Interpretacja indywidualna z dnia 6 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.649.2023.1.AN
Temat interpretacji
Czy Spółka będzie miała prawo do rozliczenia straty finansowej powstałej w roku 2022 w zeznaniu podatkowym za rok 2023 oraz w latach kolejnych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 listopada 2023 r., za pośrednictwem systemu ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo do rozliczenia straty finansowej powstałej w roku 2022 w zeznaniu podatkowym za rok 2023 oraz w latach kolejnych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Spółka obecnie rozlicza się na zasadach estońskiego CIT. Na tych zasadach rozlicza się od 1 stycznia 2022 r. W roku 2022 czyli w pierwszym roku rozliczania się na zasadach estońskiego CIT, Spółka osiągnęła wysoką stratę finansową. W roku 2023 z powodu sprzedaży udziałów osobie prawnej Spółka utraci prawo do rozliczania podatku na zasadach estońskiego CIT, z datą wsteczną od dnia 1 stycznia 2023 r. Spółka będzie rozliczać się z podatku CIT za rok 2023 na zasadach ogólnych.
Pytanie
Czy w związku z powyższym spółka będzie miała prawo do rozliczenia straty finansowej powstałej w roku 2022 w zeznaniu podatkowym za rok 2023 oraz w latach kolejnych?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Spółki, będzie istniała możliwość odliczenia straty powstałej w roku 2022 poprzez obniżenie dochodu uzyskanego z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie stanowiska
Zgodnie z art. 28f ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT),
1.opodatkowanie ryczałtem obejmuje okres bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych wskazany przez podatnika w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 7;
2.opodatkowanie ryczałtem przedłuża się na kolejne okresy bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych, chyba że podatnik złoży informację o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem w deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1, składanej za ostatni rok podatkowy, w którym podatnik był opodatkowany ryczałtem.
Zgodnie z art. 28l ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,
podatnik opodatkowany ryczałtem traci prawo do tego opodatkowania z końcem roku podatkowego okresu, o którym mowa w art. 28f ust. 1 albo 2 - w przypadku gdy podatnik złoży informację o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem.
Na podstawie art. 28d ust. 1 ustawy o CIT,
podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek, zwanym dalej w niniejszym rozdziale „ryczałtem”, jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania sprawozdań finansowych na podstawie przepisów o rachunkowości w sposób zapewniający prawidłowe określenie:
1) wysokości zysku (straty) netto, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku oraz
2) w kapitale własnym:
a) kwoty zysków niepodzielonych i kwoty zysków podzielonych odniesione na kapitały, wypracowanych w latach opodatkowania ryczałtem, oraz
b) kwoty niepokrytych strat poniesionych w latach opodatkowania ryczałtem.
Jednocześnie definicja zysku (straty) netto została wyjaśniona w art. 28c pkt 4 ustawy o CIT, w myśl którego,
ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o zysku (stracie) netto - oznacza to zysk (stratę) netto ustalany na podstawie przepisów o rachunkowości.
Analiza literalnego brzmienia powołanego art. 28d ust. 1 ustawy o CIT, prowadzi do wniosku, że podatnik, wybierając opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek jest zobowiązany do ustalania dochodu (straty) wedle przepisów o rachunkowości. Ten sposób opodatkowania wiąże zatem podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego.
Powyższe wynika również z treści Objaśnień Podatkowych wydanych przez Ministra Finansów w dniu 23 grudnia 2021 r. pt. „Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek”, które stanowią ogólne wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego dotyczących stosowania tych przepisów (dalej: „Przewodnik”).
Zgodnie z pkt 57 Przewodnika: „Opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Ustawa o CIT wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania). Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy o CIT).
Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT,
1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Ponadto, w myśl art. 7 ust. 5 ustawy o CIT,
o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:
1)obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2)obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka rozlicza się od 1 stycznia 2022 r. na zasadach estońskiego CIT, i w tym roku osiągnęła wysoką stratę finansową. W roku 2023 z powodu sprzedaży udziałów osobie prawnej Spółka utraciła prawo do rozliczania podatku na zasadach estońskiego CIT, z datą wsteczną. Od dnia 1 stycznia 2023 r. Spółka będzie rozliczać się z podatku CIT za rok 2023 na zasadach ogólnych.
Zatem, Wnioskodawca rozliczając się od 2023 r. na zasadach ogólnych powróci do ustalania dochodu zgodnie z przepisami podatkowymi.
Odnosząc powołane przepisy do wątpliwości Spółki w zakresie możliwości odliczenia od dochodu ustalonego na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, straty finansowej powstałej w roku opodatkowania ryczałtem, stwierdzić należy, że przepisy ustawy o CIT, nie przewidują takiej możliwości. Z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, wynika możliwość obniżenia dochodu uzyskanego ze źródła przychodów (przy zastosowaniu limitów wynikających z tego przepisu) o wysokość straty z tego źródła przychodów. Strata podatkowa została natomiast zdefiniowana w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT. Zatem jest oczywiste, że strata ustalona zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, nie jest stratą o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, i tym samym nie może zostać odliczona od dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w 2023 roku i w latach następnych.
Zatem, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym Spółka będzie miała prawo do rozliczenia straty finansowej powstałej w roku 2022 w zeznaniu podatkowym za rok 2023 oraz w latach kolejnych, jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
- Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).