyższe w przypadku Spółki skutkuje tym, że okres 19 października 2022 r. - 31 grudnia 2022 r. to pierwszy rok podatkowy, okres 1 stycznia 2023 r. - 31 grudnia 2023 r. to drugi rok podatkowy, a okres 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. to trzeci rok podatkowy: podczas gdy obrotowo w czasie tym Spółka ma wyłącznie dwa lata obrotowe: 19 października 2023 r. – 31 grudnia 2023 r. i 1 stycznia 2024 r.- 31 grudnia 2024 r.

W ocenie Spółki interpretowanie art. 28j ust. 2 pkt 2 w ten sposób, że znajduje on zastosowanie wyłącznie względem nowoutworzonych podmiotów, które wybierają estoński CIT od początku swego istnienia jest wadliwe.

Po pierwsze, treść przepisu (ani żaden inny przepis rozdziału 6b ustawy o CIT) nie zawiera zastrzeżenia, że podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalność jest wyłącznie taki podmiot, który od początku wybiera reżim estońskiego CIT. Ustawa nie podaje też żadnej definicji legalnej ww. określenia. W art. 28j ust. 2 ustawy o CIT ustawodawca posłużył się wyłącznie stwierdzeniem „W przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności (…)”, gdyby zamierzał przepis ten ograniczyć wyłącznie do podmiotów wybierających estoński CIT z pierwszym dniem pierwszego roku podatkowego, racjonalny ustawodawca posłużyłby się stwierdzeniem: „W przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności, dla którego pierwszy rok podatkowy jest pierwszym rokiem opodatkowania ryczałtem”. Wprowadzanie takiego ograniczenia w ramach procesu wykładni jest zatem nieuprawnione, sprzeczne z treścią przepisu, jak również sprzeczne z wolą ustawodawcy wyrażoną w treści uzasadnienia projektu ustawy.

Co więcej, ww. wykładnia nie ostaje się również w świetle art. 28j ust. 2 pkt 1 ustawy CIT. który stanowi, że w przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności warunek dotyczący przychodów pasywnych uznaje się za spełniony „w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem”, co wcale nie oznacza, że rok ten musi być rokiem rozpoczęcia działalności. Z preferencji wyrażonej w pkt 1 bezsprzecznie może skorzystać również podatnik, dla którego rok rozpoczęcia działalności poprzedza wybór estońskiego CIT. Powyższe potwierdza treść przywołanego już uzasadnienia do projektu ustawy: „(...) Warunek dotyczący udziału przychodów pasywnych w przychodach ogółem będzie stosowany od roku następującego po roku rozpoczęcia działalności przez podatnika (jeśli rokiem poprzedzającym wybór ryczałtu jest rok rozpoczęcia tej działalności). Celem wprowadzenia tego warunku jest ograniczenie możliwości korzystania z opodatkowania ryczałtem przez podmioty nieprowadzące aktywnej działalności gospodarczej, ale nakierowane na czerpanie przychodów głównie z pasywnych źródeł przychodów”.

Skoro z preferencji przewidzianej w art. 28j ust. 2 lit. a) ustawy o CIT może skorzystać podatnik, który nie decyduje się na przejście na reżim estońskiego CIT od razu po zawiązaniu, nie znajduje żadnego uzasadnienia, dlaczego z preferencji wskazanej w art. 28j ust. 2 lit. b) może korzystać tylko ten podatnik, który wybiera ten reżim od samego początku.

Nadto, zważając na cel, jaki towarzyszył ustawodawcy przy wprowadzaniu rzeczonej preferencji, tzn. trudności finansowe nowoutworzonych spółek w pierwszych latach ich istnienia, nie sposób twierdzić, że spółka która od razu decyduje się na reżim estońskiego CIT na takie trudności jest narażona, podczas gdy podatnik taki jak Spółka, który zdecydował się na wybór ww. reżimu po dwóch miesiącach istnienia, takich trudności już nie ma. Trzeba w tym miejscu zauważyć, że w świetle obowiązujących przepisów nie ma też możliwości, aby spółka która decyduje się na przejście na estoński CIT w jakiś czas po zawiązaniu, ale wciąż w trakcie pierwszego roku jej działalności, mogła korzystać z tej preferencji dłużej aniżeli nowopowstały podatnik, który dokonał wyboru od samego początku. Pierwszy rok opodatkowania ryczałtem trwa bowiem od miesiąca wyboru do końca ustalonego już wcześniejszej roku obrotowego. Gdyby Spółka zdecydowała się przejść na estoński CIT już w październiku 2022 r. mogłaby z ww. preferencji korzystać do 31 grudnia 2025 r. Dokonując wyboru od stycznia 2023 r. Spółka nie może wydłużyć tego okresu.

Z tych wszystkich przyczyn Spółka uznaje, że art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT znajduje względem niej zastosowanie, a Spółka jest podmiotem rozpoczynającym działalność w rozumieniu ww. przepisu, jako że dokonała wyboru ww. reżimu w roku rozpoczęcia swojej działalności.

Ad. 2

Konsekwentnie z tych samych przyczyn Spółka uznaje, że okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. wciąż był „rokiem rozpoczęcia działalności”, w którym nie była ona zobowiązana do posiadania jakiegokolwiek pracownika.

Ad. 3

Zgodnie z art. 21j (winno być: art. 28j) ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT - jednym z warunków, który należy spełnić, aby można było korzystać z reżimu tzw. estońskiego CIT - pozostaje to, aby podatnik zatrudniał na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym.

W ocenie Spółki nic nie stoi na przeszkodzie, aby powyższy warunek został spełniony sumarycznie, przykładowo poprzez zatrudnianie 6 osób w przeliczeniu na pełne etaty przez okres 180 dni w danym roku podatkowym. Cel ww. przepisu w ten sposób również zostanie spełniony. Znajduje to uzasadnienie zwłaszcza w przypadku podmiotu takiego jak Spółka, której działalność jest sezonowa. Spółka będzie zatrudniać dużą ilość pracowników, niemniej powyższe będzie następowało wyłącznie w sezonie. Dyskryminowanie podmiotów takich jak Spółka w kwestii możliwości korzystania z systemu estońskiego CIT i obligowanie jej do „sztucznego” utrzymywania etatów w okresie, kiedy Spółka nie ma żadnej pracy dla swego personelu, nie znajduje żadnego ekonomicznego uzasadnienia.

W tych okolicznościach wnoszę o potwierdzenie stanowiska Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.  

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii objętych zakresem zadanych przez Wnioskodawcę pytań, przy założeniu, że wszystkie warunki opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek zostały przez Wnioskodawcę spełnione.

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych – stanowiący alternatywny w  stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Następnie ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105) wprowadzono zmiany w ryczałcie od dochodów spółek, obowiązujące od 1 stycznia 2022 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek”, a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy o CIT:

opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

 1) uchylony,

 2) mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi:

 a) z wierzytelności,

 b) z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

 c) z części odsetkowej raty leasingowej,

 d) z poręczeń i gwarancji,

 e) z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

  f) ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

 g) z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 - w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma;

3) podatnik:

   a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub

   b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

 4) prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej, spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, której odpowiednio udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

 5) nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

 6) nie sporządza za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości;

 7) złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do   właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.

Podatnik, aby móc wybrać nową formę opodatkowania jest zobowiązany spełnić warunki określone w ww. przepisach o ryczałcie. Dodatkowo, przepisy te wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji.

Po zakończeniu okresu czteroletniego, jeśli podatnik spełnia warunki ustawowe, może kontynuować rozliczenia zgodnie z przepisami rozdziału 6b ustawy o CIT, w kolejnym okresie czteroletnim.

Zgodnie z art. 28j ust. 2 ustawy o CIT:

w przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności:

 1) warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się za spełniony w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem;

 2) warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 1, tj. czy względem Spółki zastosowanie znajduje zastosowanie art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, a w konsekwencji czy Spółka w kwestii zatrudnienia może korzystać z preferencji przewidzianej w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, należy przywołać treść art. 28j ust. 5 ustawy CIT, zgodnie z którym:

W myśl art. 28e ust. 2 ustawy o CIT:

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka powstała w dniu 19 października 2022 r. i została zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców KRS w dniu 23 października 2022 r. W akcie założycielskim postanowiono, że pierwszy rok obrotowy Spółki będzie trwał do 31 grudnia 2023 r. W trakcie pierwszego roku obrotowego, po niespełna dwóch miesiącach swego istnienia. Spółka postanowiła przejść na tzw. ryczałt od dochodów spółek. Przejście to nastąpiło z dniem 1 stycznia 2023 r.

Analizując powyższy opis sprawy należy wskazać, że dokonaliście Państwo wyboru sposobu opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek 1 stycznia 2023 r., a więc już w trakcie trwającego roku podatkowego. Tym samym, nie można uznać, że w analizowanej sprawie, w odniesieniu do roku 2023 r. Spółka spełni warunki uprawniające do skorzystania z formy opodatkowania jaką jest ryczałt od dochodów spółek jako „podatnik rozpoczynający działalność”. Należy wskazać, że intencją ustawodawcy było wprowadzenie na gruncie ryczałtu od dochodów spółek preferencji (np. obniżonej stawki ryczałtu) wyłącznie na rzecz „nowych” podatników, którzy wraz z rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej zdecydowali się na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek.

Z brzmienia cytowanego powyżej art. 28j ust. 5 ustawy o CIT, wynika wprost, że jeżeli Wnioskodawca zaplanował od 1 stycznia 2023 r. zastosowanie opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, będzie miał on obowiązek zamknąć księgi rachunkowe na 31 grudnia 2022 r. oraz sporządzić sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami o rachunkowości za okres od października 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.

Nie będziecie zatem Państwo podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż z dniem 31 grudnia 2022 r. zakończył się Państwa pierwszy rok podatkowy. W odniesieniu do Państwa, zastosowanie art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, byłoby możliwe w przypadku podjęcia przez Państwa decyzji o opodatkowaniu ryczałtem z dniem faktycznego rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. w październiku 2022 r.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko zgodnie z którym Spółka uznaje, że art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT znajduje względem niej zastosowanie, a Spółka jest podmiotem rozpoczynającym działalność w rozumieniu ww. przepisu, jako że dokonała wyboru ww. reżimu w roku rozpoczęcia swojej działalności, należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 3, czy warunek przewidziany w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) może zostać spełniony sumarycznie, tj. przykładowo przez zatrudnianie 6 pracowników na pełen etat przez 180 dni w roku, zauważyć należy, że w przepisie art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT wyraźnie mowa jest o zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osób w przeliczeniu na pełne etaty przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym.

Z treści ww. przepisu wynika zatem konieczność ustalenia zatrudnienia według liczby osób zatrudnionych tylko według etatów, gdzie np. dwie osoby zatrudnione w  wymiarze 4 godzin dziennie to 2 x pół etatu czyli łącznie 1 etat, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym.

Powyższe prowadzi zatem do wniosku, że aby spełnić warunek zatrudnienia określony w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT podatnik estońskiego CIT nie musi zatrudniać  trzech osób na pełne etaty ale jak wynika z treści przepisu „co najmniej” czyli również więcej niż 3 osoby, których łączny etat zatrudnienia w przeliczeniu da 3 pełne etaty przez okres wskazany w tym przepisie. Przy czym, przepis ten nie wymaga, aby każdy zatrudniony w określonym roku podatkowym pracownik zatrudniony na umowę o pracę przepracował 300 dni. Jednakże łącznie zatrudnienie to musi obejmować w przeliczeniu co najmniej 3 etaty przez 300 dni w roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w przypadku zatrudniania 6 pracowników na pełen etat przez okres 180 dni w roku podatkowym, spełniony zostanie warunek określony w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na uznanie przez Organ Państwa stanowiska w zakresie pytania Nr 1 za nieprawidłowe, warunkowo zadane pytanie oznaczone we wniosku Nr 2 dotyczące ustalenia, czy okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. należy traktować jako „rok rozpoczęcia działalności” czy jako „drugi rok podatkowy”, od którego rok rocznie należy zwiększać zatrudnienie o jeden etat, jest bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).