Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu sportowego, w części w jakiej środki te przeznaczane są przez Kl... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.524.2023.2.JG

Temat interpretacji

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu sportowego, w części w jakiej środki te przeznaczane są przez Klub na organizację zawodów sportowych, realizację szkolenia sportowego, zakup sprzętu sportowego, uczestnictwo w zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenie kadry szkoleniowej oraz utrzymanie zawodników będą stanowić koszt przeznaczony na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2022 r. poz. 1599, dalej jako: „SportU”), a w konsekwencji, czy wymienione wydatki mogą zostać przez Wnioskodawcę uznane jako koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową i czy w związku z tym Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% tego kosztu, na podstawie art. 18ee ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 września 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu sportowego, w części w jakiej środki te przeznaczane są przez Klub na organizację zawodów sportowych, realizację szkolenia sportowego, zakup sprzętu sportowego, uczestnictwo w zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenie kadry szkoleniowej oraz utrzymanie zawodników będą stanowić koszt przeznaczony na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2022 r. poz. 1599), a w konsekwencji, czy wymienione wydatki mogą zostać przez Wnioskodawcę uznane jako koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową i czy w związku z tym Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% tego kosztu, na podstawie art. 18ee ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 listopada 2023 r. (data wpływu 6 listopada 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Sp. z o.o. z siedzibą (…) (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka” lub „Sponsor”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatku VAT”) oraz posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, która polega m.in. na produkcji technologii (…), a także (…) inwestycji budowlanych.

Zważywszy na to, iż Wnioskodawca cieszy się uznaniem, jako rozpoznawalna marka działająca w województwie (…), postanowił nawiązać współpracę z jednym z najbardziej renomowanych klubów sportowych działających w tym województwie. W ramach wspomnianej współpracy Wnioskodawca zawarł w dniu (…) 2018 r. umowę sponsorską (dalej: „Umowa”, „Umowa sponsorska”) z podmiotem będącym klubem sportowym działającym w formie spółki akcyjnej (dalej: „Sponsorowany”, „Klub”, „Klub sportowy”).

Klub ten jest klubem sportowym w rozumieniu ustawy o sporcie (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1599 z późn. zm.). Umowa z Klubem na mocy zawieranych aneksów do niej, obowiązuje od dnia jej zawarcia do chwili obecnej. Wnioskodawca zakłada, że Umowa sponsorska na analogicznych lub w znacznej części zbliżonych warunkach będzie kontynuowana również w latach kolejnych. Głównym przedmiotem działalności Sponsorowanego jest prowadzenie klubu sportowego, wspieranie rozwoju i popularyzacja kultury fizycznej i sportu, w tym piłki nożnej jako dyscypliny sportu, a także uczestnictwo w profesjonalnych zawodach sportowych.

Dodatkowo, celem Sponsorowanego jest również promocja sportu i prowadzenie działalności na rzecz rozwoju oraz promocja Miasta (…), w ramach prowadzonej przez Sponsorowanego działalności sportowej, w szczególności poprzez uczestnictwo w profesjonalnych zawodach sportowych. W ramach współpracy Sponsorowany zobowiązał się między innymi do nadania sponsorowi tytułu (…) oraz reklamowania Sponsora podczas meczów (…) oraz Pucharu Polski, poprzez ekspozycję logo oraz nazwy Sponsora na nośnikach reklamowych.

Sponsorowany wspiera piłkę nożną przy okazji organizowanych meczów. Uzyskiwane dochody w całości przeznaczane są na realizację przez Klub celów statutowych zgodnych z ustawą o sporcie, tj. prowadzenie działalności polegającej na upowszechnianiu kultury fizycznej i sportu w zakresie zapewnienia najlepszych warunków rozwoju i upowszechnienia sportów.

Dodatkowo, Sponsorowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie umożliwiającym pełne i efektywne realizowanie celów Klubu, tj. m.in. sprzedając gadżety klubowe, czy bilety na imprezy sportowe. Dochody uzyskiwane z tej działalności służą realizacji celów statutowych.

Zgodnie ze Statutem Klubu, Sponsorowany nie działa w celu osiągnięcia zysku, przeznacza całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznacza zysku do podziału między swoich akcjonariuszy. Powyższe jednoznacznie potwierdza niezarobkowy charakter działalności prowadzonej przez Klub sportowy.

Należy przy tym podkreślić, że Klub na przestrzeni lat rozwija się (w tym m.in. dzięki środkom od sponsorów) i stawia sobie coraz bardziej ambitne cele, w tym związane z awansem do wyższej ligi rozgrywkowej, oraz prowadzeniem i rozwojem Akademii piłkarskiej, której celem jest wyszkolenie wszechstronnego, uniwersalnego pod względem techniczno-taktycznym, merytorycznym i mentalnym zawodnika.

W okresie obowiązywania Umowy Spółka zobowiązała się do wypłaty na rzecz Klubu wynagrodzenia. Należy podkreślić, że z zgodnie z treścią zawartej Umowy sponsorskiej, wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od nadanego statusu Sponsora.

Zgodnie z treścią łączącej strony Umowy, Sponsorowany zamierza przeznaczyć środki otrzymane od Wnioskodawcy na pokrycie potrzeb męskiej drużyny piłki nożnej (…), prowadzonej przez Sponsorowanego.

Należy mieć na uwadze, iż w zakresie tych potrzeb mieszczą się wydatki takie jak organizowanie zawodów sportowych, utrzymanie sportowców, realizacja szkolenia sportowego, zakup sprzętu sportowego, czy uczestnictwo w zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, finansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej oraz utrzymanie zawodników. Wydatki na utrzymanie zawodników obejmują następujące koszty:

- wynagrodzenia i premie wypłacane uczestnikom zawodów (zawodnikom);

- zakupu sprzętu dla zawodników,

- ubezpieczenia NNW,

- koszty wynajmu mieszkania dla niektórych spośród zawodników, których miejsce zamieszkania jest znacznie oddalone od siedziby Klubu oraz miejsca odbywania się treningów;

- koszty wyjazdów szkoleniowo-treningowych organizowanych przez Klub,

- koszty uzyskania licencji przez zawodnika wydawanych przez Zarząd PZPN.

Zawarcie wyżej wspomnianej Umowy pomiędzy Klubem a Spółką służy przede wszystkim działaniom promocyjnym zarówno Spółki, jak i Klubu i nastawione jest na wzrost przychodów poprzez rozpowszechnienie wizerunku Spółki, a co za tym idzie spopularyzowanie usług przez nią świadczonych. Uskutecznienie tych celów w ocenie Wnioskodawcy, przyczyni się do wzrostu sprzedaży produkowanych artykułów oraz świadczonych usług, a w konsekwencji do wzrostu jej przychodów. Dodatkowo, działalność sponsoringowa Wnioskodawcy stanowi element działań w ramach CSR (ang. Corporate Social Responsibility - CSR), która zmierza do podejmowania działań na rzecz lokalnej społeczności poprzez popularyzację rywalizacji sportowej, umożliwiając jednocześnie budowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy. Wydatki z tytułu Umowy sponsoringowej z Klubem są i będą przeznaczone przez Wnioskodawcę w zakresie, w jakim określa to zawarta Umowa, poprzez zapłatę Sponsorowanemu środków na działalność prowadzonego przez Sponsorowanego Klubu sportowego.

W ocenie Wnioskodawcy, zarówno obecna, jak i przyszła współpraca z Klubem sportowym skutkować będzie pozytywnym odbiorem Spółki przez obecnych oraz potencjalnych kontrahentów, co więcej - świadczy o jego dobrej kondycji finansowej i wypłacalności, a także rzetelności.

Jednocześnie, wydatki poniesione przez Spółkę, wypłacane w ramach Umowy ponoszone są w celu rozwoju działalności sportowej Klubu, a zatem ponoszone są na działalność sportową.

Istotne elementy stanu faktycznego zostały zawarte we własnym stanowisku w sprawie, gdzie wskazaliście Państwo, że nie może budzić wątpliwości, że sfinansowanie tych kosztów przez Wnioskodawcę wpłynie na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego i zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub. Bezsprzecznie bowiem inwestycja w nowy sprzęt sportowy, organizację szkoleń, zwiększenie kadry, czy odpowiednie przygotowanie do udziału w zawodach sportowych zarówno doprowadzą do poprawy warunków uprawiania sportu przez członków klubu, jak również do realizacji związanych z tym, a założonych przez Klub celów, takich jak awans do wyższej ligi rozgrywkowej, czy prowadzenie i rozwój Akademii piłkarskiej, której celem jest wyszkolenie wszechstronnego, uniwersalnego pod względem techniczno-taktycznym, merytorycznym i mentalnym zawodnika.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że wydatki, które Wnioskodawca ponosił i zamierza w dalszym ciągu ponosić związane z działalnością sportową Klubu nie zostały Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Wnioskodawca nie zamierza również ubiegać się o ich zwrot w przyszłości ani odliczać ich od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, w zakresie innym niż objęty niniejszym wnioskiem.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu, w części w jakiej środki te przeznaczane są na organizację zawodów sportowych, realizację szkolenia sportowego, zakup sprzętu sportowego, uczestnictwo w zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenie kadry szkoleniowej oraz utrzymanie zawodników mogą zostać uznane przez Wnioskodawcę za koszt poniesiony na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2022 r. poz. 1599, dalej jako: „SportU”), a w konsekwencji wymienione wydatki mogą zostać przez Wnioskodawcę uznane jako koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową i w związku z tym Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% tego kosztu, na podstawie art. 18ee ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 18ee ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „Ustawa CIT”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1) sportową,

2) kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3) wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

- przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

1) klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;

2) stypendium sportowego;

3) imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 616 z późn. zm).

Art. 28 ust. 3 SportU stanowi z kolei, iż klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1270, z późn. zm. ) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.

Dotacja, o której mowa w ust. 1, ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 2, i może być przeznaczona w szczególności na:

1) realizację programów szkolenia sportowego,

2) zakup sprzętu sportowego,

3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

-jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Dodatkowo, wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym sprawy spełnione są warunki uzasadniające możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z ulgi opisanej w art. 18ee ustawy CIT, zarówno w odniesieniu do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę, a przeznaczanych przez Klub na pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych, realizację szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego, czy uczestnictwa w zawodach, pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej, jak również utrzymanie zawodników sportowych Klubu, w tym wynagrodzenie zawodników - a co za tym idzie, że wymienione wydatki mogą zostać przez Wnioskodawcę uznane jako koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową i w związku z tym Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% tego kosztu, na podstawie art. 18ee ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - z następujących względów.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Wnioskodawca na podstawie Umowy Sponsoringowej przeznacza środki na finansowanie działalności Klubu sportowego. W ramach współpracy Sponsorowany zobowiązał się między innymi do nadania sponsorowi tytułu Sponsora Tytularnego oraz reklamowania Sponsora, podczas meczów Ligii oraz Pucharu Polski, poprzez ekspozycję logo oraz nazwy Sponsora na nośnikach reklamowych.

Zawarcie wyżej wspomnianej Umowy pomiędzy Klubem a Spółką służy przede wszystkim działaniom promocyjnym Spółki i nastawione jest na wzrost przychodów poprzez rozpowszechnienie wizerunku Spółki, a co za tym idzie spopularyzowanie usług przez nią świadczonych. Uskutecznienie tych celów, w ocenie Wnioskodawcy, przyczyni się do wzrostu sprzedaży produkowanych artykułów oraz świadczonych usług, a w konsekwencji do wzrostu przychodów. Wydatki z tytułu Umowy sponsoringowej z Klubem są i będą przeznaczone przez Wnioskodawcę w zakresie, jakim określa to zawarta Umowa, poprzez zapłatę Sponsorowanemu środków na rozwój działalności sportowej klubu.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, które związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, a które mają wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Biorąc pod uwagę powyższe przyjąć należy, iż podatnik ponoszący wydatek w celu uzyskania przychodów powinien spełnić następujące warunki:

- wydatek przez niego poniesiony ma charakter rzeczywisty i nie został mu w żaden sposób zwrócony,

- jest on należycie udokumentowany,

- został pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- nie znajduje się w grupie wydatków, które nie są uważane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Za koszty uzyskania przychodów należy zatem uznać wszystkie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, które nacechowane są na zachowanie lub zabezpieczenie źródeł przychodów. Nie wszystkie wydatki można więc uznać za koszty, które podlegać będą odliczeniu od podstawy opodatkowania. Wskazać należy, iż aby miało to miejsce musi zajść swego rodzaju powiązanie pomiędzy wydatkiem a osiągnięciem przychodu przez podatnika, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródeł. Jednocześnie art. 9 ust. 1 ustawy CIT, obciąża podatnika obowiązkiem należytego udokumentowania tych kosztów.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że działania Wnioskodawcy podejmowane w ramach współpracy z Klubem Sportowym stanowią element metody zarządzania przedsiębiorstwem i bez wątpienia oddziałują na poprawę renomy firmy i wzrostu jej konkurencyjności jako potencjalnego kontrahenta, co pośrednio wpływa zarówno na wysokość, jak i zabezpieczenie uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, a więc wydatki poniesione w ramach współpracy sponsoringowej są wydatkami poprawiającymi wizerunek Spółki. Potwierdzenia takiego stanowiska można doszukiwać się w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 14 lipca 2022 r. o sygn. 0111-KDIB1- 1.4010.20.2022.3.SG, w której organ uznał, iż za wydatki na reprezentację należy bez wątpienia uznać te koszty, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, a zatem, wykreowanie pozytywnych relacji z obecnymi czy też potencjalnymi kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Organ podniósł, iż słowo „reprezentacja”, w rozumieniu omawianego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu, jego reputacji. To co istotne - Realizacja celów CSR nie następuje przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Tym samym przyjąć należy, iż Spółka świadoma potencjału wynikającego ze współpracy sponsoringowej z Klubem sportowym świadomie dokonuje inwestycji, przyczyniających się do wzrostu przychodów i zabezpieczenia jego źródeł, a wydatki poniesione przez Spółkę na realizację sponsoringu sportu stanowią koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim.

Należy mieć również na uwadze stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażone w interpretacji indywidualnej z 16 lutego 2023 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.889.2022.JS, zgodnie z którym wydatki na pokrycie kosztów działalności Klubu sportowego, jednakże wyłącznie poniesione w ramach zawartej przez Spółkę umowy z Klubem, na:

- realizację programów szkolenia sportowego,

- zakup sprzętu sportowego,

- pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

- pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

- sfinansowanie wynagrodzenia kadry szkoleniowej oraz wynagrodzeń należnych zawodnikom,

o ile w istocie ponoszenie tych wydatków wpłynie na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma środki, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub będą stanowić koszty poniesione na działalność sportową, o której mowa w art. 26 ha ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez niego wydatki, które Klub następnie przeznacza w celu organizowania zawodów sportowych, realizacji szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego, uczestnictwa w zawodach, pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej mogą zostać uznane za koszty przeznaczone na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2022 r. poz. 1599), i w związku z tym Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% tych kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową.

Należy bowiem podkreślić, że koszty związane z organizowaniem zawodów sportowych, realizacją szkolenia sportowego, zakupem sprzętu sportowego, pokryciem kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, finansowaniem stypendiów sportowych i wynagrodzenie kadry szkoleniowej zostały wprost przez ustawodawcę wymienione w katalogu, o którym mowa w art. 28 ust. 2 Sportu, a zatem literalnie zostały wskazane jako uprawniające do skorzystania z ulgi.

Podkreślić należy także, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę, a kolejno przeznaczone przez Klub na utrzymanie dla zawodników sportowych Klubu, w skład których wchodzą następujące koszty:

- wynagrodzenie i premia wypłacana uczestnikom zawodów (zawodnikom),

- zakup sprzętu dla zawodników,

- ubezpieczenie NNW,

- koszty wynajmu mieszkania dla niektórych zawodników,

- koszty wyjazdów szkoleniowo-treningowych organizowanych przez Klub,

- koszty uzyskania licencji przez zawodnika wydawanych przez Zarząd PZPN,

w ocenie Wnioskodawcy, również kwalifikują się do objęcia ich ulgą, o której mowa w art. 18ee ustawy o CIT.

Wskazać należy, że wydatki te można zakwalifikować jako koszty związane z pokryciem kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, o których mowa art. 28 ust. 2 pkt 3 SportU. Nie można tracić z pola widzenia, iż udział w zawodach sportowych, niezależnie od rodzaju sportu jaki popularyzuje dany klub, to przede wszystkim rekrutacja i przygotowanie zawodników, którzy w takich zawodach będą uczestniczyć oraz dbałość o ich bezpieczeństwo i zaopatrzenie. Jest to zatem pierwszy i zarazem najistotniejszy warunek, do przygotowania się do uczestnictwa w zawodach. Wynagrodzenie zawodników, stanowiące w istocie warunek ich udziału zawodach sportowych w ramach reprezentacji danego klubu sportowego, czy inne koszty związane z zapewnieniem zawodnikom niezbędnego utrzymania i bezpieczeństwa, takie jak chociażby koszty ubezpieczenia tego zawodnika, są kosztem związanym z uczestnictwem w zawodach.

Co więcej, wskazać należy, że katalog wymieniony w art. 28 ust. 2 SportU, ma charakter otwarty, o czym świadczy sformułowanie „w szczególności”. Lista zawarta w art. 28 ust. 2 SportU, nie stanowi zatem kompletnego katalogu form aktywności na jakie przeznaczone mogą zostać środki podatnika. Możliwe i dopuszczalne są także inne formy ich przeznaczenia, byleby spełniały one cel z zakresu sportu. W zakres organizacji zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach bez wątpienia wpisuje się wynagrodzenie dla zawodników sportowych, ze względu na to, iż samo wydarzenie poprzedzone jest często wielotygodniowym, a nawet miesięcznym przygotowaniem, z którym wiąże się szereg wydatków, ponoszonych między innymi na wynagrodzenie dla zawodników, czy koszty ich ubezpieczenia lub zakwaterowania. W efekcie, koszt ten, jako najbardziej podstawowy koszt z zakresu sportu powinien, w ocenie Wnioskodawcy, również zostać objęty dyspozycją art. 18ee ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedstawione szczegółowo w opisie stanu faktycznego wydatki związane z utrzymaniem zawodników, również mogą zostać uznane za mieszczące się w dyspozycji art. 28 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (dalej jako: „Ustawa o sporcie”).

Na potwierdzenie powyższego, wskazać należy, że wydawane są przez rady miast uchwały, w których jasno wskazuje się, że: dotacja (przyp. o której mowa w art. 28 ust. 2 SportU) może być przyznana z przeznaczeniem na: realizację programów szkolenia sportowego, zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w takich zawodach, udział zespołu w rozgrywkach ligowych i pucharowych, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowanie stypendiów sportowych, wynagrodzeń dla zawodników i kadry szkoleniowej, umowy zawarte z firmami ochroniarskimi.

Przykładowo wskazać należy, że w załączniku do zarządzenia Nr 2988/VIII/20 Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 2 stycznia 2020 r. stanowiącego ogłoszenie Prezydenta Miasta Łodzi o naborze wniosków dotyczących przyznania dotacji celowej na dofinansowanie zadań służących realizacji celu publicznego z zakresu sportu wydanym na podstawie art. 27 ust. 2 i art. 28 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, uchwały Nr XXXIX/1037/16 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 28 grudnia 2016 r. w sprawie określenia warunków oraz trybu finansowania rozwoju sportu na terenie Miasta Łodzi oraz art. 221 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w punkcie 9 wskazano: „W ramach wnioskowanej dotacji celowej mogą być finansowane:

- koszty realizacji programów szkolenia sportowego;

- koszty zakupu sprzętu sportowego (w ramach dotacji nie dopuszcza się wnioskowania o zakup środków trwałych - w wysokości powyżej 3.500 zł);

- koszty organizacji zgrupowań, obozów sportowych i konsultacji szkoleniowych;

- koszty organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach;

- koszty korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego;

- koszty wynagrodzeń zawodników oraz kadry szkoleniowej;

- koszty korzystania z obiektów sportowych dla celów organizacji zawodów sportowych;

- koszty obsługi księgowej związanej z rozliczeniem przyznanej dotacji celowej (w ramach wnioskowanej dotacji mogą zostać rozliczone koszty obsługi księgowej w kwocie nie wyższej niż 250 zł brutto miesięcznie).”

Powyższe, potwierdza zatem, że koszt poniesiony na działalność sportową, w części w jakiej Klub środki te przeznacza na utrzymanie zawodników i ich wynagrodzenia jest traktowany jako koszt mieszczący się w dyspozycji art. 28 ust. 2 Sportu. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszt ten może zostać uznany za koszt poniesiony na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2022 r. poz. 1599).

Mając zatem na względzie, że zgodnie z art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność, sportową, zaś za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy, przyjąć należy, że skoro Wnioskodawca ponosi koszty, które spełniają cel określony w art. 28 ust. 2 Sportu, to przysługuje mu prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania, kwoty stanowiącej 50% tego kosztu uzyskania przychodu poniesionego na działalność sportową.

Za powyższym przemawia również fakt, że wydatki, które Wnioskodawca ponosił i zamierza w dalszym ciągu ponosić związane z działalnością sportową Klubu nie zostały Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Wnioskodawca nie zamierza również ubiegać się o ich zwrot w przyszłości ani odliczać ich od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, w zakresie innym niż objęty niniejszym wnioskiem, co umożliwia mu skorzystanie z ulgi opisanej w art. 18ee ustawy CIT.

Wnioskodawca przy tym wskazuje, że w treści interpretacji indywidualnej o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.92.2022.1 JF z 8 listopada 2022 r. organ uznał, że wymienione wydatki, w tym na utrzymanie zawodników, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz mogą służyć realizacji działalności sportowej. Zatem, w zbliżonym stanie faktycznym organ uznał, że wydatki analogiczne jak te wymienione przez Wnioskodawcę kwalifikują się do skorzystania z przedmiotowej ulgi, co w ocenie Wnioskodawcy, również przemawia za przyjęciem, że w analizowanym stanie faktycznym sprawy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu sportowego, w części w jakiej środki te przeznaczane są przez Klub na organizację zawodów sportowych, realizację szkolenia sportowego, zakup sprzętu sportowego, uczestnictwo w zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenie kadry szkoleniowej oraz utrzymanie zawodników będę stanowić koszt przeznaczony na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2022 r. poz. 1599).

W konsekwencji, wymienione wydatki mogę zostać przez Wnioskodawcę uznane jako koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową i w związku z tym Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% tego kosztu, na podstawie art. 18ee ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo–skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 18ee ust. 1, ust. 2, ust. 3, ust. 8, ust. 9, ust. 10, ust. 11 ustawy o CIT,

1. Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1) sportową,

2) kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3) wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

-przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

2. Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

1) klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;

2) stypendium sportowego;

3) imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1466 i 1700).

3. Przez stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, rozumie się finansowane przez podatnika jednostronne, bezzwrotne świadczenie pieniężne, które jest przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego, ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, organizacje pożytku publicznego lub kluby sportowe, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej.

8. Koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

9. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w ust. 1.

10. Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu.

11. W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w ust. 1, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

W myśl art. w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2048, dalej: „ustawa o sporcie”),

Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

W myśl art. 3 ustawy o sporcie,

1. Działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego.

2. Klub sportowy działa jako osoba prawna.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie,

Klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1270, 1273, 1407, 1429, 1641 i 1693) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.

Jak wynika z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, do którego odwołuje się art. 18ee ust. 2 pkt 1 updop:

Dotacja, o której mowa w ust. 1, ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 2, i może być przeznaczona w szczególności na:

1) realizację programów szkolenia sportowego,

2) zakup sprzętu sportowego,

3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

Należy wskazać, że zawarte w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, odesłanie do art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie oznacza, że koszt powinien być poniesiony na klub sportowy niedziałający w celu osiągnięcia zysku.

Ulga sponsoringowa (CSR: ang. Corporate Social Responsibility, społeczna odpowiedzialność biznesu) ma przynieść korzyści podmiotom działającym w określonym obszarze CSR.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego. Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, uznać należy, że czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone wydatki na realizację tego procesu powiększają podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy ponoszone wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu sportowego, w części w jakiej środki te przeznaczane są przez Klub na organizację zawodów sportowych, realizację szkolenia sportowego, zakup sprzętu sportowego, uczestnictwo w zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenie kadry szkoleniowej oraz utrzymanie zawodników będą stanowić koszt przeznaczony na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy przywołać cytowany już powyżej art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, zgodnie z którym finansowanie klubu sportowego musi zostać przeznaczone na:

1) realizację programów szkolenia sportowego,

2) zakup sprzętu sportowego,

3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

W świetle powyższego należy zauważyć, że ponoszone przez Państwa wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu sportowego, w części w jakiej środki te przeznaczane są przez Klub na:

- organizację zawodów sportowych,

- realizację szkolenia sportowego,

- zakup sprzętu sportowego,

- uczestnictwo w zawodach,

- pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

- sfinansowanie stypendiów sportowych,

- wynagrodzenie kadry szkoleniowej,

będą stanowić koszty poniesione na działalność sportową, o której mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT w zw. z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, o ile w istocie ponoszenie tych wydatków wpłynie na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków Klubu sportowego, który otrzyma środki, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten Klub.

Podobnie należy ocenić wydatki poniesione na utrzymanie zawodników, w części dotyczącej kosztów:

- wynagrodzenia i premii wypłacanych uczestnikom zawodów (zawodnikom);

- zakupu sprzętu dla zawodników,

- ubezpieczenia NNW,

- wyjazdów szkoleniowo-treningowych organizowanych przez Klub,

- uzyskania licencji przez zawodnika wydawanych przez Zarząd PZPN.

Natomiast, nie można zgodzić się z Państwem w kwestii uznania wydatków poniesionych na wynajem mieszkania dla niektórych zawodników, których miejsce zamieszkania jest znacznie oddalone od siedziby Klubu oraz miejsca odbywania się treningów, za wydatki poniesione na cele określone w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie.

Nie sposób uznać, że sfinansowanie tych kosztów wpłynie na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego i zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub. Wydatki te nie są bowiem związane z uprawianiem sportu, zatem nie mogą doprowadzić do poprawy warunków uprawiania sportu przez członków Klubu, jak również wpływać na zwiększenie dostępności społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez Klub.

W konsekwencji, ww. wydatki nie stanowią kosztów poniesionych na działalność sportową, o której mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w zw. z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu sportowego będą stanowić koszt przeznaczony na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust 2 ustawy o sporcie, a w konsekwencji, czy wymienione wydatki mogą zostać przez Wnioskodawcę uznane jako koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową i czy w związku z tym Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% tego kosztu, na podstawie art. 18ee ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

- w części w jakiej środki te przeznaczane są przez Klub na wynajem mieszkania dla niektórych spośród zawodników, których miejsce zamieszkania jest znacznie oddalone od siedziby Klubu oraz miejsca odbywania się treningów - jest nieprawidłowe,

- w pozostałej części - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych przez Państwo we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie