W zakresie ustalenia, czy dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu podstawy opodatkowania zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT nie uwzględnia się części budynku hotelu w których znajdują się: - pokoje hotelowe, w których Spółka w pierwszym dniu miesiąca wykonuje usługi hotelarskie oraz - sale konferencyjne i pierwszego dnia miesiąca Spółka świadczy w nich kompleksowe usługi konferencyjne.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

 1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 4 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 lipca 2023 r. sygn. akt II FSK 372/23;  

 2) i stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu podstawy opodatkowania zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT nie uwzględnia się części budynku hotelu w których znajdują się:

- pokoje hotelowe, w których Spółka w pierwszym dniu miesiąca wykonuje usługi hotelarskie oraz

- sale konferencyjne i pierwszego dnia miesiąca Spółka świadczy w nich kompleksowe usługi konferencyjne.

Treść  wniosku jest  następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca - Sp.k. (dalej: „Spółka”), w ramach wykonywanej działalności gospodarczej prowadzi hotel. Hotel prowadzony jest w budynku stanowiącym środek trwały Spółki. Łączna powierzchnia użytkowa budynku hotelu wynosi 4.407,82 m² (w tym część konferencyjna o łącznej powierzchni 370,6 m²).

Wartość początkowa budynku wg ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przekracza 10.000.000 zł. W budynku Spółka świadczy usługi hotelarskie - zakwaterowania (zakwaterowanie gości hotelowych wraz ze śniadaniem), usługi gastronomiczne w prowadzonej przez Spółkę restauracji i barze, kompleksowe usługi konferencyjne (organizacja wydarzenia), wynajem sal konferencyjnych, wynajem lokalu na salon fryzjerski, usługi parkingowe dla gości hotelowych i uczestników odbywających się w nim imprez, eventów, konferencji etc. oraz inne usługi towarzyszące, dodatkowe do usług hotelowych za dodatkową opłatą (np. transfer).

W czasie pobytu w hotelu, bez dodatkowej opłaty, goście hotelowi mogą korzystać z udostępnionej im do wspólnego użytku sali fitness. Wykonywane przez Spółkę usługi hotelarskie, klasyfikowane są wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jako PKWiU 55.1, tj. Usługi hotelarskie i podobne związane z zakwaterowaniem.

W ramach takiej usługi Spółka zobowiązana jest zapewnić zakwaterowanie w pokoju hotelowym o określonym standardzie i cechach, ale nie w konkretnym pokoju wskazanym w zamówieniu, w ramach którego zapewnia również obsługę recepcji, udzielanie informacji związanych z pobytem i podróżą, zamawianie usługi transportowej, przechowanie w sejfie wartościowych przedmiotów, pełną obsługę techniczną pokoju hotelowego i jego wyposażania ruchomego (w tym usuwanie usterek), pościel, kosmetyki, sprzątanie, TV, dostęp do internetu, budzenie, przechowanie bagażu, a także śniadanie. Całość zakresu usług wpływa na kategoryzację obiektu hotelu. Usługa hotelarska świadczona jest na podstawie umowy o świadczenie usługi hotelarskiej, w ramach której gość jest zobowiązany przestrzegać regulaminu świadczenia takich usług.

W ofercie świadczenia usług hotelarskich Spółka prezentuje warunki, na jakich jest gotowa wykonać usługę, w tym standard pokoju, bez wskazania na konkretny pokój oraz, stanowiące immanentną, a przez to konieczną część świadczonej usługi, elementy takie jak obsługa recepcyjna, sprzątanie, zapewnienie pościeli, zapewnienie kosmetyków, TV, wifi, etc. Usługi konferencyjne (organizacji wydarzenia), realizowane są przez Spółkę na podstawie indywidualnie negocjowanych z klientami umów, w których precyzyjnie identyfikowany jest przedmiot kompleksowego świadczenia, tworzącego integralną całość.

W ramach Pakietu konferencyjnego, co do zasady, Spółka zapewnia swoim klientom kompleksową obsługę polegającą m.in. na udostępnieniu sali bądź sal, udostępnieniu sprzętu konferencyjnego (np. rzutnik, projektor), dostęp do internetu, poczęstunek w miejscu konferencji, w tym w ramach tzw. przerw kawowych, a także usług gastronomicznych w restauracji, usługi hotelowe dla uczestników. W przypadku świadczenia realizowanego w ramach usług konferencyjnych, w zgodnym założeniu stron (tj. Spółki i jej kontrahenta nabywającego świadczenie), każdy z elementów składowych jest integralną częścią jednej usługi, a jego cena (wykazana w kosztorysie przygotowanym przez Spółkę) stanowi element kalkulacyjny łącznej ceny usługi konferencyjnej. Ze względu na to, że w każdym przypadku usługa konferencyjna jest konstruowana wg zapotrzebowania klienta, elementy składowe mogą ulegać modyfikacji, a ustalane to jest przez strony na etapie zawierania umowy.

Ponadto, Spółka świadczy usługi krótkotrwałego wynajmu sal konferencyjnych polegające na zapewnieniu w określonym czasie sali oraz usługę długotrwałego wynajmu lokalu na salon fryzjerski. W obu przypadkach wynajmu najemcy, niezależnie od świadczonej usługi, również dla potrzeb korzystania z udostępnianych lokali, mogą zamawiać dodatkowe świadczenia.

Pytania

  1. Czy dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu przychodu, o którym mowa w art. 24b ust. 9 ustawy o CIT, zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT należy uwzględnić części budynku hotelu, w których znajdują się pokoje hotelowe, w których w pierwszym dniu miesiąca Spółka wykonuje usługi hotelarskie?

  2. Czy dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu przychodu, o którym mowa w art. 24b ust. 9 ustawy o CIT, zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT należy uwzględnić części budynku hotelu, w których znajdują się sale konferencyjne i pierwszego dnia miesiąca Spółka świadczy w nich kompleksowe usługi konferencyjne?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu podstawy opodatkowania zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT nie uwzględnia się części budynku hotelu, w których znajdują się pokoje hotelowe, w których Spółka w pierwszym dniu miesiąca wykonuje usługi hotelarskie.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu podstawy opodatkowania zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT nie uwzględnia się części budynku hotelu, w których znajdują się sale konferencyjne i pierwszego dnia miesiąca Spółka świadczy w nich kompleksowe usługi konferencyjne.

Jednym z warunków, jaki musi być spełniony by położony w Polsce budynek stanowiący środek trwały podatnika był objęty podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT - dalej „podatek od przychodów z budynków”, jest taki, że został on oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Przy czym, w art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT prawodawca zastrzegł, że w przypadku, gdy budynek został oddany do używania w części, przychód uwzględniany przy wyznaczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.

Proporcję taką ustala się na pierwszy dzień każdego miesiąca, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji (ze względu na to, że niniejszy wniosek dotyczy budynku Spółki, który już jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych pomijana jest w nim okoliczność wprowadzenia budynku do ewidencji w trakcie miesiąca).

Z powyższego wynika, że dla identyfikacji przychodu stanowiącego wyznacznik podstawy opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków dla danego miesiąca podatnik winien rozstrzygnąć jaka część budynku hotelu była w pierwszym dniu budynku oddana do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Ponad wszelką wątpliwość przy identyfikacji takiego przychodu uwzględnia się tę część budynku, którą Spółka wynajmuje na podstawie umowy długoterminowego najmu lokalu pod salon fryzjerski (aż do momentu rozwiązania umowy najmu, o ile nie zostanie zawiązana kolejna umowa), oraz te sale konferencyjne, które w pierwszym dniu danego miesiąca są oddane do używania na podstawie krótkotrwałej umowy najmu, w ramach której najemca korzysta z takich sal na zasadzie wyłączności w zamian za ustalony umownie czynsz stanowiący wynagrodzenie za korzystanie z takiej sali.

Bez znaczenia przy tym jest to czy w ramach odrębnej usługi najemca korzysta z dodatkowych usług świadczonych przez Spółkę.

Przy identyfikacji przychodu Spółka nie uwzględnia tych części budynku, w których znajdują się pokoje hotelowe wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania usług hotelarskich oraz sale konferencyjne służące realizacji w nich kompleksowych usług konferencyjnych. W obu przypadkach, chociaż usługi są realizowane z wykorzystaniem odpowiednich, ww. wskazanych części budynku hotelu, to z uwagi na ich istotę, zakres, sposób świadczenia, prawa usługobiorcy i sprzężone z nimi obowiązki świadczącego, nie mogą być uznane za usługi o podobnym charakterze do najmu czy dzierżawy.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do usług hotelarskich, sklasyfikowanych jako PKWiU 55.1, tj. Usługi hotelarskie i podobne związane z zakwaterowaniem, od lat na gruncie prawa podatkowego, zarówno ustaw o podatkach dochodowych jak i podatku od towarów i usług, organy podatkowe i sądy administracyjne prezentują pogląd, iż usługi takie, ze względu na ich złożony charakter, znacznie wykraczający poza samo udostępnienie lokalu, nie mogą być uznane za usługi najmu czy usługi o podobnym charakterze, które należy zaliczyć do grupowania PKWiU 68.20 Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnym lub dzierżawionymi.

W przepisach art. 24b ustawy o CIT prawodawca posłużył się cywilnoprawnym pojęciem „najmu”, „dzierżawy” oraz wskazał na umowy o podobnym charakterze. W przypadku umowy najmu, zdefiniowanej wg zasad prawa cywilnego, istota świadczenia polega na oddaniu rzeczy do używania na czas oznaczony lub nieoznaczony, w ramach za umówiony czynsz pieniężny lub innego rodzaju. Podobnie, jeżeli chodzi o umowę dzierżawy, której istota również sprowadza się do oddania rzeczy w odpłatne używanie, przy czym dodatkowo dzierżawcy przysługuje prawo do pobierania pożytków.

Wynika z tego, że wskazane w art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, umowy o podobnym charakterze to takie, które co prawda nie zawierają wszystkich elementów niezbędnych (essentialia negotii) do uznania je za najem czy dzierżawę, ale których istotą i w ramach takiej podstawowym obowiązkiem świadczącego jest, jako wspólna cecha najmu i dzierżawy, oddanie konkretnej rzeczy do wyłącznego używania korzystającego, a obowiązkiem korzystającego jest zapłata czynszu, wynagrodzenia za możliwość korzystania z rzeczy oddanej mu do wyłącznego używania. W praktyce, w przypadku najmu budynków lub ich części czynsz jest kalkulowany w oparciu o powierzchnię, jako iloczyn stawki za jeden metr i ilości metrów oraz dodatkowych kosztów związanych z korzystaniem z tzw. mediów. Świadczone przez Spółkę usługi hotelarskie mają znacznie szerszy charakter niż tylko najem pokoju hotelowego, a także najem wyposażenia, najem pościeli etc. (bo gdyby przyjąć, że istotą usługi jest najem można by było dojść do nieuprawnionego wniosku, że hotel świadczy na rzecz gościa również takie usługi gdyż nie sposób jest wykonywać usługę bez udostępnienia mebli, pościeli i innego wyposażenia ruchomego znajdującego się w pokoju). Zgodnie z tym co zostało wskazane w opisie zaistniałego stanu faktycznego, Spółka zapewniając nocleg zobowiązana jest nie tylko do udostępnienia pokoju o określonym standardzie, ale w ramach takiej usługi musi zrealizować inne składowe.

Przyjmując zamówienie na realizację usługi hotelarskiej Spółka nie precyzuje, w którym konkretnie (o określonym numerze) pokoju będzie świadczona usługa, a samo przypisanie gościa do pokoju dokonywane jest w ramach puli pokoi o określonym standardzie. W praktyce możliwe jest również skuteczne wykonanie usługi w ramach tzw. overbookingu, tj. ze względu na brak możliwości samodzielnego wykonania usługi, hotel zapewnia zakwaterowanie w innym obiekcie. O odrębności usług hotelarskich od umów najmu, co jednocześnie eliminuje przesłanki do uznania jej za umowę o podobnym charakterze do umowy najmu, świadczą również zasady ustalenia ceny usługi hotelarskiej. Ustalenie ceny za usługę hotelarską świadczoną przez Spółkę na rzecz gościa nie jest dokonywane jako iloczyn stawki i powierzchni (jak w praktyce jest to najczęściej stosowane w przypadku najmu nieruchomości), a w ramach złożonej kalkulacji (dokonywanej na poziomie ustaleń cennika) uwzględniającej wiele składowych, w tym koszty świadczenia takich składowych jak np. koszty sprzątania, zapewnienia pościeli, ręczników, środków czystości etc., ale również wchodzącego w cenę usługi posiłku. Ustalona uprzednio (w ramach cennika) cena usługi hotelarskiej nie jest w żaden sposób uzależniona od tego, ile energii elektrycznej, wody, energii cieplnej zużył gość będący jej nabywcą.

Tym co ponad wszelką wątpliwość pokazuje, iż usługa hotelarska świadczona przez hotel jest odrębna od usługi najmu i nie ma do niej podobnego charakteru jest to, że usługa świadczona z wykorzystaniem identycznego pokoju, albo nawet w tym samym pokoju może być wykonywana za różną cenę w zależności od tego czy w ramach takiej zapewniane jest zakwaterowanie np. jednej czy dwóm osobom (np. cena usługi zakwaterowania w pokoju dwuosobowym świadczona dla jednej osoby jest niższa niż w przypadku zakwaterowania w tym samym pokoju, w ramach jednej usługi dwóch gości). Ponadto należy również wskazać, że w ramach usługi hotelarskiej Spółka wykorzystuje również inne niż sam pokój części pokoju, w szczególności hol, korytarze, windy i inne części budynku, w tym restauracja czy sali fitness, z której goście mogą korzystać bez dodatkowej opłaty. Dodatkowe argumenty prawne przemawiające za całkowitą odrębnością najmu i usług hotelarskich to brak możliwości świadczenia przez gościa hotelowego dalszej usługi, która odpowiadałaby podnajmowi, a także fakt odrębnego, dedykowanego konkretnie usługom hotelarskim, szczegółowego uregulowania dotyczącego odpowiedzialności, prawa zastawu i przedawnienia roszczeń utrzymujących hotele i podobne zakłady.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że świadczone przez Spółkę usługi hotelarskie realizowane są na podstawie umowy, która nie może być uznana za umowę o podobnym charakterze do umowy najmu oraz umowy dzierżawy. To oznacza, że dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu podstawy opodatkowania zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT nie uwzględnia się części budynku hotelu, w których znajdują się pokoje hotelowe, w których w pierwszym dniu miesiąca Spółka wykonuje usługi hotelowe.

Odnosząc się do świadczonych przez Spółkę usług konferencyjnych należy w pierwszej kolejności wskazać na kompleksowy, znacznie szerszy niż umowa najmu, charakter świadczenia oraz fakt, iż udostępnienie sali konferencyjnej jest tylko jednym z elementów usługi.

Z uwagi na to, że w art. 24b ustawy o CIT prawodawca nie wprowadził żadnej normatywnej definicji, innej niż najem i dzierżawa, umowy o oddanie w używanie nieruchomości, wystąpienie której miałoby skutkować objęciem nieruchomości podatkiem od przychodów z budynków, a jedynie wskazał na „umowy o podobnym charakterze”, zasadnym jest odwołanie się do istoty i charakteru umowy, na podstawie której realizowane jest świadczenie.

Biorąc pod uwagę charakter regulacji art. 24b ustawy o CIT, dla zastosowania takich przepisów, a w konsekwencji podatku od przychodów z budynku, konieczne jest by realizowane świadczenie, w ramach którego nieruchomość ma być oddana w używanie, było bezpośrednio powiązane z konkretną i zidentyfikowaną nieruchomością. Kwestia istnienia lub braku związku świadczenia z nieruchomością ma charakter uniwersalny, który nie jest uzależniony od rodzaju podatku, dla potrzeb którego dokonywana jest ocena czy istnieje takie powiązanie.

Wobec powyższego, pamiętając o tym, że interpretacje indywidualne nie stanowią źródła prawa, ale jednocześnie uwzględniając argumentację przywołaną w poprzednim zdaniu należy wskazać, że w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdza, że kompleksowa usługa organizacji konferencji, wykonywana przez hotel w konkretnej sali konferencyjnej, ale w skład której wchodzi szereg innych świadczeń nie może być uznana za usługę związaną z nieruchomościami (tak np. w interpretacji indywidualnej z 16 kwietnia 2020 r. Znak: 0114-KDIP1-2.4012.72.2020.1.KST, z 3 października 2019 r. Znak: 0114-KDIP1-3.4012.279.2019.2.ISK, z 12 czerwca 2018 r. Znak: 0114-KDIP1-2.4012.274.2018.2.PC i inne).

Skoro zatem usługa taka, wg poglądu prezentowanego przez Dyrektora KIS, nie może być uznana za usługę związaną z nieruchomościami, to bez względu na to na gruncie jakiego podatku zostały wydane takie interpretacje i niezależnie od tego, że nie stanowią źródła prawa, należy stwierdzić, iż umowa, na podstawie której świadczona jest kompleksowa usługa konferencyjna nie może być uznana za umowę o podobnym charakterze do umowy najmu czy dzierżawy nieruchomości. Racjonalny interpretator musi bowiem uwzględnić to, w istotę umów najmu i dzierżawy nieruchomości, a w konsekwencji tego również umów o podobnym do nich charakterze jest bezpośrednie i bezwzględne powiązanie świadczonej na podstawie takiej umowy usługi z nieruchomością.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że świadczone przez Spółkę usługi konferencyjne realizowane są na podstawie umowy, która nie może być uznana za umowę o podobnym charakterze do umowy najmu oraz umowy dzierżawy. To oznacza, że dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu podstawy opodatkowania zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT nie uwzględnia się części budynku hotelu, w których znajdują się sale konferencyjne wykorzystywane przez Spółkę dla potrzeb realizacji kompleksowych usług konferencyjnych.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 1 września 2022 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB2-1.4010.447.2022.1.BJ, w której uznałem Państwa stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie ustalenia, czy dla potrzeb stosowania opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, przy wyznaczaniu podstawy opodatkowania zgodnie z art. 24b ust. 6 w związku z ust. 3 ustawy o CIT nie uwzględnia się części budynku hotelu w których znajdują się:

- pokoje hotelowe, w których Spółka w pierwszym dniu miesiąca wykonuje usługi hotelarskie oraz

- sale konferencyjne i pierwszego dnia miesiąca Spółka świadczy w nich kompleksowe usługi konferencyjne

- za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 1 września 2022 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 21 września 2022 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Skarga wpłynęła do mnie 21 września 2022 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej Interpretacji indywidualnej w całości oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 20 grudnia 2022 r. sygn. akt I SA/Gd 1156/22 oddalił Państwa skargę.

Wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 12 lipca 2023 r. sygn. akt II FSK 372/23 uchylił w całości zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Gdańsku oraz zaskarżoną interpretację z 1 września 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.447.2022.1.BJ.

W dniu 30 sierpnia 2023 r. wpłynął do Organu wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym obowiązującym w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

     - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.