Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zysku osiągniętego za rok 2023, przekazanego na kapitał zapasowy w 2024 roku.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zysku za rok 2023 przekazanego na kapitał zapasowy w 2024 roku. Wniosek został uzupełniony pismem z 27 listopada 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną (dalej zwana także Spółką) z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT, tj. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Wnioskodawca nie uczestniczy w podatkowej grupie kapitałowej. Spodziewane jest, że zyski wypracowane w roku 2023 oraz w kolejnych latach zostaną przekazane na kapitał zapasowy (a tym samym wyłączone z podziału pomiędzy akcjonariuszy), zostaną przeznaczone na finansowanie bieżącej działalności Wnioskodawcy, w tym zwiększanie kapitałów własnych Omawiane zyski nie są przeznaczane na pokrycie straty bilansowej, a podział i wypłata tego zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce. Obecnie nie jest planowane przejęcie Spółki w wyniku łączenia albo podziału ani przekształcenie w spółkę niebędącą osobą prawną.

Uzupełnienie wniosku z 27 listopada 2023 r.

Przekazanie części zysku na kapitał zapasowy zostanie dokonane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych. Zakres wniosku obejmuje, zgodnie z treścią przedstawionego pytania, wyłącznie planowane przekazanie zysku za rok 2023 na kapitał zapasowy.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2023 przekazanego w roku 2024 na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki na kapitał zapasowy Wnioskodawcy w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach 2024, 2025 i 2026?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy: Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2023 przekazanego w roku 2024 na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki na kapitał zapasowy Wnioskodawcy w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach 2024, 2025 i 2026.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 347 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526, z późn. zm., dalej: „k.s.h.”), akcjonariusze mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom.

Natomiast stosownie do art. 347 § 2 k.s.h. zysk rozdziela się w stosunku do liczby akcji. Jeżeli akcje nie są całkowicie pokryte, zysk rozdziela się w stosunku do dokonanych wpłat na akcje. Statut spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem art. 348, art. 349, art. 351 § 4 oraz art. 353 k.s.h. (art. 347 § 3 k.s.h.).

Zgodnie z art. 348 § 1 k.s.h., kwota przeznaczona do podziału między akcjonariuszy nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone na wypłatę dywidendy. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, akcje własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub statutem powinny być przeznaczone z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe.

Z kolei art. 396 § 1 k.s.h. stanowi, że na pokrycie straty należy utworzyć kapitał zapasowy, do którego przelewa się co najmniej 8% zysku za dany rok obrotowy, dopóki kapitał ten nie osiągnie co najmniej jednej trzeciej kapitału zakładowego. Do kapitału zapasowego należy przelewać nadwyżki, osiągnięte przy emisji akcji powyżej ich wartości nominalnej, a pozostałe - po pokryciu kosztów emisji akcji (art. 396 § 2 k.s.h.). Do kapitału zapasowego wpływają również dopłaty, które uiszczają akcjonariusze w zamian za przyznanie szczególnych uprawnień ich dotychczasowym akcjom, o ile te dopłaty nie będą użyte na wyrównanie nadzwyczajnych odpisów lub strat (art. 396 § 3 k.s.h.). Jednocześnie statut spółki może przewidywać tworzenie innych kapitałów na pokrycie szczególnych strat lub wydatków (kapitały rezerwowe). O użyciu kapitału zapasowego i rezerwowego rozstrzyga walne zgromadzenie; jednakże części kapitału zapasowego w wysokości jednej trzeciej kapitału zakładowego można użyć jedynie na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym (art. 396 § 5 k.s.h.).

W myśl art. 395 § 1 k.s.h., zwyczajne walne zgromadzenie powinno się odbyć w terminie sześciu miesięcy po upływie każdego roku obrotowego.

Z kolei art. 395 § 2 k.s.h. stanowi, że przedmiotem obrad zwyczajnego walnego zgromadzenia powinno być:

1)rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy;

2)powzięcie uchwały o podziale zysku albo o pokryciu straty;

3)udzielenie członkom organów spółki absolutorium z wykonania przez nich obowiązków.

Treść art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”) wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159, dalej: „Ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów Ustawy o CIT.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. art. 15cb ust. 1 Ustawy o CIT, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1)dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub

2)zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

W myśl art. 15cb ust. 2 Ustawy o CIT, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł (art. 15cb ust. 3 Ustawy o CIT).

Przepis art. 15cb ust. 4 Ustawy o CIT wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Z kolei art. 15cb ust. 5 Ustawy o CIT stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Zgodnie z art. 15cb ust. 6 Ustawy o CIT, za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.

Stosownie do art. 15cb ust. 7 Ustawy o CIT, jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Z kolei art. 15cb ust. 8 Ustawy o CIT stanowi, że przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 15cb ust. 9 Ustawy o CIT, w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 15cb ust. 10 Ustawy o CIT przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, tak jak wskazano powyżej - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Zatem, ustalony koszt uzyskania przychodu z tytułu przekazania zysku na kapitał zapasowy należy uznać za wydatek związany z zabezpieczeniem źródła przychodów, gdyż niewypłacany akcjonariuszom zysk stanowić będzie źródło finasowania wydatków Wnioskodawcy.

Obowiązujące do dnia 31 grudnia 2018 r. przepisy Ustawy o CIT w zakresie podatkowego traktowania źródeł finansowania działalności podatnika były korzystniejsze dla finansowania kapitałem obcym (odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów) aniżeli kapitałem własnym. Wprowadzony przez ustawodawcę w art. 15cb Ustawy o CIT przepis wzorem innych państw członkowskich UE miał na celu wyrównanie uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym (np. w postaci pożyczki lub kredytu) oraz finansowaniem własnym (np. w formie zysków zatrzymanych w spółce). Tym samym, celem wprowadzenia art. 15cb Ustawy o CIT było wyeliminowanie ww. różnic poprzez wprowadzenie możliwości podwyższania kosztów uzyskania przychodów w sposób analogiczny do kosztów finansowania dłużnego (mimo, iż koszty te de facto nie zostały poniesione).

W uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej wskazano, że art. 15cb Ustawy o CIT: „wprowadza rozwiązanie umożliwiające zaliczenie do kosztów podatkowych hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału zewnętrznego, w przypadku gdy źródłem finansowania spółki są dopłaty wnoszone przez wspólników lub tzw. zyski zatrzymane. Proponowane przepisy w tym zakresie mają na celu promowanie działań zmierzających do tworzenia w spółkach kapitałów samofinansowania, powstałych z zysku zatrzymanego oraz z dopłat wnoszonych przez wspólników. Według obowiązujących przepisów korzystniejszym podatkowo, co do zasady, rozwiązaniem dla podatników jest finansowanie działalności pożyczką, której koszty w postaci odsetek i innych opłat efektywnie obniżają podstawę opodatkowania. Proponowane rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania”. Zatem, Ustawa o CIT w art. 15cb umożliwia zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału zewnętrznego, w przypadku gdy źródłem finansowania spółki są m.in. zyski zatrzymane.

Wprowadzone rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki lub kredytu oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania. Zrównanie to będzie pełne do kwoty zatrzymanego zysku, od których hipotetyczne odsetki - obliczone według stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego powiększonej o 1 punkt procentowy - nie przekroczą kwoty 250.000 zł. Oznacza to, że kwota 750.000 zł jest maksymalną kwotą kosztu uzyskania przychodu z omawianego tytułu jaką spółka - podatnik podatku dochodowego od osób prawnych rozpoznać może łącznie w trzech latach podatkowych, w których korzystać będzie z możliwości rozpoznania dodatkowego kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 Ustawy o CIT. Koszty te wyliczone od kwoty zatrzymanego zysku będą uznane za koszty uzyskania przychodów w roku, w którym podjęto uchwałę (z wyjątkiem 2019 r.) oraz w kolejnych 2 latach podatkowych. W świetle powyższego, wolą ustawodawcy było zrównanie konsekwencji podatkowych podatników podatku dochodowego od osób prawnych finansujących się kapitałem własnym z podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych korzystającymi z kapitału zewnętrznego.

Warto również podkreślić, że stosownie do treści art. 10 ust. 1 Ustawy nowelizującej, art. 15cb Ustawy o CIT stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.

Natomiast art. 10 ust. 2 Ustawy nowelizującej wskazuje, że przepis art. 15cb Ustawy o CIT stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 Ustawy o CIT, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r. Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki została już niejednokrotnie potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo:

• z 29 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.30.2019.2.APA, w której wskazano: „Z kolei odnosząc się do możliwości zaliczania w koszty uzyskania przychodu kwoty, o której mowa w art. 15cb ust. 1 u.p.d.o.p. odnośnie zysku za rok 2019, również należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że prawo zaliczenia przedmiotowej kwoty w koszty uzyskania przychodu będzie przysługiwało Wnioskodawcy nie wcześniej niż w styczniu 2020 r., przy czym należy wyraźnie zauważyć, że możliwość zaliczenia kwoty, o której mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy jest uzależniona od przekazania zysku na kapitał zapasowy. Zatem prawo zaliczenia przedmiotowej kwoty w koszty uzyskania przychodu w zakresie zysku za 2019 r. w styczniu 2020 r. będzie uzależnione od faktu przekazania zysku za 2019 r. na kapitał zapasowy w tym okresie. (...) Natomiast art. 10 ust. 2 wskazuje, że przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r. Powyższe oznacza, że w sytuacji przekazania przez Wnioskodawcę zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r., rokiem przekazania zysku na kapitał zapasowy, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 ustawy, stosowanie do art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej będzie rok 2020”.
• z 25 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.356.2019.1.BS, w której wskazano: „Tym samym prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy za rok 2018, przy zastosowaniu ograniczeń o których mowa w art. 15cb u.p.d.o.p. oraz w art. 10 ustawy nowelizującej będzie przysługiwało Wnioskodawcy nie wcześniej niż po dniu 1 stycznia 2020 r., tj. w 2020 r. oraz 2021 r.”
• z 17 lutego 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.470.2020.1.AR, w której wskazano: „Spółka spełniała warunki do rozpoznania kosztu podatkowego zgodnie z art. 15bc ustawy o CIT. Podjęła uchwałę o pozostawieniu zysku w Spółce oraz przekazaniu go na kapitał rezerwowy. Fakt, że kapitał ten ma wartość ujemną nie pozbawia Spółki prawa rozpoznania kosztu podatkowego, pod warunkiem niewypłacenia zysku przez okres trzech lat od końca roku podatkowego w którym podjęto uchwałę o zatrzymaniu zysku w Spółce.”

Powyższe podejście potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej dnia 5 lutego 2021 r. interpretacji indywidualnej, Znak: 0111-KDIB2-1.4010.330.2020.1.AR oraz wydanej dnia 1 czerwca 2021 r. interpretacji indywidualnej 0111-KDIB1-1.4010.155.2021.1.BS.

Podsumowując powyższe rozważania, w odniesieniu do kwot zysku przekazywanych na kapitał zapasowy Spółki:

• Spółka może za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki, jaki przekaże na mocy uchwał o podziałach zysku za 2023 r.;
• Spółka będzie mogła za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki, jaki przekaże w latach kolejnych;
• koszty te przysługują/przysługiwać będą Spółce w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych;
• łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona przez Spółkę w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 250 000 zł;
• omawiane zyski nie zostały/nie zostaną przeznaczone na pokrycie straty bilansowej;
• z podział i wypłata zysku nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została/zostanie podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce;
• Spółka nie zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcenia w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem trzech lat na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia, a jeśli by się tak stało to na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia zostanie ustalony przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, kosztom uzyskania przychodów.

Z kolei w zakresie pytania 1, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2023 przekazanego w roku 2024 na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki na kapitał zapasowy Wnioskodawcy w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach 2024, 2025 i 2026.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „updop” lub „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 updop podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu,
• podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Na mocy przepisów ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca został dodany art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak, w myśl art. 15cb ust. 1 updop:

Zgodnie z art. 15cb ust. 2 updop:

W świetle art. 15cb ust. 3 updop:

W myśl art. 15cb ust. 4 updop:

Zgodnie z art. 15cb ust. 5 updop:

W myśl art. 15cb ust. 6 updop:

W świetle art. 15cb ust. 7 updop:

W myśl art. 15cb ust. 8 updop:

Stosownie do art. 15cb ust. 9 updop:

Zgodnie z art. 15cb ust. 10 updop:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, są Państwo polskim rezydentem podatkowym. Rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Nie wchodzą Państwo w skład żadnej podatkowej grupy kapitałowej. Prawdopodobnie w 2024 r. zostanie podjęta Uchwała Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy o zatrzymaniu zysku wypracowanego w 2023 r. Te zyski nie zostaną przeznaczone na pokrycie straty bilansowej, a podział i wypłata zysku nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zostanie podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce. Obecnie nie jest planowane przejęcie Spółki w wyniku łączenia albo podziału ani przekształcenie w spółkę niebędącą osobą prawną. Część zysku zostanie przekazana na kapitał zapasowy z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych.

Z tytułu przekazania części zysku na kapitał zapasowy, zamierzają Państwo skorzystać z regulacji zawartej w art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zakwalifikować do swoich kosztów uzyskania przychodów kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy.

Wątpliwości wskazane we wniosku dotyczą ustalenia czy mają Państwo prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2023 przekazanego w roku 2024 na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki na Państwa kapitał zapasowy, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach 2024, 2025 i 2026.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone w treści uzasadnienia przepisy prawa podatkowego – należy stwierdzić, że Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).