Ustalenia: - czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał złożyć deklarację roczną CIT-8 za 2023 rok, - czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał obliczyć należne zaliczki na podatek CIT za poszczególne miesiące 2023 roku i jeśli wystąpi zaległe zobowiązanie podatkowe będzie konieczna jego zapłata wraz z należnymi odsetkami, - czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał złożyć korektę deklaracji CIT-8 wraz załącznikami za 2022 rok, - czy utrata prawa do opodatkowania 2023 roku ryczałtem od dochodów spółek spowoduje, że nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i Wnioskodawca zachowa uprawnienie wynikające z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT do obniżenia dochodu w kolejnych latach podatkowych o stratę ze źródła przychodów poniesioną w 2022 roku i latach poprzednich, - czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek „wstecznie”, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty zobowiązania podatkowego wynikającego z załącznika CIT-KW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał złożyć deklarację roczną CIT-8 za 2023 rok,

- czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał obliczyć należne zaliczki na podatek CIT za poszczególne miesiące 2023 roku i jeśli wystąpi zaległe zobowiązanie podatkowe będzie konieczna jego zapłata wraz z należnymi odsetkami,

- czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał złożyć korektę deklaracji CIT-8 wraz załącznikami za 2022 rok,

- czy utrata prawa do opodatkowania 2023 roku ryczałtem od dochodów spółek spowoduje, że nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i Wnioskodawca zachowa uprawnienie wynikające z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT do obniżenia dochodu w kolejnych latach podatkowych o stratę ze źródła przychodów poniesioną w 2022 roku i latach poprzednich

- czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek „wstecznie”, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty zobowiązania podatkowego wynikającego z załącznika CIT-KW.

Uzupełniliście Państwo wniosek w odpowiedzi na wezwanie pismem z 9 listopada 2023 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką będąca osobą prawną – spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jako taka w sposób nieograniczony podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, który został ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi PKD 68.20.Z.

Wnioskodawca począwszy od 1 stycznia 2023 r. zmienił formę opodatkowania działalności gospodarczej na ryczałt od dochodów spółek tzw. CIT Estoński.

Model biznesowy Wnioskodawcy zakładał, że Spółka będzie stanowiła tzw. „bank ziemi”. Działalność miała polegać na nabywaniu gruntów, a następnie odsprzedaży podmiotom zainteresowanym wykonaniem inwestycji na wydzielonym gruncie, jednocześnie zapewniając realizacje kompleksowych inwestycji, unikatowych w swoich rozwiązaniach.

W wyniku zmian zewnętrznych uwarunkowań biznesowych, jak również oczekiwań ze strony potencjalnych inwestorów zainteresowanych realizacją kompleksowych inwestycji w oparciu o powołane wspólnie z właścicielem gruntów (tj. Wnioskodawcą) spółki celowe, Wnioskodawca został zmuszony do rozważenia zmiany modelu biznesowego.

W związku z tym nowy model biznesowy Wnioskodawcy zakłada nabycie udziałów w innej spółce, utworzenie podmiotu zależnego i wniesienie do niego gruntów aportem. W ten sposób zostałaby utworzona spółka celowa do realizacji planowanej inwestycji.

Spółka jest świadoma, że nabycie udziałów w kapitale innej spółki spowoduje brak spełnienia warunku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (art. 28j ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT). W związku z czym, na mocy 28l ust. 1 pkt 4 lit a ustawy o CIT, istnieje ryzyko utraty prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek z końcem roku poprzedzającego rok podatkowy w którym zakup udziałów miał miejsce, czyli z końcem 2022 roku.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 9 listopada 2023 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że Spółka celowa będzie w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

Na moment udzielenia odpowiedzi na niniejsze wezwanie udziały w spółce celowej nie zostały jeszcze objęte.

Przedmiotowa strata której dotyczy pytanie nr 4 została osiągnięta w latach 2022, 2021 oraz 2019. Strata ta nie podlegała odliczeniu na zasadach wynikających z art. 7 ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT. Strata ta nie była odliczana na zasadach ogólnych wynikających z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

W załączniku CIT/KW i zeznaniu CIT-8 Spółka wykazała przychody i koszty, o których mowa w art. 7aa ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o CIT na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów Spółek oraz kwotę do opodatkowania (podatek należny w związku z wyborem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek).

Pytania

1.Czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał złożyć deklarację roczną CIT-8 za 2023 rok?

2.Czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał obliczyć należne zaliczki na podatek CIT za poszczególne miesiące 2023 roku i jeśli wystąpi zaległe zobowiązanie podatkowe będzie konieczna jego zapłata wraz z należnymi odsetkami?

3.Czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał złożyć korektę deklaracji CIT-8 wraz załącznikami za 2022 rok?

4.Czy utrata prawa do opodatkowania 2023 roku ryczałtem od dochodów spółek spowoduje, że nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy i Wnioskodawca zachowa uprawnienie wynikające z art. 7 ust. 5 ustawy do obniżenia dochodu w kolejnych latach podatkowych o stratę ze źródła przychodów poniesioną w 2022 roku i latach poprzednich?

5.Czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek „wstecznie”, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty zobowiązania podatkowego wynikającego z załącznika CIT-KW?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, utrata prawa do opodatkowania ryczałem spowoduje, że spółka musi opodatkować 2023 rok „klasycznie”, więc zastosowanie będą miały przepisy ogólne ustawy o CIT, w tym złożenie deklaracji CIT-8 za 2023 rok.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, utrata prawa do opodatkowania ryczałem spowoduje, że wobec spółki będą miały zastosowanie również przepisy art. 25 ustawy o CIT, a w konsekwencji obliczone zaliczki, niezapłacone w terminie wskazanym w art. 25 ust. 1a, będą zaległością podatkową od której naliczane są odsetki za zwłokę, zgodnie z art. 51 § 1 i art. 53 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie musiał złożyć korekty deklaracji CIT-8 za 2022 rok, ponieważ utrata prawa do opodatkowania ryczałtem w 2023 roku nie wpłynie na prawidłowość rozliczenia podatkowego 2022 roku, a załącznik CIT-KW do deklaracji CIT-8 za 2022 rok na moment wyboru opodatkowania ryczałtem został sporządzony prawidłowo.

Ad 4

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania, ponieważ w żaden rok podatkowy nie będzie opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek, zatem nie wystąpi „pierwszy rok opodatkowania ryczałtem”, o którym mowa w przepisie.

Ad 5

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do zapłaty zobowiązania wynikającego ze złożonego załącznika CIT-KW, ponieważ przepis art. 7aa ust. 5 pkt 1 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania.

Ad 1

Zgodnie z art. 28j. ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli m.in. nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, kiedy nabędzie udziały w kapitale innej spółki, by stworzyć podmiot zależny - spółkę celową do realizacji inwestycji - Wnioskodawca przestanie spełniać warunek opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. W związku z powyższym zastosowanie znajdzie art. 28l ust. 1 pkt 4 lit a ustawy o CIT, stanowiący, że podatnik opodatkowany ryczałtem traci prawo do tego opodatkowania z końcem roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym podatnik nie spełnił któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 4-6.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy Wnioskodawca nabędzie udziały w kapitale innej spółki w 2023 roku, wówczas za cały 2023 rok utraci prawo do opodatkowania ryczałtem. Będzie zobowiązany do rozliczenia roku podatkowego na zasadach ogólnych, a co za tym idzie do złożenia deklaracji CIT-8 za 2023 rok.

Ad 2

Z powodu utraty prawa do opodatkowania ryczałtem, Wnioskodawca nie będzie podatnikiem opodatkowanym ryczałtem, o którym mowa, w art. 28h ust. 1 ustawy o CIT i wskazane w tym przepisie wyłączenie stosowania zasad określonych w art. 19, art. 24b, art. 24ca i art. 24d ustawy o CIT nie będzie miało zastosowania.

W konsekwencji, będzie zobowiązany do obliczenia zaliczek za poszczególne miesiące 2023 roku, na podstawie art. 25 ustawy o CIT. W przypadku gdy za poszczególne miesiące zaliczki będą należne, w związku z niezapłaceniem ich w terminie wskazanym w art. 25 ust. 1a, staną się zaległością podatkową do zapłaty, łącznie z odsetkami za zwłokę, które Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić, zgodnie z art. 51 § 1 i art. 53 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa.

Ad 3

Załącznik CIT-KW do deklaracji CIT-8 za 2022 rok na moment wyboru opodatkowania ryczałtem został sporządzony prawidłowo, a dane zawarte w rocznym zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 27 ustawy o CIT, nie uległy zmianie.

Dodatkowo, przepisy art. 28l o utracie prawa do opodatkowania ryczałtem nie wskazują na konieczność ani na sposób zmiany treści załącznika CIT-KW. Toteż, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie zobowiązany do zmiany żadnego elementu złożonego zeznania CIT-8 za 2022 rok.

Ad 4

Ogólną zasadę rozliczenia straty podatkowej określa art. 7 ust. 5 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

- obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

- obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Jednakże, w przypadku wyboru opodatkowania ryczałem od dochodów spółek, podatnik ma prawo rozliczenia strat z lat ubiegłych na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy o CIT:

- może obniżyć o wysokość tej nieodliczonej straty dochód ze źródła przychodów uzyskany w 2 latach podatkowych bezpośrednio poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych, pod warunkiem stosowania tego opodatkowania przez okres co najmniej 4 lat podatkowych,

- traci prawo do tego odliczenia, począwszy od pierwszego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych.

Podatnik, wybierając opodatkowanie ryczałtem, traci prawo do tego odliczenia, począwszy od pierwszego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych.

Jednak, w związku z tym, że Wnioskodawca utracił prawo do korzystania z ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych z końcem roku poprzedzającym rok, w którym zdecydował się na to opodatkowanie – 2023 rok nie będzie opodatkowany w tej formie – nie wystąpi „pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek”, a zatem nie spełni się norma prawna przewidziana w art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, więc Wnioskodawca nie utraci prawa do odliczania strat na podstawie art. 7 ust. 5.

Ad 5

Wybierając opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, Wnioskodawca złożył informację, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podając dane wymienione w art. 7aa ust. 2 ustawy o CIT, tzw. Korekta Wstępna.

Zgodnie z art. 7aa ust. 5 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik dokonuje zapłaty podatku, wynikającego z Korekty Wstępnej, z końcem pierwszego miesiąca następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli podatnik stosował to opodatkowanie krócej niż cztery lata podatkowe.

Skoro termin zapłaty podatku wyliczonego w deklaracji CIT-KW przypada na koniec pierwszego miesiąca następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, a 2023 rok nie będzie opodatkowany ryczałtem, Wnioskodawca finalnie nie będzie opodatkowany tą formą nawet przez jeden dzień. A zatem żaden rok podatkowy Wnioskodawcy nie będzie opodatkowany ryczałtem i żaden rok podatkowy nie będzie „ostatnim rokiem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek”, nie wystąpi więc „pierwszy miesiąc po ostatnim roku opodatkowania”. Termin zapłaty zobowiązania z art. 7aa ust. 5 pkt 1 ustawy o CIT nigdy nie nastąpi, więc Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku z tzw. Korekty Wstępnej.

Z definicji zobowiązania podatkowego (art. 5 ustawy Ordynacja Podatkowa), by podatek był wymagalny, musi być określone:

- wysokość podatku,

- termin zapłaty,

- Organ otrzymujący podatek.

W przypadku braku określenia terminu zapłaty, w ocenie Wnioskodawcy brak jest wymaganej składowej zobowiązania, więc zobowiązanie podatkowe z tytułu zapłaty podatku z tzw. „Korekty Wstępnej” nie powstanie.

Co istotne, również w związku z tym, że podatnik w 2023 roku będzie kontynuował opodatkowanie według zasad ogólnych, nie wystąpi ryzyko, któremu podatek z tzw. „Korekty Wstępnej” ma zapobiec - brak rozpoznania przychodu lub kosztu podatkowego wynikającego z różnic przejściowych pomiędzy wynikiem bilansowym a wynikiem podatkowym Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, nawet gdyby Wnioskodawca był w stanie określić termin zapłaty podatku wynikającego z różnic w ujęciu podatkowym i bilansowym, uregulowanie zobowiązania doprowadziłoby do kuriozalnej sytuacji w której Wnioskodawca byłby zobowiązany do podwójnego uregulowania tych samych należności - raz poprzez regulowanie ich na bieżąco, rozpoznając zdarzenia gospodarcze w księgach podatkowych i wyliczając „klasyczny” podatek wykazywany w deklaracji CIT-8 - drugi raz poprzez zapłatę należności wynikających z deklaracji CIT-KW.

W przypadku braku określenia terminu zapłaty, w ocenie Wnioskodawcy brak jest wymaganej składowej zobowiązania, więc zobowiązanie podatkowe z tytułu zapłaty podatku z tzw. „Korekty Wstępnej” nie powstanie.

Co istotne, również w związku z tym, że podatnik w 2023 roku będzie kontynuował opodatkowanie według zasad ogólnych, nie wystąpi ryzyko, któremu podatek z tzw. „Korekty Wstępnej” ma zapobiec – brak rozpoznania przychodu lub kosztu podatkowego wynikającego z różnic przejściowych pomiędzy wynikiem bilansowym a wynikiem podatkowym Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, nawet gdyby Wnioskodawca był w stanie określić termin zapłaty podatku wynikającego z różnic w ujęciu podatkowym i bilansowym, uregulowanie zobowiązania doprowadziłoby do kuriozalnej sytuacji w której Wnioskodawca byłby zobowiązany do podwójnego uregulowania tych samych należności - raz poprzez regulowanie ich na bieżąco, rozpoznając zdarzenia gospodarcze w księgach podatkowych i wyliczając „klasyczny” podatek wykazywany w deklaracji CIT-8 - drugi raz poprzez zapłatę należności wynikających z deklaracji CIT-KW.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2122) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych – stanowiący alternatywny w  stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Następnie ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105 ze zm.) wprowadzono zmiany w ryczałcie od dochodów spółek, obowiązujące od 1 stycznia 2022 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek”, a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

W myśl art. 28l ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia:

1.czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał złożyć deklarację roczną CIT-8 za 2023 rok,

2.czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał obliczyć należne zaliczki na podatek CIT za poszczególne miesiące 2023 roku i jeśli wystąpi zaległe zobowiązanie podatkowe będzie konieczna jego zapłata wraz z należnymi odsetkami,

3.czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, Wnioskodawca będzie musiał złożyć korektę deklaracji CIT-8 wraz załącznikami za 2022 rok,

4.czy utrata prawa do opodatkowania 2023 roku ryczałtem od dochodów spółek spowoduje, że nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i Wnioskodawca zachowa uprawnienie wynikające z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT do obniżenia dochodu w kolejnych latach podatkowych o stratę ze źródła przychodów poniesioną w 2022 roku i latach poprzednich,

5.czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek „wstecznie”, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty zobowiązania podatkowego wynikającego z załącznika CIT-KW.

Ad 1 i 2

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: ustawa o CIT):

Z kolei zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 25 ust. 1a ustawy o CIT:

Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek może podlegać podatnik, który nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

W myśl art. 28l ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o CIT, podatnik opodatkowany ryczałtem traci prawo do tego opodatkowania z końcem roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nie spełnił warunku, o którym mowa ww. powołanym art. 28j ust. 1 pkt 5.

W judykaturze i doktrynie podkreśla się pierwszeństwo wykładni językowej nad innymi rodzajami wykładni. Zatem powołując się na zasadę pierwszeństwa wykładni językowej, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy podatnik posiada udziały (akcje) w kapitale innej spółki, to nie może skorzystać z opodatkowania w formie ryczałtu. Z kolei podatnik, który w okresie opodatkowania ryczałtem nabędzie udziały (akcje) w kapitale innej spółki, traci prawo do opodatkowania w tej formie.

Z opisu sprawy wynika, że począwszy od 1 stycznia 2023 r. zmienili Państwo formę opodatkowania działalności gospodarczej na ryczałt od dochodów spółek tzw. CIT Estoński. W wyniku zmian zewnętrznych uwarunkowań biznesowych, jak również oczekiwań ze strony potencjalnych inwestorów zainteresowanych realizacją kompleksowych inwestycji w oparciu o powołane wspólnie z właścicielem gruntów (tj. Wnioskodawcą) spółki celowe, zostali Państwo zmuszeni do rozważenia zmiany modelu biznesowego. W związku z tym nowy model biznesowy zakłada nabycie udziałów w innej spółce, utworzenie podmiotu zależnego i wniesienie do niego gruntów aportem. W ten sposób zostałaby utworzona spółka celowa do realizacji planowanej inwestycji. W związku z tym nowy model biznesowy Spółki zakłada nabycie udziałów w innej spółce, utworzenie podmiotu zależnego i wniesienie do niego gruntów aportem. W ten sposób zostałaby utworzona spółka celowa do realizacji planowanej inwestycji. Spółka jest świadoma, że nabycie udziałów w kapitale innej spółki spowoduje brak spełnienia warunku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (art. 28j ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT). W związku z czym, na mocy 28l ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o CIT, istnieje ryzyko utraty prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek z końcem roku poprzedzającego rok podatkowy w którym zakup udziałów miał miejsce, czyli z końcem 2022 roku.

Jeżeli utrata prawa do opodatkowania ryczałtem nastąpi z końcem roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym spełnił się określony warunek (art. 28l ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT), cały rok, w którym spełnił się ten warunek podlega rozliczeniu według tzw. klasycznego CIT, czyli zasad określonych w art. 7, art. 18 i art. 19 ustawy o CIT.

Reasumując, nabycie w 2023 r. udziałów (akcji) w kapitale innej spółki (sp. z o.o.) będzie skutkować utratą przez Państwa prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek i złożenia  CIT-8 zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) i zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych za 2023 rok.

Ponadto odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie ustalenia, czy w związku z utratą prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek, będziecie Państwo musieli obliczyć należne zaliczki na podatek CIT za poszczególne miesiące 2023 roku i jeśli wystąpi zaległe zobowiązanie podatkowe będzie konieczna jego zapłata wraz z należnymi odsetkami wskazać należy, że w myśl art. 51 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) :

Natomiast zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej:

W konsekwencji należy zatem stwierdzić, że nabycie udziałów (akcji) w kapitale innej spółki (sp. z o.o.) będzie skutkować utratą przez Państwa prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek i obowiązkiem wyliczenia i zapłaty wszystkich zaliczek na CIT z zastosowaniem zasad ogólnych. Zatem jeśli Spółka byłaby obowiązana do zapłaty zaliczek na CIT, to powinna je wpłacić do urzędu skarbowego wraz z należnymi odsetkami.

W świetle powyższego Państwa stanowisko do pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2, należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Podatnik, który zdecydował się rozliczać estońskim CIT jest zobowiązany dokonać tzw. korekty wstępnej (CIT/KW).

Korektę wstępną składa się w formie załącznika do zeznania rocznego CIT-8 składanego za ostatni rok podatkowy poprzedzający przejście na ryczałt od dochodów spółek.

Korekta wstępna zawiera informacje o przychodach, kosztach, dochodzie z przekształcenia oraz o podatku należnym w związku z wyborem opodatkowania estońskiego CIT.

Jej celem jest wyeliminowanie różnic między wynikiem podatkowym a bilansowym oraz obliczenie podatku należnego z tego tytułu,  czego efektem jest brak:

- podwójnego opodatkowania tych samych przychodów,

- możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych przychodów,

- podwójnego odliczenia tych samych kosztów,

- możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych kosztów.

Jeżeli zatem Spółka rozliczała się w roku 2022 podatkiem dochodowym od osób prawnych i od 2023 dokonała wyboru opodatkowania w formie estońskiego CIT i jeśli załącznik CIT/KW do zeznania CIT-8 za 2022 rok na moment wyboru opodatkowania ryczałtem został sporządzony prawidłowo, a dane zawarte w rocznym zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 27 ustawy o CIT, nie uległy zmianie, to nie będą Państwo zobowiązani do złożenia korekty zeznania CIT-8 za 2022 rok w związku z utratą prawa do opodatkowania estońskim CIT.

W świetle powyższego Państwa stanowisko do pytania oznaczonego we wniosku nr 3, należało uznać za prawidłowe.

Ad 4

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT:

Treść art. 7 ust. 4 ustawy o CIT stanowi, że:

W myśl art. 7 ust. 5 ww. ustawy:

Natomiast w myśl art. 7 ust. 7 ustawy o CIT:

Zauważyć należy, że art. 7 ust. 7 ustawy o CIT stanowi odrębną od art. 7 ust. 5 tej ustawy podstawę rozliczania strat. W konsekwencji odliczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o CIT nie jest ograniczone żadnymi warunkami jakie zostały wskazane w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w kwestii pytania oznaczonego we wniosku nr 4 wskazać należy, że utrata prawa do opodatkowania ryczałtem nastąpiła z końcem roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym spełnił się określony warunek (art. 28l ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT), cały rok, w którym spełnił się ten warunek podlega rozliczeniu według tzw. klasycznego CIT, czyli zasad określonych w art. 7, art. 18 i art. 19 ustawy o CIT.

Tym samym utrata prawa do opodatkowania 2023 roku ryczałtem od dochodów spółek spowoduje, że nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 7 pkt 2 ustawy i będą Państwo mieli prawo do obniżenia dochodu w kolejnych latach podatkowych o stratę ze źródła przychodów poniesioną w 2022 roku i latach poprzednich na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

W świetle powyższego Państwa stanowisko do pytania oznaczonego we wniosku nr 4, należało uznać za prawidłowe.

Ad 5

Zgodnie z art. 7aa ust. 1 ustawy o CIT:

Natomiast zgodnie art. 7aa ust. 2 ustawy o  CIT:

Z kolei zgodnie z art. 7aa ust. 3 ustawy o CIT:

Natomiast zgodnie z art. 7aa ust. 4 ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 7aa ust. 5 ustawy o CIT:

Wybierając opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, złożyli Państwo informację, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (CIT/KW), tzw. Korektę Wstępną.

Zgodnie z art. 7aa ust. 5 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik dokonuje zapłaty podatku, wynikającego z Korekty Wstępnej, z końcem pierwszego miesiąca następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli podatnik stosował to opodatkowanie krócej niż cztery lata podatkowe.

W związku z utratą przez Państwa prawa do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek z końcem roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym spełnił się określony warunek (art. 28l ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT), cały rok, w którym spełnił się ten warunek podlega rozliczeniu według tzw. klasycznego CIT, czyli zasad określonych w art. 7, art. 18 i art. 19 ustawy o CIT.

Za rok 2023 będziecie Państwo zobowiązani do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) i należnego podatku dochodowego od osób prawnych - CIT-8.

Skoro termin zapłaty podatku wyliczonego w deklaracji CIT/KW przypada na koniec pierwszego miesiąca następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, a w 2023 roku mimo wyboru tej formy opodatkowania utracili Państwo do niej prawo to, termin zapłaty zobowiązania z art. 7aa ust. 5 pkt 1 ustawy o CIT nie wystąpi, więc nie będą Państwo zobowiązani do zapłaty podatku z tzw. Korekty Wstępnej.

Wobec powyższego, rozpoznając zdarzenia gospodarcze w księgach podatkowych i wyliczając podatek wykazany w deklaracji CIT-8 za 2023 r. nie będą Państwo zobowiązani do zapłaty zobowiązania podatkowego z deklaracji CIT/KW.

W świetle powyższego Państwa stanowisko do pytania oznaczonego we wniosku nr 5, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).