Dotyczy ustalenia, czy w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku fakturowane przez Spółkę T. usługi zarządzania stanowią podstawę do uznania fakturowanych wydatków za koszt uzyskania przychodu u Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku fakturowane przez Spółkę T. usługi zarządzania stanowią podstawę do uznania fakturowanych wydatków za koszt uzyskania przychodu u Wnioskodawcy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zależną od spółki A. (spółka matka), będącej niemieckim rezydentem podatkowym, która jest właścicielem 100% udziałów Wnioskodawcy. Ww. spółka niemiecka jest ponadto udziałowcem innej niemieckiej spółki, T. (dalej: „Spółka T.”).

Pomiędzy spółkami z Grupy A. została zawarta ramowa umowa o świadczenie usług, na podstawie której Wnioskodawca oraz Spółka T. zawarły porozumienie dotyczące usług zarządzania. Zgodnie z tymi dokumentami Spółka T. świadczy usługi zarządzania, które obejmują czynności wynikające ze stosunków korporacyjnych a także czynności faktyczne. W szczególności należą do nich m.in.: zarząd spółką Wnioskodawcy, w tym prowadzenie spraw Wnioskodawcy, reprezentowanie Wnioskodawcy w kontaktach zewnętrznych i z pracownikami, składanie oświadczeń woli i wiedzy w imieniu Wnioskodawcy, podejmowanie uchwał w sprawach przekraczających zwykły zarząd, opracowywanie i realizowanie strategii rozwoju Wnioskodawcy, udzielanie pełnomocnictw, zarządzanie majątkiem i personelem Wnioskodawcy, w tym wprowadzanie i stosowanie systemów motywacyjnych, kształtowanie polityki płacowej i kadrowej Wnioskodawcy, prowadzenie negocjacji, zarządzanie innymi sprawami bieżącymi Wnioskodawcy, w tym nadzór i koordynacja w zakresie logistyki sprzedaży, przy czym zarządowi przysługują wszystkie kompetencje, które nie są zastrzeżone dla innych organów przez ustawę lub umowę spółki.

Członkowie zarządu są zatrudnieni w Spółce T. na podstawie stosunku pracy lub świadczą pracę na rzecz tej spółki na innej podstawie, jednak z racji pełnionych funkcji u Wnioskodawcy w sposób oczywisty bieżąco wykonują wszystkie ww. czynności, w tym m.in. biorą udział w posiedzeniach zarządu oraz – w charakterze członków zarządu – w walnych zgromadzeniach wspólników. Spółce T. w związku z powyższym przysługuje zwrot kosztów osobowych, tj. wynagrodzeń z pochodnymi, kosztów podróży służbowych oraz korzystania z telefonów komórkowych do celów związanych ze świadczeniem ww. usług zarządzania. Umowa określa ww. koszty w sumarycznej zryczałtowanej wysokości i wynagrodzenie to odpowiada wartości rynkowej świadczenia.

Na tej podstawie Spółka T. wystawia Wnioskodawcy faktury za usługi w zakresie zarządzania.

Pytanie

Czy w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku fakturowane przez Spółkę T. usługi zarządzania stanowią podstawę do uznania fakturowanych wydatków za koszt uzyskania przychodu u Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien spełniać łącznie następujące warunki:

   - pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesionym w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

   - nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartej w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (dalej: „ksh”) zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę.

Przy tym, na podstawie art. 204 § 1 ksh, prawo członka zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki, zaś na podstawie § 2 tego samego artykułu, prawa członka zarządu do reprezentowania spółki nie można ograniczyć ze skutkiem prawnym wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 208 ksh, każdy członek zarządu ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki (§ 2) i każdy członek zarządu może prowadzić bez uprzedniej uchwały zarządu sprawy nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki (§ 3).

W tym kontekście nie budzi wątpliwości, że czynności wykonywane przez członków zarządu Wnioskodawcy służą w sposób bezpośredni zarówno osiągnięciu przychodów, jak zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Nie jest bowiem możliwe osiągnięcie tych celów bez wskazanych w opisie stanu faktycznego wykonywania takich czynności, jak reprezentowanie Wnioskodawcy w kontaktach zewnętrznych i z pracownikami, składanie oświadczeń woli i wiedzy w imieniu Wnioskodawcy, podejmowanie uchwał dotyczących istotnych spraw przekraczających zwykły zarząd, opracowywanie i realizowanie strategii rozwoju Wnioskodawcy, udzielanie pełnomocnictw, zarządzanie majątkiem i personelem Wnioskodawcy, w tym wprowadzanie i stosowanie systemów motywacyjnych, kształtowanie polityki płacowej i kadrowej Wnioskodawcy, prowadzenie negocjacji, zarządzanie innymi sprawami bieżącymi Wnioskodawcy, w tym nadzór i koordynacja w zakresie logistyki sprzedaży.

Spełnione są tym samym przesłanki do uznania przedmiotowych wydatków za koszt uzyskania przychodów, zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy.

W dalszej kolejności należy zatem ustalić, czy nie jest spełniona przesłanka negatywna dla uznania tych wydatków za koszt, tj. czy są one wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Koszty usług zarządzania wypłacane na rzecz podmiotu delegującego do zarządu innej spółki swoich pracowników nie zostały wymienione w ww. przepisie. Nie zawiera on (ani inne przepisy ustawy) żadnych warunków dotyczących podmiotu, który otrzymywałby wprost wynagrodzenie za te czynności. Inaczej mówiąc, bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy odpłatność za czynności związane z zarządzaniem ponoszona jest bezpośrednio na rzecz osób pełniących funkcje w zarządzie, czy też na rzecz podmiotu, w którym te osoby są formalnie zatrudnione (na podstawie stosunku pracy lub ew. innej podstawie). Bez znaczenia pozostaje też okoliczność, że funkcje w zarządzie pełnione są osobiście przez osoby fizyczne, a koszty tego zarządu fakturowane są przez osobę prawną te osoby zatrudniającą i oddelegowującą je do zarządu innego podmiotu. Taka sytuacja nie różni się bowiem co do zasady od wykonywania innych usług, czy byłyby to usługi spawalnicze, doradcze, nauki języków czy jakiekolwiek inne. Zawsze są one bowiem wykonywane fizycznie przez konkretne osoby fizyczne, natomiast rozliczenie finansowe zależy już od konkretnych okoliczności i uzgodnień pomiędzy stronami i nie ma przeszkód prawnych czy prawno- podatkowych, by rozliczenie następowało np. pomiędzy dwiema osobami prawnymi.

Dodatkowo można zwrócić uwagę na konieczność właściwego udokumentowania przedmiotowych kosztów, co ma miejsce w tym przypadku, gdyż wystawiane przez Spółkę T. faktury spełniają warunki określone w odrębnych przepisach w tym zakresie, w tym także w przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (art. 20-22 tej ustawy).

Reasumując, skoro przedmiotowe wydatki ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowią koszt uzyskania przychodów u Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

   - wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

   - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

   - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

   - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

   - został właściwie udokumentowany,

   - nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Wskazać należy, że uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku fakturowane przez Spółkę T. usługi zarządzania stanowią podstawę do uznania fakturowanych wydatków za koszt uzyskania przychodu u Wnioskodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że pomiędzy spółkami z Grupy A. została zawarta ramowa umowa o świadczenie usług, na podstawie której Wnioskodawca oraz Spółka T. zawarły porozumienie dotyczące usług zarządzania. Zgodnie z tymi dokumentami Spółka T. świadczy usługi zarządzania, które obejmują czynności wynikające ze stosunków korporacyjnych a także czynności faktyczne. Członkowie zarządu są zatrudnieni w Spółce T. na podstawie stosunku pracy lub świadczą pracę na rzecz tej spółki na innej podstawie, jednak z racji pełnionych funkcji u Wnioskodawcy w sposób oczywisty bieżąco wykonują wszystkie ww. czynności, w tym m.in. biorą udział w posiedzeniach zarządu oraz – w charakterze członków zarządu – w walnych zgromadzeniach wspólników. Spółce T. w związku z powyższym przysługuje zwrot kosztów osobowych, tj. wynagrodzeń z pochodnymi, kosztów podróży służbowych oraz korzystania z telefonów komórkowych do celów związanych ze świadczeniem ww. usług zarządzania. Umowa określa ww. koszty w sumarycznej zryczałtowanej wysokości i wynagrodzenie to odpowiada wartości rynkowej świadczenia. Na tej podstawie Spółka T. wystawia Wnioskodawcy faktury za usługi w zakresie zarządzania.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że wydatki, które Spółka będzie ponosiła z tytułu fakturowanych usług zarządzania będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Analizując celowość ponoszenia wydatku na fakturowane przez Spółkę T. usługi zarządzania, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wydatki ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i stanowią koszt uzyskania przychodów u Wnioskodawcy. Wydatek ten spełnia zatem przesłankę celowości określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i jednocześnie nie znajduje się w kategorii wydatków podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).