Dotyczy ustalenia, czy odpis na Fundusz, o którym mowa w stanie faktycznym, stanowi koszt uzyskania bezpośrednio związany z przychodami.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy odpis na Fundusz, o którym mowa we wniosku, stanowi koszt uzyskania bezpośrednio związany z przychodami.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 listopada 2023 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką prawa polskiego mającą siedzibę na terytorium Polski, zarejestrowaną na potrzeby podatku VAT w Polsce. Posiada również numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (tzw. VAT UE) oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku CIT.

Podstawową działalnością Spółki jest produkcja cukru. W tym celu Spółka dokonuje skupu buraków cukrowych od plantatorów zarejestrowanych jako podatników VAT, jak również plantatorów VAT RR (razem zwani łącznie: „Plantatorzy”).

Z dniem 1 lipca 2023 r. w życie weszła ustawa o Funduszu Ochrony Rolnictwa (Dz.U. poz. 1130; dalej: „Ustawa”). Spółka jako podmiot prowadzący skup buraków od Plantatorów jest objęta regulacjami wskazanymi w Ustawie i będzie zobowiązana do naliczania i odprowadzania odpisów na fundusz (dalej: „Odpis na Fundusz”).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 20 listopada 2023 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

Złożony przez Spółkę wniosek dotyczy stanu faktycznego, pod warunkiem otrzymania interpretacji podatkowej po 1 stycznia 2024 r. i zdarzenia przyszłego.

Wpłaty na Fundusz przez Wnioskodawcę są naliczane w wysokości 0,125% wartości produktów rolnych. Wartość Odpisu na Fundusz jest zależna od wartości nabytych produktów rolnych od producentów rolnych przez Spółkę w danym okresie.

Spółka będzie odprowadzać Odpisy na Fundusz za okresy kwartalne w terminie do ostatniego dnia roboczego miesiąca następującego po zakończeniu danego kwartału rozpoczynając od 1 stycznia 2024 r.

Odpis na Fundusz będzie realizowany z bieżącego, ujętego na Białej Liście rachunku bankowego Wnioskodawcy. Ponadto, Spółka w terminie do 26. dnia miesiąca następującego po zakończeniu danego kwartału zobowiązana jest do składania kwartalnych deklaracji o wysokości naliczonych wpłat na Fundusz. Z deklaracji tych również będzie wynikać wartości Odpisów na Fundusz za poszczególne kwartały.

Podstawa prawna naliczania odpisów na Fundusz, o którym mowa we wniosku, to art. 3 ustawy z dnia 9 maja 2023 r. o Funduszu Ochrony Rolnictwa (Dz.U. poz. 1130).

Podstawa prawna odprowadzenia odpisów na Fundusz, o którym mowa we wniosku, to art. 4 ustawy z dnia 9 maja 2023 r. o Funduszu Ochrony Rolnictwa (Dz.U. poz. 1130).

Spółka od skupionego buraka cukrowego, będącego podstawowym surowcem pozwalającym Wnioskodawcy na prowadzenie działalności i tym samym na osiąganie przychodów z tym związanych jest zobowiązana naliczać odpis na przedmiotowy Fundusz.

Pytanie

Czy odpis na Fundusz, o którym mowa w stanie faktycznym, stanowi koszt uzyskania bezpośrednio związany z przychodami?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, odpis na Fundusz stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami, potrącalny w okresie, którego dotyczy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przy czym, należy wskazać na ugruntowane już stanowisko sądów administracyjnych, iż dany wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym, jeśli spełnia następujące warunki:

1)został poniesiony przez podatnika,

2)jest definitywny (rzeczywisty), a więc nie został podatnikowi zwrócony w jakiejkolwiek formie,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5)został właściwie udokumentowany,

6)nie znajduje się w katalogu wydatków, wskazanych jako wydatki nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W kontekście powyższego uznać należy, iż wszystkie poniesione przez podatnika wydatki, które są związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, po wyłączeniu tych wprost w ustawie wskazanych jako niestanowiących kosztów podatkowych, są kosztami uzyskania przychodów, pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Bezsprzecznym jest, iż przedmiotowe wydatki w postaci odpisu na Fundusz, będą mogły zostać rozpoznane przez Spółkę jako koszty podatkowe w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT – występować będzie bowiem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ich poniesieniem, a osiąganiem przez Spółkę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Burak cukrowy, od skupu którego należy naliczać odpis na przedmiotowy Fundusz, jest bowiem podstawowym surowcem pozwalającym Spółce na prowadzenie działalności i tym samym na osiąganie przychodów z tym związanych. Fundusz jest dodatkowym obciążeniem producenta i nie jest mu zwracany w jakiejkolwiek formie czyli jest definitywny.

Dla każdego zakładu produkcyjnego Spółka prowadzi ewidencję analityczną na tzw. kolektorach kosztów, na których grupowane są wydatki poniesione z procesem produkcyjnym w szczególności związane z zużyciem buraka, jego kontraktacją i skupem a w przyszłości z wysokością skalkulowanego z tytułu skupu buraków odpisu na fundusz. Tym samym, na podstawie prowadzonej ewidencji możliwe jest przyporządkowanie odpisu na fundusz składającego się na techniczny koszt wytworzenia do każdej tony cukru. Tak ustalony koszt wytworzenia wyrobu, razem z innymi pozycjami składającymi się na techniczny koszt wytworzenia, ewidencjonowany jest jako element wartości zapasów wyrobu w bilansie Spółki. Wartość ewidencyjna zapasu obciąża wynik Spółki dopiero w momencie uzyskania przychodów ze sprzedaży danego wyrobu.

Ustawodawca w Ustawie CIT podzielił koszty uzyskania przychodu na koszty bezpośrednio oraz pośrednio związane z jego uzyskaniem. Za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 i 4b-c Ustawy CIT, koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady, w momencie uzyskania przychodu, z którym ich poniesienie było związane, tzn. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w którym zostanie uzyskany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione.

Odpisy na Fundusz przekazywane przez podmioty objęte tym obowiązkiem są powiązane z wolumenem zakupionych buraków cukrowych udokumentowanych fakturami w danym okresie. Wszelkie wartości przyjmowane do wyliczenia wysokości odpisu przyjmowane są na dzień, w którym doszło do otrzymania dokumentu jakim jest faktura potwierdzająca dokonanie zakupu buraków cukrowych.

W świetle powyższych przepisów wartość odpisów zależy od otrzymanych faktur w zakresie zakupu buraków. Z uwagi na powyższe można uznać, że Odpisy na Fundusz przyczyniają się bezpośrednio do powstania konkretnego przychodu Wnioskodawcy. Obowiązek ich dokonywania wynika z przepisów Ustawy.

W związku z powyższym, stanowią one koszty bezpośrednie.

W konsekwencji, zdaniem Spółki odpis na Fundusz stanowi bezpośredni koszt podatkowy zgodnie z brzmieniem przepisu art. 15 ust. 4c Ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.  Jednocześnie należy zauważyć, że w złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym – dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie i doktrynie poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty pośrednie stanowić zatem będą wydatki, których nie da się wprost przypisać do konkretnych przychodów, są one jednak gospodarczo uzasadnione i prowadzą do osiągnięcia przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, składki na różnego rodzaju fundusze, do których przynależność podatnika jest obowiązkowa itp. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 9 maja 2023 r. o Funduszy Ochrony Rolnictwa (Dz.U. z 2023 r. poz. 1130):

W myśl art. 21 tej ustawy:

Spółka powzięła wątpliwości dotyczące ustalenia, czy odpis na Fundusz, o którym mowa w stanie faktycznym, stanowi koszt uzyskania bezpośrednio związany z przychodami.

Z opisu sprawy i jej uzupełnienia wynika, że podstawową działalnością Spółki jest produkcja cukru. W tym celu Spółka dokonuje skupu buraków cukrowych od plantatorów zarejestrowanych jako podatników VAT, jak również plantatorów VAT RR. Z dniem 1 lipca 2023 r. w życie weszła ustawa o Funduszu Ochrony Rolnictwa. Spółka jako podmiot prowadzący skup buraków od Plantatorów jest objęta regulacjami wskazanymi w Ustawie i będzie zobowiązana do naliczania i odprowadzania odpisów na fundusz. Wpłaty na Fundusz przez Wnioskodawcę są naliczane w wysokości 0,125% wartości produktów rolnych. Wartość Odpisu na Fundusz jest zależna od wartości nabytych produktów rolnych od producentów rolnych przez Spółkę w danym okresie. Spółka będzie odprowadzać Odpisy na Fundusz za okresy kwartalne w terminie do ostatniego dnia roboczego miesiąca następującego po zakończeniu danego kwartału rozpoczynając od 1 stycznia 2024 r. Odpis na Fundusz będzie realizowany z bieżącego, ujętego na Białej Liście rachunku bankowego Wnioskodawcy. Ponadto, Spółka w terminie do 26. dnia miesiąca następującego po zakończeniu danego kwartału zobowiązana jest do składania kwartalnych deklaracji o wysokości naliczonych wpłat na Fundusz. Z deklaracji tych również będzie wynikać wartości Odpisów na Fundusz za poszczególne kwartały. Spółka od skupionego buraka cukrowego, będącego podstawowym surowcem pozwalającym Wnioskodawcy na prowadzenie działalności i tym samym na osiąganie przychodów z tym związanych jest zobowiązana naliczać odpis na przedmiotowy Fundusz.

W świetle powyższych przepisów rację ma Wnioskodawca, że z uwagi na nałożony na niego mocą ustawy, obowiązek dokonywania odpisów na Fundusz Ochrony Rolnictwa poniesione przez niego z tego tytułu wydatki mogą stanowić koszt podatkowy dla Spółki.

Nie sposób jednakże zgodzić się z Wnioskodawcą, że ww. Odpis na Fundusz stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę ze sprzedaży wytworzonych wyrobów (cukru), potrącalny w okresie, którego dotyczy. Wskazać należy, że jak wynika z informacji zawartych we wniosku i jego uzupełnienia, wartość Odpisu na Fundusz jest zależna od wartości produktów rolnych nabytych przez Spółkę w danym okresie od producentów rolnych, a więc od wysokości zafakturowanych dostaw buraka cukrowego/poniesionych wydatków. Co prawda, bez nabycia buraków cukrowych od producentów rolnych nie doszłoby do wytworzenia jednostki wyrobu przez Spółkę, jednakże Odpis na Fundusz nie dzieli podatkowego statusu produktu, który jest podstawą jego wyliczenia. Zatem, stwierdzić należy, że Odpisy na Fundusz, o których mowa we wniosku nie warunkują powstania przychodów Spółki ze zbycia produkowanych przez nią wyrobów. Obowiązek ich dokonywania wynika z przepisów ustawy o Funduszu Ochrony Rolnictwa i nie jest zależny od sprzedaży produktów/wyrobów, a od wartości nabytego buraka cukrowego.

W związku z powyższym Odpisy na Fundusz nie stanowią kosztów bezpośrednich. Są one bowiem powiązane z przychodem Wnioskodawcy w sposób pośredni i jako tzw. koszt pośredni potrącane są, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, w dacie poniesienia, przez którą zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, należy rozumieć dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż Odpis na Fundusz stanowi koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami, potrącalny w okresie którego dotyczy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).