Państwa stanowisko, zgodnie z którym, przychody uzyskane przez Kontrahenta szwajcarskiego, w części, w jakiej dotyczą one przeniesienia na Państwa Spółkę autorskich praw majątkowych oraz praw pokrewnych będą opodatkowane w Szwajcarii, a Państwa spółka nie będzie zobowiązana do poboru oraz uiszczenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat realizowanych na rzecz Kontrahenta, z zastrzeżeniem posiadania przez (...) statusu rzeczywistego właściciela wypłacanego wynagrodzenia oraz posiadania stosownego certyfikatu rezydencji jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• usługi informatyczne świadczone przez C. na rzecz Spółki nie będą mieścić się w katalogu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT i w związku z tym Spółka dokonując wypłaty wynagrodzenia za te usługi nie będzie zobowiązana na podstawie art. 26 ust. 1 i 3 Ustawy o CIT do pobrania i wpłacenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat - jest prawidłowe;
• opisane w zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie za przekazanie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych podlega pod podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, niemniej Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (z zastrzeżeniem art. 26 ust. 2e ustawy o CIT), gdyż wypłacane należności będą opodatkowane jedynie w Szwajcarii na podstawie przepisów o opodatkowaniu zysków ze sprzedaży majątku tj. art. 13 ust. 4 UPO (z uwzględnieniem, że z należytą starannością zostaną zweryfikowane warunki zastosowania zwolnienia, natomiast C. będzie rzeczywistym odbiorcą/właścicielem przekazanej płatności) - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane za usługi opisane we wniosku oraz wynagrodzenie za przekazanie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce i po stronie Spółki wystąpią obowiązki jako płatnika.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą A. S.A. (dalej: „Wnioskodawca", „Spółka") jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, będącym polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W ramach swojej działalności, Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca (dalej: „Grupa Kapitałowa”), wypracowała szereg rozwiązań w postaci (…) (dalej: „Technologia B”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług (…) w oparciu o tzw. (…) w cyfrowych sieciach reklamowych. Ponadto w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparcia działań dot. content marketingu, influencer marketingu oraz brandingu. Spółka pełni rolę podmiotu holdingowego. Wnioskodawca świadczy również usługi m.in. w zakresie korzystania z Technologii B. oraz usługi wsparcia dla spółek z Grupy Kapitałowej. Ponadto, Grupa Kapitałowa oferuje usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów przez klienta.

Z uwagi na rozwój działalności Spółki oraz Grupy Kapitałowej, do której należy Spółka, Spółka planuje zawrzeć umowę o świadczenie usług (dalej: „Umowa”) z nowopowstałą spółką z Grupy Kapitałowej z siedzibą w Szwajcarii - C. GMBH (dalej: „C.", „Kontrahent"). Przedmiotem umowy będzie świadczenie przez C. na rzecz Wnioskodawcy usługi informatyczne / programistyczne, w tym m.in.:

a)usługi programistyczne, wdrożenia, testów, modyfikacji i konserwacji,

b)świadczenie usług konsultacji w kwestiach technologicznych i rozwojowych, w tym analizy wymagań,

c)przeprowadzanie audytów i zapewnianie wsparcia technicznego,

d)analiza doraźna danych zawartych w systemie i wykorzystanie tych danych do wsparcia działalności gospodarczej,

e)integracja z systemami zewnętrznymi w celu wsparcia sprzedaży reklam i innych działań z tym związanych,

f)wymianę danych z systemami zewnętrznymi w celu wsparcia i udoskonalenia oprogramowania procesu sprzedaży reklam,

g)inne niezbędne czynności związane z przedmiotem umowy

- w treści Wniosku, dalej łącznie jako „Usługi Informatyczne”.

W związku z powyższym, w ramach zawartej umowy o świadczenie usług, spółka C. będzie działała jako dostawca Usług Informatycznych.

Jednocześnie, w ramach przedmiotowej umowy dojdzie do niezbędnego dla celów umowy transferu efektów Usług Informatycznych tj. przekazania na rzecz Wnioskodawcy wszelkich praw własności intelektualnej powstałych w wyniku świadczenia Usług Informatycznych, przez co strony umowy rozumieją wszelkie autorskie prawa majątkowe oraz prawa pokrewne powstałe w wyniku świadczenia Usług Informatycznych, a w szczególności prawa do utworów stanowiących program komputerowy (kod źródłowy).

Wynagrodzenie za powyższe usługi oraz za przeniesienie praw autorskich o charakterze majątkowym będzie kalkulowane na podstawie kosztów usług wraz z narzutem na kosztach usług określonym jako marża na poziomie rynkowym (zgodnie z wytycznymi OECD w tym zakresie) oraz będzie obejmować będzie wszelkie dodatkowe wydatki.

Jednocześnie, zgodnie z zapisami Umowy, określona % część wynagrodzenia przysługującego C., będzie stanowiła wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do wytworzonych w ramach umowy utworów (programów komputerowych, kodów źródłowych).

Z uwagi na powyższe, zgodnie z zapisami Umowy, możliwe będzie dokładne określenie wartości wynagrodzenia wypłacanego za realizację Usług Informatycznych oraz wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do utworów wytworzonych w ramach świadczonych Usług Informatycznych (głównie praw do wytworzonego programu komputerowego i kodu źródłowego).

Analizując skutki podatkowe planowanych działań, Wnioskodawca powziął wątpliwość czy wynagrodzenie za świadczenie Usług Informatycznych oraz ustalone odrębnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do utworów wytworzonych w ramach świadczonych Usług Informatycznych (głównie praw do wytworzonego programu komputerowego i kodu źródłowego) podlegać będzie opodatkowaniu u źródła.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że Kontrahent będzie rzeczywistym odbiorcą (właścicielem) przekazanej płatności (zbadanie spełnienia tej przesłanki nie stanowi treści zapytania Wnioskodawcy).

Pytania

1.Czy opisane w zdarzeniu przyszłym usługi informatyczne świadczone przez C. na rzecz Spółki nie będą mieścić się w katalogu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT i w związku z tym Spółka dokonując wypłaty wynagrodzenia za te usługi nie będzie zobowiązana na podstawie art. 26 ust. 1 i 3 Ustawy o CIT do pobrania i wpłacenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat?

2.Czy w przypadku uznania przez organ, że usługi, jakie C. będzie świadczyć na rzecz Spółki, mieszą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT, Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, gdyż wypłacane należności będą stanowić dla C. (będącego rzeczywistym odbiorcą/właścicielem przekazanej płatności), o którym mowa w art. 7 UPO, podlegający opodatkowaniu wyłącznie w Szwajcarii (z uwzględnieniem, że z należytą starannością zostaną zweryfikowane warunki zastosowania zwolnienia)?

3.Czy opisane w zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie za przekazanie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych podlega pod podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, niemniej Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (z zastrzeżeniem art. 26 ust. 2e ustawy o CIT), gdyż wypłacane należności będą opodatkowane jedynie w Szwajcarii na podstawie przepisów o opodatkowaniu zysków ze sprzedaży majątku tj. art. 13 ust. 4 UPO (z uwzględnieniem, że z należytą starannością zostaną zweryfikowane warunki zastosowania zwolnienia, natomiast C. będzie rzeczywistym odbiorcą/właścicielem przekazanej płatności)?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym Usługi Informatyczne świadczone przez C. na rzecz Spółki nie będą mieścić się w katalogu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT i w związku z tym, Spółka dokonując wypłaty wynagrodzenia za te usługi nie będzie zobowiązana do pobrania i wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.

Ad. 2

W przypadku uznania przez organ, że usługi, jakie C. będzie świadczyć na rzecz Spółki, mieszą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a Ustawy o CIT, Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, gdyż wypłacane należności będą stanowić dla C. (będącego rzeczywistym odbiorcą/właścicielem płatności) zysk przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 7 UPO, podlegający opodatkowaniu wyłącznie w Szwajcarii, natomiast Spółka z należytą starannością zweryfikuje warunki zastosowania zwolnienia.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym wynagrodzenie za przekazanie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych podlega pod podatek u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, niemniej Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (z zastrzeżeniem art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT), gdyż wypłacane należności będą opodatkowane jedynie w Szwajcarii na podstawie art. 13 ust. 4 UPO (jako zyski ze sprzedaży majątku), C. będzie rzeczywistym odbiorcą/właścicielem przekazanej płatności, a Spółka z należytą starannością zweryfikuje warunki zastosowania zwolnienia.

Uzasadnienie

Pytanie 1

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „Ustawy o CIT”), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how);

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W związku z powyższym, płatnicy mają obowiązek pobrać zryczałtowany podatek dochodowy m.in. z tytułu wypłaty należności za świadczenia doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczenia o podobnym charakterze. Posłużenie się w ustawie o CIT wyrażeniem "świadczeń o podobnym charakterze" oznacza, że katalog świadczeń, z tytułu których należy pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, jest co do zasady katalogiem otwartym. Niemniej jednak, „otwartość” katalogu należy rozpatrywać w świetle świadczeń wyszczególnionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT tj. dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Opodatkowaniu podlegają, więc jedynie świadczenia równorzędne pod względem prawnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych oraz usług rekrutacji i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 5 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2369/15, NSA wskazał: „świadczenia w nim (art. 21 ust. 1 ustawy o CIT - uzupełnienie Wnioskodawcy) wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych”.

Zdaniem NSA, art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT ustanawia, więc dwie grupy świadczeń:

• wyraźnie nazwane (literalnie wymienione w ww. artykule),
• inne świadczenia, posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wymienionych w ww. artykule, jednak posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w tym przepisie powinny w tym przypadku przeważać nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

W związku z tym, w celu zbadania czy opisane w zdarzeniu przyszłym Usługi Informatyczne świadczone przez C. na rzecz Spółki będą mieścić się w katalogu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT, należy w pierwszej kolejności odnieść się do przedmiotu usług opisanych w umowie, następnie zaś oceniając je w świetle art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT, zbadać, czy Usługi Informatyczne mogą stanowić usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT bądź czy mogą stanowić usługi o podobnym charakterze do usług wymienionych w przywołanych artykułach (z zastrzeżeniem powyżej przedstawionej wykładni NSA).

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, poprzez Usługi Informatyczne świadczone w ramach umowy należy rozumieć przede wszystkim:

a)usługi programistyczne, wdrożenia, testów, modyfikacji i konserwacji,

b)świadczenie usług konsultacji w kwestiach technologicznych i rozwojowych, w tym analizy wymagań,

c)przeprowadzanie audytów i zapewnianie wsparcia technicznego,

d)analizę doraźną danych zawartych w systemie i wykorzystanie tych danych do wsparcia działalności gospodarczej,

e)integrację z systemami zewnętrznymi w celu wsparcia sprzedaży reklam i innych działań z tym związanych,

f)wymianę danych z systemami zewnętrznymi w celu wsparcia i udoskonalenia oprogramowania procesu sprzedaży reklam,

g)inne niezbędne czynności związane z przedmiotem umowy.

Natomiast, w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zawierają się przychody z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Co do zasady, natomiast zgodnie z Umową, wynagrodzenie za świadczenie Usług Informatycznych nie zawiera wynagrodzenia za przychody ze sprzedaży praw autorskich. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich i praw pokrewnych kalkulowane jest w sposób odrębny i stanowi określony w umowie procent całego wynagrodzenia należnego Kontrahentowi (szczegółowy opis zdarzenia przyszłego w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy dot. Pytania 3).

Tym samym, płatność za ww. usługi nie mieści się w katalogu wyszczególnionym w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie będąc wynagrodzeniem za przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych.

Natomiast, w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jako podlegające opodatkowaniu wymienione zostały: świadczenia doradcze, księgowe, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Odnosząc treść art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT do usług świadczonych przez Kontrahenta należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że usługi te w swojej istocie nie powinny być uznane za: świadczenia księgowe, usługi badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, poręczeń i gwarancji, jak również nie mogą zostać uznane za "świadczenia o podobnym charakterze" do ww. kategorii.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, usługi informatyczne będące przedmiotem umowy nie będą stanowiły, również usług doradczych, zarządzania i kontroli oraz przetwarzania danych, z powodów, które Wnioskodawca pragnie przedstawić w dalszej części wniosku.

• usługi doradcze

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji „usług doradczych”. Z uwagi na to, w ocenie Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, należy odnieść się do językowej wykładni tego pojęcia. Słownik Języka Polskiego PWN jako "doradztwo" określa udzielanie fachowych porad.

Podobnie, zgodnie z internetowym słowniku języka polskiego (https://sjp.pl/doradztwo) - „doradztwo to udzielanie fachowych porad, zwłaszcza prawnych i ekonomicznych”. Poprzez usługi doradcze, zdaniem Wnioskodawcy, należy rozumieć, więc usługi, których celem jest udzielenie porady w zakresie, w którym podmiot doradzający (doradczy) jest specjalistą, ekspertem.

Powyższe rozumienie pojęcia „usług doradczych” potwierdzają, również sądy administracyjne, w licznych orzeczeniach, w których zostało wskazane, że:

• „Doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych” (por. wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. I FSK 1441/13);
• „Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do dorady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania” (por. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2013 r., I SA/Łd 168/13, jak również wyrok WSA z dnia 28 kwietnia 2015 r., I SA/PO 1202/14).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, istotą usług doradczych oraz usług podobnych do usług doradczych jest udzielenie fachowej porady/porad, przedstawienie opinii w zamian za określone wynagrodzenie.

Natomiast, istotą usługi informatycznej (w tym Usług Informatycznych objętych zakresem umowy) jest co do zasady wytworzenie kodu źródłowego / oprogramowania.

Główna różnica pomiędzy usługami doradczymi a usługami informatycznymi zawiera się w istocie samego świadczenia. Doradztwo zakłada, że podmiot na rzecz, którego świadczona jest usługa doradcza może postąpić w określony sposób po zapoznaniu się z opinią, nie otrzymuje natomiast gotowego rozwiązania (jak ma to miejsce w przypadku świadczenia usług informatycznych - programistycznych).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Usługi Informatyczne będące przedmiotem umowy nie powinny zostać uznane za usługi doradcze/usługi podobne do usług doradczych.

• usługi zarządzania i kontroli

Odnosząc się do językowej wykładni słów „zarządzać", „kontrolować” należy wskazać, że "zarządzać", oznacza "kierować, administrować czymś" (Słownik języka polskiego PWN), „decydować o tym, co dzieje się z jakiegoś rodzaju całością” (Wielki Słownik Języka Polskiego). Natomiast, poprzez kontrolę należy rozumieć (według Słownika języka polskiego PWN):

1.sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym,

2.nadzór nad kimś lub nad czym.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, istotą usług zarządzania i kontroli oraz usług podobnych do tych usług jest podejmowanie decyzji w celu osiągnięcia pewnych efektów bądź kontrola działań wykonywanych przez osoby trzecie. W opinii Wnioskodawcy, usługi te mogą zostać określone mianem usług „kierowniczych”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w procesie tworzenia kodu oraz realizacji usług pomocniczych związanych z tworzeniem kodu nie dochodzi do świadczenia usług zarządczych/kontrolnych. Kontrahent nie świadczy bowiem na rzecz Spółki usług kierowniczych, nie podejmuje w imieniu Spółki decyzji oraz nie kontroluje działań wykonywanych przez współpracowników/pracowników Spółki. Usługi Informatyczne obejmują czynności o charakterze technicznym/wykonawczym, nie zaś zarządczym.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Usługi Informatyczne będące przedmiotem umowy nie powinny zostać uznane za usługi zarządzania i kontroli / usługi podobne do usług zarządzania i kontroli.

• usługi przetwarzania danych

Przetwarzanie danych stanowi natomiast przekształcanie treści. Przez przetwarzanie danych rozumie się bieżącą działalność informatyczną związaną z poddawaniem danych procesom przekształcenia w celu np. zasilania bazy danych, tworzenia raportów, tabel, formularzy np. umów itp. (por.: Greg Wilson "Przetwarzanie danych dla programistów", Wydawnictwo Helion 2006 r.). W związku z tym przetwarzanie danych zakłada pracę na istniejących danych i dotyczy zmiany posiadanych danych. Zdaniem Wnioskodawcy obejmuje to czynności takie jak: przetwarzanie danych, analizowanie danych, uporządkowanie danych, wykorzystanie danych do wytworzenia nowego utworu (programu komputerowego), nadanie danym hierarchii, porządkowanie, archiwizowanie, udostępnianie.

Co do zasady, zdaniem Wnioskodawcy, przetwarzanie danych nie może być, więc uznane za tożsame z działaniami twórczymi podejmowanymi w ramach świadczenia Usług Informatycznych. Kontrahent nie będzie, bowiem wykonywał czynności na istniejących danych (np. dostarczonych przez Spółkę). Istotą Usług Informatycznych jest wytworzenie nowego kodu źródłowego na potrzeby Spółki, nie natomiast zmodyfikowanie istniejącego kodu. W ocenie Wnioskodawcy, z powodów wskazanych powyżej, usługi świadczone w ramach umowy nie będą stanowiły, również usług podobnych do usług przetwarzania danych.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie przytoczyć liczne interpretacje indywidualne, w których podkreślone zostało, że usługi informatyczne/programistyczne nie powinny zostać uznane za usługi księgowe, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, usług rekrutacji pracowników oraz pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz że nie stanowią usług podobnych do wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a usług:

• interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2023 r., 0111-KDIB1-2.4010.86.2023.1.MZA („Brak jest jakichkolwiek wątpliwości, iż nabywane Usługi IT nie wypełniają znamion ani nie są podobne do usług księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, usług rekrutacji pracowników oraz pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Usługi IT nie posiadają bowiem żadnych cech wspólnych z ww. świadczeniami (...)

Nie można Usług IT nabywanych przez Wnioskodawcę utożsamiać z usługami doradczymi bądź usługami o podobnym charakterze. Powyższe wynika z faktu, iż celem nabycia Usług IT nie jest uzyskanie porad czy opinii w tematyce informatycznej, jak również przekazywanie określonej wiedzy w celu usprawnienia działań informatycznych (...)

Usługi IT nabywane przez Spółkę polegają natomiast na utrzymaniu systemów IT oraz zapewnianiu wsparcia technicznego w ramach ich użytkowania, co w ocenie Wnioskodawcy świadczy o tym, że nie stanowią usług zarządzania i kontroli, czy też świadczeń o podobnym charakterze. (...)

Usługi IT nabywane przez Spółkę nie są również podobne do usług przetwarzania danych. W ocenie Wnioskodawcy, pojęcie "przetwarzania danych" dotyczy czynności mających charakter odtwórczy."

• interpretacji indywidualna z dnia 30 września 2019 r„ 0114-KDIP2-1.4010.308.2019.2.JS, zgodnie z którą: "usługi informatyczne (IT) nie wypełnieją zakresu znaczeniowego usług wskazanych art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a w szczególności nie stanowią usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, ani świadczeń o podobnym charakterze. Według Organu za takim stwierdzeniem przemawiają różnice funkcjonalne - ww. usługi pełnią inne funkcje, realizują inne podstawowe cele gospodarcze (przede wszystkim zapewnienie wymaganej funkcjonalności, sprawności i ciągłości działania infrastruktury IT), niż usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, w szczególności usługi zarządzania i kontroli, przetwarzania danych oraz doradcze, inna jest ich istota"

Zdaniem Wnioskodawcy, warto przywołać, również kolejne interpretacje indywidualne, w których organy podatkowe zaaprobowały powyżej opisane stanowisko tj.:

• interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2023 r., 0114-KDIP3-2.4011.1157.2022.4.JK2,
• interpretacja indywidualna z dnia 16 marca 2022 r., 0111-KDIB2-1.4010.15.2022.2.BJ,
• interpretacja indywidualna z dnia 3 stycznia 2020 r., 0111-KDIB2-1.4010.495.2019.2.BJ.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie wskazać, że jak zostało podkreślone w przytoczonych interpretacjach indywidualnych oraz licznym orzecznictwie w tym zakresie, w przypadku, w którym przedmiotem umowy jest kompleksowa usługa wsparcia informatycznego, taka usługa może zawierać pewne elementy doradztwa, zarządzania lub przetwarzania danych, jednocześnie de facto nie będąc usługą doradczą, zarządzania, przetwarzania danych, bądź usługą podobną do tych usług.

Powyższe, nie oznacza to jednak, że tego rodzaju usługi są celem kompleksowej usługi IT, o ile elementy doradcze, zarządzania, przetwarzania danych, etc. nie będą przeważające. W tym zakresie Wnioskodawca pragnie przywołać między innymi:

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 400/22
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 353/22 („kompleksowa usługa wsparcia informatycznego może zawierać pewne elementy doradztwa, zarządzania lub przetwarzania danych. Nie oznacza to jednak, że tego rodzaju usługi są celem kompleksowej usługi IT. Polega ona na aktywności o charakterze wykonawczym. Usługodawca zapewnia wsparcie w określonych obszarach IT, w tym wsparcie techniczne, ma zatem również cechy usługi materialnej),
• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 listopada 2022, sygn. II FSK 618/20 („Nie sposób kierując się wyłącznie analizą językową uznać, by omawiane czynności można było zakwalifikować jako usługi zarządzania. Należy zatem zbadać, jaki jest ich rzeczywisty charakter oraz główny, przeważający cel”).

Wprawdzie przywołane przez Wnioskodawcę orzeczenia, co do zasady, zostały wydane na gruncie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, niemniej jednak odnoszą się do pojęć obecnych, również na gruncie art. 21 ust. 2a ustawy o CIT.

Podsumowując, z uwagi na to, że usługi będące przedmiotem umowy (Usługi Informatyczne), zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowią usług opodatkowanych u źródła (tj. nie mieszczą się w katalogu usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT), na Spółce dokonującej wypłaty wynagrodzenia na rzecz C. nie będzie ciążył obowiązek pobrania i wpłaty do właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego o którym mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT. Wnioskodawca nie będzie pełnił, więc obowiązków płatnika wskazanych w art. 26 ust. 1 i 3 Ustawy o CIT i nie będzie zobowiązany do pobrania i wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego.

Pytanie 2

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania przez organ, że usługi, jakie C. będzie świadczyć na rzecz Spółki, mieszą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a Ustawy o CIT, Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, gdyż wypłacane należności będą stanowić dla C. zysk przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 7 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej jako: „UPO”), podlegający opodatkowaniu wyłącznie w Szwajcarii.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT, art. 21 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do generalnej zasady wyrażonej w art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane:

a)temu zakładowi;

b)wpływom ze sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr i towarów tego samego lub podobnego rodzaju jak sprzedawane przez ten zakład; lub

c)innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie tego samego lub podobnego rodzaju jak działalność wykonywana przez ten zakład.

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 7 UPO, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, do których stosuje się odrębne uregulowania w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Mając na uwadze brzmienie zacytowanych powyżej przepisów UPO, zdaniem Wnioskodawcy, zyski osiągane przez C. z tytułu świadczenia Usług Informatycznych na rzecz Wnioskodawcy będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Szwajcarii zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO,

a)Kontrahent nie będzie prowadził działalności w Polsce przez zakład (wyłączenie z art. 7 ust. 2 UPO);

b)Do zysków Kontrahenta nie będą miały zastosowania inne uregulowania UPO mające pierwszeństwo stosowania przed art. 7 ust. 1 UPO (wyłączenie z art. 7 ust. 7 UPO).

Zdaniem Wnioskodawcy, należy w szczególności podkreślić, że wyłączenie z art. 7 ust 7 UPO nie będzie miało zastosowania w szczególności w zakresie dochodów z należności licencyjnych (art. 12 UPO) oraz zysków ze sprzedaży majątku (art. 13 UPO).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 13 ust. 3 UPO określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich prawa autorskich, w tym praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, łącznie z filmami dla kin, oraz filmami i taśmami dla telewizji oraz radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W ocenie Wnioskodawcy, wypłaty realizowane z tytułu świadczenia Usług nie mogą zostać uznane za „należności licencyjne”. Spółka nie będzie uiszczała na rzecz C. wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich czy też znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Spółka nie będzie także wypłacać wynagrodzenia za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Jednocześnie, wynagrodzenie za świadczenie Usług Informatycznych nie będzie stanowiło zysków ze sprzedaży majątku (art. 13 UPO). Wprawdzie, Spółka uiszcza wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych na rzecz C., które zdaniem Wnioskodawcy należy skategoryzować jako zysk ze sprzedaży majątku (art. 13 UPO), niemniej jednak, jak zostało podkreślone przez Wnioskodawcę w rozwinięciu uzasadnienia do Pytania 3, jest to wynagrodzenie odrębne od wynagrodzenia za świadczenie Usług Informatycznych. Wnioskodawca ma możliwość, na podstawie postanowień umowy oraz rzeczywistej wartości płatności określenia wartości wynagrodzenia, które zostaje uiszczone za świadczenie Usług Informatycznych, a które za przeniesienie na rzecz Kontrahenta autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, nawet w przypadku uznania przez organ podatkowy, że usługi, jakie Kontrahent będzie świadczyć na rzecz Spółki mieszczą się w katalogu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 2a Ustawy o CIT, to Spółka wypłacając wynagrodzenie za te usługi nie będzie pełnić obowiązków płatnika tj. nie będzie miała obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Należności za Usługi Informatyczne będą stanowić, bowiem wyłącznie zyski przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 UPO, podlegające opodatkowaniu tylko w Szwajcarii.

Co do zasady, powyższe będzie miało zastosowanie pod warunkiem spełnienia przesłanek uprawniających do zastosowania UPO, a w szczególności:

• posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji Kontrahenta, potwierdzającego jego rezydencję podatkową,
• pozytywnego przeprowadzenia testu rzeczywistego beneficjenta należności (przy dochowaniu należytej staranności w zakresie rozliczania i poboru zryczałtowanego podatku).

Niemniej jednak, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że aktualne pozostaje jego stanowisko w zakresie odpowiedzi na Pytanie 1 tj. zdaniem Wnioskodawcy, Usługi Informatyczne będące przedmiotem umowy nie stanowią usług opodatkowanych u źródła (tj. nie mieszczą się w katalogu usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT).

Pytanie 3

Jak zostało przywołane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, płatnik pobiera podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Natomiast, art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych (dalej: „Ustawa o prawach autorskich”) doprecyzowuje, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Natomiast, zgodnie ust. 2 ww. artykułu, przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi, literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne ora programy komputerowe.

Jak wskazano w stanie opisie zdarzenia przyszłego, w konsekwencji realizacji Usług Informatycznych, na rzecz Wnioskodawcy przekazane zostają wszelkie prawa własności intelektualnej powstałe w wyniku świadczenia Usług tj. wszelkie prawa autorskie prawa majątkowe oraz prawa pokrewne powstałe w wyniku świadczenia Usług, a w szczególności prawa do utworów stanowiących program komputerowy (kod źródłowy).

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, iż zgodnie z postanowieniami umowy pomiędzy Spółka a Kontrahentem dochodzi do przekazania autorskich praw majątkowych oraz praw pokrewnych, w ocenie Wnioskodawcy należności z przekazania ww. praw autorskich należy zakwalifikować jako należności ze „sprzedaży praw autorskich” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Niemniej jednak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przepis ten należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (w tym także przedmiotowej UPO).

Interpretując art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT należy, więc w ocenie Wnioskodawcy, dokonać tej interpretacji w świetle UPO, ze szczególnym uwzględnieniem zasady, według której umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają pierwszeństwo w stosowaniu w relacji do przepisów krajowych, w przypadku, w którym ustawy nie da się pogodzić z umową (wyżej wskazany art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, art. 91 ust. 2 w zw. z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej). Mając na uwadze fakt, że w opisanym stanie przyszłym, w ramach postanowień umowy, dojdzie do pełnego przeniesienia praw autorskich na Spółkę, powstaje pytanie, czy na gruncie przedmiotowej UPO za sytuację, w której powstaje przychód „z praw autorskich lub z praw pokrewnych” powinna zostać uznana również taka sytuacja, w której dochodzi do pełnego zbycia prawa majątkowego, nie zaś jedynie korzystania z tego prawa.

W odpowiedzi na powyższe pytanie, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której dochodzi do pełnego zbycia prawa majątkowego (co będzie miało miejsce w ramach ww. umowy pomiędzy Kontrahentem a Spółką) nie powstanie przychód „z praw autorskich lub z praw pokrewnych”. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku w wersji z dnia 21 listopada 2017 r. (Model Tax Convention on Income and on Capital, OECD 2017, dalej: Modelowa Konwencja). Mimo że Modelowa Konwencja oraz Komentarz do niej nie jest źródłem prawa, stanowi, co podkreślają organy podatkowe, istotną wskazówkę jak interpretować umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak zostało wskazane w art. 12 Modelowej Konwencji OECD: „Określenie „należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich, natomiast w pkt. 8.2 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD podkreślone zostało, że w przypadku, w którym „wypłata jest dokonywana w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji, to taka wypłata nie jest uważana jako wynagrodzenie za użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia i tym samym nie może być uznana jako należność licencyjna.” (...)“ jeżeli własność praw została przeniesiona w całości lub w części na inną osobę, to zapłata za to nie może dotyczyć korzystania z tych praw." Na rozumienie spójne z powyższym wskazuje Komentarz do ww. art. Modelowej Konwencji OECD („jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, płatność nie może stanowić należności licencyjnej i przepisy artykułu nie mają zastosowania”).

Ponadto, Komentarz do Modelowej Konwencji OECD wskazuje, że w przypadku, w którym: „płatności są dokonywane w zamian za przeniesienie praw stanowiących mienie odrębne i specjalne (...) jest prawdopodobne, że takie wypłaty stanowić będą na ogół zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu artykułu 7 Modelowej Konwencji lub zyski ze zbycia majątku w rozumieniu artykułu 13 Modelowej Konwencji niż należności licencyjne w rozumieniu artykułu 12 Modelowej Konwencji. Wynika to z faktu, iż w przypadku przeniesienia całości lub części praw wynagrodzenie nie może być przekazywane z tytułu korzystania z praw.”

Tym samym, zgodnie z Modelową Konwencją OECD, wprawdzie użytkowanie bądź udzielenie prawa do użytkowania praw autorskich będzie stanowiło należność licencyjną podlegającą opodatkowaniu podatkiem WHT, niemniej jednak, w przypadku przeniesienia całości majątkowych praw autorskich wypłata nie będzie stanowiła należności licencyjnej.

Wnioskodawca, przychyla się natomiast do opinii wyrażonej w Komentarzu do Modelowej Konwencji w części dotyczącej art. 13 Modelowej Konwencji (zyski ze sprzedaży majątku), który wskazuje, że wyrazy "przeniesienie własności majątku" są użyte w celu objęcia nimi szczególnie zysków z majątku pochodzących ze sprzedaży lub zamiany, a również z częściowej sprzedaży, wywłaszczenia, przekazania spółce w zamian za akcje, sprzedaży praw, darowizny, a nawet pośmiertnego przekazania majątku.

Z uwagi na powyższe, przez wzgląd na fakt, że w ramach opisanej umowy dochodzi do „sprzedaży" autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych, co zostało wykazane powyżej, zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych na rzecz Kontrahenta w ramach umowy powinno zostać uznane za zysk ze sprzedaży majątku w rozumieniu art. 13 ust. 4 przedmiotowej UPO.

Powyższe konkluzje zostały potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, tj. m.in.:

• w interpretacji z dnia 16 marca 2022, 0111-KDIB2-1.4010.15.2022.2.BJ, organ potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, który wskazał: „sprzedaż praw autorskich dokonywana w związku z realizacją świadczenia przedmiotowych usług informatycznych stanowi na gruncie stosownych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zyski z przeniesienia majątku opodatkowane wyłącznie w kraju siedziby świadczeniodawcy.”
• w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2018 r., 0111-KDIB1-2.4010.385.2017.2.BG, Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: nie jest/nie będzie zobowiązany do pobrania oraz uiszczenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rzecz nierezydentów z siedzibą w Chorwacji od wypłat dokonywanych na rzecz tych podmiotów z tytułu nabycia usług informatycznych w zakresie przedstawionym w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, z uwagi na fakt, że (...) sprzedaż praw autorskich dokonywana w związku z realizacją świadczenia przedmiotowych usług informatycznych stanowi na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Chorwacją zyski z przeniesienia majątku opodatkowane wyłącznie w kraju siedziby świadczeniodawcy.
• w interpretacji z dnia 7 czerwca 2016 r., IPPB4/4511-482/16-2/JK2 - „należy przy tym odróżnić dochody z tytułu płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich od dochodów z tytułu przeniesienia własności tych praw. Dochody ze sprzedaży (całości) praw autorskich należy kwalifikować na gruncie umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania jako zyski z przeniesienia własności majątku. (...) Zgodnie z pkt 15 i 16 Komentarza do art. 12 Konwencji Modelowej OECD, jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, płatność nie może stanowić należności licencyjnej.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, analizując cytowane zapisy UPO w świetle Modelowej Konwencji oraz obowiązującej praktyki, należy stwierdzić, że przychody uzyskane przez Kontrahenta, w części, w jakiej dotyczą one przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych oraz praw pokrewnych będą opodatkowane w Szwajcarii. Konsekwentnie, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru oraz uiszczenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat realizowanych na rzecz Kontrahenta, z zastrzeżeniem posiadania przez C. statusu rzeczywistego właściciela wypłacanego wynagrodzenia (co każdorazowo zostanie zweryfikowane przez Wnioskodawcę) oraz posiadania stosownego certyfikatu rezydencji. Powyższe zostanie zastosowane, z uwzględnieniem regulacji zawartych w art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT tj. w przypadku, w którym w danym roku podatkowym suma wypłacanych należności na rzecz C. przekroczy łącznie kwotę 2 000 000 zł, podatek zostanie pobrany oraz wpłacony na rachunek właściwego urzędu skarbowego przez Spółkę, stosownie do wskazania w art. 26 ust. 2e zd. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Ad 1

Państwa zdaniem, opisane w zdarzeniu przyszłym Usługi Informatyczne świadczone przez C. na rzecz Spółki nie będą mieścić się w katalogu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT i w związku z tym, Spółka dokonując wypłaty wynagrodzenia za te usługi nie będzie zobowiązana do pobrania i wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.

Zatem, stanowisko które przedstawili Państwo w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej interpretacji w zakresie ww. pytania.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie pytania oznaczonych we wniosku nr 1 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe, tj. Usługi Informatyczne będące przedmiotem umowy nie stanowią usług opodatkowanych u źródła (tj. nie mieszczą się w katalogu usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT), nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Ad 3

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a- 1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W niniejszej sprawie zastosowanie będzie miała Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22 poz. 92 dalej: Konwencja polsko – szwajcarska), zmodyfikowana Protokołem między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonym w Warszawie dnia 20 kwietnia 2010 r.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. Konwencji:

Przy stosowaniu niniejszej Konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, każde określenie nie zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

W myśl art. 7 ust. 1 Konwencji polsko-szwajcarskiej:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 Konwencji polsko-szwajcarskiej:

Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Konwencji, to postanowienia tych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że powołany powyżej art. 7 ust. 7 ww. Konwencji przyznaje pierwszeństwo poszczególnym artykułom dotyczącym opisanych w nim konkretnych kategorii dochodów. W związku z tym artykuł ten ma zastosowanie do dochodów przedsiębiorstwa, które nie wchodzą w zakres dochodów objętych innymi artykułami.

Zgodnie z art. 12 ust. 1-3 Konwencji polsko-szwajcarskiej:

1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 % kwoty należności licencyjnych brutto.

2a. Bez względu na postanowienia ustępu 2, należności licencyjne wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim państwie jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych jest spółką (nie będąca spółką osobową) powiązaną ze spółką wypłacającą należności licencyjne.

3. Określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego, w tym prawa do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Ustawa o CIT (ani inne ustawy podatkowe) nie zawierają definicji praw autorskich i z tego względu na potrzeby ustalenia zakresu tego pojęcia konieczne jest odniesienie się do ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, dalej: „ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jednocześnie jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim:

1.Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1)autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2)nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

2.Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Stosownie do art. 43 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim:

1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

2. Jeżeli w umowie nie określono wysokości wynagrodzenia autorskiego, wysokość wynagrodzenia określa się z uwzględnieniem zakresu udzielonego prawa oraz korzyści wynikających z korzystania z utworu.

Zgodnie z art. 67 ustawy o prawie autorskim:

1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.

2. Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób (licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewyłączna).

3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.

4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wyłącznej może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie objętym umową licencyjną.

5. Umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o prawie autorskim:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera” itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego.

Należy podkreślić, że Państwa - Strony UPO ww. Konwencji posłużyły się sformułowaniem „wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego”. Tym samym ww. definicja obejmuje całość chronionych praw autorskich na gruncie polskiej ustawy. Fakt, że program komputerowy jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego jest czynnikiem wystarczającym do włączenia oprogramowania do definicji należności licencyjnych odnoszących się do wszelkich praw autorskich dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego. Intencją Państw - Stron UPO było objęcie zakresem dyspozycji artykułu 12 powołanej umowy UPO, który odnosi się do pojęcia „należności licencyjnych”, wszelkich dochodów uzyskiwanych w związku z korzystaniem z jakiegokolwiek dzieła czy utworu chronionego prawem autorskim na gruncie prawa krajowego. Dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych należy traktować jako należności licencyjne, albowiem program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Interpretując przepisy zawarte w powołanej powyżej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską, a Szwajcarią należy także zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w niej postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

I tak, pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że planują Państwo zawrzeć umowę o świadczenie usług z nowopowstałą spółką z Grupy Kapitałowej z siedzibą w Szwajcarii. W ramach zawartej umowy o świadczenie usług, spółka w Szwajcarii będzie działała jako dostawca Usług Informatycznych/Programistycznych. Jednocześnie, w ramach przedmiotowej umowy dojdzie do niezbędnego dla celów umowy transferu efektów Usług Informatycznych tj. przekazania na rzecz Państwa spółki wszelkich prawa własności intelektualnej powstałych w wyniku świadczenia Usług Informatycznych, przez co strony umowy rozumieją wszelkie autorskie prawa majątkowe oraz prawa pokrewne powstałe w wyniku świadczenia Usług Informatycznych, a w szczególności prawa do utworów stanowiących program komputerowy (kod źródłowy). Wynagrodzenie za powyższe usługi oraz za przeniesienie praw autorskich o charakterze majątkowym będzie kalkulowane na podstawie kosztów usług wraz z narzutem na kosztach usług określonym jako marża na poziomie rynkowym (zgodnie z wytycznymi OECD w tym zakresie) oraz będzie obejmować będzie wszelkie dodatkowe wydatki. Jednocześnie, zgodnie z zapisami Umowy, określona % część wynagrodzenia przysługującego spółce w Szwajcarii, będzie stanowiła wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do wytworzonych w ramach umowy utworów (programów komputerowych, kodów źródłowych). Zgodnie z zapisami Umowy, możliwe będzie dokładne określenie wartości wynagrodzenia wypłacanego za realizację Usług Informatycznych oraz wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do utworów wytworzonych w ramach świadczonych Usług Informatycznych (głównie praw do wytworzonego programu komputerowego i kodu źródłowego).

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, że pojęcie należności licencyjnych nie dotyczy wszelkich opłat dokonywanych w związku z transakcjami, których przedmiotem są prawa autorskie, lecz wyłącznie tych, w których mamy do czynienia z ustanowieniem prawa do ich użytkowania lub użytkowaniem. Tym samym, zapłata za przeniesienie danego prawa (np. autorskiego do efektów wykonywanych usług - w tym wytworzonego oprogramowania) a wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu ww. Konwencji.

Odnosząc się zatem do przeniesienia praw autorskich nie ma w przedmiotowej sprawie możliwości opodatkowania tego wynagrodzenia jako należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 ww. Konwencji, bowiem przepis ten reguluje opodatkowanie należności licencyjnych, do których zalicza się należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego, a nie jego przeniesienia.

W pkt 8.2 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (z dnia 15 lipca 2014 r. ABC a Wolters Kluwer SA, Warszawa 2016), dotyczącego należności licencyjnych wskazano, że:

„Jeżeli wypłata jest dokonywana w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji, to taka wypłata nie jest uważana jako wynagrodzenie za „użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia” i tym samym nie może być uznana jako należność licencyjna”.(…)

Wynika to z faktu, że jeżeli własność praw została przeniesiona w całości lub części na inną osobę, to zapłata za to nie może dotyczyć korzystania z tych praw. Podstawowy charakter transakcji kwalifikowanej jako przeniesienia własności nie może być zmieniony formą wynagrodzenia, przez płacenie go ratami, lub według większości państw przez fakt, że wypłaty są podporządkowane spełnieniu jakiegoś warunku”.

Ponadto zgodnie z pkt 15 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD:

 „Jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, płatność nie może stanowić należności licencyjnej i przepisy artykułu nie mają zastosowania. Problem może jednak się pojawić, gdy ma miejsce przeniesienie praw, które obejmuje:

- wyłącznie prawo do użytkowania prawa autorskiego w oznaczonym okresie lub na wyznaczonym obszarze geograficznym,

- dodatkowe wynagrodzenie z tytułu użytkowania oprogramowania,

- zapłatę w formie jednorazowej dość znaczącej kwoty uiszczonej ryczałtowo”.

W pkt 16 ww. Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji wskazano, że:

„Każdy przypadek będzie uregulowany w zależności od konkretnych faktów, jednak, ogólnie rzecz biorąc, jeżeli płatności są dokonywane w zamian za przeniesienie praw stanowiących mienie odrębne i specjalne (co jest bardziej prawdopodobne w przypadku przyznania praw wyłącznych w ramach określonej strefy geograficznej niż w przypadku przyznania praw wyłącznych na określony czas) jest prawdopodobne, że takie wypłaty stanowić będą na ogół zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 lub zyski ze zbycia majątku w rozumieniu art. 13, niż należności licencyjne w rozumieniu art. 12. Wynika to z faktu, iż w przypadku przeniesienia całości lub części praw wynagrodzenie nie może być przekazywane z tytułu korzystania z praw. Istotna cecha transakcji jaką jest przeniesienie praw, nie może ulec zmianie w zależności od formy wynagrodzenia, płatności wynagrodzenia w ratach lub - jak jest w praktyce wielu krajów-od faktu, iż płatności związane są z przypadkową okolicznością”.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, gdy zostaje przeniesione prawo własności to nie może być mowy o użytkowaniu lub prawu do użytkowania. Sytuacja taka będzie miała miejsce w niniejszej sprawie gdy zostaną przeniesione prawa autorskie do efektów wykonywanych usług.

W myśl art. 13 ww. Konwencji:

1.Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2.Zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie albo z przeniesienia własności majątku ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

3.Zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków lub samolotów eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej, barek eksploatowanych w transporcie na wodach śródlądowych lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków, samolotów lub barek podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

3a. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z tytułu przeniesienia własności akcji (udziałów) w spółce, której aktywa majątkowe składają w więcej niż 50 procentach bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

4.Zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1,2,3 i 3a podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

W rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdzie odpowiednio art. 13 ust. 4 ww. Konwencji.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że Państwa stanowisko, zgodnie z którym, przychody uzyskane przez Kontrahenta szwajcarskiego, w części, w jakiej dotyczą one przeniesienia na Państwa Spółkę autorskich praw majątkowych oraz praw pokrewnych będą opodatkowane w Szwajcarii, a Państwa spółka nie będzie zobowiązana do poboru oraz uiszczenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat realizowanych na rzecz Kontrahenta, z zastrzeżeniem posiadania przez C. statusu rzeczywistego właściciela wypłacanego wynagrodzenia oraz posiadania stosownego certyfikatu rezydencji jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatnika. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcie w nich zawarte sa wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.