Dodatkowy odpis na każdego zatrudnionego pracownika, stanowiący dodatkowe zasilenie funduszu środkami z bieżącej działalności, jest kosztem uzyskania przychodu na takich samych zasadach, jak odpisy podstawowe.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 grudnia 2023 roku za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 7 grudnia 2023 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy dodatkowy, zwiększony odpis na każdego zatrudnionego pracownika pochodzący ze środków z bieżącej działalności operacyjnej Spółki może być kosztem uzyskania przychodu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka T. Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” oraz „Wnioskodawca”) jest podmiotem zatrudniającym 131 pracowników. W Spółce funkcjonuje Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFŚS”) oraz Regulamin Wynagradzania. Działalność socjalna Spółki uregulowana jest w Regulaminie ZFŚS, który stanowi odrębny dokument wewnętrzny Spółki.

Według zasady ogólnej wyrażonej w art. 5 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 998 ze zm., dalej: „ustawa o ZFŚS”),  odpisy ustala się od kwoty przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą.

Natomiast zgodnie z art. 4 ustawy o ZFŚS, wysokość odpisu jest kształtowana w regulaminie ZFŚS w wyższej wysokości niż wynikająca z przepisów. Regulamin ZFŚS obowiązujący w Spółce został podpisany przez zarząd Spółki. W Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Społecznych znajduje się zapis, że środki Funduszu mogą być zwiększone o dodatkowe wpłaty i dodatkowo mogą zasilić ZFŚS środkami pochodzącymi z bieżącej działalności operacyjnej.

Pytanie

Czy dodatkowy, zwiększony odpis na każdego zatrudnionego pracownika pochodzący ze środków z bieżącej działalności operacyjnej Spółki może być kosztem uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, że dodatkowy odpis na każdego zatrudnionego pracownika, stanowiący dodatkowe zasilenie funduszu środkami z bieżącej działalności, jest kosztem uzyskania przychodu na takich samych zasadach, jak odpisy podstawowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),  

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wyjątków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 998 ze zm., dalej: „ustawa o ZFŚS”).

Jak stanowi art. 3 ust. 1 ustawy o ZFŚS, Fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 1c, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o ZFŚS u pracodawców określonych w art. 3 ust. 1 i 1c, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać regulamin wynagradzania.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o ZFŚS, Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 1c, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. W świetle ww. regulacji prawnych należy stwierdzić, że dla celów podatkowych dodatkowe odpisy tworzone w wysokości określonej w Regulaminie wynagradzania Spółki, stanowią koszt uzyskania przychodów na takich samych zasadach, jak odpisy, o których mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS, o ile ich równowartość przekazana została na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu.

W rozpatrywanej sprawie wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT - odpisy, które w rozumieniu przepisów ustawy o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodów w sytuacji, gdy środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu. Zgodnie z dyspozycją zawartą w ww. przepisie, koszt uzyskania przychodów stanowi nie sam dokonany odpis, lecz kwota wpłacona na rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS).

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w dniu dokonania wpłaty odpisów na rachunek ZFŚS będzie ona miała prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości kwoty przekazanej na rachunek. Wcześniej wskazana kwota zostanie zarachowana jako odpis zgodnie z ustawą o ZFŚS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Aby zatem wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1)wydatek musi być definitywnie poniesiony;

2)wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

3)wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika;

4)wydatek powinien być właściwie udokumentowany;

5)wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT,

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 998 ze zm., dalej: „ustawa o ZFŚS”).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS,

W świetle powyższego, w przypadku odpisów i zwiększeń, które w rozumieniu przepisów o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy, może on zaliczyć je do kosztów podatkowych działalności.

Z przytoczonego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT wynika, że odpisy i zwiększenia na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych mogą zostać uznane za koszt podatkowy w momencie ich naliczenia i faktycznego przekazania środków pieniężnych na wydzielony rachunek funduszu.

Ustawa stawia więc tylko dwa warunki, które powinny być spełnione łącznie, aby uznać przedmiotowy odpis za koszt uzyskania przychodu:

1)przepisy ustawy o ZFŚS powinny wprost określać, że dany odpis lub zwiększenie jest kosztem dla pracodawcy,

2)środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów muszą być wpłacone na wyodrębniony rachunek funduszu.

We wniosku wskazali Państwo, że w Spółce funkcjonuje Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych oraz Regulamin Wynagradzania. Regulamin ZFŚS obowiązujący w Spółce przewiduje, że środki Funduszu mogą być zwiększone o dodatkowe wpłaty i dodatkowo mogą zasilić ZFŚS środkami pochodzącymi z bieżącej działalności operacyjnej.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy dodatkowy zwiększony odpis na każdego zatrudnionego pracownika pochodzący ze środków z bieżącej działalności operacyjnej Spółki może być kosztem uzyskania przychodu.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazać należy, że aby odpis i zwiększenie na ZFŚS stanowił koszt uzyskania przychodów powinien on obciążać koszty działalności pracodawcy (w rozumieniu ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) oraz zostać wpłacony na rachunek ZFŚS.

Zatem, w analizowanej sprawie, jeżeli  Spółka dokona wpłaty odpisów na rachunek ZFŚS to ww. warunki zostaną wypełnione.  

W związku z powyższym, Państwa stanowisko, zgodnie z którym dodatkowy odpis na każdego zatrudnionego pracownika, stanowiący dodatkowe zasilenie funduszu środkami z bieżącej działalności będzie dla Spółki kosztem uzyskania przychodu na takich samych zasadach, jak odpisy podstawowe, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-       Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-       Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383)