Czy w przypadku należności wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz C z tytułu Umowy/ Aneksu, które zaklasyfikowane są jako należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz są objęte dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, Spółka w celu zastosowania wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT od wypłat przekraczających w danym roku próg 2 mln zł, nie ma obowiązku składania oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku należności wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz C z tytułu Umowy/ Aneksu, które zaklasyfikowane są jako należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz są objęte dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, Spółka w celu zastosowania wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT od wypłat przekraczających w danym roku próg 2 mln zł, nie ma obowiązku składania oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT  – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polską spółką z o.o. będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającą opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce).

Wnioskodawca jest członkiem (...) A, wchodzącej w skład grupy kapitałowej B (dalej: „Grupa) będącej (...) dostawcą usług logistycznych.

Wnioskodawca jest (...) operatorem logistycznym w Polsce, działającym w branży transportowej, spedycyjnej i logistycznej.

Zgodnie z modelem funkcjonowania Grupy, poszczególne spółki wchodzące w jej skład świadczą na rzecz innych spółek z Grupy kompleksowe usługi wsparcia. W związku z powyższym, w celu zwiększenia efektywności i obniżenia kosztów prowadzenia działalności gospodarczej oraz usprawnienia rozliczeń finansowo-księgowych, C (dalej: „C”) zawarła z Wnioskodawcą na czas nieokreślony umowę zakupu usług ogólnego wsparcia (dalej: „Umowa”), obowiązującą od dnia 1 stycznia 2018 r., do której został zawarty aneks, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2021 r. (dalej: „Aneks”).

Część usług świadczonych przez C na rzecz Wnioskodawcy w ramach Umowy Spółka klasyfikuje jako płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W wydanej na rzecz Spółki interpretacji indywidualnej z dnia 30 stycznia 2020 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.458.2019.2.MR (dalej: ,,Interpretacja indywidualna z dnia 30 stycznia 2020 r.”), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) potwierdził, że wynagrodzenie należne od Spółki za część usług świadczonych przez C należy zakwalifikować jako płatności z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, które to zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Płatności, które mogą być realizowane w związku z Umową lub Aneksem przez Spółkę na rzecz C z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego mogą w danym roku przekraczać próg 2 mln zł. Wspomniane należności po spełnieniu warunków materialnych mogą korzystać z prawa do preferencji na podstawie art. 21 ust. 3 i n. ustawy o CIT.

Spółka przy ustalaniu zasad opodatkowania należności z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego, które mają zostać wypłacone na rzecz C, uwzględnia art. 26 ust. 9 ustawy o CIT w zw. z § 1 i § 2 pkt 6 Rozporządzenia, które określa grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których ustawodawca trwale wyłączył stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Dodatkowo Spółka pragnie również wskazać, że w dniu 24 czerwca 2022 r. wystąpiła z wnioskiem o wydanie opinii o stosowaniu preferencji w trybie art. 26b ustawy o CIT w celu potwierdzenia prawa do zastosowania preferencji na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o CIT od wypłacanych na rzecz C płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Następnie, w dniu 8 maja 2023 r. (...) Urząd Skarbowy (...) (dalej: „(...)US”, od stycznia 2021 r. na podstawie § 6 ust 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (tj. Dz.U.2022. poz. 565) Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego (...) jest właściwy miejscowo (dla całego kraju) w sprawach rozliczeń podatku u źródła („WHT”) dotyczącego podatku dochodowego pobieranego od osób prawnych (CIT) będących nierezydentami) wydał postanowienie (z dnia (...) 2023 r., o sygn. (...)) o umorzeniu sprawy z wniosku o wydanie opinii o stosowaniu preferencji (...)US umorzenie postępowanie argumentował tym, że:

• „Rozporządzenie z 2018 roku w § 2 ust. 1 pkt 7 (Rozporządzenie Ministra Finansów z 31 grudnia 2018 roku w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2275 t.j., dalej: „Rozporządzenie z 2018 roku”) zostało zastąpione z dniem 1 stycznia 2023 r. Rozporządzeniem. Rozporządzenie (...)) wyłącza stosowanie przepisów art. 26 ust. 2e, a co za tym idzie, również art. 26b ustawy o CIT, w zakresie należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego” (…),
• „Przyczyną umorzenia niniejszej sprawy jest bezprzedmiotowość postępowania ze względu na jego charakter przedmiotowy, gdyż należności objęte wnioskiem o wydanie opinii podlegają wyłączeniu ze stosowania przepisów dotyczących mechanizmu pay refund, a co za tym idzie, również przepisów dotyczących opinii o stosowaniu preferencji. Prościej mówiąc, wypłaty z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego nie wliczają się do limitu 2 mln zł (określonego w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT)”.

Przed dokonaniem jakiejkolwiek wypłaty na rzecz C Spółka z należytą starannością weryfikuje zasady ich opodatkowania oraz gromadzi odpowiednią dokumentację. Przedmiotem niniejszego wniosku nie jest więc poddanie pod ocenę Organu, czy w odniesieniu do wypłacanych należności spełnione zostaną warunki wskazane w § 1 w zw. z § 4 Rozporządzenia.

Pytanie

Czy w przypadku należności wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz C z tytułu Umowy / Aneksu, które zaklasyfikowane są jako należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz są objęte dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, Spółka w celu zastosowania wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT od wypłat przekraczających w danym roku próg 2 mln zł, nie ma obowiązku składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT (dalej: „oświadczenie WH-OSC”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku należności wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz C z tytułu Umowy / Aneksu, które zaklasyfikowane są jako należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz są objęte dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, Spółka w celu zastosowania wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT od wypłat przekraczających w danym roku próg 2 mln zł, nie ma obowiązku składania oświadczenia WH-OSC.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

a) Ramy prawne.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, „Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

      (…)

- ustala się w wysokości 20% przychodów.”

Stosownie zaś do art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, „Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1)z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2)bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.”

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 9 ww. ustawy, „Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności.”

b)Bezterminowe wyłączenie należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego spod stosowania mechanizmu, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT wynikające z art. 26 ust. 9 ustawy o CIT w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych (dalej: „Minister Finansów”), korzystając z możliwości przewidzianej w art. 26 ust. 9 ustawy o CIT, w drodze Rozporządzenia określił grupy podatników i czynności, w przypadku których wyłączone zostało stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (Dla kompletności Wnioskodawca wskazuje, że z dniem 1 stycznia 2023 roku Rozporządzenie z 2018 roku zostało zastąpione przez Rozporządzenie, które bezterminowo podtrzymuje wyłączenie z stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w przypadku wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego).

Zgodnie z § 1 Rozporządzenia (...), „Rozporządzenie określa grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostaje wyłączone stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zwanej dalej "ustawą", jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z  przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.”

Dalej, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 ww. Rozporządzenia, „Wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego.”

Wskazać należy, że z Rozporządzenia wprost wynika, że intencją ustawodawcy było bezterminowe wyłączenie kategorii należności z tytuły użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego spod zakresu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Znajduje to potwierdzenie w uzasadnieniach do rozporządzeń wydanych na podstawie art. 26 ust. 9 ustawy o CIT:

• w uzasadnieniu do Rozporządzenia z 2018 r. wskazano, że: „Analizowane płatności w stosunku do podmiotów, do których przez cały 2019 rok nie będzie stosowany art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz sytuacje należności na rzecz przedsiębiorstw żeglugi powietrznej oraz żeglugi morskiej) nie generują istotnego ryzyka erozji bazy podatkowej. Ryzyko takie – z uwagi na uwarunkowania gospodarcze, co potwierdzają również raporty OECD – występuje przykładowo w sytuacji odsetek. Uznano, że podobne ryzyko wystąpić może w związku z pozostałymi płatnościami dochodów biernych oraz wynagrodzeniem za usługi niematerialne.”
• „Dodatkowo dane uzyskane od jednostek Krajowej Administracji Skarbowej na etapie przygotowywania projektu rozporządzenia, które dotyczą liczby postępowań/kontroli prowadzonych w zakresie odpowiedzialności płatnika w odniesieniu do należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego potwierdziły przypuszczenia o niewielkim ryzyku nadużyć w tym obszarze.”
• W uzasadnieniu do Rozporządzenia wskazano: „Podobnie uzasadnione jest zachowanie wyłączenia dotyczącego należności wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia z 2018 roku, które nie generują istotnego ryzyka erozji bazy podatkowej.”

Podsumowując, wobec należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego ustawodawca bezterminowo wyłączył stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

W konsekwencji, w przypadku należności wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz C z tytułu Umowy / Aneksu, które zaklasyfikowane są jako należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz są objęte dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, wobec Spółki znajdzie zastosowanie wyłączenie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

c) Relacja regulacji zawartych w Rozporządzeniu w stosunku do art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Zgodnie art. 26 ust. 7a ustawy o CIT, „Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1)posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2)po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.”

Natomiast w myśl art. 26 ust. 7c ustawy o CIT, „Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, płatnik jest obowiązany złożyć do organu podatkowego wskazanego w art. 28b ust. 15, nie później niż ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w ust. 2e, przy czym wykonanie tego obowiązku po dokonaniu wypłaty nie zwalnia płatnika z obowiązku dochowania należytej staranności przed jej dokonaniem.”

Mając na względzie brzmienie art. 26 ust. 9 ustawy o CIT: „Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e”, oraz brzmienie § 2 Rozporządzenia: „wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy (…)”, jak i reguły wykładni systemowej, nie powinno budzić wątpliwości, że intencją ustawodawcy, w sytuacji wypłat należności objętych zakresem Rozporządzenia, nie było uzależnienie wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT od zastosowania przez płatnika dodatkowych instrumentów przewidzianych w ramach ustawy o CIT, w tym w szczególności złożenie oświadczenia WH-OSC.

Powyższe znajduje potwierdzenie w projekcie objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r.: Zasady poboru podatku u źródła (dalej: „Projekt Objaśnień Podatkowych", (...)) gdzie wskazano, że w sytuacji przekroczenia progu kwotowego uregulowanego obecnie w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT płatnik, po spełnieniu określonych wymogów, może być nadal uprawniony do zastosowania preferencyjnego opodatkowania (i wyłączyć zastosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT) w momencie wypłaty poprzez zastosowanie jednego z trzech poniższych mechanizmów:

• złożenie oświadczenia przez płatnika o przeprowadzeniu weryfikacji warunków danej preferencji, czemu towarzyszyć powinno zgromadzenie na poziomie płatnika odpowiedniej dokumentacji;
• dysponowanie przez płatnika lub podatnika ważną opinią o stosowaniu preferencji, potwierdzająca stosowanie przez płatnika stosowanie preferencyjnych zasad opodatkowania w odniesieni do danej należności;
• postanowienia zawarte w Rozporządzeniach (w tym zakresie autorzy Projektu Objaśnień Podatkowych referowali do Rozporządzenia z 2018 r. oraz rozporządzeń je zmieniających).

Następnie w Projekcie Objaśnień Podatkowych stwierdzono, że „W przypadkach, w których możliwe jest wystąpienie z wnioskiem przez podatnika (płatnika) opinii o stosowaniu zwolnienia, możliwe jest także złożenie przez płatnika oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT (np. płatnik złożył wniosek o opinię o stosowaniu zwolnienia i przed jej wydaniem składa oświadczenie). Rozwiązania te nie wykluczają się wzajemnie”.

Następnie wskazano, że: „Trzecie rozwiązanie umożliwiające zastosowanie metody relief at source wynika z postanowień zawartych w Rozporządzeniach. Na ich podstawie wyłączono lub ograniczono stosowanie nowych zasad poboru podatku u źródła w stosunku do określonych grup podmiotów i czynności. Rozporządzenia znajdują zastosowanie na gruncie obu ustaw o podatkach dochodowych.”

W konsekwencji, wyłączenie na podstawie Rozporządzenia spod stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT ma charakter niezależny od innych instrumentów przewidzianych w ramach ustawy o CIT, w szczególności nie jest wymagane dodatkowe złożenie oświadczenia WH-OSC.

Podejście takie znajduje potwierdzenie w przywołanym w stanie faktycznym w postanowieniu wydanym przez z dnia (…) 2023 r., o sygn. (…), gdzie (...)US stwierdził, że: „należności objęte wnioskiem o wydanie opinii podlegają wyłączeniu ze stosowania przepisów dotyczących mechanizmu pay refund, a co za tym idzie, również przepisów dotyczących opinii o stosowaniu preferencji. Prościej mówiąc, wypłaty z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego nie wliczają się do limitu 2 mln zł (określonego w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT), a w przypadku przekroczenia tej kwoty z tytułu innych należności, kwoty wypłat z tego tytułu mogą podlegać poborowi podatku z uwzględnieniem stawek i zwolnień określonych w przepisach szczególnych”.

Prawidłowość przedstawionej wyżej wykładni znajduje również w wypowiedziach Dyrektora KIS, który w interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.520.2022.2.ANK stwierdził, że: „Biorąc powyższe wyjaśnienia pod uwagę, zauważyć należy, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do składania i podpisywania oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w art. 26 ust. 7a w zw. z art. 26 ust. 7g ustawy o CIT w zakresie wypłat należności za użytkowanie środka transportu (które również korzystają z wyłączenia spod stosowania art. 26 ust 2e na podstawie Rozporządzenia – przyp. Wnioskodawcy).”

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku należności wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz C z tytułu Umowy / Aneksu, które zaklasyfikowane są jako należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz są objęte dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, Spółka w celu zastosowania wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT od wypłat przekraczających w danym roku próg 2 mln zł, nie ma obowiązku składania oświadczenia WH-OSC.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja ­– stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres wniosku - dotyczy wyłącznie oceny Państwa stanowiska, w zakresie obowiązku składania oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ww. ustawy:

W powyższych przepisach, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Przy czym zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT,

Należy również wskazać, że na mocy art. 22b ustawy o CIT,

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.

Z treści powyższych przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT który wszedł w życie od 1 stycznia 2019 r. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

W myśl art. art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 11a ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT który wszedł w życie od 1 stycznia 2019 r. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Stosownie do art. 26 ust. 7a ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy który wszedł w życie od 1 stycznia 2019 r. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 7b ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

W myśli art. 26 ust. 7c ustawy CIT który wszedł w życie od 1 stycznia 2019 r. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Stosownie do art. 26 ust. 7c ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy, który wszedł w życie od 1 stycznia 2019 r.:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy CIT obowiązującego od 1 stycznia 2019 r.:

Z opisu sprawy wynika, iż w celu zwiększenia efektywności i obniżenia kosztów prowadzenia działalności gospodarczej oraz usprawnienia rozliczeń finansowo-księgowych, C (dalej: „C”) zawarła z Państwem na czas nieokreślony umowę zakupu usług ogólnego wsparcia, obowiązującą od dnia 1 stycznia 2018 r., do której został zawarty aneks, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2021 r. Część usług świadczonych przez C na Państwa rzecz w ramach Umowy Spółka klasyfikuje jako płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Płatności, które mogą być realizowane w związku z ww. Umową lub Aneksem przez Spółkę na rzecz C z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego mogą w danym roku przekraczać próg 2 mln zł. Wspomniane należności po spełnieniu warunków materialnych mogą korzystać z prawa do preferencji na podstawie art. 21 ust. 3 i n. ustawy o CIT.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz C z tytułu Umowy/Aneksu, które zaklasyfikowane są jako należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz są objęte dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia, Spółka w celu zastosowania wyłączenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT od wypłat przekraczających w danym roku próg 2 mln zł, nie ma obowiązku składania oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, należy wskazać, iż od 1 stycznia 2019 r. wszedł w życie powołany wyżej przepis art. 26 ust. 2e ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z tym, że wniosek Państwa dotyczy wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego należy wskazać, na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dania 31 grudnia 2018 r. (Dz.U. 2018 r. poz. 2545) oraz z dnia 28 grudnia 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2852, zwane dalej: „Rozporządzeniem”) w sprawie wyłączenia obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie bowiem do art. 26 ust. 9 ustawy o CIT:

Minister Finansów, korzystając z ustawowej delegacji, wydał ww. rozporządzenia wyłączające stosowanie wspomnianego przepisu ustawy o CIT. Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia z 31 grudnia 2018 r.:

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Następnie, Minister Finansów sukcesywnie przedłużał stosowanie wyłączenia wydając kolejne zmiany ww. rozporządzenia.

Nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2022 r. zastąpiło obowiązujące rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2545).

W nowym Rozporządzeniu wskazano wyłączenia spod mechanizmu „pay and refund”, które mają pozostać w mocy również pod rządami nowego rozporządzenia, w szczególności wyłączenie stosowania mechanizmu „pay and refund” w odniesieniu do należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego. Wyłączenie to dalej ma być zależne od spełnienia warunków do zastosowania preferencji (tj. niepobrania podatku, zastosowania niższej stawki lub zwolnienia) wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2022 r.:

Ponadto zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia:

W myśl § 4 ww. rozporządzenia:

Jak wynika z powyższego wyłączenie stosuje się jedynie do wypłat należności na rzecz podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

Powyższe wyłączenie jest trwałe - nie jest ograniczone żadnym terminem. Jedyne ograniczenie czasowe ujęte w rozporządzeniu znajduje się w § 3, zgodnie z którym wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy do dokonywanych od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. wypłat należności w przypadkach, o których mowa w art. 26 ust. 2c ustawy.

Art. 26 ust. 2e ustawy o CIT przewiduje obowiązek pobrania podatku wg stawki podstawowej, w przypadku przekroczenia w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty ponad 2 mln zł wypłat, w tym stanie obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. na rzecz podmiotu powiązanego, w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 i należności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem m.in. z tytułu wypłat należności na rzecz podmiotu powiązanego z tytułu użytkowania środków transportu i urządzeń przemysłowych.

Zakres postanowień umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.  (Dz. U z 2005 r., nr 12, poz. 90 ze zm., zwana dalej: "UPO") odpowiada wymogom określonym w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów zarówno z 31 grudnia 2018 r. jak i z 28 grudnia 2022 r.

W związku z bezterminowym wyłączeniem stosowania art. 26 ust. 2e m. in. w odniesieniu do należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, w sytuacji wypłaty należności na rzecz podmiotu powiązanego z siedzibą w Niemczech z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego - bez względu na łączną wartość wypłacanych na rzecz tego kontrahenta należności – Spółka może zastosować postanowienia art. 21 ust. 1 lub art. 21 ust. 3 ustawy o CIT albo regulacje UPO z Niemcami, gdy polska spółka z o.o. posiada certyfikat rezydencji odbiorcy należności.

Biorąc powyższe wyjaśnienia pod uwagę, wskazać należy, że Spółka nie będzie zobowiązana do składania i podpisywania oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w  art. 26 ust. 7a w zw. z art. 26 ust. 7g ustawy o CIT w zakresie wypłat należności na rzecz spółki niemieckiej z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatnika. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).