Czy odsetki od kredytu są objęte ograniczeniem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i skutki podatkowe.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), nie są objęte ograniczeniem wskazanym w tym przepisie;

- czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), powinny być traktowane jako odsetki objęte ograniczeniem wynikającym ze wskazanego przepisu, tym samym Spółka powinna – mając na względzie cel tego przepisu, w sposób maksymalnie precyzyjny i z uwzględnieniem ekonomicznej sytuacji Spółki – określać, jaka część odsetek płaconych do Konsorcjum banków jest objęta wskazanym ograniczeniem;

- czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie refinansowanie zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), naliczone od kwoty która mogła przez Spółkę zostać nadpłacona (a nie została, gdyż została wydatkowana na nowe cele inwestycyjne) i za okres po dniu, w którym Spółka mogła dokonać nadpłaty (a wydatkowała tę kwotę na nowe cele inwestycyjne), nie stanowią odsetek od finansowania dłużnego zaciągniętego w celu zakupu udziałów Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polską spółką kapitałową, polskim rezydentem podatkowym, opodatkowanym w Polsce od całości swoich dochodów. Spółka prowadzi działalność operacyjną głównie w zakresie świadczenia usług (…) oraz sprzedaży towarów handlowych. Spółka jest stroną umowy kredytowej z konsorcjum banków (banki mają siedziby zarówno w Polsce, jak i za granicą; dalej: „Konsorcjum banków”). Umowa kredytowa (dotyczy kredytu terminowego, o wydłużonym terminie spłaty kapitału) została zawarta przez Spółkę w styczniu 2023 r. – środki udostępnione Spółce w ramach umowy kredytowej zostały przeznaczone (zgodnie z umową kredytową) na refinansowanie wcześniejszych zobowiązań kredytowych Spółki oraz finansowanie nowych potrzeb biznesowych Spółki (środki udostępnione Spółce zostały podzielone na transze, które to miały szczególne przeznaczenie). Refinansowanie dotyczyło umowy kredytowej zawartej przez Spółkę z Konsorcjum banków w 2017 r. i następnie aneksowanej w 2019 r. (zwiększenie poziomu finansowania zewnętrznego). Dla celów niniejszego wniosku o interpretację przyjmuje się, że kredyt otrzymany od Konsorcjum banków (w 2023 r. oraz w 2017 r.) stanowi finansowanie dłużne w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o PDOP, zaś odsetki od tego kredytu stanowią koszt finansowania dłużnego.

Kredyty zaciągnięte przez Spółkę

Jedna z transz udostępnionych Spółce została udostępniona Spółce na częściowe refinansowanie wcześniejszych zobowiązań kredytowych (a także na nowe inwestycje). Uzyskując kredyt od Konsorcjum banków, Spółka dokonała spłaty wcześniejszego zadłużenia, które zostało zaciągnięte przez Spółkę na refinansowanie wcześniejszego zadłużenia, które z kolei refinansowało historyczne długi zaciągnięte przez Spółkę (lub przez jej poprzedników prawnych) m.in. na wydatki inwestycyjne ponoszone przez Spółkę, na finansowanie kapitału obrotowego, jak również na zakup udziałów Spółki (czy  podmiotów, które Spółka przejęła w drodze połączenia). Kredyt udostępniony Spółce przez Konsorcjum banków jest oprocentowany i podlega bieżącej spłacie (zarówno część odsetkowa, jak również część kapitałowa). Spółka ma każdorazowo możliwość nadpłaty kredytu, bez ponoszenia dodatkowych kosztów (takich jak prowizja za wcześniejszą spłatę). Niemniej jednak, nadpłata kredytu oznacza, że część spłacona nie może zostać przez Spółkę ponownie zaciągnięta w ramach tej samej linii kredytowej i wymaga zawarcia nowej umowy kredytowej (co wiąże się z dodatkowymi kosztami). Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „PDOP”) część odsetkowa kredytu może być traktowana jako koszt uzyskania przychodów przez Spółkę w momencie zapłaty odsetek na rzecz Konsorcjum banków. Dotychczasowe podejście Spółki zakładało, że odsetki płacone przez Spółkę w odniesieniu do tej części kredytu, która została zaciągnięta na refinansowanie wcześniejszych zobowiązań przeznaczonych na zakup udziałów Spółki, była wykluczana z kosztów podatkowych (na bazie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP).

Przedmiotowy wniosek o interpretację dotyczy sposobu ujęcia w kosztach podatkowych części odsetek płaconych przez Spółkę w latach 2017 r. – 2023 r. od kredytu zaciągniętego od Konsorcjum banków w 2017 r. i w 2023 r. W przypadku obu kredytów, Spółka pomimo dostępnej gotówki, nie dokonywała wcześniejszej spłaty zadłużenia, tylko przeznaczała dostępną gotówkę na nowe inwestycje. Gdyby gotówka została przeznaczona na wcześniejszą spłatę, kwota limitu zadłużenia, do którego byłaby uprawniona Spółka (wynikająca z kredytu z 2017 r., jak i 2023 r.) uległaby obniżeniu.

Sytuacja finansowa Spółki

Z uwagi na intensywny rozwój Spółki w ostatnich latach (w szczególności w okresie 2017 r. – 2022 r.) Spółka ponosiła szereg wydatków inwestycyjnych, w tym dotyczących wyposażenia i nowych środków trwałych. Duża część tych wydatków została sfinansowana z gotówki, jaką Spółka wygenerowała w ramach działalności operacyjnej. Było to możliwe m.in. ze względu na długie terminy spłaty zaciągniętego kredytu, jak również brak obowiązku wcześniejszej jego spłaty, pomimo posiadania wolnych środków. W praktyce Spółka miała wystarczające środki finansowe, żeby nadpłacać zaciągnięty kredyt. Nie robiła jednak tego, gdyż posiadane środki finansowe inwestowała w rozwój działalności gospodarczej (operacyjnej). W rezultacie, odsetki od zaciągniętego wcześniej kredytu naliczały się od kapitału, który mógł zostać przez Spółkę spłacony (a nie został, gdyż równowartość tego kapitału, została przez Spółkę przeznaczona na inne inwestycje).

Alternatywne rozwiązanie i jego konsekwencje

Powyższe działanie Spółki było w pełni uzasadnione gospodarczo. Z perspektywy Spółki wcześniejsza spłata kredytu (nadpłata) co prawda nie wiązała się z dodatkowymi kosztami finansowymi (prowizja za wcześniejszą spłatę), natomiast skutkowałaby zmniejszeniem przez Spółkę gotówki na cele inwestycyjne.

Pozyskanie nowej gotówki mogło wiązać się z koniecznością zaciągnięcia nowego finansowania przez Spółkę (na moment przeznaczania dostępnej gotówki na nowe inwestycje, Spółka nie miała dostępnego nowego finansowania na m.in. nowe inwestycje w środki trwałe), co natomiast skutkowałoby poniesieniem dodatkowych kosztów, takich jak prowizja przygotowawcza czy koszty doradców prawnych (własnych i instytucji finansowych), którzy uczestniczyliby w przygotowaniu nowego finansowania dla Spółki. Takie rozwiązanie byłoby dla Spółki droższe (w sensie finansowym) i bardziej czasochłonne, a dodatkowo oznaczałoby zmniejszenie elastyczności finansowej i utrudniłoby finansowanie dalszego rozwoju przez Spółkę. Spółka podkreśla, iż jest w stanie wykazać zarówno potencjał do wcześniejszej spłaty kredytu (wartości i moment), jak również wartość wydatków inwestycyjnych (i moment ich poniesienia) pokrytych ze środków, które Spółka mogła przeznaczyć na wcześniejszą spłatę kredytu. Innymi słowy, Spółka jest w stanie wykazać o ile zmniejszyłoby się saldo kredytu (w tym kredytu na refinansowanie zobowiązań na zakup udziałów Spółki), gdyby dokonała wcześniejszej spłaty, a tym samym, ile nowego finansowania dłużnego Spółka musiałaby zaciągnąć na pokrycie jej inwestycji (co byłoby nieracjonalne ekonomicznie i powodowałoby wyższe koszty).

Odliczalność odsetek

Z uwagi na fakt, że część kredytu zaciągniętego przez Spółkę od Konsorcjum banków była przeznaczona na refinansowanie zobowiązania Spółki do spłaty zadłużenia na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), część odsetek płaconych przez Spółkę od kredytu, Spółka wyłącza z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP (jako odsetki od długu akwizycyjnego). Celem obliczenia wartości kosztu finansowania dłużnego, który rzeczywiście został wykorzystany przez Spółkę na refinansowanie historycznych zobowiązań Spółki do spłaty zadłużenia na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), Spółka stosuje proporcjonalną alokację zaciągniętego kredytu na część, koszt której pozwala na ujęcie w kosztach podatkowych i na część, której koszt powinien być z kosztów wyłączony (w tym zakresie Spółka analizuje historyczne zadłużenie na moment zaciągnięcia nowego kredytu i ocenia, jaka część historycznego zadłużenia dotyczyła zakupu udziałów, a jaka pozostałych inwestycji). Dla potrzeb niniejszego wniosku o interpretację przyjmuje się, że odsetki od kredytu uzyskanego przez Spółkę od Konsorcjum banków mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w momencie zapłaty w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o PDOP. Przedmiotem wniosku jest wyłącznie objęcie tych odsetek restrykcjami wskazanymi w art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP (Spółka zamierza potwierdzić, czy zasadne jest uznanie części odsetek za wyłączone z restrykcji dotyczących długu akwizycyjnego).

Pytania

1. Czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), nie są objęte ograniczeniem wskazanym w tym przepisie?
2. Jeśli stanowisko w zakresie Pytania 1 jest nieprawidłowe, to czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), powinny być traktowane jako odsetki objęte ograniczeniem wynikającym ze wskazanego przepisu, tym samym Spółka powinna – mając na względzie cel tego przepisu, w sposób maksymalnie precyzyjny i z uwzględnieniem ekonomicznej sytuacji Spółki – określać, jaka część odsetek płaconych do Konsorcjum banków jest objęta wskazanym ograniczeniem?
3. Czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie refinansowanie zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), naliczone od kwoty która mogła przez Spółkę zostać nadpłacona (a nie została, gdyż została wydatkowana na nowe cele inwestycyjne) i za okres po dniu, w którym Spółka mogła dokonać nadpłaty (a wydatkowała tę kwotę na nowe cele inwestycyjne), nie stanowią odsetek od finansowania dłużnego zaciągniętego w celu zakupu udziałów Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), nie są objęte ograniczeniem wskazanym w tym przepisie.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, nie zalicza się do kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 uzyskanego w celu nabycia udziałów (akcji) spółki – w części, w jakiej pomniejszałyby one podstawę opodatkowania, w której uwzględniane są przychody związane z kontynuacją działalności gospodarczej tej spółki, w szczególności w związku z połączeniem, wniesieniem wkładu niepieniężnego, przekształceniem formy prawnej lub utworzeniem podatkowej grupy kapitałowej. Jak wskazano w stanie faktycznym, zarówno kredyt z 2017 r., jak i 2023 r. nie zostały zaciągnięte na zakup udziałów Spółki, a wyłącznie na refinansowanie historycznych zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne. Przepisy ustawy art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP jednoznacznie stanowią, że ograniczenie w obliczalności kosztów finansowania dłużnego dotyczą tylko finansowania pozyskanego w celu nabycia udziałów i akcji. Koszty finansowania dłużnego, ponoszone przez Spółkę, wynikają z kredytów bankowych pozyskanych celem refinansowania wcześniejszych zobowiązań. Tak więc, literalnie analizując i stosują przepisy ustawy o PDOP, koszty finansowania dłużnego ponoszone przez Spółkę nie są kosztami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP. Z tej przyczyny, mając na względzie treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od tych kredytów nie powinny być objęte wskazanym ograniczeniem (ograniczenie obejmuje tylko odsetki od kredytów zaciągniętych jako dług akwizycyjny, a nie kredytów na refinansowanie historycznych długów akwizycyjnych).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), powinny być traktowane jako odsetki objęte ograniczeniem wynikającym ze wskazanego przepisu, ale Spółka powinna - mając na względzie cel tego przepisu, w sposób maksymalnie precyzyjny i z uwzględnieniem ekonomicznej sytuacji Spółki – określać, jaka część odsetek płaconych do Konsorcjum banków jest objęta wskazanym ograniczeniem.

Jeśli stanowisko Spółki w zakresie Pytania 1 jest nieprawidłowe, to należy zauważyć, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP został wprowadzony do ustawy o PDOP w 2018 r. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy wprowadzającej (Druk Sejmowy nr 1878, Sejm VIII Kadencji): „(…) dodawany przepis art. 16 ust. 1 pkt 13e ma na celu wyłączeniu możliwości rozpoznawania odsetek (kosztów finansowania dłużnego) wynikających z przeprowadzaniem tzw. transakcji dept push down, stosowanej przy przejęciach spółek. Schemat tej transakcji zakłada najczęściej powołanie spółki celowej, która ma stać się bezpośrednim udziałowcem spółki nabywanej. Jako, że w praktyce spółka celowa nie posiada wystarczających środków na nabycie udziałów (akcji) danej spółki, konieczne jest zaciągnięcie przez nią finansowania dłużnego – zewnętrznego lub wewnątrzgrupowego. Po nabyciu udziałów spółka celowa jest łączona ze spółką, której udziały są nabywane (spółką przejmującą może być zarówno spółka celowa, jak spółka nabywana). Transakcja ta rodzi istotne konsekwencje podatkowe polegające na odliczaniu odsetek od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na sfinansowanie zakupu akcji (udziałów) przejętej spółki, które po połączeniu spółek stają się odsetkami od kredytu (pożyczki) na kupno „samej siebie”. Skutkuje to tym, iż po połączeniu potencjalny dochód z działalności operacyjnej spółki nabywanej jest pomniejszany o koszt (odsetki) związany z finansowaniem nabycia jej udziałów lub akcji (…)”. Wskazana regulacja miała więc na celu wyeliminowanie przypadków, w których zakup udziałów jest faktycznie finansowany z gotówki celu akwizycyjnego, a tym samym dochód celu akwizycyjnego jest obniżany przez odsetki od długu akwizycyjnego w sposób nieuzasadniony. Mając na względzie literalne brzmienie wskazanej regulacji, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę na refinansowanie historycznych zobowiązań, nie powinny być objęte ograniczeniem (nie wynikają bowiem z długu zaciągniętego na nabycie udziałów spółki). Celowościowo jednak (takie jest też podejście Spółki), Spółka powinna określać jaka część odsetek od nowego kredytu wynika z refinansowania historycznych zobowiązań, które mogły stanowić dług akwizycyjny (objęty restrykcjami). Przepis art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP należy bowiem interpretować celowościowo i w ujęciu ekonomicznym – podatnik ponoszący koszt finansowania akwizycji udziałów, nie powinien tego kosztu ujmować w kosztach podatkowych.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie refinansowanie zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), naliczane od kwoty która mogłaby być przez Spółkę zostać nadpłacona (a nie została gdyż została wydatkowana na nowe cele inwestycyjne) i za okres po dniu, w którym Spółka mogła dokonać nadpłaty (a wydatkowała tę kwotę na nowe cele inwestycyjne), nie stanowią odsetek od finansowania dłużnego zaciągniętego w celu zakupu udziałów Spółki.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, nie zalicza się do kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 uzyskanego w celu nabycia udziałów (akcji) spółki – w części, w jakiej pomniejszałyby one podstawę opodatkowania, w której uwzględniane są przychody związane z kontynuacją działalności gospodarczej tej spółki, w szczególności w związku z połączeniem, wniesieniem wkładu niepieniężnego, przekształceniem formy prawnej lub utworzeniem podatkowej grupy kapitałowej.

Powyższa regulacja wskazuje na konieczność wyłączania z kosztów podatkowych odsetek stanowiących koszt związany z nabyciem udziałów danej spółki. Nie bierze ona jednak pod uwagę szeregu aspektów w kontekście określenia kosztu zadłużenia podlegającego wyłączeniu, takie jak kwestie refinansowania czy konsolidacji wcześniejszych zobowiązań (zaciągniętych pod różnymi tytułami), co powoduje koniecznością określenia proporcji kapitału, odsetki od którego powinny być traktowane jako objęte restrykcjami z uwagi na art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP. Ustawa o PDOP nakazuje określenie kosztu, który nie powinien stanowić kosztu podatkowego, jednocześnie nie ograniczając podatników w sposobie określenia tego kosztu. Kluczowe w tym zakresie wydaje się być powyższe uzasadnienie do wprowadzenia art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP – podatnik powinien doprowadzić do sytuacji, w której z kosztów podatkowych wyłączone jest koszt, jaki podatnik ponosił finansując wydatki na zakup własnych udziałów. Z tego też względu, zdaniem Spółki, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na refinansowanie zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), naliczone od kwoty która mogła przez Spółkę zostać nadpłacona (a nie została gdyż została wydatkowana na nowe cele inwestycyjne) i za okres po dniu, w którym Spółka mogła dokonać nadpłaty (a wydatkowała tę kwotę na nowe cele inwestycyjne), nie stanowią odsetek od finansowania dłużnego nabytego w celu nabycia udziałów Spółki. W momencie bowiem, w którym Spółka miała potencjał do spłaty kredytu (a nie zrobiła tego finansując wydatki inwestycyjne), ponoszony później koszt finansowania dłużnego nie wynika z finansowania zakupu udziałów Spółki, tylko z finansowania wydatków inwestycyjnych (działalności inwestycyjnej Spółki). Traktowanie tej części odsetek jako wyłączonej z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP byłoby nieracjonalne i prowadziłoby do rezultatów innych, niż zakładał ustawodawca. W praktyce bowiem, od pewnego momentu i w odniesieniu do pewnych kwot, Spółka efektywnie finansowała nie zakup udziałów własnych, tylko nowe inwestycje (gdyż mogła kredyt na refinansowanie zobowiązań na zakup udziałów spłacić i zaciągnąć nowy kredyt na nowe inwestycje; czego nie zrobiła z uwagi na racjonalność ekonomiczną i ograniczanie dodatkowych kosztów finansowych, takich jak prowizje przygotowawcze). Dlatego też, patrząc na regulację art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, w ujęciu celowościowym i ekonomicznym, jeśli Spółka miała możliwość spłaty historycznego zadłużenia (zaciągniętego na zakup udziałów), to takie zadłużenie, spełniające warunki wskazane wyżej przez Spółkę w zakresie Pytania 2 nie powinno być traktowane jako objęte restrykcjami dla długu akwizycyjnego. Alternatywne działanie Spółki, tj. faktyczna nadpłata kredytu zaciągniętego m.in. na refinansowanie zakupu udziałów Spółki i zaciągnięcie nowego kredytu inwestycyjnego, byłoby nieracjonalne gospodarczo i bardziej kosztowne z perspektywy Spółki. Oznaczałoby bowiem konieczność poniesienia wyższych kosztów finansowania dłużnego w postaci m.in. prowizji przygotowawczych od nowego kredytu (co efektywnie spowodowałoby obniżenie wyniku podatkowego Spółki w sposób wyższy, niż racjonalne uznanie, że część płaconego obecnie kosztu odsetkowego nie jest objęta restrykcjami, gdyż nie jest kosztem zadłużenia wykorzystanego na zakup udziałów). Z tej przyczyny, Spółka stoi na stanowisku, że prawidłowe jest uznanie, że wyłącznie kosztu finasowania dłużnego wykorzystanego na zakup udziałów Spółki jest objęty restrykcjami określonymi w art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP. Tym samym, nie jest takim zadłużeniem kwota, która mogła zostać przez Spółkę spłacona, a została wykorzystana na pokrycie nowych wydatków inwestycyjnych – naliczone i później płacone odsetki od tej kwoty nie są objęte restrykcjami określonymi w powyższym przepisie. Podejście Spółki jest zresztą spójne ze stanowiskiem Szefa Krajowej Informacji Skarbowej w opinii zabezpieczającej z dnia 3 sierpnia 2020 r., sygn. DKP3.8011.8.2020. W opinii tej uznano, że wypłata przez podatnika dywidendy z odrębnego rachunku bankowego niż rachunek, na którym gromadzono środki z kredytu nie stanowi obejścia prawa. Potwierdza to, że zaliczenie do kosztów podatkowych odsetek od nowego zadłużenia zaciągniętego na inwestycje operacyjne, podczas kiedy gotówka jest wykorzystywana na wypłatę dywidendy, jest dozwolona. W ujęciu ekonomicznym, jest to sytuacja analogiczna do sytuacji Spółki – Spółka może spłacić kredyt objęty „restrykcjami” i zaciągnąć nowe finansowanie, a nie dokonuje tego tylko ze względu na chęć ograniczenia kosztów finansowania oraz czasu niezbędnego na procesowanie tego przedsięwzięcia. W rezultacie, działanie racjonalne ekonomicznie, powinno skutkować uznaniem, że historyczne zobowiązanie Spółki zaciągnięte na zakup udziałów zostaje uregulowane i przestaje być objęte restrykcjami określonymi w art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”),

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami.

Podatnik kwalifikując zatem poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu generowało przychód oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

O ile udzielenie kredytu jest neutralne podatkowo dla stron umowy, o tyle odsetki z nim związane, do poniesienia których jest zobowiązany kredytobiorca (tu: Spółka), po spełnieniu określonych warunków mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w art. 15 ust. 1 updop, dla kwalifikacji prawnej wydatków na zapłatę odsetek, stanowiących koszty uzyskania przychodów, istotne znaczenie ma cel ich poniesienia, czyli przeznaczenie środków finansowych uzyskanych w drodze kredytu (pożyczki). Kwestią wstępną dla oceny możliwości uznania zapłaconych odsetek za koszty podatkowe jest zatem ustalenie związku przyczynowo-skutkowego, jak i gospodarczego pomiędzy ich zapłatą, a przychodami, jakie podatnik osiąga lub ma szansę osiągnąć. Jeżeli zatem, kredyt (pożyczka) został wykorzystany w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, to świadczenie uboczne, tj. np. odsetki od kredytu (pożyczki), można uznać jako poniesione w celu uzyskania przychodu.

Koszty kredytu (pożyczki), tj. odsetki od kredytu, mogą zatem być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ustalonym zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a lub art. 16 ust. 1 pkt 11 updop. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a updop,

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy,

Wskazać należy, że 1 stycznia 2018 r. roku ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175, dalej „ustawa nowelizująca”) wprowadzono m.in. regulację szczególną dotyczącą kosztów finansowana dłużnego.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 13e updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

Dodany przepis ma na celu wyłączenie możliwości rozpoznania odsetek od kosztów finansowania dłużnego wynikających z przeprowadzenia tzw. transakcji dept push-down, stosowanej przy przejęciach spółek.

W myśl art. 15c ust. 12 updop,

Pierwsza wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii ustalenia, czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e updop, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), nie są objęte ograniczeniem wskazanym w tym przepisie.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że ustawa nowelizująca miała na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego od osób prawnych. Jednym z celów ww. nowelizacji było zlikwidowanie agresywnej optymalizacji podatkowej poprzez modyfikację przepisów ograniczających wysokość odliczanych odsetek (kosztów finansowania dłużnego). Do tej pory najczęściej powołano spółkę celową, która stawała się bezpośrednim udziałowcem spółki nabywanej. Jako że w praktyce spółka celowa nie posiadała wystarczających środków na nabycie udziałów (akcji) danej spółki, konieczne było zaciągnięcie przez nią finansowania dłużnego – zewnętrznego lub wewnątrzgrupowego. Po nabyciu udziałów spółka celowa była łączona ze spółką, której udziały były nabywane (spółką przejmującą mogła być zarówno spółka celowa, jak i spółka nabywana).Transakcja ta rodziła konsekwencje podatkowe polegające na odliczaniu odsetek od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na sfinansowanie zakupu akcji (udziałów) przejętej spółki, które po połączeniu spółek stawały się odsetkami od kredytu (pożyczki) na kupno „samej siebie”. Skutkowało to tym, iż po połączeniu potencjalny dochód z działalności operacyjnej spółki nabywanej był pomniejszany o koszt (odsetki) związany z finansowaniem nabycia jej udziałów lub akcji.

Dlatego wprowadzono art. 16 ust. 1 pkt 13e updop, zgodnie z którym, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 uzyskanego w celu nabycia udziałów (akcji) spółki - w części, w jakiej pomniejszałyby one podstawę opodatkowania, w której uwzględniane są przychody związane z kontynuacją działalności gospodarczej tej spółki, w szczególności w związku z połączeniem, wniesieniem wkładu niepieniężnego, przekształceniem formy prawnej lub utworzeniem podatkowej grupy kapitałowej.

Jak wcześniej wskazano za koszty uzyskania przychodu mogą być uznane koszty, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, a także koszty, które nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 updop.

W kontekście powyższego należy zwrócić szczególną uwagę na brzmienie powołanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 13e updop.

Dyspozycją tego przepisu objęte są koszty związane z finansowaniem dłużnym uzyskanym na nabycie udziałów w części w jakiej są związane z kontynuacją działalności gospodarczej tej spółki. Ustawodawca wskazał, w powołanym wcześniej przepisie, że kontynuacja działalności może nastąpić np. w związku z połączeniem. Katalog przypadków objętych zakresem tego przepisu jest katalogiem otwartym na co wskazuje sformułowanie „w szczególności” użyte w jego treści. W ocenie Organu w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie ww. przepis.

Spółka uzyskała bowiem finansowanie dłużne, które zostało przeznaczone m.in. na zakup udziałów Spółki (czy podmiotów, które Spółka przejęła w drodze połączenia). Następnie w ramach zawartej umowy kredytowej zawartej w 2023 r. nastąpiło refinansowanie umowy kredytowej zawartej w 2017 r., w ramach której Spółka przeznaczyła otrzymane środki na refinansowanie wcześniejszych zobowiązań, w tym zakupu udziałów. Zatem w wyniku zaistnienia opisanych zdarzeń, doszło do wypełnienia normy objętej zakresem art. 16 ust. 1 pkt 13e updop.

Powyższa sekwencja zdarzeń objęta jest normą powołanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 13e updop, a co za tym idzie, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę na nabycie udziałów nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Również w odniesieniu do kredytu refinansowego będzie miało zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 13e updop, bowiem cel kredytu, na który został przeznaczony kredyt pierwotnie, a następnie refinansowany jest ten sam, tj. zakup udziałów spółki.

Ponadto wskazać należy, że w każdej sytuacji, gdy dochodzi do zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów należy zbadać cel zaciągnięcia kredytu, gdyż jedynie odsetki od kredytu, który służył uzyskaniu przychodów bądź zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów mogą stanowić koszty podatkowe (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2011 r. sygn. akt II FPS 2/11). W sytuacji, gdy dochodzi do refinansowania pierwotnego kredytu takiej oceny również należy dokonać, odnosząc ją do celu zaciągnięcia kredytu pierwotnego. W przeciwnym razie w stosunku do każdego kredytu zaciągniętego na spłatę poprzedniego kredytu nie istniałaby możliwość weryfikacji celu zaciągnięcia kredytu, gdyż „znikałby” on wraz z zaciągnięciem kredytu refinansowego. Dlatego w takiej sytuacji zawsze należy zbadać cel zaciągnięcia kredytu pierwotnego, a w sytuacji gdy było nim nabycie udziałów(akcji) spółki, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13e updop, należy dokonać ograniczenia odsetek zgodnie z tym przepisem. Dodatkowo można zauważyć, że ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13e updop dotyczy odsetek od kredytu zaciągniętego na nabycie udziałów (akcji) spółki niezależnie od roku, w którym kredyt został zaciągnięty, tj.  przed czy po wejściu w życie powyższego przepisu (przed czy po 1 stycznia 2018 r.) – por. wyrok NSA z dnia 24 listopada 2022 r. sygn. akt II FSK 725/20.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), nie są objęte ograniczeniem wskazanym w tym przepisie – jest nieprawidłowe.

Drugą wątpliwością Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), powinny być traktowane jako odsetki objęte ograniczeniem wynikającym ze wskazanego przepisu, tym samym Spółka powinna – mając na względzie cel tego przepisu, w sposób maksymalnie precyzyjny i z uwzględnieniem ekonomicznej sytuacji Spółki – określać, jaka część odsetek płaconych do Konsorcjum banków jest objęta wskazanym ograniczeniem.

Odnosząc się do powyższej wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, iż jak wyjaśniono powyżej, ograniczeniem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 13e updop, są odsetki od kredytu przeznaczonego na zakup udziałów. Zatem odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), powinny być traktowane jako odsetki objęte ograniczeniem wynikającym ze wskazanego przepisu.

Natomiast jeżeli środki udzielone w ramach kredytu Wnioskodawca przeznaczył również na inne cele (inwestycyjne) to do tej części kredytu, która nie służyła refinansowaniu finansowania dłużnego pierwotnie udzielonego na nabycie udziałów w warunkach odpowiadających art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o podatku od osób prawnych, nie znajdzie zastosowanie ograniczenie wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 13e updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), powinny być traktowane jako odsetki objęte ograniczeniem wynikającym ze wskazanego przepisu, tym samym Spółka powinna – mając na względzie cel tego przepisu, w sposób maksymalnie precyzyjny i z uwzględnieniem ekonomicznej sytuacji Spółki – określać, jaka część odsetek płaconych do Konsorcjum banków jest objęta wskazanym ograniczeniem – jest prawidłowe.

Trzecią wątpliwością Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie refinansowanie zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), naliczone od kwoty która mogła przez Spółkę zostać nadpłacona (a nie została, gdyż została wydatkowana na nowe cele inwestycyjne) i za okres po dniu, w którym Spółka mogła dokonać nadpłaty (a wydatkowała tę kwotę na nowe cele inwestycyjne), nie stanowią odsetek od finansowania dłużnego zaciągniętego w celu zakupu udziałów Spółki.

Odnosząc się do powyższej wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że Spółka zaciągnęła kredyt na refinansowanie umowy kredytowej zawartej w 2017 r., z której środki były przeznaczone m.in. na zakup udziałów Spółki (czy podmiotów, które Spółka przejęła w drodze połączenia). Spółka miała możliwość (ale nie obowiązek) wcześniejszej spłaty ww. kredytów, ale nie skorzystała z tej opcji ponieważ wolała inwestować wygenerowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej środki pieniężne na cele inwestycyjne, a nie na wcześniejszą spłatę kredytów.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że sam fakt niespłacenia wcześniej kredytu refinansowego, tylko przeznaczenie środków pieniężnych wygenerowanych z ramach prowadzonej działalności gospodarczej (a więc z własnych środków, a nie środków pochodzących z kredytu) na cele inwestycyjne Spółki nie oznacza, że zmienił się pierwotny cel kredytu, na który został zaciągnięty  oraz cel kredytu refinansowego, na który został przeznaczony – to jest na zakup udziałów Spółki. To że Spółka nie spłaciła wcześniej ww. kredytu, mimo że miała na to środki finansowe, ponieważ wolała je wydatkować na cele inwestycyjne Spółki, niż na wcześniejszą spłatę kredytu, nie oznacza, że wydatkowała środki pieniężne pochodzące z kredytu zaciągniętego na zakup udziałów Spółki na cele inwestycyjne, a przez to nie będzie miało do niej zastosowania wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 13e updop. Środki pieniężne, które przeznaczyła Spółka na cele inwestycyjne zostały wygenerowane w ramach prowadzonej działalności, a więc nie pochodziły z ww. kredytów. Natomiast fakt, czy Spółka spłaciłaby wcześniej kredyt, czy w terminie wyznaczonym na spłatę kredytu, nie zmienia faktu, że musi zapłacić odsetki od tego kredytu. Tym samym brak wcześniejszej spłaty ww. kredytu i przeznaczenie środków własnych spółki na cele inwestycyjne, nie uprawnia Spółki do wyłączenia ze stosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 13e updop.

Ponadto zauważyć należy, że w opisanej sytuacji Wnioskodawca chce zrównać skutki zdarzenia, które miało miejsce ze skutkami zdarzenia, które miejsca nie miało, co jest niedopuszczalne. W stanie faktycznym sprawy Wnioskodawca nie spłaca kredytu wcześniej, gdy ma wolne środki wypracowane z bieżącej działalności. Gdyby tak było, doszłoby do wcześniejszej spłaty kredytu, a więc także tej jego części, która obejmowała zobowiązania akwizycyjne. Odsetki od tej części kredytu podlegałyby ograniczeniu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 13e updop. Z kolei po spłaceniu kredytu Wnioskodawca zaciągnąłby nowy kredyt na cele inwestycyjne, którego spłata w części odsetkowej nie podlegałaby już powyższemu ograniczeniu. Z taką sytuacją Wnioskodawca próbuje na gruncie podatkowym zrównać sytuację, w której kredyt nie jest „nadpłacany” a dostępne środki finansują nowe inwestycje. Kwota odsetek wyliczona od tych zainwestowanych środków po dniu, w którym spółka mogła dokonać nadpłaty (ale jej nie dokonała) do dnia spłaty kredytu nie powinna zdaniem spółki być traktowana jako odsetki od kredytu na zakup udziałów, tylko na cele inwestycyjne. Z powyższą koncepcją nie można się zgodzić. Należy bowiem zauważyć, że proponowane wyliczenie odsetek od „nienadpłaconej” części kredytu ma jedynie charakter hipotetyczny, gdyż w rzeczywistości odsetki spłacane są w terminie płatności i dotyczą zarówno celu akwizycyjnego jak i inwestycyjnego zaciągniętego pierwotnie kredytu.

Mając na uwadze powyższe Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie refinansowanie zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), naliczone od kwoty która mogła przez Spółkę zostać nadpłacona (a nie została, gdyż została wydatkowana na nowe cele inwestycyjne) i za okres po dniu, w którym Spółka mogła dokonać nadpłaty (a wydatkowała tę kwotę na nowe cele inwestycyjne), nie stanowią odsetek od finansowania dłużnego zaciągniętego w celu zakupu udziałów Spółki – jest nieprawidłowe.

Zauważyć również należy, że brak akceptacji stanowiska Spółki na gruncie podatkowym nie oznacza, że Organ podważa racjonalność ekonomiczną decyzji podjętej przez Wnioskodawcę odnośnie do sposobu wykorzystania wolnych środków finansowych, gdyż nie ulega wątpliwości, że decyzja w tym zakresie należy do wyłącznej kompetencji podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia:

- czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), nie są objęte ograniczeniem wskazanym w tym przepisie – jest nieprawidłowe;

- czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie (tj. albo refinansowanie zobowiązań akwizycyjnych albo refinansowanie zobowiązań, które refinansowały zobowiązania akwizycyjne) refinansowanie historycznych zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), powinny być traktowane jako odsetki objęte ograniczeniem wynikającym ze wskazanego przepisu, tym samym Spółka powinna – mając na względzie cel tego przepisu, w sposób maksymalnie precyzyjny i z uwzględnieniem ekonomicznej sytuacji Spółki – określać, jaka część odsetek płaconych do Konsorcjum banków jest objęta wskazanym ograniczeniem – jest prawidłowe;

- czy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 13e ustawy o PDOP, odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę (w części) na bezpośrednie lub pośrednie refinansowanie zobowiązań zaciągniętych na zakup udziałów Spółki (lub podmiotów, które przejęła Spółka), naliczone od kwoty która mogła przez Spółkę zostać nadpłacona (a nie została, gdyż została wydatkowana na nowe cele inwestycyjne) i za okres po dniu, w którym Spółka mogła dokonać nadpłaty (a wydatkowała tę kwotę na nowe cele inwestycyjne), nie stanowią odsetek od finansowania dłużnego zaciągniętego w celu zakupu udziałów Spółki – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).