Czy przychód Wnioskodawcy uzyskany w roku 2023 z tytułu pomocy publicznej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024, w ramach programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o p.d.o.p., jako dotacja otrzymana z budżetu państwa.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 października 2023 r., za pośrednictwem systemu ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy przychód Wnioskodawcy uzyskany w roku 2023 z tytułu pomocy publicznej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024, w ramach programu rządowego rządowy pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o p.d.o.p., jako dotacja otrzymana z budżetu państwa.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

1. Spółka Akcyjna z siedzibą (…) (dalej: „Wnioskodawca”) posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j.: Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”), podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Lista rodzajów działalności faktycznie wykonywanej przez Wnioskodawcę:

1. Produkcja ołowiu, cynku i cyny (PKD 24.43 Z);

2. Produkcja pozostałych metali nieżelaznych (PKD 24.45 Z);

3. Produkcja pozostałych podstawowych chemikaliów nieorganicznych (PKD 20.13 Z);

4. Produkcja metali szlachetnych (PKD 24.41 Z);

5. Zbieranie odpadów niebezpiecznych. (PKD 38.12.Z);

6. Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.Z);

7. Produkcja miedzi (PKD 24.44.Z);

8. Gospodarka leśna i pozostała działalność leśna, z wyłączeniem pozyskiwania produktów leśnych (PKD 02.10.Z);

9. Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.Z).

10. Handel energią elektryczną (PKD 35.14.Z);

11. Sprzedaż hurtowa metali i rud metali (PKD 46.72.Z);

12. Sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych (PKD 46.75.Z);

13. Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu (PKD 46.77.Z);

14. Pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody (PKD 36.00.Z);

15. Przetwarzanie i unieszkodliwianie odpadów niebezpiecznych (PKD 38.22.Z);

16. Sprzedaż hurtowa paliw i produktów pochodnych (PKD 46.71.Z);

17. Działalność usługowa wspomagająca transport lądowy (PKD 52.21.Z);

18. Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 77.39.Z);

19. Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z); 20. Produkcja wapna i gipsu (PKD 23.52.Z),

21. Kucie, prasowanie, wytłaczanie i walcowanie metali, metalurgia proszków (PKD 25.50.Z); 22. Obróbka metali i nakładanie powłok na metale (PKD 25.61.Z);

23.Magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów (PKD 52.10.B);

24. Produkcja metalowych elementów konstrukcyjnych (PKD 25.1);

25. Obróbka mechaniczna elementów metalowych (PKD 25.62.Z);

26. Produkcja pozostałych gotowych wyrobów metalowych (PKD 25.9);

27. Produkcja łożysk, kół zębatych, przekładni zębatych i elementów napędowych (PKD 28.15);

28. Naprawa i konserwacja metalowych wyrobów gotowych, maszyn i urządzeń (PKD 33.1).

(…)

Podczas procesu produkcyjnego prowadzonego w swoim zakładzie Wnioskodawca wykorzystuje m.in. energię elektryczną w rozumieniu art. 1 ust. 18 pkt. 3 ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw z dnia 28 września 2015 roku, a także gaz ziemny i koks (…). Wnioskodawca w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r. poniósł koszty zakupu energii elektrycznej oraz gazu ziemnego stanowiące ponad 6% jego wartości produkcji.

3. Wnioskodawca odnotował znaczny wzrost wydatków w związku ze wzrostem cen czynników energetycznych w roku 2022.

4. W dniu 13 października 2022 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 września 2022 r. o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 (Dz. U. z 2022 r., poz. 2088). Na podstawie tej ustawy w dniu 3 stycznia 2023 r. Rada Ministrów przyjęła uchwałą nr 1/2023 program rządowy pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”. Aplikacja do pomocy z tego programu była możliwa od dnia 9 do dnia 22 lutego 2023 r. W dniu 14 lutego 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o udzielenie jej pomocy publicznej w kwocie: 100.474.488,94 zł (słownie: sto milionów czterysta siedemdziesiąt cztery tysiące czterysta osiemdziesiąt osiem i 94/100 złotych) w ramach Programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.” wraz z podpisanym przez siebie egzemplarzem umowy o udzielenie tej pomocy (dalej jako: „Umowa”). W treści Umowy Wnioskodawca, oznaczony w niej jako „Beneficjent” oświadczył, m.in. że:

1)  wykonuje działalność gospodarczą na dzień złożenia wniosku i wykonywała ją przez cały okres od 1 lutego do 31 grudnia 2022 r. i co najmniej jeden miesiąc roku 2021 na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2)  poniósł koszty zakupu energii elektrycznej lub gazu ziemnego w roku 2021 stanowiące łącznie nie mniej niż 3% jego wartości produkcji;

3)  poniósł koszty zakupu energii elektrycznej lub gazu ziemnego w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r. stanowiące łącznie nie mniej niż 6% jego wartości produkcji;

4)  co najmniej 50 % jej przychodu lub wartości jego produkcji w okresie referencyjnym i okresie kwalifikowanym pochodziło z działalności w jednej albo wielu podklasach PKD lub produkcji produktów o kodach PRODCOM wymienionych w części 17 Programu;

5)  nie jest w stanie likwidacji lub nie jest w stosunku do niej otwarte postępowanie upadłościowe;

6)  nie zalega z zapłatą podatków stanowiących dochód budżetu państwa;

7)  nie zalega z zapłatą należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne.

W § 2 Umowy określono, że Operator Programu udziela Wnioskodawcy Pomocy na warunkach określonych w Umowie oraz w Programie. Wysokość przyznanej Pomocy wynika z kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup gazu lub energii elektrycznej w okresie wnioskowanym. Koszt kwalifikowany jest równy iloczynowi liczby jednostek gazu ziemnego i energii elektrycznej nabytych przez Wnioskodawcę - w charakterze odbiorcy końcowego - od dostawców zewnętrznych w okresie wnioskowanym i określonego wzrostu ceny, jaką Wnioskodawca płaci za zużytą jednostkę (mierzoną na przykład w PLN/MWh). Wzrost ceny oblicza się jako różnicę między ceną jednostkową płaconą przez Beneficjenta w danym miesiącu w okresie wnioskowanym a półtorakrotnością (150 %) ceny jednostkowej płaconej przez Spółkę w ujęciu średnim w okresie referencyjnym, tj. od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. W przypadku, gdy cena jednostkowa w danym miesiącu nie przekroczy półtorakrotności średniej ceny w okresie referencyjnym, przyjmuje się wartość zero dla tego miesiąca. Powyższe określa wzór: Zt[max{0 ;(peet-1,5* peeref)*qeet}+max{0 ; (pgt-1,5*pgref)*qgt} gdzie:

- t oznacza dany miesiąc Okresu wnioskowanego;

- peet oraz pgt oznaczają średnią cenę netto za jednostkę odpowiednio energii elektrycznej i gazu ziemnego, nabytą od dostawcy zewnętrznego i zużytą przez Spółkę w okresie t (w PLN/MWh);

- peeref oraz pgref oznacza średnią cenę netto za jednostkę, odpowiednio energii elektrycznej i gazu ziemnego, nabytą od dostawcy zewnętrznego i zużytą przez Spółkę w okresie referencyjnym (w PLN/MWh);

- qeet oraz qgt oznacza ilość odpowiednio energii elektrycznej i gazu ziemnego nabytą od dostawców zewnętrznych i zużytą przez Spółkę w okresie t (w MWh).

Kwota udzielonej Pomocy może być mniejsza niż kwota określona we wniosku. W Umowie wskazano, że informacja o wysokości udzielonej Pomocy zostanie opublikowana na stronie Biuletynu Informacji Publicznej w części Operatora Programu i części Ministra w dniu następującym po zawarciu Umowy. W przypadku gdy wnioskowana przez Beneficjenta kwota pomocy jest wyższa niż pomoc udzielona, Operator Programu niezwłocznie informuje Beneficjenta o podstawach pomniejszenia przyznanej pomocy w stosunku do pomocy wnioskowanej. Beneficjent w terminie 4 dni od zawarcia Umowy, może od niej odstąpić, składając oświadczenie w formie elektronicznej. Zgodnie z Umową wypłata Pomocy nastąpi w terminie 10 dni po zawarciu Umowy. Informacja o kwocie Pomocy przekazywana jest przez Operatora Programu do Ministra, który dokonuje płatności. Za dzień wypłaty Pomocy uznaje się dzień obciążenia rachunku bankowego Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1312, z późn. zm.). W przypadku, gdy wysokość udzielonej Pomocy jest niższa niż wnioskowana, Beneficjentowi nie przysługuje roszczenie o jej podwyższenie. W § 3 Umowy wskazano, że Beneficjent zobowiązuje się do niezwłocznego zawiadomienia Operatora Programu o wszelkich okolicznościach mających wpływ na realizację zobowiązań wynikających z Umowy, w szczególności o zaprzestaniu lub zawieszeniu prowadzenia działalności gospodarczej; podjęciu czynności zmierzających do zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej przez Beneficjenta lub rozpoczęcia postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego; złożeniu przez inny podmiot niż Beneficjent wniosku o ogłoszenie upadłości Beneficjenta. Ponadto, Beneficjent zobowiązuje się do udzielania Operatorowi Programu rzetelnych informacji i wyjaśnień oraz udostępnienia wszelkich dokumentów związanych z realizacją Umowy oraz przedstawienia Operatorowi Programu w terminie do 31 marca 2023 r. rozliczenia Pomocy. W ramach rozliczenia Pomocy Beneficjent przedstawia Operatorowi Programu do 31 marca 2023 r.:

1) formularz rozliczenia Pomocy zawierający dane dotyczące rzeczywiście poniesionych kosztów zakupu energii elektrycznej lub gazu ziemnego oraz wykazanego wskaźnika EBITDA w 2021 i 2022 r. w przypadku złożenia Wniosku ze zwiększonym limitem. Do formularza dołącza zestawienie dowodów księgowych potwierdzających poniesienie kosztów w Okresie wnioskowanym;

2) sprawozdanie Beneficjenta przedstawiające przyjęte założenia, wykorzystane dowody oraz dokonane obliczenia w zakresie poniesionych kosztów zakupu energii elektrycznej lub gazu ziemnego oraz wykazanego wskaźnika EBITDA w 2021 i 2022 r. w przypadku złożenia wniosku ze zwiększonym limitem, a także dowody spełnienia warunków i kryteriów udzielenia Pomocy;

3) raport niezależnego biegłego rewidenta z wykonania usługi atestacyjnej w zakresie oceny sprawozdania przedsiębiorcy. Złożone rozliczenie Pomocy podlega weryfikacji przez Operatora Programu, która może również skutkować pomniejszeniem udzielonej Pomocy na zasadach określonych w Programie.

Beneficjent zobowiązuje się współdziałać z Operatorem Programu w zakresie niezbędnym do prawidłowego rozliczenia Pomocy oraz na wniosek Operatora Programu zobowiązuje się do przekazania wszelkiej niezbędnej dokumentacji. W § 4 Umowy jest określone, że Operator Programu ma prawo przeprowadzenia kontroli w trybie określonym w procedurach Operatora Programu, w szczególności w przypadku podejrzenia przez Operatora Programu złożenia przez Beneficjenta nieprawdziwych informacji, które mogą skutkować stwierdzeniem, że pomoc została przyznana nienależnie albo w wysokości wyższej niż należna lub gdy wykonana usługa atestacyjna nie potwierdziła z racjonalną pewnością, że sprawozdanie Beneficjenta zostało sporządzone kompletnie, zgodnie z procedurami, na podstawie dowodów, z wymaganą szczegółowością. Beneficjent podpisując Umowę wyraża zgodę na przeprowadzanie kontroli poza siedzibą Beneficjenta oraz na wszczęcie kontroli po 3 dniach od doręczenia zawiadomienia. Kontroli mogą podlegać dokumenty oraz zapisy księgowe związane z realizacją Umowy. Beneficjent zobowiązuje się udostępnić wszystkie wymagane dokumenty i zapewnić dostęp do ksiąg rachunkowych oraz udzielić wszelkich informacji związanych z realizacją Umowy. Z przeprowadzonej kontroli zespół kontrolujący przygotowuje w formie pisemnej protokół kontroli zawierający ustalenia kontroli oraz wstępne zalecenia wraz z terminem ich wykonania przez Beneficjenta. Beneficjent może przedstawić na piśmie swoje zastrzeżenia w odniesieniu do protokołu z kontroli, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania. W przypadku braku zgłoszonych zastrzeżeń przekazany protokół z kontroli staje się ostateczny. W przypadku zgłoszenia przez Beneficjenta zastrzeżeń w odniesieniu do protokołu z kontroli, zespół kontrolujący rozpatruje zgłoszone zastrzeżenia w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania. W wyniku rozpatrzenia zastrzeżeń zespół kontrolujący przekazuje Beneficjentowi stanowisko wobec zgłoszonych zastrzeżeń i protokołu z kontroli, zmieniony lub niezmieniony w zakresie zgłoszonych zastrzeżeń, który staje się ostateczny. Od ostatecznego protokołu z kontroli nie przysługuje możliwość złożenia zastrzeżeń. W przypadku wydania zaleceń w wyniku przeprowadzonej kontroli Beneficjent jest zobowiązany w wyznaczonym terminie poinformować Operatora Programu o sposobie wykonania zaleceń pokontrolnych oraz podjętych działaniach lub przyczynach niepodjęcia tych działań. Kontrola może być wszczęta do 29 czerwca 2023 r. W § 5 Umowy wskazuje się, że w przypadku stwierdzenia przez Operatora Programu, że Pomoc została przyznana nienależnie lub w wysokości wyższej niż należna, Beneficjent w terminie 7 dni od doręczenia wezwania do zwrotu tych środków dokonuje zwrotu środków pobranych nienależnie albo w wysokości wyższej niż należna wraz z odsetkami obliczonymi na podstawie stopy oprocentowania stosowanej do celów zwrotu pomocy. W przypadku stwierdzenia przez Beneficjenta, że pomoc została przyznana w wysokości wyższej niż należna, Beneficjent niezwłocznie informuje Operatora Programu o zaistniałej okoliczności i dokonuje zwrotu środków otrzymanych w wysokości wyższej niż należna w terminie 7 dni od dnia przekazania informacji wraz z odsetkami. Pomoc uznaje się za przyznaną nienależnie w przypadku, gdy Beneficjent nie spełniał kryteriów lub warunków do przyznania Pomocy; złożył przynajmniej jedno oświadczenie we Wniosku, niezgodne ze stanem faktycznym; nie złożył w wymaganym terminie formularza rozliczenia Pomocy wraz z wymaganymi załącznikami; nie poddał się kontroli lub uniemożliwił jej przeprowadzenie. Pomoc uznaje się za przyznaną w wysokości wyższej niż należna, gdy Beneficjent przedstawił błędne wyliczenia kosztów kwalifikowanych; przedstawił szacunki kosztów kwalifikowanych wyższe niż faktycznie poniesione; przedstawił szacunki wskaźnika EBITDA, kwalifikujące do wyższego limitu kwoty Pomocy, podczas gdy w rzeczywistości warunek ten nie został spełniony. W każdej chwili Beneficjent jest uprawniony do zwrotu całości lub części Pomocy wraz należnymi odsetkami. Jednakże, zwrot środków nie zwalnia Beneficjenta z rozliczenia Pomocy zgodnie z Umową.

5. W marcu 2023 r. Wnioskodawca otrzymał z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska informację o pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o przyznanie mu pomocy publicznej w ramach Programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”, oraz o zawarciu w tymże dniu, tj. 9 marca 2023 r., umowy pomiędzy NFOŚiGW a Wnioskodawcą o udzielenie tej pomocy. Wnioskodawcy została udzielona pomoc publiczna w ramach programu „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”, w wysokości (…). Kwota ta została przekazana na konto Wnioskodawcy z konta Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska jako operatora Programu w marcu 2023 r.

Pytanie

Czy przychód Wnioskodawcy uzyskany w roku 2023 z tytułu pomocy publicznej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024, w ramach programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o p.d.o.p., jako dotacja otrzymana z budżetu państwa?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany przez Niego w roku 2023 z tytułu pomocy publicznej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024, w ramach programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”, nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o p.d.o.p., gdyż nie stanowi dotacji otrzymanej z budżetu państwa.

Uzasadnienie.

1. Ustawodawca w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej powoływanej jako: „u.p.d.o.p.”) wskazuje, że podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi, że z zastrzeżeniem wskazanych w tym przepisie regulacji szczególnych, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, że wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są:

- zgodnie z pkt 47: dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach;

- zgodnie z 48: kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

W myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W związku z powyżej opisanymi zwolnieniami z podatku dochodowego od osób prawnych, zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. wskazał, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 i pkt 48 u.p.d.o.p.

2. Ustawa z dnia 29 września 2022 r. o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 (Dz. U. z 2022 r., poz. 2088), stanowi w art. 1, że określa ona zasady udzielania przedsiębiorcom pomocy publicznej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024, zwanej dalej „pomocą”. Natomiast, w art. 2 tej ustawy wskazuje się, że pomoc może być udzielana określonym grupom przedsiębiorców, którzy ponoszą dodatkowe koszty wynikające ze wzrostu cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022­-2024. Dalej, w art. 3 ust. 1 i 2 tej ustawy wskazane jest, że Rada Ministrów może przyjąć, w drodze uchwały, program rządowy udzielania przedsiębiorcom pomocy, który określać ma w szczególności: 1) przedsiębiorców uprawnionych do otrzymania pomocy w ramach danego programu; 2) formy, kryteria, warunki i okres przyznania pomocy; 3) sposób obliczania wysokości pomocy; 4) maksymalną kwotę pomocy; 5) zakres wniosku o udzielenie pomocy; 6) termin i sposób składania wniosków o udzielenie pomocy; 7) zasady i terminy rozliczania przez przedsiębiorcę pomocy.

Art. 4. 1. tej ustawy stanowi, że pomoc jest przyznawana na wniosek o udzielenie pomocy, zwany dalej „wnioskiem”, złożony operatorowi programu, zgodnie z zasadami określonymi w programie rządowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1, na formularzu opracowanym przez operatora programu.

3. Treść programu pomocowego, o którym mowa powyżej, została przez rząd Polski notyfikowana Komisji Europejskiej, która w dniu 20 grudnia 2022 r. wydała decyzję nr C (2022) 9945 final w przedmiocie: Pomoc państwa SA.104932 (2022/N) - Polska TCF: Pomoc na pokrycie dodatkowych kosztów w związku z wyjątkowo poważnymi podwyżkami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej poniesionymi w 2022 r. W decyzji tej Komisja Europejska określiła ramy pomocy, czyli tzw. „środka”, w tym wskazała m.in., jak następuje: (13) Polska potwierdza, że pomoc zostanie przyznana dopiero po uzyskaniu zgody Komisji. (14) Ministerstwo Rozwoju i Technologii jest odpowiedzialne za administrowanie środkiem. Rola organu przyznającego zostanie powierzona Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. (15) Szacunkowy budżet środka wynosi 5 079 416 000 PLN (ok. 1 084 455 316 EUR). Jeżeli kwalifikujące się wnioski o przyznanie pomocy przekraczają budżet, pomoc zostanie wypłacona w kwocie zmniejszonej proporcjonalnie do udziału kwoty budżetu programu w całkowitej wartości kwalifikujących się wniosków o przyznanie pomocy. (17) Pomoc może zostać przyznana w ramach środka od momentu powiadomienia o decyzji Komisji zatwierdzającej środek (6). Polska zamierza przyznać pomoc w ramach środka nie później niż do dnia 31 stycznia 2023 r., ale w każdym razie udzieli jej nie później niż do dnia 31 grudnia 2023 r. (18) Beneficjentami końcowymi środka są MŚP i duże przedsiębiorstwa (7), które należą do jednej z dwóch kategorii intensywności pomocy: a) Kategoria I: beneficjenci kwalifikujący się jako „zakłady energochłonne”, którzy należą do sektorów lub podsektorów wymienionych w załączniku I do tymczasowych ram kryzysowych. Beneficjenci kwalifikują się jako „zakłady energochłonne”, jeżeli koszty zakupu energii elektrycznej i gazu wynoszą co najmniej 3 % wartości produkcji. Udział w wartości produkcji obliczany jest na podstawie danych ze sprawozdań finansowych za rok kalendarzowy 2021. Alternatywnie beneficjenci mogą kwalifikować się jako „zakłady energochłonne”, jeżeli ich koszty zakupu energii elektrycznej i gazu wynoszą co najmniej 6 % wartości produkcji w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2022 r. b) Kategoria II: beneficjenci, którzy oprócz spełnienia definicji kategorii I wykażą również, że mają spadek EBITDA (8) (z wyłączeniem pomocy) o co najmniej 40 % w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2022 r. w porównaniu z okresem od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2021 r. albo ujemny EBITDA (z wyłączeniem pomocy) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2022 r. Alternatywnie beneficjent może wykazać spadek EBITDA (z wyłączeniem pomocy) o co najmniej 40 % w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2022 r. w porównaniu z okresem od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2021 r. lub ujemną EBITDA (z wyłączeniem pomocy) w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2022 r. (20) Polska wyjaśnia, że beneficjenci kategorii II mają alternatywę, aby wykazać spadek EBITDA lub ujemny EBITDA również w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2022 r., ponieważ w tym okresie wzrost cen przyspieszył. W przeciwnym razie przedsiębiorstwa, które miały dobre wyniki finansowe w pierwszym półroczu 2022 r., mogłyby zostać wyłączone ze wsparcia. (25) Środek przewiduje pomoc na pokrycie dodatkowych kosztów wynikających z wyjątkowo poważnego wzrostu cen gazu ziemnego i energii elektrycznej. Celem środka jest złagodzenie wpływu szybko rosnących cen energii elektrycznej i gazu ziemnego na energochłonne i intensywnie handlujące przedsiębiorstwa, pomoc w ustabilizowaniu ich działalności i danie im czasu na dostosowanie się do nowej rzeczywistości wysokich cen energii. Program ma zatem na celu zachowanie ciągłości działania beneficjentów. (26) Co do zasady, maksymalny okres kwalifikowalności objęty środkiem to okres od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. Jednak w przypadku beneficjentów kategorii II wykazujących spadek EBITDA lub ujemnej EBITDA w okresie od dnia 1 lipca 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. (jak wyjaśniono w motywie 18), maksymalny okres kwalifikowalny to okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2022 r. (35) Potencjalni beneficjenci będą mogli ubiegać się o pomoc w ciągu 14 dni od daty otwarcia wniosków ogłoszonej przez organ przyznający pomoc. Wnioski będą oparte na oświadczeniach własnych, a następnie wykazane przez beneficjenta w ramach rozliczenia („rozrachunek”), czyli procesu, w którym organ przyznający pomoc dokonuje ostatecznego ustalenia, czy wypłacił on nadpłaconą kwotę pomocy beneficjentowi programu oraz kwoty, które może być winien temu beneficjentowi (zob. motyw 36). (36) Na podstawie wniosków organ przyznający zatwierdzi wypłatę pomocy w ciągu 14 dni od terminu końcowego przyjmowania wniosków. Pomoc w odniesieniu do okresu składania wniosków w grudniu

2022 r. może zostać przyznana jako zaliczka na podstawie szacunkowego zużycia energii elektrycznej lub gazu. Weryfikacja ex post zostanie przeprowadzona w pierwszej połowie 2023 r. w ramach ugody (zob. motywy 37-39). (37) W ramach ugody wnioskodawca przedkłada organowi przyznającemu pomoc do dnia 31 marca 2023 r.: a) wniosek o rozliczenie zawierający dane dotyczące rzeczywistych kosztów poniesionych na zakup energii elektrycznej lub gazu ziemnego oraz wykazanej EBITDA w okresie kwalifikowalnym w przypadku beneficjentów kategorii II; b) sprawozdanie beneficjenta przedstawiające założenia, dowody i obliczenia dotyczące kosztów poniesionych na zakup energii elektrycznej lub gazu ziemnego oraz wykazaną EBIDTA w okresie kwalifikowalności w przypadku beneficjentów kategorii II; c) sprawozdanie niezależnego audytora z wykonania usługi atestacyjnej z oceny sprawozdania beneficjenta.

4. Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (t. j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 296, ze zm.), został stworzony Fundusz Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, który jest państwowym funduszem celowym którego dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki. Stosownie do art. 21 ww. ustawy, Fundusz Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, zwany dalej „Funduszem”, jest państwowym funduszem celowym. Dysponentem Funduszu jest minister właściwy do spraw gospodarki. Obsługę bankową Funduszu prowadzi Bank. Zgodnie z art. 23 tej ustawy, środki Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji przeznacza się m.in. na: - wypłatę rekompensat, czyli pomocy publicznej z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1092, 1576 i 1967), na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorach lub podsektorach energochłonnych (pkt 1) - wypłatę pomocy publicznej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego, o której mowa w ustawie z dnia 29 września 2022 r. o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024, oraz uzasadnionych kosztów poniesionych przez operatora programu wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024, związanych z wykonywaniem jego zadań (pkt 3).

5. W dniu 3 stycznia 2023 r. Rada Ministrów przyjęła uchwałą nr 1/2023 program rządowy pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”. W programie tym wskazane jest, w punkcie 1 w ramach definicji, że:

4) wnioskodawca - podmiot, który złożył wniosek o udzielenie pomocy;

5) beneficjent - przedsiębiorca, któremu udzielono pomocy na podstawie umowy o udzielenie pomocy, o której mowa w art. 7 ustawy;

6) umowa - umowa o udzielenie pomocy, o której mowa w art. 7 ustawy, zawarta między Operatorem Programu a beneficjentem;

7) wniosek - wniosek składany przez wnioskodawcę do Operatora Programu w celu udzielenia pomocy wraz z załącznikami;

8) pomoc - pomoc publiczna udzielana na zasadach określonych w ustawie;

9) udzielenie pomocy - zawarcie umowy;

10) okres kwalifikowany - okres od 1 lutego 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.;

11) okres referencyjny - okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.;

12) okres wnioskowany - okres złożony z miesięcy, w których wnioskodawca poniósł koszty kwalifikowane zgłoszone we wniosku, niewykraczający poza okres kwalifikowany.

2. Przedsiębiorcy uprawieni do otrzymania pomocy. O pomoc może ubiegać się przedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162, z późn. zm.), który spełnia następujące kryteria:

1) wykonuje działalność gospodarczą na dzień złożenia wniosku i wykonywał ją przez cały okres kwalifikowany i co najmniej jeden miesiąc okresu referencyjnego, za które może przedstawić udokumentowane koszty zakupu energii elektrycznej lub gazu ziemnego, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) poniósł koszty zakupu energii elektrycznej lub gazu ziemnego: a) w 2021 r., stanowiące łącznie nie mniej niż 3% jego wartości produkcji lub b) w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r. stanowiące łącznie nie mniej niż 6% jego wartości produkcji;

3) co najmniej 50% jego przychodu lub wartości jego produkcji w okresie referencyjnym i okresie kwalifikowanym pochodziło z działalności w jednej albo wielu podklasach PKD (zgłoszonych w CEIDG albo KRS jako kody jego głównej lub pozostałej działalności) lub produkcji produktów o kodach PRODCOM wymienionych w części 17 Programu;

4) na dzień składania wniosku oraz na dzień zawarcia umowy nie znajduje się w likwidacji albo upadłości na podstawie prawa polskiego;

5) nie zalega z zapłatą podatków stanowiących dochód budżetu państwa, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległości podatkowych albo podatku lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu podatkowego;

6) nie zalega z zapłatą należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, z wyjątkiem przypadków, gdy zawarł umowę o odroczeniu terminu płatności albo umowę o rozłożeniu na raty należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne;

7) nie jest objęty sankcjami nałożonymi w związku z agresją Rosji na Ukrainę. Zgodnie z puntem 3 Programu (Okres przyznania pomocy), pomoc przyznaje się na pokrycie kosztów kwalifikowanych, poniesionych na zakup energii elektrycznej lub gazu ziemnego, obliczonych zgodnie z wzorem przedstawionym w części 10 Programu w okresie od 1 lutego do 31 grudnia 2022 r.

Zgodnie z puntem 4 Programu (Operator Programu i kwota środków przeznaczonych na jego finansowanie), operatorem Programu jest Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Zgodnie z puntem 5 Programu, wypłata pomocy jest dokonywana przez Dysponenta Funduszu.

6. Świadczenia z tytułu pomocy publicznej udzielonej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024 są instytucją nową w naszym porządku prawnym, jednakże zdaniem Wnioskodawcy są one świadczeniami analogicznymi do pomocy publicznej udzielanej z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2021 r. poz. 332 i 1047 oraz z 2022 r. poz. 1) na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorach lub podsektorach energochłonnych, na podstawie ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych zwanej w tejże ustawie „rekompensatami”.

7. Pomoc publiczna udzielana z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji ma na celu niwelowanie skutków wyjątkowo silnego wpływu cen uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na cenę energii elektrycznej, przy czym zasady, warunki i tryb udzielenia rekompensat określone zostały w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych. Zgodnie z art. 2 ww, ustawy, do ubiegania się o rekompensaty są uprawnione podmioty wykonujące działalność w sektorze lub podsektorze energochłonnym, określonym w wykazie sektorów oraz podsektorów energochłonnych stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy. Maksymalny limit środków finansowych przeznaczanych na przyznanie rekompensat za dany rok kalendarzowy jest równy wysokości środków ze sprzedaży w drodze aukcji uprawnień do emisji, o których mowa w art. 49 ust. 2c ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, uzyskanych w roku kalendarzowym poprzedzającym rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty (art. 6 ust. 1 ww. ustawy). W myśl art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy, Prezes URE przyznaje rekompensaty w drodze decyzji, na wniosek podmiotu, o którym mowa w art. 5, zwanego dalej „wnioskodawcą”. Wnioskodawca składa wniosek o przyznanie rekompensat, zwany dalej „wnioskiem”, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, zgodnie z wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, na formularzu dostępnym w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego Prezesa URE, wraz z załącznikami. Wniosek składa się w formie pisemnej w postaci papierowej oraz w postaci elektronicznej umożliwiającej przetwarzanie zawartych w nim danych. Wniosek dotyczy produkcji produktów z sektorów i podsektorów energochłonnych wytwarzanych we wszystkich instalacjach, w odniesieniu do których wnioskodawca ubiega się o przyznanie rekompensat. Na podstawie art. 10 ust. 8 wskazanej ustawy, informacje zawarte we wniosku są przedmiotem weryfikacji przez Prezesa URE w zakresie ich poprawności, wiarygodności oraz dokładności i na ich podstawie jest określana wysokość przyznawanych rekompensat lub wydawana jest decyzja o odmowie przyznania rekompensat. Rekompensaty są wypłacane jednorazowo przez Bank z Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 1, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wykazu, o którym mowa w ust. 4. Prezes URE, do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego, podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ten organ informację o łącznej wysokości przyznanych rekompensat za poprzedni rok kalendarzowy, w podziale na poszczególne sektory i podsektory energochłonne określone w załączniku nr 1 do ustawy. Na podstawie art. 12 wskazanej ustawy, podmiot, któremu zostały przyznane rekompensaty, jest obowiązany do prowadzenia produkcji w instalacji przez okres 2 lat następujących po roku kalendarzowym, w którym zostały mu przyznane rekompensaty. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu, który przeniósł produkcję danej instalacji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Szwajcarii lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

8. Nie ma wątpliwości, że otrzymana przez Wnioskodawcę pomoc publiczna w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024, stanowi przychód na gruncie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.), jako otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W ust. 3e tego artykułu ustawodawca wskazuje, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się regulacji szczegółowych za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Tę regułę należy stosować do pomocy publicznej otrzymanej przez Wnioskodawcę w ramach programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”.

9. Wnioskodawca uważa, że otrzymana przez Niego omawiana pomoc publiczna udzielona w ramach wspomnianego w poprzednim akapicie programu nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 i pkt 48 u.p.d.o.p., gdyż nie może być uważana za dotację otrzymaną z budżetu państwa. Zgodnie z art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p. wolne od podatku są między innymi:

47) dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach, a także

48) kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

10. Pojęcie „dotacja” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ani w Ordynacji podatkowej. Jednakże, jak wskazuje w poniższych interpretacjach indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej:

-Interpretacja indywidualna z dnia 26 listopada 2020 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.490.2020.1.APO,

-Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2023 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.72.2023.1.BS,  

-Interpretacja indywidualna z dnia 26 kwietnia 2023 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.166.2023.1.AW,

-Interpretacja indywidualna z dnia 10 maja 2023 r., znak: 0111- KDIB1-1.4010.176.2023.1.RH,

-Interpretacja indywidualna z dnia 16 maja 2023 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.102.2022.1.AP,  

-Interpretacja indywidualna z dnia 23 czerwca 2023 r. znak: 0111-KDIB1-3-4010.214.2023.4.IZ,

-Interpretacja indywidualna z dnia 28 czerwca 2023 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.205.2023.1.KK,

-Interpretacja indywidualna z dnia 30 czerwca 2023 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.222.2023.1.KK ,

-Interpretacja indywidualna z dnia 3 lipca 2023 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.144.2023.1.KK; brak ustawowej definicji pojęcia „dotacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określenia jego zakresu znaczeniowego. Natomiast pojęcie dotacji jest zdefiniowane w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j.: Dz.U. 2022 r., poz. 1634 ze zm.), stąd do zapisów tej ustawy należy odwołać się w zakresie rozumienia sformułowania „dotacja” zawartego w przepisach podatkowych. Zgodnie z art. 126 ustawy o finansach publicznych, dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Dyrektor Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w podanych interpretacjach indywidualnych, w tym miejscu przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2023 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.222.2023.1.KK, zinterpretował pojęcie dotacji określone w ww. przepisie jako „środki przeznaczone na cele służące dobru całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości (na cel dostępny lub przeznaczony dla wszystkich). Przykładowo, w podanej, uznanie otrzymanych środków za „dotację” w rozumieniu ww. ustawy warunkuje przeznaczenie tych środków na cele wartościowe, korzystne lub pożądane przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość”. Dalej wskazuje, iż „co do zasady, przyznanie dotacji skutkuje możliwością poniesienia w dalszej kolejności określonych wydatków na realizację zadania publicznego, które następuje po otrzymaniu takiej dotacji. Beneficjentem ww. dotacji może być m.in. osoba prawna, realizująca zadania, których celem jest ogólny interes publiczny, czy też Fundusz celowy, realizujący zadanie publiczne w postaci przyznawania rekompensat określonej grupie podmiotów. Zwolnienie ustanowione w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, dotyczy wszelkich dotacji udzielanych ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem jednej kategorii - dopłat do oprocentowania kredytów bankowych. Z zastrzeżeniem ww. dopłat, dla zakresu omawianego zwolnienia nie ma znaczenia rodzaj dotacji ani system jej przekazywania i rozliczania. Istotne pozostaje natomiast źródło pochodzenia środków, którym musi być budżet państwa lub budżet jednostki samorządu terytorialnego”.

11. W przytoczonej interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazuje dalej, jak następuje: „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera pojęcia „rekompensata”, zatem zasadne jest posłużenie się wykładnią językową tego pojęcia. Jak wskazuje Słownik Języka Polskiego (PWN) „rekompensata”, to m.in. „zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś”, „zlikwidowanie poniesionych przez kogoś strat lub doznanych krzywd”. Aby określone środki stanowiły „rekompensatę” musi zaistnieć zatem przyczyna (źródło) generująca stratę/niedobór/krzywdę. Niedostatki te następnie są „rekompensowane”. Zauważyć przy tym należy, że ww. Fundusz jest funduszem celowym, a zatem w istocie jest beneficjentem środków otrzymywanych w celu wypłaty rekompensat. Otrzymana pomoc/rekompensata nie stanowi w istocie realizacji żadnego celu publicznego. Stanowi ona wyłącznie rekompensatę dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Ponadto, beneficjentem dotacji nie są Państwo tylko Fundusz Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych realizujący zadanie publiczne w postaci rekompensaty dla podatnika, natomiast dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki. Ponadto, sam ustawodawca posługując się pojęciem „rekompensaty” jednoznacznie wskazuje, że otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „rekompensaty”, a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny. Brak określenia omawianej kwoty pojęciem „dotacja” stanowi dodatkowy argument przemawiający za wykluczeniem stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, w opisanym przypadku. Zauważyć przy tym należy, iż gdyby wolą ustawodawcy było uznanie, że środki określone w ustawie o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024, stanowią dotację, to stosowałby właśnie takie pojęcie w cyt. ustawie. Ustawodawca posługując się pojęciem „pomoc” jednoznacznie przesądził, że otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „pomoc”, a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny”. Na uzasadnienie swojego stanowiska Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej powoływał się w podanych wyżej interpretacjach na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt: II GSK 159/13, w uzasadnieniu którego Sąd ten wskazał, że: „w myśl art. 126 ustawy o finansach dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Znaczony charakter środków finansowych przekazywanych w ramach dotacji polega na tym, że środki te mogą być wykorzystane wyłącznie na określony cel, w tym przypadku cel określony w zawartej umowie - budowa drogi. Warto w tym miejscu przywołać prezentowaną w orzecznictwie NSA tezę, że środki przyznane w ramach dotacji mają „znaczony” charakter i podmiot je otrzymujący nie ma swobody w ich wykorzystaniu, chyba że pozwalają mu na to przepisy szczególne (por. wyrok NSA z 17 września 2003 r., sygn. akt III SA 2916/01, LEX nr 80700). Wskazać należy, że środki z dotacji przekazane na konto beneficjenta nie uzyskują przymiotu wartości prywatnej, co stwarzałoby możliwość swobodnego nimi dysponowania. Mają one nadal charakter publiczny i w konsekwencji można je wykorzystać jedynie w sposób ściśle określony przez dotującego. Także w nauce prezentowany jest pogląd, że nie zachodzi zmiana statusu dotacji ze środków publicznych na wartość prywatną beneficjenta. Beneficjent nie włada bowiem dotacją jak właściciel, bez ograniczeń - wręcz przeciwnie może ją wykorzystać jedynie w sposób ściśle określony przez dotującego. Także zwrot dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem następuje w drodze decyzji organu administracji, a nie w drodze procesu cywilnego” - wyrok WSA w Warszawie z 5 września 2007 r., V SA/Wa 495/07, LEX nr 374351 (por. Ludmiła Lipiec Warzecha, Komentarz do art. 126 ustawy o finansach, LEX)”. Dalej w omawianej interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż w przypadku takiej rekompensaty, jak otrzymana przez Stronę nie ma znaczenia „na co przeznaczone zostaną otrzymane środki. Podmiot otrzymujący pomoc/rekompensatę, odmiennie niż w przypadku otrzymanej dotacji, może zatem przeznaczyć otrzymane środki na dowolny cel. Otrzymane środki stają się bowiem środkami prywatnymi tego podmiotu”. Dalej wskazał, że rekompensata przyznana „na podstawie ustawy o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 oraz uchwały nr 1/2023 Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2023 r. w sprawie przyjęcia programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.” oraz załączniku do tej uchwały, choć będzie stanowiła świadczenie publicznoprawne z budżetu państwa, to nie będzie miała charakteru dotacji, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT”.

12. Tym samym Wnioskodawca, na podstawie przepisu ogólnego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., ma prawo do rozpoznania jako koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, w tym z tytułu produkcji metali, która generuje u Wnioskodawcy przychody, także koszty poniesione w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 u.p.d.o.p.), które zostały przez Wnioskodawcę sfinansowane z udzielonej Wnioskodawcy pomocy publicznej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Na wstępie wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ustawa z 29 września 2022 r. o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 (Dz. U. poz. 2088) wprowadza możliwość przyjęcia przez Radę Ministrów programów pomocowych, mających na celu udzielenie wsparcia finansowego określonym grupom przedsiębiorców, w przypadku których prowadzenie działalności gospodarczej jest zagrożone z uwagi na dynamiczny wzrost kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, wynikających z obecnej dynamicznej sytuacji na rynku energii.

Podstawą przyjmowania programów pomocowych przez Radę Ministrów jest opublikowany w marcu 2022 r. komunikat Komisji Europejskiej „Tymczasowe kryzysowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki po agresji Rosji wobec Ukrainy” (dalej: „Komunikat Komisji” lub „Tymczasowe Ramy Kryzysowe”), w którym dopuszczona została możliwość udzielania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej pomocy publicznej z tytułu zakłóceń w działalności gospodarki Unii Europejskiej (UE). Pomoc ta ma służyć przede wszystkim zapewnieniu płynności i dostępu do finansowania dla przedsiębiorstw zmagających się z wyzwaniami obecnego kryzysu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków działania na jednolitym rynku UE. Wsparcie może być udzielone na pokrycie zwiększonych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej związanych ze wzrostem cen energii elektrycznej oraz gazu ziemnego.

Na podstawie powołanej na wstępie ustawy, uchwałą z 3 stycznia 2023 roku (nr 1/2023) Rada Ministrów przyjęła program rządowy pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”

Operator programu (Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej), działając w imieniu ministra właściwego do spraw gospodarki, na podstawie oceny wniosku zawiera umowę z przedsiębiorstwem, na mocy której, zostaje udzielona pomoc publiczna. Umowa określa przeznaczenie pomocy, jej wysokość, warunki udzielenia pomocy, termin i sposób jej rozliczenia (w tym zobowiązanie przedsiębiorcy do zwrotu pomocy w przypadku gdy pomoc przyznana zostałaby w wysokości wyższej niż należna), a także tryb kontroli. Wypłata pomocy jest dokonywana na rachunek bankowy wskazany we wniosku składanym do Operatora Programu.

Udzielona w ramach programu pomoc ma rekompensować koszty związane ze wzrostem cen zakupu energii elektrycznej lub gazu w 2022 roku, ponad poziom 150% średniorocznej ceny z 2021 roku.

Ustawa wprowadzająca powyższe rozwiązanie nie określa przepisów szczególnych wyłączających/zwalniających z opodatkowania otrzymanej pomocy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

W myśl art. 7 ust. 2 updop:

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu. Zwrócić należy uwagę, że katalog przychodów wymienionych w ustawie ma charakter otwarty i jedynie przykładowy. Ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu.

W art. 12 ust. 1 updop, wskazane zostały jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 updop:

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu, otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne (np. w postaci Pomocy publicznej) stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 updop,

Analizując charakter opisanej we wniosku pomocy publicznej, należy mieć na uwadze, że warunki i tryb udzielenia tego typu pomocy określone zostały w programie rządowym pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.” (dalej: „Program rządowy”), będącym załącznikiem do uchwały Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2023 r., która przyjęła ww. program na podstawie art. 3 ust. 1, 2 i 4  ustawy z dnia 29 września 2022 r. o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 (Dz.U. z 2022 r., poz. 2088, dalej: „ustawa”).

Stosownie do art. 1 ww. ustawy,

W brzmieniu art. 2 ww. ustawy,

W myśl art. 3 pkt 1 – 3 ww. ustawy,

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy,

W myśl art. 7 ww. ustawy:

W świetle powyższych regulacji zauważyć należy, że Pomoc publiczna ma charakter zindywidualizowanej pomocy publicznej.

W tym miejscu zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „dotacja”. Brak ustawowej definicji pojęcia „dotacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określenia jego zakresu znaczeniowego.

Mając powyższe na względzie, uprawnionym jest odwołanie się do ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz.U. 2023 r., poz. 1270 ze zm., dalej: „u.f.p.”), w zakresie rozumienia sformułowania „dotacja” zawartego w przepisach podatkowych.

I tak, zgodnie z zamieszczoną w art. 126 u.f.p. definicją ogólną:

Określone w ww. przepisie dotacje, to środki przeznaczone na cele służące dobru całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości (na cel dostępny lub przeznaczony dla wszystkich). Uznanie otrzymanych środków za „dotację” w rozumieniu ww. ustawy warunkuje przeznaczenie tych środków na cele wartościowe, korzystne lub pożądane przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość.

Co do zasady, przyznanie dotacji skutkuje możliwością poniesienia w dalszej kolejności określonych wydatków na realizację zadania publicznego, które następuje po otrzymaniu takiej dotacji. Beneficjentem ww. dotacji może być m.in. osoba prawna, realizująca zadania, których celem jest ogólny interes publiczny, czy też Fundusz celowy, realizujący zadanie publiczne w postaci przyznawania rekompensat określonej grupie podmiotów.

Zwolnienie ustanowione w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, dotyczy wszelkich dotacji udzielanych ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem jednej kategorii – dopłat do oprocentowania kredytów bankowych. Z zastrzeżeniem ww. dopłat, dla zakresu omawianego zwolnienia nie ma znaczenia rodzaj dotacji ani system jej przekazywania i rozliczania. Istotne pozostaje natomiast źródło pochodzenia środków, którym musi być budżet państwa lub budżet jednostki samorządu terytorialnego.

Państwa wątpliwości budzi kwestia ustalenia, czy przychód uzyskany w roku 2023 z tytułu pomocy publicznej w związku ze wzrostem cen energii elektrycznej i gazu ziemnego w latach 2022-2024, w ramach programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.”, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 updop, jako dotacja otrzymana z budżetu państwa.

Wskazać należy, że w analizowanym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, rekompensata pochodzi z Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych, który jest państwowym funduszem celowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera pojęcia „rekompensata”, zatem zasadne jest posłużenie się wykładnią językową tego pojęcia. Jak wskazuje Słownik Języka Polskiego (PWN) „rekompensata”, to m.in. „zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś”, „zlikwidowanie poniesionych przez kogoś strat lub doznanych krzywd”. Aby określone środki stanowiły „rekompensatę” musi zaistnieć zatem przyczyna (źródło) generująca stratę/niedobór/krzywdę. Niedostatki te następnie są „rekompensowane”.

Zauważyć przy tym należy, że ww. Fundusz jest funduszem celowym, a zatem w istocie, jest beneficjentem środków otrzymywanych w celu wypłaty rekompensat.

Otrzymana pomoc/rekompensata nie stanowi w istocie realizacji żadnego celu publicznego. Stanowi ona wyłącznie rekompensatę dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Ponadto, beneficjentem dotacji nie są Państwo tylko Fundusz Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych, realizujący zadanie publiczne w postaci rekompensaty dla podatnika, natomiast dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki.

Ponadto, sam ustawodawca posługując się pojęciem „rekompensaty” jednoznacznie wskazuje, że otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „rekompensaty”, a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny. Brak określenia omawianej kwoty pojęciem „dotacja” stanowi dodatkowy argument przemawiający za wykluczeniem stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, w opisanym przypadku.

Zauważyć przy tym należy, iż gdyby wolą ustawodawcy było uznanie, że środki określone w ustawie o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 stanowią dotację, to stosowałby właśnie takie pojęcie w cyt. ustawie. Ustawodawca posługując się pojęciem „pomoc” jednoznacznie przesądził, że otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „pomoc”, a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny.

Wskazanych powyżej pojęć nie można stosować zamiennie, albowiem warunki, w jakich dochodzi do ich przyznania, rodzą odmienne skutki na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W wyroku z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt II GSK 159/13 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że środki przyznane w ramach dotacji mają „znaczony” charakter i podmiot je otrzymujący nie ma swobody w ich wykorzystaniu, chyba że pozwalają mu na to przepisy szczególne. W uzasadnieniu wyroku NSA podkreślił: „Wskazać należy, że środki z dotacji przekazane na konto beneficjenta nie uzyskują przymiotu wartości prywatnej, co stwarzałoby możliwość swobodnego nimi dysponowania. Mają one nadal charakter publiczny i w konsekwencji można je wykorzystać jedynie w sposób ściśle określony przez dotującego. Także, w nauce prezentowany jest pogląd, że nie zachodzi zmiana statusu dotacji ze środków publicznych na wartość prywatną beneficjenta. Beneficjent nie włada bowiem dotacją, jak właściciel, bez ograniczeń - wręcz przeciwnie może ją wykorzystać jedynie w sposób ściśle określony przez dotującego. Także zwrot dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem następuje w drodze decyzji organu administracji, a nie w drodze procesu cywilnego”.

W przypadku wskazanej we wniosku rekompensaty, bez znaczenia natomiast pozostaje na co przeznaczone zostaną otrzymane środki. Podmiot otrzymujący pomoc/rekompensatę, odmiennie niż w przypadku otrzymanej dotacji, może zatem przeznaczyć otrzymane środki na dowolny cel. Otrzymane środki stają się bowiem środkami prywatnymi tego podmiotu.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że przyznana Państwu rekompensata na podstawie ustawy o zasadach realizacji programów wsparcia przedsiębiorców w związku z sytuacją na rynku energii w latach 2022-2024 oraz uchwały nr 1/2023 Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2023 r. w sprawie przyjęcia programu rządowego pod nazwą „Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.” oraz załączniku do tej uchwały, choć będzie stanowiła świadczenie publicznoprawne z budżetu państwa, to nie będzie miała charakteru dotacji, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, Państwa stanowisko, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje  

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

-   Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

-   Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi  (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383).