Czy przy uwzględnieniu charakteru i zakresu usług świadczonych przez Przedstawiciela na rzecz Wnioskodawcy, opisane czynności Przedstawiciela nie podlegają zaliczeniu do katalogu czynności, o którym mowa jest w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, Czy należności wypłacane Przedstawicielowi przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług podlegają i będą podlegały zwolnieniu z obowiązku pobrania podatku o którym mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT z uwagi na zwolnienie, o którym mowa jest w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT w zw. z art. 7 ust. 1 Konwencji.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy przy uwzględnieniu charakteru i zakresu usług świadczonych przez Przedstawiciela na Państwa rzecz, opisane czynności Przedstawiciela nie podlegają zaliczeniu do katalogu czynności o którym mowa jest w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w  zakresie ustalenia:

-    Czy przy uwzględnieniu charakteru i zakresu usług świadczonych przez Przedstawiciela na rzecz Wnioskodawcy, opisane czynności Przedstawiciela nie podlegają zaliczeniu do katalogu czynności, o którym mowa jest w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT,

-    Czy należności wypłacane Przedstawicielowi przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług podlegają i będą podlegały zwolnieniu z obowiązku pobrania podatku o którym mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT z uwagi na zwolnienie, o którym mowa jest w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT w zw. z art. 7 ust. 1 Konwencji.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie Organu – 27 grudnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym na terenie Rzeczpospolitej Polskiej działalność gospodarczą, przedmiotem której jest produkcja i sprzedaż (…)(dalej jako: Produkty).

Głównym rynkiem zbytu dla Produktów Wnioskodawcy jest rynek (…). Wnioskodawca posiada także (...).

W celu ekspansji rynkowej na inne kraje, a także podtrzymania relacji biznesowych z  partnerami, których siedziby mieszczą się w różnych miejscach w Europie, Wnioskodawca nawiązał współpracę z podmiotem gospodarczym będącym rezydentem podatkowym Królestwa Niderlandów (dalej jako: Przedstawiciel). Przedstawiciel w ramach wykonywanej działalności gospodarczej trudni się m.in. świadczeniem usług z zakresie (...). Przedstawiciel nie posiada, ani nigdy nie posiadał na terenie Rzeczpospolitej Polskiej zakładu w rozumieniu przepisów Konwencji.

Dotychczas współpraca Wnioskodawcy i Przedstawiciela oparta była na ustaleniach ustnych (Stan faktyczny). Przedstawiciel podejmował na rzecz Wnioskodawcy czynności takie jak:

-zdobywanie nowych klientów zainteresowanych nabyciem Produktów;

-nawiązywanie relacji biznesowych (...);

-przyjmowanie zamówień na Produkty od dealerów i klientów i przekazywanie ich Wnioskodawcy;

-odwiedzanie dealerów w celach marketingowych Wnioskodawcy;

-udział w wystawach i targach związanych z branżą w której działa Wnioskodawca.

Pomiędzy Stronami dotychczas funkcjonował jednomiesięczny okres rozliczeniowy ww. usług. Po każdym zakończonym miesiącu świadczenia usług Przedstawiciel wystawiał na rzecz Wnioskodawcy fakturę wraz z wyjaśnieniem jakie czynności podjął i w związku z tym, co składa się na jego wynagrodzenie wynikające z faktury obejmującej dany okres rozliczeniowy.

Wskazane Strony zamierzają zawrzeć pisemną umowę regulującą zasady ich współpracy (Zdarzenie przyszłe).

W ramach tej umowy Przedstawiciel zobowiązany będzie m.in. do świadczenia bieżącego wsparcia związanego z procesem sprzedaży Produktów, ich części lub innych elementów produkowanych albo wprowadzanych do obrotu przez Wnioskodawcę na rynkach zagranicznych względem rynku polskiego, a w szczególności na terenie państw członkowskich UE oraz EOG, podejmowania działań mających na celu osiągnięcie przez Wnioskodawcę optymalnego efektu ekonomicznego w związku ze sprzedażą wskazanych powyżej Produktów, pozyskiwania klientów oraz dealerów zainteresowanych nabyciem lub dalszym rozprowadzeniem Produktów oferowanych przez Wnioskodawcę. Sposób rozliczenia pomiędzy stronami na podstawie pisemnej umowy, będzie zbliżony do modelu, który obowiązywał już wcześniej.

Wnioskodawca jest w posiadaniu aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Przedstawiciela, z którego wynika, że ten ma siedzibę na terenie Królestwa Niderlandów i  podlega w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu zapisów Konwencji.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 18 grudnia 2023 r. wskazaliście Państwo, że:

1)  Opisane we wniosku usługi Przedstawiciela polegają i będą polegać na zdobywaniu nowych klientów zainteresowanych nabyciem Produktów oraz nawiązywaniu relacji biznesowych (...), przedstawianiu potencjalnym klientom oferty przygotowanej przez Wnioskodawcę, przyjmowanie zamówień na Produkty od dealerów i klientów i przekazywanie ich Wnioskodawcy, odwiedzanie dealerów w celach marketingowych Wnioskodawcy, udział w wystawach i targach związanych z branżą Wnioskodawcy.

Na żadnym etapie świadczonych przez Przedstawiciela usług nie będzie dochodziło do:

a)  świadczenia usług reklamowych, przez co rozumieć należy działalność promocyjną, w  wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów;

b)  świadczenia usług badania runku przez które należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych;

c)  świadczenia usług doradztwa przez które należy rozumieć udzielanie fachowych zaleceń, porad.

2)  Przedstawiciel w ramach bieżącego wsparcia związanego z procesem sprzedaży Produktów będzie nawiązywał relacje biznesowe z(...) za pośrednictwem np. zimnych telefonów, udziału w targach i  wystawach związanych z branżą Wnioskodawcy, wizyt u dealerów celem podtrzymania i rozwoju relacji biznesowych. Działania Pośrednika nakierowane będą na zdobywanie nowych klientów zainteresowanych nabyciem Produktów oraz podtrzymanie i rozwój relacji biznesowych już istniejących.

3)  Zakłada się, że na skutek działań Pośrednika dojdzie do zwiększenia wolumenu sprzedaży Produktów Wnioskodawcy lub co najmniej podtrzymania już istniejącego wolumenu sprzedaży Produktów, co doprowadzi do osiągnięcia lub podtrzymania efektu ekonomicznego w związku ze sprzedażą Produktów. Pośrednik ma także doprowadzić do ekspansji rynkowej na inne kraje, co doprowadzić ma do zwiększenia rynku zbytu Produktów Wnioskodawcy.

Pytania

1)  Czy przy uwzględnieniu charakteru i zakresu usług świadczonych przez Przedstawiciela na rzecz Wnioskodawcy, opisane czynności Przedstawiciela nie podlegają zaliczeniu do katalogu czynności o którym mowa jest w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT?

2)  Czy należności wypłacane Przedstawicielowi przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług podlegają i będą podlegały zwolnieniu z obowiązku pobrania podatku o którym mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT z uwagi na zwolnienie, o którym mowa jest w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT w zw. z art. 7 ust. 1 Konwencji?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, usługi świadczone na jego rzecz przez Przedstawiciela nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem - „podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i  pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów".

Uwzględniając zakres usług świadczonych przez Przedstawiciela na rzecz Wnioskodawcy, przez cały okres współpracy tych stron, należy stwierdzić, że nie mieszczą się one w katalogu świadczeń opisanych w tym przepisie. W szczególności nie są to usługi o charakterze doradczym, zarządczym, nastawione na rekrutację pracowników i pozyskiwania personelu.

W tym miejscu warto zauważyć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 14 stycznia 2020 r., Znak: 0113-KDWPT.4011.1.2019.2.JR uznał, że usługi w zakresie pośrednictwa handlowego do których należą takie czynności jak m.in. generowanie nowych międzynarodowych kanałów handlowych, w szczególności za pośrednictwem tzw. zimnych telefonów, poczty tradycyjnej/mailowej, targów i zarządzania relacjami z klientem czy też utrzymywanie relacji z dotychczasowymi klientami nie zawierają się w katalogu usług wymienionych w art. 29 ust, 1 pkt 5 Ustawy o PIT (katalog ten odpowiada usługom wymienionym w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT- przyp. red.), a tym samym wynagrodzenie z tego tytułu nie podlega pod obowiązek poboru „podatku u źródła", o którym mowa w ww. przepisie.

Z kolei, ten sam organ w piśmie z dnia 14 października 2020 r., Znak: 0113-KDIPT2- 3.4011.697.2020.1JŚ, wskazał natomiast, że usługi w zakresie wyszukiwania podmiotów gospodarczych (przedsiębiorców - dostawców) na rynku zagranicznym, zainteresowanych zbyciem na rzecz polskiego podatnika produktów poszukiwanych przez spółkę czy też pośrednictwa w obsłudze umów sprzedaży i ich wykonaniu, w tym w szczególności współpracy z dostawcami i polskim podatnikiem w zakresie organizacji transportu produktów a także wsparcia w zakresie postępowań reklamacyjnych nie mieszczą się w  katalogu zawartym w art. 29 ust. 1 pkt 5 Ustawy o PIT (katalog ten odpowiada usługom wymienionym w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT - j.w.).

Podkreślić należy, że do głównych zadań Przedstawiciela należało i należy zdobywanie nowych klientów zainteresowanych nabyciem Produktów oraz nawiązywanie relacji biznesowych z dealerami zainteresowanymi dalszą dystrybucją Produktów, przyjmowanie zamówień na Produkty od dealerów i klientów i przekazywanie ich Wnioskodawcy, odwiedzanie dealerów w celach marketingowych Wnioskodawcy, udział w wystawach i  targach związanych z branżą Wnioskodawcy. Są to więc czynności odpowiadające przedmiotowo tym, które zostały opisane w powołanych powyżej pismach tutejszego Organu (pismo Znak: 0113-KDIPT2- 3.4011.697.2020.1JŚ oraz pismo Znak: 0113-KDWPT.4011.1.2019.2.JR). Świadczenia Przedstawiciela nie mogą być traktowane jako usługi doradcze, zarządcze etc., które podlegałyby dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT.

Stąd Wnioskodawca, przy opisanym zakresie usług świadczonych na jego rzecz przez Przedstawiciela, nie jest zobowiązany przy wypłacie należnego mu wynagrodzenia do pobrania podatku, o którym mowa jest w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT, a zatem odpowiedź na to pytanie powinna być twierdząca.

Ad. 2

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca dysponuje aktualnym certyfikatem rezydencji podatkowej Przedstawiciela, z którego wynika, że ten ma siedzibę na terenie Królestwa Niderlandów i podlega w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w  rozumieniu zapisów Konwencji.

Przedstawiciel nie posiada ponadto, ani nigdy nie posiadał, na terenie Rzeczpospolitej Polskiej zakładu w rozumieniu przepisów Konwencji.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT - „osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o  unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem".

Taką umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, o której mowa w tym przepisie, jest właśnie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w  zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r.

W art. 7 ust. 1 Konwencja stanowi o tym, że - „zyski przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w ten sposób, zyski które można przypisać temu zakładowi zgodnie z postanowieniami ustępu 2, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie".

Oznacza to, przy przełożeniu ww. przepisu na grunt niniejszej sprawy, że zyski Przedstawiciela uzyskiwane od Wnioskodawcy z tytułu wynagrodzenia za świadczenie opisanych we wniosku usług, podlegają opodatkowaniu tylko na terytorium Królestwa Niderlandów, bowiem Przedstawiciel nie prowadzi, ani nigdy nie prowadził na terenie Rzeczpospolitej Polskiej działalności gospodarczej za pośrednictwem położonego tu zakładu.

Wnioskodawca, dysponując zatem aktualnym certyfikatem rezydencji podatkowej Przedstawiciela, przy dochowaniu należytej staranności, przy wypłacie wynagrodzenia na rzecz Przedstawiciela, nie jest obowiązany do pobrania podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, a to z uwagi na zwolnienie wynikające z art. 26 ust. 1 Ustawy o  CIT w zw. z art. 7 ust. 1 Konwencji.

Zaprezentowane w tym miejscu stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało wielokrotnie przez organy skarbowe, zaś pogląd taki można odnaleźć np. w piśmie z dnia 10 listopada 2022 r. wydanym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB1- 2.4010.599.2022.2.DP, gdzie wskazano, że uiszczając zapłatę na rzecz holenderskiego kontrahenta za usługi wsparcia sprzedaży podatnik nie jest obowiązany do pobierania podatku u źródła na mocy art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT w związku z art. 7 ust. 1 Umowy o  unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Holandią i Polską. Organ potwierdził tym samym, że dokonując wypłaty wynagrodzenia za usługę opisaną we wniosku na rzecz kontrahenta holenderskiego, przy dochowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT i posiadaniu certyfikatu rezydencji kontrahenta holenderskiego, na podatniku nie będzie ciążył obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce gdyż należności te stanowią na gruncie ww. Umowy tzw. "zyski przedsiębiorstwa" opodatkowane, stosownie do art. 7 ust. 1 Umowy, wyłącznie w kraju rezydencji otrzymującego je przedsiębiorstwa, przy założeniu, iż podatnik taki nie prowadzi działalności na terytorium Polski za pośrednictwem zakładu.

Mając na względzie powyższe, uznać należy, że również odpowiedź na drugie z pytań Wnioskodawcy powinna potwierdzać jego stanowisko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania oznaczonego w  nim nr 1 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce są zobowiązane do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 22b ustawy o CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz spełnieniem innych przesłanek, o których mowa we wskazanym niżej art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii ustalenia czy przy uwzględnieniu charakteru i  zakresu usług pośrednictwa i wsparcia sprzedaży świadczonych przez Przedstawiciela na Państwa rzecz, usługi te podlegają zaliczeniu do katalogu czynności, o którym mowa jest w  art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT.

Odnosząc się do powyższej wątpliwości w pierwszej kolejności należy wskazać, że wynagrodzenie uzyskiwane przez Pośredników (Przedstawicieli) z tytułu świadczonych usług nie zostało literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W odniesieniu do treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie o CIT. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

W przedmiotowej sprawie istotne będzie odkodowanie znaczenia pojęć: „usług pośrednictwa”, „usług doradczych”, „usług badania rynku”, „usług reklamowych”, „usług zarządzania i kontroli” oraz „usług przetwarzania danych”. Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęć. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, przez pojęcie „pośrednictwo” należy rozumieć: działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych i doprowadzenie do zawarcia umowy.

Literatura przedmiotu wskazuje, że: „Podstawowym zadaniem (...) wyspecjalizowanych „pośredników” jest wywieranie wpływu na pozycję prawną angażujących ich zleceniodawców poprzez „wprowadzenie” ich w określony stosunek umowny (zobacz: Michał Romanowski, Charakter prawny umowy o pośrednictwo, Monitor Prawniczy Nr 2/1997).

W zgodnej opinii orzecznictwa sądowego oraz doktryny prawa nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych (czynności o charakterze fizycznym, technicznym czy administracyjnym) związanych z umową.

Z kolei „doradztwo” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych (zob. wyrok NSA z 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13). Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp.

Przez usługi badania rynku należy natomiast rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami.

Z kolei pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z 12 czerwca 1997 r. sygn. akt I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów.

Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza natomiast kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

Z kolei kontrola, to:

1)porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

2)nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Istotą usług przetwarzania danych jest pozyskanie przez zlecającego określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Przetwarzanie danych stanowi przekształcanie treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej. Przez przetwarzanie danych zwyczajowo rozumie się bieżącą działalność informatyczną związaną z poddawaniem danych procesom przekształcenia w celu np. zasilania bazy danych, tworzenia raportów, tabel, formularzy np. umów itp. (por.: Greg Wilson ,,Przetwarzanie danych dla programistów”, Wydawnictwo Helion 2006 r.). Przetwarzanie danych dotyczy zarówno operacji w systemach informatycznych jak i papierowych kartotekach.

Ponownie zauważyć należy, że o tym, czy dane świadczenie ma charakter usług doradczych, usług pośrednictwa, usług badania rynku, usług reklamowych, usług zarządzania i kontroli czy usług przetwarzania danych nie decyduje sposób, w jaki strony nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter. Innymi słowy, nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej analizy całokształtu okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz wskazane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że działania Przedstawiciela polegają/będą polegać na zdobywaniu nowych klientów zainteresowanych nabyciem Produktów oraz nawiązywaniu relacji biznesowych(...). Działania te będą obejmowały również czynności polegające na przedstawianiu potencjalnym klientom przygotowanej przez Państwa oferty, przyjmowaniu zamówień na Produkty od dealerów i  klientów i przekazywanie ich Spółce, odwiedzaniu dealerów w celach marketingowych Spółki, udziale w wystawach i targach związanych z branżą Spółki. Ponadto, jak wyraźnie wskazaliście Państwo we wniosku, na żadnym etapie świadczonych przez Przedstawiciela usług nie będzie dochodziło do świadczenia usług reklamowych, usług badania runku, jak również do świadczenia usług doradztwa.

Z zakresu świadczonych przez Przedstawiciela na Państwa rzecz usług pośrednictwa i  wsparcia sprzedaży wynika zatem, że celem zawieranej z ww. Przedstawicielem współpracy jest/będzie w istocie pozyskanie Pośrednika, który doprowadzi do zawarcia umowy sprzedaży Państwa produktów.

Powyżej przywołane definicje usług objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT oraz przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe prowadzą do wniosku, że usługi nabywane przez Spółkę nie obejmują czynności wymagających podjęcia koniecznych działań z zakresu usług: doradztwa, badania rynku, reklamowych i zarządzania i kontroli.

Wskazane we wniosku usługi pośrednictwa i wsparcia sprzedaży, nabywane od podmiotu zagranicznego nie są świadczeniami o podobnym charakterze do usług doradczych, reklamowych, zarządzania i kontroli oraz badania rynku, wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Przy czym, podkreślić należy, że w niniejszej sprawie istotną kwestią z punktu widzenia objęcia ww. świadczeń podatkiem u źródła jest zakres faktycznie wykonanych w ich ramach czynności, a nie nazwania ich „usługami pośrednictwa”.

W rezultacie usługi pośrednictwa i wsparcia sprzedaży, nabywane przez Spółkę od podmiotu zagranicznego, nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt. 2a ustawy o CIT, w związku z czym Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego na rzecz zagranicznego Przedstawiciela wynagrodzenia.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wskazać należy, że z uwagi na uznanie, że usługi pośrednictwa i wsparcia sprzedaży nabywane przez Państwa od podmiotu zagranicznego, nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt. 2a ustawy o  CIT, pytanie to stało się bezprzedmiotowe. Skoro bowiem Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz zagranicznego Przedstawiciela wynagrodzenia, ocena Państwa stanowiska w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania ww. płatności, w związku z zastosowaniem warunków zawartych we właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania jest bezprzedmiotowa.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i  stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w zakresie zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).