Interpretacja indywidualna z dnia 12 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.621.2023.1.SG
Temat interpretacji
Ustalenia: - czy Wnioskodawca może obniżyć dochód podatkowy z innych źródeł przychodów osiągnięty w roku podatkowym 2021 o wysokość nieodliczonej straty podatkowej poniesionej w roku podatkowym 2022, - czy zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2021 wraz z korektą zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2021, gdzie przyczyną korekty i żądania stwierdzenia nadpłaty będzie obniżenie dochodu podatkowego osiągniętego przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2021 o nieodliczoną stratę podatkową poniesioną przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2022
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 października 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:
- czy Wnioskodawca może obniżyć dochód podatkowy z innych źródeł przychodów osiągnięty w roku podatkowym 2021 o wysokość nieodliczonej straty podatkowej poniesionej w roku podatkowym 2022,
- czy zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2021 wraz z korektą zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2021, gdzie przyczyną korekty i żądania stwierdzenia nadpłaty będzie obniżenie dochodu podatkowego osiągniętego przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2021 o nieodliczoną stratę podatkową poniesioną przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2022.
Uzupełnili go Państwo pismem z 26 października 2023 r. (wpływ 31 października 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
„(…)” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od całości osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Rokiem obrotowym i podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.
Z zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2021 wynika, że Wnioskodawca osiągnął dochód podatkowy z innych źródeł przychodów w kwocie (….) zł. Z kolei z zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2022 wynika, że Wnioskodawca poniósł stratę podatkową z innych źródeł przychodów w kwocie (…) zł, przy czym jest to strata jak dotąd nieodliczona od dochodu podatkowego.
Dnia 24 stycznia 2023 r. Spółka złożyła właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienie ZAW-RD o wyborze opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. W przedmiotowym zawiadomieniu Spółka wskazała, że okres opodatkowania ryczałtem trwać będzie od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2026 r., a więc przez cztery kolejne lata podatkowe.
Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy będzie mógł obniżyć dochód podatkowy osiągnięty w roku podatkowym 2021 o nieodliczoną stratę podatkową poniesioną w roku podatkowym 2022 i w związku z tym dokonać korekty zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2021 oraz wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2021.
Pytania
1.Czy Wnioskodawca może obniżyć dochód podatkowy z innych źródeł przychodów osiągnięty w roku podatkowym 2021 o wysokość nieodliczonej straty podatkowej poniesionej w roku podatkowym 2022?
2.Czy zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2021 wraz z korektą zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2021, gdzie przyczyną korekty i żądania stwierdzenia nadpłaty będzie obniżenie dochodu podatkowego osiągniętego przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2021 o nieodliczoną stratę podatkową poniesioną przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2022?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może obniżyć dochód podatkowy z innych źródeł przychodów osiągnięty w roku podatkowym 2021 o wysokość nieodliczonej straty podatkowej poniesionej w roku podatkowym 2022.
Ad 2
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2021 wraz z korektą zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2021, gdzie przyczyną korekty i żądania stwierdzenia nadpłaty będzie obniżenie dochodu podatkowego osiągniętego przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2021 o nieodliczoną stratę podatkową poniesioną przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2022.
Uzasadnienie
Do Wnioskodawcy, z racji dokonania wyboru opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz z racji poniesienia (dotąd nieodliczonej) straty podatkowej w roku podatkowym poprzedzającym pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, zastosowanie znajduje przepis art. 7 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”), regulujący szczególny sposób rozliczania strat podatkowych.
Z przepisu art. 7 ust. 7 Ustawy CIT wynika, że podatnik, który w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek osiągnął stratę ze źródła przychodów i nabył prawo do jej odliczenia na podstawie ust. 5:
1)może obniżyć o wysokość tej nieodliczonej straty dochód ze źródła przychodów uzyskany w 2 latach podatkowych bezpośrednio poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, pod warunkiem stosowania tego opodatkowania przez okres co najmniej 4 lat podatkowych;
2)traci prawo do tego odliczenia, począwszy od pierwszego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych.
W realiach niniejszej sprawy Wnioskodawca w okresie poprzedzającym pierwszy rok opodatkowania ryczałtem poniósł stratę podatkową. Wnioskodawca jest bowiem opodatkowany ryczałtem począwszy od roku podatkowego 2023, zaś stratę podatkową poniósł w roku podatkowym 2022; jednocześnie owa strata jest stratą nieodliczoną. Tym samym Wnioskodawca uprawniony jest do tego, by obniżyć o wysokość nieodliczonej straty poniesionej za rok podatkowy 2022 dochód z innych źródeł uzyskany w roku podatkowym 2021, a więc w roku podatkowym niewątpliwie przypadającym w ciągu dwóch lat podatkowych bezpośrednio poprzedzających rok podatkowy 2023 jako pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.
Uwzględniając zaś, że zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust. 7 pkt 2 Ustawy CIT, Wnioskodawca jako podatnik opodatkowany ryczałtem utracił prawo do odliczania strat na podstawie przepisów art. 7 ust. 5 Ustawy CIT począwszy od roku podatkowego 2023, nieodliczona strata podatkowa poniesiona z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2022 powinna być odliczona od dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów w roku podatkowym 2021. W przeciwnym bowiem razie poniesiona strata nigdy nie będzie mogła zostać odliczona od dochodu. To zaś właśnie w celu uniknięcia takich sytuacji wprowadzony został mechanizm odliczania strat w związku z wyborem ryczałtu od dochodów spółek, określony w art. 7 ust. 7 Ustawy CIT.
Końcowo podnieść należy, że warunek stosowania opodatkowania ryczałtem przez okres co najmniej czterech lat podatkowych, jest warunkiem o charakterze wolicjonalnym a nie faktycznym. Wnioskodawca zamanifestował wolę opodatkowania ryczałtem przez okres czterech kolejnych lat podatkowych w złożonym przez siebie zawiadomieniu ZAW-RD, o czym była wyżej mowa w ramach opisu zdarzenia przyszłego.
Niniejsze stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 maja 2023 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010. 748.2022.2.AR, która wydana została w analogicznym stanie faktycznym i w identycznym stanie prawnym.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”),
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,
Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT,
Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się strat przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych - w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę.
Treść art. 7 ust. 4 ustawy o CIT stanowi, że
Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3, a w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, także straty przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych, z wyjątkiem spółek przekształconych w inne spółki.
W myśl art. 7 ust. 5 ww. ustawy,
O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:
1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
W myśl natomiast z art. 7 ust. 7 ustawy o CIT,
Podatnik, który w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek osiągnął stratę ze źródła przychodów i nabył prawo do jej odliczenia na podstawie ust. 5:
1) może obniżyć o wysokość tej nieodliczonej straty dochód ze źródła przychodów uzyskany w 2 latach podatkowych bezpośrednio poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, pod warunkiem stosowania tego opodatkowania przez okres co najmniej 4 lat podatkowych;
2) traci prawo do tego odliczenia, począwszy od pierwszego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia:
Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, że art. 7 ust. 7 ustawy o CIT stanowi odrębną od art. 7 ust. 5 tej ustawy podstawę rozliczania strat. W konsekwencji odliczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o CIT nie jest ograniczone żadnymi warunkami jakie zostały wskazane w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.
Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 7 ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik może obniżyć o wysokość nieodliczonej straty dochód ze źródła przychodów uzyskany w 2 latach podatkowych bezpośrednio poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.
Zatem dopuszczalne jest rozliczenie straty z dochodem osiągniętym przez podatnika w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym osiągnięto tę stratę.
Szczególne zasady odliczenia straty podatkowej zostały przedstawione w „Przewodniku do Ryczałtu od dochodów Spółek” z 23 grudnia 2021 roku, w którym wskazano: „Odliczenie straty na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy o CIT od dochodu osiągniętego w roku podatkowym poprzedzającym pierwszy rok stosowania ryczałtu, podatnik dokonuje w zeznaniu podatkowym składanym za ten rok podatkowy. Natomiast dokonując odliczenia straty na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy o CIT za drugi rok bezpośrednio poprzedzający pierwszy rok stosowania ryczałtu, podatnik jest zobowiązany złożyć korektę zeznania podatkowego”.
Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy uznać za dopuszczalne na podstawie art. 7 ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT rozliczenie straty powstałej w 2022 r. z dochodem osiągniętym w 2021 r. przez Wnioskodawcę, który od 1 stycznia 2023 r. wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, w części, w jakiej umożliwia to wysokość wypracowanego przez Wnioskodawcę dochodu w 2021 r. Przy czym wskazać należy, że rozliczenie straty powinno nastąpić poprzez złożenie korekty zeznania złożonego za 2021 r.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że może obniżyć dochód podatkowy z innych źródeł przychodów osiągnięty w roku podatkowym 2021 o wysokość nieodliczonej straty podatkowej poniesionej w roku podatkowym 2022, należało uznać za prawidłowe.
Odnosząc się z kolei do możliwości złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2021 wraz z korektą zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2021, gdzie przyczyną korekty i żądania stwierdzenia nadpłaty będzie obniżenie dochodu podatkowego osiągniętego przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2021 o nieodliczoną stratę podatkową poniesioną przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2022, należy wskazać, że zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383, dalej: „Ordynacja podatkowa”),
Za nadpłatę uważa się kwotę: nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
Z kolei zgodnie z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej,
Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.
Ponadto zgodnie z art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej,
Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.
Zgodnie z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej,
Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).
Zgodnie z art. 81 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej,
§ 1. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
§ 2. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Odnosząc ww. przepisy do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy stwierdzić, że z uwagi wybór przez Wnioskodawcę z dniem 1 stycznia 2023 r. opodatkowania w sposób zryczałtowany, tzw. estońskim CIT i powstania z działalności operacyjnej Spółki w roku 2022 straty podatkowej, Wnioskodawca ma prawo złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2021 wraz z korektą zeznania rocznego CIT-8 z wykazaną stratą. Strata, o której mowa we wniosku powstała bowiem w roku poprzedzającym rok opodatkowania Spółki w sposób zryczałtowany, tj. w okresie wskazanym w art. 7 ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że będzie uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2021 wraz z korektą zeznania CIT-8 za rok podatkowy 2021, gdzie przyczyną korekty i żądania stwierdzenia nadpłaty będzie obniżenie dochodu podatkowego osiągniętego przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2021 o nieodliczoną stratę podatkową poniesioną przez Wnioskodawcę z innych źródeł przychodów za rok podatkowy 2022, należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku z 25 października 2023 r.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).