Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na noclegi, wyżywienie i transport pracowników i współpracowników.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na noclegi, transport oraz wyżywienie pracowników, zleceniobiorców i podwykonawców do kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie z 21 listopada 2023 r. - pismem z 8 grudnia 2023 r. (data wpływu: 8 grudnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jesteśmy spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność związaną z produkcją, postprodukcją oraz dystrybucją filmów, nagrań video i programów telewizyjnych, projekcją filmów, jak również działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych.

Charakter branży, w której działamy, wymaga zaangażowania do pracy wielu osób m.in. reżyserów, scenarzystów, montażystów, dźwiękowców, operatorów sprzętu filmowego, itp. W nagraniach realizowanych na terenie całej Polski oraz poza jej granicami bierze udział ekipa, w skład której wchodzą: dwie osoby zatrudnione na umowę o pracę na część etatu, kilka osób z którymi współpracujemy na podstawie umów zleceń lub umów o dzieło oraz podwykonawcy (umowy B2B).

Prace często trwają przez okres kilku dni. W czasie takich produkcji ponosimy wiele kosztów związanych z zapewnieniem całej ekipie transportu (przejazdy taksówkami, pociągami, samolotami, samochodami firmowymi, itp.), noclegów oraz wyżywienia (usługi cateringowe, gastronomiczne, zakup artykułów spożywczych). Ze względu na warunki i formę serwowania posiłków niejednokrotnie nie jesteśmy w stanie ustalić, które osoby i w jakim zakresie z nich skorzystały.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Ponoszenie wymienionych wydatków jest niezbędne do osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Pokrycie tych kosztów przyczynia się do wykonania zleceń dla naszych klientów, a tym samym wygenerowania przychodów. Bez zobowiązania się do ponoszenia tych wydatków nasi podwykonawcy nie podpiszą z nami umowy, a zatem nie będziemy w stanie zrealizować usług i tym samym nie osiągniemy przychodów.

Fakt poniesienia przez nas wydatków z tytułu odbycia podróży służbowej będzie miał wpływ na wysokość wynagrodzenia wypłacanego współpracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o współpracy (tzw. B2B), umowy zlecenia, umów o dzieło oraz pracownikom. Wydatki te wpływają na ceny usług świadczonych przez współpracowników, gdyby musieli oni sami pokrywać te koszty to ceny ich usług byłyby wyższe. Podobnie zleceniobiorcy i pracownicy nie zgodziliby się na proponowane przez nas stawki wynagrodzeń, gdyby dodatkowo sami musieli pokrywać koszty licznych wyjazdów.

Prowadzona przez Spółkę działalność gospodarcza opiera się na świadczeniu usług produkcji filmowo/telewizyjnej, która odbywa się w miejscach wskazanych przez naszych zleceniodawców w różnych rejonach Polski i Europy. Koszty podróży współpracowników, które zobowiązani jesteśmy pokrywać na podstawie zawieranych z nimi umów, pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Spółkę przychodami. Przyczyniają się one do wykonania zleceń na rzecz klientów, czyli umożliwiają sprawne prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę.

Faktury dokumentujące poniesione koszty podróży naszych pracowników i współpracowników są wystawiane na naszą Spółkę. W przypadku wydatków ponoszonych w restauracjach, czy na stacjach paliw poza granicami Polski, czasami są one udokumentowane zwykłymi paragonami bez numeru NIP i danych naszej Spółki, ponieważ firmy nie chcą wystawiać faktur.

W opisanym stanie faktycznym pracownicy zatrudnieni przez Spółkę przebywają w podróży służbowej w rozumieniu art. 77(5) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465). Natomiast zleceniobiorcy nie przebywają w podróży służbowej w rozumieniu ww. przepisów, gdyż podpisują oni umowy na wykonanie konkretnego zlecenia w konkretnym miejscu wskazanym w umowie.

Jako pracodawca wystawiamy i zamierzamy wystawiać polecenia każdorazowo przed odbyciem podróży służbowej przez pracownika.

Wszystkie podróże służbowe, o których mowa we wniosku, odbywały i odbywają się wyłącznie w celach służbowych związanych z realizacją usług dla naszych klientów.

Osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, mają wskazane w umowie miejsce wykonywania pracy w siedzibie spółki. W ww. umowach nie są wymienione inne miejsca świadczenia pracy.

Wymienieni we wniosku zleceniobiorcy to osoby, z którymi współpracujemy na podstawie umów o dzieło, umów zleceń, a najczęściej umów B2B. Podwykonawcy B2B współpracują z nami na podstawie umów o świadczenie usług we wskazanym przez nas miejscu i czasie.

Zleceniobiorcy, z którymi zawieramy umowy o dzieło i umowy zlecenia nie są osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, natomiast osoby, z którymi podpisujemy umowy o świadczenie usług (B2B) prowadzą własne działalności gospodarcze.

Zgodnie z podpisywanymi umowami, miejsce wykonywania pracy zleceniobiorców znajduje się poza siedzibą firmy. Miejsce to każdorazowo wskazywane jest w podpisywanej umowie i uzależnione jest od potrzeb naszych klientów dla których wykonujemy usługi. Prace wykonywane są na terenie całej Polski oraz poza jej granicami.

Celem pokrywania wydatków związanych z noclegami, transportem oraz wyżywieniem pracowników i zleceniobiorców jest usprawnienie organizacji pracy oraz poprawa samopoczucia i zwiększenie motywacji pracowników oraz zleceniobiorców, co z kolei przekłada się na poprawę jakości wykonywanej pracy oraz sprawną i szybką realizację zadań, a w konsekwencji wysokość uzyskiwanych przez nas przychodów. Przerzucenie obowiązku zorganizowania sobie transportu, noclegu oraz posiłków na poszczególne osoby przy produkcji na 20-30 osób byłoby realnie niemożliwe z powodu braku kontroli koordynatorów. Przyjęte przez nas rozwiązanie pozwala zoptymalizować czas pracy i przerw, ekipa nie musi poświęcać czasu na poszukiwanie miejsc, w których można zjeść posiłek, a zakwaterowanie w jednym miejscu i wspólny transport pomagają w integracji całej grupy oraz gwarantują, że wszystkie osoby pojawią się we wskazanym przez nas miejscu pracy na czas, a co za tym idzie usługi dla klientów zostaną zrealizowane terminowo i Spółka osiągnie przychody.

Z treści umów zleceń, o dzieło oraz o świadczenie usług (B2B) wynika zobowiązanie Spółki do zapewnienia zleceniobiorcom noclegów, transportu oraz wyżywienia w czasie, opisanej we wniosku, produkcji filmów.

Pracownicy i zleceniobiorcy nie korzystają z opisanych we wniosku noclegów, transportu oraz wyżywienia dobrowolnie. Pokrycie tych wydatków przez Spółkę wynika z zawieranych umów. Spółka zobowiązuje się zapewnić transport, noclegi oraz wyżywienie w celu usprawnienia organizacji pracy. Podpisując umowę, pracownicy, zleceniobiorcy oraz podwykonawcy godzą się na warunki, które zapewnia Spółka i nie mogą samodzielnie wybrać sobie miejsca pobytu, ani opuszczać miejsca pracy, kiedy chcą w celu udania się na posiłek.

Pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z 8 grudnia 2023 r.)

1.Czy opisane wydatki na noclegi, transport oraz wyżywienie pracowników, zleceniobiorców i podwykonawców Spółka może w całości zaliczyć do kosztów podatkowych?

2.Czy w odniesieniu do kwot poniesionych przez naszą Spółkę na noclegi, wyżywienie oraz transport pracowników i zleceniobiorców, Spółka powinna wypełniać obowiązki płatnika i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytania oznaczonego jako nr 2 wydamy odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

1) Naszym zdaniem, w przedstawionym stanie faktycznym, wydatki poniesione na noclegi, transport oraz wyżywienie pracowników, zleceniobiorców i podwykonawców w związku z realizacją nagrań Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych, gdyż spełniają one przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie stanowią one kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponoszone wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez nas przychodami. Celem ich poniesienia jest usprawnienie organizacji pracy oraz poprawa samopoczucia i zwiększenie motywacji pracowników, zleceniobiorców i podwykonawców, co z kolei przekłada się na poprawę jakości wykonywanej pracy oraz sprawną i szybką realizację zadań, a w konsekwencji wysokość uzyskiwanych przez nas przychodów.

Przerzucenie obowiązku zorganizowania sobie transportu, noclegu oraz posiłków na poszczególne osoby przy produkcji na 20-30 osób byłoby realnie niemożliwe z powodu braku kontroli koordynatorów. Przyjęte przez nas rozwiązanie pozwala zoptymalizować czas pracy i przerw, ekipa nie musi poświęcać czasu na poszukiwanie miejsc, w których można zjeść posiłek, a zakwaterowanie w jednym miejscu i wspólny transport sprawiają, że wszyscy są na planie na czas i na nikogo nie trzeba czekać.

Ponadto podwykonawcy często warunkują podjęcie współpracy od zapewnienia powyższych świadczeń. Zgodnie z art. 16 ust.1 pkt 28 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Celem kosztów reprezentacji jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, dobrego obrazu firmy oraz wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami, co w naszym przypadku nie ma miejsca. Ponoszone przez nas wydatki służą lepszej organizacji czasu pracy oraz poprawie efektywności jej wykonywania, dlatego też nie spełniają przesłanek do wyłączenia ich z kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia”. (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, oraz uchwała z 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11). Poza tym, „przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku” (por. wyrok NSA z 9 września 2011 roku, sygn. akt II FSK 1118/10). Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 roku, sygn. akt II FSK 4009/13).

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że prowadzą Państwo działalność związaną z produkcją, postprodukcją oraz dystrybucją filmów, nagrań video, dźwiękowych i muzycznych oraz programów telewizyjnych, projekcją filmów. Zatrudniają Państwo osoby na umowę o pracę na część etatu, kilka osób na podstawie umów zleceń lub umów o dzieło oraz jako podwykonawców (umowy B2B). Państwa praca często polega na kilkudniowych wyjazdach, w związku z czym ponoszą Państwo koszty związane z zapewnieniem ekipie transportu, noclegów oraz wyżywienia.

W związku z wyjazdami Pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę przebywają wtedy w podróży służbowej zgodnie z art. 77⁵ ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465; dalej: Kodeks pracy), a zleceniobiorcy oraz współpracownicy b2b w umowie mają wpisane miejsce świadczenia usług. Również z treści umów zleceń, o dzieło oraz o świadczenie usług (B2B) wynika zobowiązanie Spółki do zapewnienia noclegów, transportu oraz wyżywienia w czasie, opisanej we wniosku, produkcji filmów.

Wszystkie poniesione koszty są udokumentowane fakturami oraz rachunkami wystawionymi na Spółkę lub, gdy nie ma możliwości wystawienia imiennej faktury – odpowiednimi paragonami.

Stosownie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w wyroku NSA z 31 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3994/14: „Kosztem reprezentacji jest wydatek, którego wyłącznym lub dominującym celem jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu firmy czy wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Z tego względu ocena wydatku pod kątem wypełnienia tak pojmowanych przesłanek reprezentacji wymaga szczegółowej oceny w kontekście całokształtu okoliczności sprawy. Wykluczenie natomiast danego wydatku z kosztów reprezentacji wymaga oceny, czy spełnia on kryterium celu, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a zatem czy został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Wypełnienie kryterium celu oznacza zaliczenie przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodów”.

Natomiast w Państwa przypadku celem zapewnienia transportu, noclegów oraz wyżywienia jest usprawnienia organizacji pracy. Ponadto, podpisując umowę pracownicy, zleceniobiorcy oraz podwykonawcy godzą się na warunki, które zapewnia Spółka i nie mogą samodzielnie wybierać miejsca pobytu, ani też opuszczać miejsca pracy, aby coś zjeść.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wskazane wydatki spełniają wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, a jednocześnie nie zostały one wyłączone na podstawie art. 16 ustawy o CIT, należy uznać, że koszty związane z podróżami osób zatrudnionych przez Państwa Spółkę, tj. transportu, noclegu, wyżywienia w czasie pracy na planie, stanowić będą dla Państwa koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Przemawiają za tym następujące okoliczności:

• koszty ponosi Spółka i nie są one Państwu zwracane,
• wydatek ten ponoszony jest w celu lepszej koordynacji zespołu na miejscu, a tym samym zrealizowania zlecenia,
• wydatki udokumentowane będą odpowiednimi fakturami i rachunkami,
• wydatek nie znajduje się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).