Wnioskodawca będzie uprawniony do amortyzowania Obiektu dla celów podatkowych i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2023 roku wpłynął Państwa wniosek z 22 września 2023 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy Wnioskodawca będzie uprawniony do amortyzowania Obiektu dla celów podatkowych i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

I. sp. z o.o. jest spółką prawa polskiego z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”). Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie i realizacja projektów budowlanych związanych z wznoszeniem budynków.

Wnioskodawca zakupił na własność grunt z zamiarem wykorzystania go do działalności deweloperskiej, tj. celem posadowienia na gruncie budynków mieszkalnych i późniejszej sprzedaży wydzielonych w tych budynkach lokali. Aktualnie, na części gruntu, na podstawie otrzymanego pozwolenia na budowę, Spółka realizuje budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami handlowo-usługowo-biurowymi, garażem podziemnym i wewnętrznymi instalacjami: wodną, kanalizacji sanitarnej i opadowej, elektryczną i słaboprądową, centralnego ogrzewania wraz z technologią węzła c.o. i wentylacji mechanicznej, bytowej i pożarowej (oddymiania) i zagospodarowaniem terenu w szczególności: wjazdu do garażu podziemnego, chodnikami, drogą wewnętrzną, miejscami postojowymi dla samochodów, murem oporowym, zbiornikiem retencyjnym oraz zewnętrznymi instalacjami prowadzonymi w terenie (instalacja wody, instalacja kanalizacji sanitarnej i opadowej, instalacje elektryczne) – dalej: „Obiekt”.

Z przyczyn biznesowych, Spółka rozważa zmianę planowanego przeznaczenia Obiektu. W przypadku podjęcia takiej decyzji, Spółka zatrzyma własność Obiektu i po wybudowaniu Obiektu rozpocznie prowadzenie w nim działalności polegającej na sprzedaży usług zakwaterowania.

Na pozostałej części gruntu, Spółka planuje budowę kolejnych budynków, z zamiarem sprzedaży wydzielonych w nich lokali mieszkalnych i niemieszkalnych – w ramach działalności deweloperskiej (zgodnie z pierwotnym zamierzeniem).

W Obiekcie – po zakończeniu jego budowy – znajdować się będą lokale jedno-, dwu- i trzypokojowe. Każdy lokal wyposażony będzie w łazienkę i aneks kuchenny oraz będzie w pełni wyposażony i umeblowany – w sposób ustandaryzowany dla wszystkich lokali.

Spółka będzie, co do zasady, wynajmować lokale klientom w zależności od zainteresowania i zapotrzebowania klientów na okresy dobowe (do kilku/kilkunastu dni), ale teoretycznie możliwe też będzie nabycie przez klienta usługi zakwaterowania na dowolny okres, również powyżej 1 miesiąca, na jego wyraźne życzenie. Taka koncepcja może, zdaniem Spółki, odpowiadać oczekiwaniom potencjalnych klientów w rejonie, w którym znajduje się Obiekt – w którym zlokalizowane się budynki biurowe (siedziby i biura wielu firm) oraz uniwersytet. W związku z tym, zapotrzebowanie na usługi zakwaterowania może być więc znaczne. Cena za pobyt naliczana będzie w oparciu o stawkę za tzw. dobę hotelową. W przypadku pobytów dłuższych niż 1 miesiąc, cena będzie mogła podlegać odrębnej kalkulacji i uzgodnieniu z klientem.

Lokale w Obiekcie nie będą wyodrębnione jako odrębne przedmioty własności. Lokale nie będą też miały własnych, indywidualnych adresów. Nie będzie też możliwości zameldowania się przez klientów w lokalach na pobyt stały ani czasowy.

Z założenia lokale nie mają zaspokajać potrzeb mieszkaniowych klientów, ale służyć świadczeniu na rzecz klientów usług noclegowych/zakwaterowania (z dopuszczeniem zakwaterowania dłuższego niż jeden miesiąc).

W Obiekcie znajdować się będzie recepcja, w której rejestrować się będą klienci korzystający z usług zakwaterowania oferowanych przez Spółkę. Po zarejestrowaniu w recepcji każdy gość Spółki otrzymywać będzie kartę magnetyczną umożliwiającą wejście do lokalu.

Lokale będą regularnie sprzątane. Na życzenie klientów będą też wymieniane ręczniki oraz środki czystości i środki kosmetyczne (mydła, płyny do kąpieli, szampony). Nad komfortem i bezpieczeństwem gości czuwać będzie stale zatrudniony przez Spółkę personel: administracyjny (obsługa recepcji), techniczny i sprzątający.

Dla Obiektu i prowadzonej w nim przez Spółkę działalności, prowadzona będzie strona internetowa, na której klienci będą mogli sprawdzać dostępność lokali i rezerwować pobyt. Rezerwacja pobytu w Obiekcie będzie możliwa także poprzez portale rezerwacyjne (takie jak np. (…)).

Działalność Spółki będzie miała więc, co do zasady, charakter aparthotelu, czyli działalności łączącej krótkoterminowy wynajem apartamentów (w ramach którego klient zyskuje możliwość czasowego korzystania z w pełni wyposażonego lokalu wraz z kuchnią/aneksem kuchennym, gdzie istnieje możliwość samodzielnego przygotowania posiłków) z działalnością typowo hotelową (obejmującą w szczególności obsługę administracyjną, techniczną i sprzątającą).

W Obiekcie, na pierwszej (parterowej) kondygnacji nadziemnej, będą znajdować się lokale użytkowe, które Spółka będzie wynajmować zewnętrznym najemcom na potrzeby prowadzonej w nich działalności usługowej lub handlowej – na podstawie umów najmu zawieranych na czas oznaczony lub nieoznaczony.

Obiekt nie będzie wpisany do Centralnego Rejestru Obiektów Hotelarskich prowadzonego przez Ministerstwo Turystyki i Sportu na podstawie ewidencji prowadzonych przez marszałków województw, niemniej spełniać będzie funkcje identyczne, jak typowy obiekt hotelowy. Obiekt będzie natomiast wpisany do ewidencji obiektów świadczących usługi hotelarskie, tzw. niekategoryzowanych, niebędących obiektami hotelarskimi, prowadzonej przez prezydenta miasta właściwego dla miejsca położenia budynku (zgodnie z art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych).

Z uwagi na przeznaczenie Obiektu, do działalności w zakresie świadczenie usług zakwaterowania i zastosowanie typowych dla tej działalności rozwiązań konstrukcyjnych i wyposażenia (wydzielenie i wyposażenie recepcji, dostęp do lokali za pomocą kart magnetycznych, ustandaryzowane wyposażenie i umeblowanie lokali, itp.), Obiekt zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) pod symbolem 109 — „Pozostałe budynki niemieszkalne”, do których zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi do KŚT zalicza się m.in. hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania.

Na gruncie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), Obiekt zostanie z kolei zaklasyfikowany do grupy 121 „Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego” w ramach Działu 12 „Budynki niemieszkalne”.

Powyższa klasyfikacja znajduje również uzasadnienie w przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które wprowadza odrębną od budynków mieszkalnych kategorię budynków zamieszkania zbiorowego – do której zaliczyć można również Obiekt. Budynki zamieszkania zbiorowego definiowane są jako budynki przeznaczone do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, domy wycieczkowe, schroniska młodzieżowe, schroniska, internaty, domy studenckie, budynki koszarowe, budynki zakwaterowania na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich, a także budynki do stałego pobytu ludzi, w szczególności domy dziecka, domy rencistów i domy zakonne (§ 3 pkt 5 ww. rozporządzenia).

Obiekt spełniać będzie warunki zaliczenia do środków trwałych Spółki określone w art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), tj.:

        - będzie stanowił własność Spółki,

        - zostanie wytworzony przez Spółkę we własnym zakresie,

        - będzie kompletny i zdatny do użytku w momencie przyjęcia do używania,

        - przewidywany okres jego używania przez Spółkę będzie dłuższy niż rok,

        - będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą w zakresie świadczenia usług zakwaterowania i najmu (w odniesieniu do lokali użytkowych).

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do amortyzowania Obiektu dla celów podatkowych i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mu przysługiwać prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Obiektu i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy  z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

   - przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Obiekt – jako budynek wymieniony w punkcie 1 powyżej – spełniać będzie wszystkie wymienione powyżej warunki do zaliczenia do środków trwałych Spółki.

Zgodnie natomiast z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na przeznaczenie Obiektu (w całości dla potrzeb świadczenia usług zakwaterowania o charakterze zbliżonym do usług hotelarskich oraz usług najmu lokali użytkowych), tj. prowadzenia w nim aparthotelu, powyższe wyłączenie nie znajdzie jednak zastosowania.

Według Klasyfikacji Środków Trwałych, hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania, z wyjątkiem hoteli robotniczych sklasyfikowanych w rodzaju 110, mieszczą się w grupie 10 – budynki niemieszkalne, rodzaj 109.

Również na gruncie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych do budynków niemieszkalnych zalicza się hotele i budynki zakwaterowania turystycznego (Grupa 121).

Powyższa klasyfikacja znajduje również uzasadnienie w przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które wprowadza odrębną od budynków mieszkalnych kategorię budynków zamieszkania zbiorowego. Zgodnie § 3 pkt 5 Rozporządzenia, przez budynek zamieszkania zbiorowego należy rozumieć budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotel, motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, dom wycieczkowy, schronisko młodzieżowe, schronisko, internat, dom studencki, budynek koszarowy, budynek zakwaterowania na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, w szczególności dom dziecka, dom rencistów i dom zakonny.

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego (winno być: „zdarzenia przyszłego”), Obiekt de facto niczym nie różni się od zwykłego hotelu i wykorzystywany jest do prowadzenia działalności polegającej na świadczeniu usług zakwaterowania oraz świadczeniu usług najmu (w odniesieniu do lokali użytkowych). Odpisy amortyzacyjne od Obiektu pozostają w ścisłym związku z uzyskiwanymi przychodami.

W interpretacji indywidualnej z 9 listopada 2022 r. Znak: 0115- KDIT3.4011.703. 2022.1.AWO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, odnosząc się do możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od pensjonatów, nabytych jako budynki niemieszkalne, stanowiących środki trwałe zaklasyfikowane w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych pod symbolem KŚT 109, wskazał, że: „znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do budynków niemieszkalnych. Z tej też przyczyny, obecnie obowiązujące brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwia (...):

- uwzględnianie odpisów amortyzacyjnych od wskazanych we wniosku pensjonatów (symbol klasyfikacji środków trwałych (KŚT): 109) w kosztach podatkowych oraz

- dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w 2022 r. i „w kolejnych okresach rozliczeniowych” na zasadach obowiązujących przed 1 stycznia 2022 r.”.

Z kolei w interpretacji z 19 sierpnia 2022 r. Znak: 0112-KDIL2-2.4011.542.2022.1.IM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: „w przypadku nieruchomości niemieszkalnych opisanych we wniosku jako lokale zamieszkania zbiorowego oraz budynki rekreacji indywidualnej, odpisy amortyzacyjne od tych nieruchomości będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (...)”.

Ponadto, w interpretacji z 4 października 2022 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.481.2022.1.AW Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: „w przypadku nieruchomości niemieszkalnych opisanych we wniosku jako lokale zamieszkania zbiorowego oraz budynki rekreacji indywidualnej, odpisy amortyzacyjne od tych nieruchomości będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do prawa do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki”.

Dodatkowo, w interpretacji z 14 kwietnia 2023 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.69.2023.2.RH wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w niemalże identycznym stanie faktycznym, wskazano, że: „(...) skoro będący własnością Wnioskodawcy budynek:

   - stanowi środek trwały wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej,

   - służy Wnioskodawcy, w części do świadczenia usług noclegowych nie zaś na potrzeby stałego zamieszkania, a w części do świadczenia usług wynajmu powierzchni innym podmiotom (parter budynku) do prowadzenia przez te podmioty działalności gospodarczej,

   - został wprowadzony przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych i WNiP wg KŚT jako Grupa 1, podgrupa 10, symbol 109 – „pozostałe budynki niemieszkalne - hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania”,

to tym samym Wnioskodawca uprawniony jest do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wskazanego powyżej środka trwałego wg stosowanej dotychczas metody amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów podatkowych, ponieważ wyłączenie określone w obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. art. 16c pkt 2a ustawy o CIT nie dotyczy budynków niemieszkalnych, nawet jeśli w budynku prowadzona jest działalność usługowa polegająca na oferowaniu usług noclegowych. (...)”.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przysługuje mu prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Obiektu i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

 a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

 b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

 c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16c ustawy o CIT,

amortyzacji nie podlegają:

 1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

 2) budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,

2a) budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

 3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

 4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a,

 5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

   - zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

   - stanowią własność lub współwłasność podatnika,

   - są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

   - przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

   - są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

   - nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, Spółka na własnym gruncie realizuje budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami handlowo-usługowo-biurowymi, garażem podziemnym i wewnętrznymi instalacjami oraz zagospodarowaniem terenu (dalej: „Obiekt”). Z przyczyn biznesowych, Spółka rozważa zmianę planowanego przeznaczenia Obiektu (sprzedaż wydzielonych lokali) i po wybudowaniu rozpocznie prowadzenie w nim działalności polegającej na sprzedaży usług zakwaterowania. Po zakończeniu budowy, w Obiekcie znajdować się będą lokale jedno-, dwu- i trzypokojowe, wyposażone w łazienkę i aneks kuchenny oraz w pełni wyposażone i umeblowane w sposób ustandaryzowany dla wszystkich lokali. Spółka będzie wynajmować lokale klientom na okresy dobowe (do kilku/kilkunastu dni), jak również powyżej miesiąca. Lokale w Obiekcie nie będą wyodrębnione jako odrębne przedmioty własności, nie będą też miały własnych, indywidualnych adresów. Nie będzie też możliwości zameldowania się przez klientów w lokalach na pobyt stały ani czasowy. Z założenia lokale nie mają zaspokajać potrzeb mieszkaniowych klientów, ale służyć świadczeniu na rzecz klientów usług noclegowych/zakwaterowania (z dopuszczeniem zakwaterowania dłuższego niż miesiąc). Działalność Spółki będzie miała charakter aparthotelu, czyli działalności łączącej krótkoterminowy wynajem apartamentów z działalnością typowo hotelową. W Obiekcie, na pierwszej (parterowej) kondygnacji nadziemnej, będą znajdować się lokale użytkowe, które Spółka będzie wynajmować zewnętrznym najemcom na potrzeby prowadzonej w nich działalności usługowej lub handlowej – na podstawie umów najmu zawieranych na czas oznaczony lub nieoznaczony. Obiekt zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) pod symbolem 109 — „Pozostałe budynki niemieszkalne”, a na gruncie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), Obiekt zostanie z kolei zaklasyfikowany do grupy 121 „Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego” w ramach Działu 12 „Budynki niemieszkalne”.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Wnioskodawca będzie uprawniony do amortyzowania Obiektu dla celów podatkowych i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Na wstępie wskazać należy, że zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864 ). Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego, służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu, o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

Należy dodać, że podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne w Klasyfikacji Środków Trwałych oparty jest na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, wówczas budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny. Budynki niemieszkalne to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

W związku z powyższym, przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Państwa klasyfikacji Obiektu wskazanego we wniosku do odpowiedniej grupy klasyfikacji środków trwałych. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Organ przyjął za Wnioskodawcą, jako niepodlegający ocenie element opisu zdarzenia przyszłego, wskazaną przez Państwa kwalifikację ww. Obiektu jako budynku niemieszkalnego, zakwalifikowanego do KŚT pod symbolem 109.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że skoro opisany we wniosku Obiekt:

   - będzie stanowił własność Spółki,

   - zostanie wytworzony przez Spółkę we własnym zakresie,

   - będzie kompletny i zdatny do użytku w momencie przyjęcia do używania,

   - przewidywany okres jego używania przez Spółkę będzie dłuższy niż rok,

   - będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą w zakresie świadczenia usług zakwaterowania (nie do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych klientów) i najmu (w odniesieniu do lokali użytkowych).

   - zostanie wprowadzony przez Spółkę do ewidencji środków trwałych wg KŚT jako Grupa 1, podgrupa 10, symbol 109 – „pozostałe budynki niemieszkalne – hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania”,

to tym samym, Spółka uprawniona będzie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Obiektu i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ wyłączenie określone art. 16c pkt 2a ustawy o CIT nie dotyczy budynków niemieszkalnych, nawet jeśli w budynku prowadzona jest działalność usługowa polegająca na oferowaniu usług zakwaterowania.  

Tym samym Państwa stanowisko, że Spółce przysługuje prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Obiektu i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów należało uznać za prawidłowe. 

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

     - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

     - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

     - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).