Oddział zagraniczny przedsiębiorcy będzie uprawniony do zaliczenia wydatków poniesionych na konstrukcje budowlane do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na konstrukcje budowlane do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 18 stycznia 2024 r. (wpływ 23 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy z siedzibą w Turcji (Spółka matka), który prowadzi działalność gospodarczą z głównym PKD (…) - roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Spółka matka oraz Oddział posługują się tym samym numerem NIP. Przy czym Wnioskodawca na potrzeby rozliczeń posługuje się dwoma numerami NIP: jednym dla celów CIT i VAT, i drugim - do rozliczeń w charakterze płatnika PIT i składek ZUS.

Oddział zagranicznego przedsiębiorcy został zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce i wykonuje tutaj czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Oddział zagranicznego przedsiębiorcy jako zakład (w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy CIT ), rozlicza się w Polsce również z podatku dochodowego od osób prawnych (CIT).

W związku z prowadzoną działalnością w Polsce, oddział zagranicznego przedsiębiorcy, wykorzystuje maszyny i sprzęt, które zostały sprowadzone/ przemieszczone z terytorium Turcji (od zagranicznego przedsiębiorcy tj. Spółki matki ). Służą one prowadzonej działalności gospodarczej Oddziału na terenie Polski tj. jako sprzęt na budowę. Są one wykorzystane do prowadzonej przez Oddział na terenie Polski działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Maszyny te zostały sprowadzone z Turcji na terytorium Polski zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami celnymi, w ramach procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. W zakresie sprowadzanych maszyn sprzętu Oddział otrzymał interpretację indywidualną zgodnie z którą ma prawo do odliczenia zapłaconego podatku VAT. Interpretacja z dnia 29 września 2023 roku znak : 0114-KDIP1-2.4012.311.2023.2.RM „…Odniesienie do Państwa sytuacji: Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, towary objęte odprawą celną są:

• importowane w ramach procedury odprawy czasowej dla celów wykonania usług budowlanych, które następnie podlegają opodatkowaniu VAT;
• jesteście Państwo podatnikiem VAT z tytułu dokonania importu przedmiotowych maszyn i rozliczają Państwo VAT należny;
• w analizowanej sytuacji, nie wystąpi żadna z przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, Państwa zdaniem, w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje Państwu prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu towarów.”

„Zapłacony podatek VAT z tytułu importu towarów mogą Państwo odliczyć w pliku JPK składanym za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów lub w rozliczeniu za jeden z dwóch (rozliczenie kwartalne) lub trzech (rozliczenie miesięczne) następnych okresów rozliczeniowych.

Momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest - co do zasady - moment powstania długu celnego. Z kolei dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym:

• procedurą dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu, lub
• procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, z chwilą przyjęcia zgłoszenia celnego.

Państwa zdaniem, mają Państwo prawo do odliczenia zapłaconego podatku VAT z tytułu przedmiotowej transakcji w miesiącu (…) 2022 roku”.

Zgodnie z otrzymaną interpretacją Oddział w momencie powstania długu celnego ma prawo do odliczenia zapłaconego podatku VAT. Z uwagi jednak na wspominaną procedurę odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych w momencie powrotu / wywozu do Turcji przedmiotowego sprzętu / maszyn Oddział odzyska część zapłaconego podatku VAT. Zgodnie bowiem z uzyskaną informacją od agencji celnej :

„W pierwszej kolejności odbiorca musi przesłać przelew bankowy wraz z kaucją należności importowych (cło i VAT) na konto Urzędu Celnego - w tym przypadku będzie to:

• cło importowe 0% wartości ładunku zgodnie z fakturą handlową (ponieważ dla tego typu sprzętu i ex Turcja wynosi 0%);
• importowy podatek VAT - 23% wartości ładunku zgodnie z fakturą handlową.

Kaucja w powyższej kwocie zostanie zwrócona Odbiorcy po zakończeniu tymczasowego importu i reeksporcie sprzętu budowlanego z Polski do kraju pochodzenia.

Po drugie, gdy sprzęt będzie zwracany z Polski, w tym momencie Urząd Celny pobierze 3% kwoty Należności Importowych pomnożonej przez liczbę miesięcy, w których sprzęt przebywał w Polsce - jest to zgodnie z wymogiem zawartym w (Polskim Celnym) Przewodniku Importu Tymczasowego.”

Przy czym należy zwrócić uwagę , iż stan faktyczny dotyczy dwóch sytuacji:

1)przyjazd i wyjazd maszyny z cłem (cło było naliczone przy przyjedzie) - sporadyczne sytuacje,

2)przyjazd i wyjazd maszyny bez cła (cła nie było przy przyjeździe).

W zawiązku z powyższym Wnioskodawca (oddział zagranicznego przedsiębiorcy) powziął wątpliwości co do konieczności skorygowania odliczonego wcześniej podatku VAT .

Kolejno, w związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca (oddział zagranicznego przedsiębiorcy) wykorzystuje również konstrukcje budowlane, które zostały sprowadzone /przemieszczone na terytorium Polski z terytorium Turcji (od Spółki matki ). Służą one prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy tj. są wykorzystywane do budowy prowadzonej na terenie Polski.

Wyżej opisane konstrukcje budowlane są wykorzystywane w ramach prowadzonej na terenie Polski działalności przez Oddział. Oddział od spółki matki z tytułu ich nabycia otrzymuje fakturę tj. Commercial Invoice z danymi Spółki matki oraz Oddziału W Polsce. Przedmiotowe konstrukcje są importowane w ramach procedury celnej 4000 . Są one wykorzystywane do prowadzonych prac budowlanych w Polsce (wykorzystywane do budowy ). Konstrukcje te pozostają na terenie Polski , są wykorzystane / w trakcie prowadzonych prac budowlanych - stanowią element budowy. Nie wracają ponownie do Spółki matki. W konsekwencji należy uznać , iż przyczyniają się do osiągnięcia przychodu w rozumieniu ustawy CIT ( który podlega opodatkowaniu na terenie Polski ) .

Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka matka na terenie Turcji wykazuje do opodatkowania przychód z tytułu wystawionych faktur na Odział w Polsce.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wydatki na konstrukcje budowlane zostaną rozliczone w formie kompensaty pomiędzy Spółką matką w Turcji a oddziałem w Polsce - po zakończeniu inwestycji (planowane zakończenie koniec 2024 roku).

Ww. wydatki są poniesione w celu realizacji konkretnej budowy, z której to Wnioskodawca uzyskuje później przychody podlegające opodatkowaniu w Polsce. Konstrukcje te stanowią element budowy. Bez nich nie jest możliwa realizacja zlecenia.Wydatki na konstrukcje budowlane nie zostaną w jakikolwiek sposób zwrócone.

Pytania (pytanie nr 3 przeformułowanie w uzupełnieniu)

1)Czy Wnioskodawca (oddział zagranicznego przedsiębiorcy) z uwagi na otrzymanie zwrotu części zapłaconego podatku VAT powinien dokonać jego korekty?

2)W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr. 1 Czy powinien dokonać korekty podatku VAT w bieżącym okresie rozliczeniowym (otrzymania zwrot części podatku VAT) czy tez powinien cofnąć się do okresu pierwotnego odliczenia podatku VAT?

3)Czy poniesione wydatki na konstrukcje budowlane będą stanowiły u Wnioskodawcy (Oddziału zagranicznego przedsiębiorcy) koszty uzyskania przychodu o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy CIT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w zakresie pytań nr 1, 2 dotyczących podatku od towarów i usług, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 3

Zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Art. 15. [Pojęcie kosztów uzyskania przychodów]

1. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z uwagi na poniższą definicję kosztu:

Aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, winien spełniać łącznie następujące warunki, tj.: być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów, pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, być poniesiony przez podatnika, być właściwie udokumentowany, nie znajdować się w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

W przedmiotowej sprawie zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe warunki zostaną spełnione. Pozostają one bowiem w związku z prowadzoną przez zakład w Polsce działalnością gospodarczą . Zakład wykazuje przychody uzyskane z prowadzonej budowy więc bezspornie są poniesione w celu uzyskania przychodów. Wydatki są udokumentowane w postaci otrzymanej FV . Przedmiotowy wydatek nie znajduje się również w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe. Podkreślenia zaś wymaga fakt, iż są one wykazywane przez Spółkę matkę w Turcji jako przychód . Z uwagi na powyższe tj. rozpoznanie przez Spółkę matkę w Turcji przychodu z przedmiotowych FV, Wnioskodawca powinien w konsekwencji rozpoznać je w Polsce jako koszty uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Definicja kosztów uzyskania przychodów jako kategorii z zakresu prawa podatkowego, zawarta została w art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Kosztami uzyskania mogą być więc zarówno takie wydatki, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia. Jednocześnie, w zdaniu drugim ww. art. 15 ust. 1 określono, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo -skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztem podatkowym jest każdy koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu ze źródła przychodu albo zabezpieczenia lub zachowania źródła uzyskania przychodu.

Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu.

Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia”. (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, oraz uchwała z 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11).

Poza tym: „Przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku” (por. wyrok NSA z 9 września 2011 roku, sygn. akt II FSK 1118/10).

Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 roku, sygn. akt II FSK 4009/13).

Państwa wątpliwość budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na konstrukcje budowalne.

Z wniosku wynika, że są Państwo oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy z siedzibą w Turcji. Są Państwo zarejestrowani w Polsce jako czynny podatnik VAT.

W związku z prowadzoną działalnością w Polsce, oddział zagranicznego przedsiębiorcy, wykorzystuje maszyny i sprzęt, które zostały sprowadzone, przemieszczone z terytorium Turcji.

Spółka wykorzystuje również konstrukcje budowlane, które zostały sprowadzone na terytorium Polski z terytorium Turcji. Służą one prowadzonej działalności gospodarczej oddziału na terenie Polski. Oddział od spółki matki z tytułu ich nabycia otrzymuje fakturę tj. Commercial Invoice.

Opisane we wniosku konstrukcje są wykorzystywane w trakcie prowadzonych prac budowlanych. Ww. wydatki są poniesione w celu realizacji konkretnej budowy, z której to Spółka uzyskuje później przychody podlegające opodatkowaniu w Polsce. Bez konstrukcji budowlanych opisanych we wniosku nie jest możliwa realizacja zlecenia, a zatem osiągnięcie przychodów. Z opisu sprawy wynika, że wydatki na konstrukcje budowlane nie zostaną Spółce w jakikolwiek sposób zwrócone.

W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa podatkowego oraz przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że oddział zagraniczny przedsiębiorcy będzie uprawniony do zaliczenia wydatków poniesionych na konstrukcje budowlane do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Przesądza o tym fakt, że ww. wydatki zostały poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, są uzasadnione ekonomicznie i są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te musiały zostać poniesione, aby Spółka mogła osiągnąć przychód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej a także wydatki te nie znajdują się w katalogu negatywnym, zawierającym wyłączenia z kosztów podatkowych, tj. art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).