Ustalenie czy wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu pożyczki, które pozostaną w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla Spółki przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania, czy wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu pożyczki, które pozostaną w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla Spółki przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką, której podstawową działalnością jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Wnioskodawca, jest spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Spółka posiada niespłaconą pożyczkę udzieloną przez podmiot powiązany- Pożyczkodawca. Podmiot udzielający pożyczki posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym jedynego udziałowca Wnioskodawcy oraz naliczone zgodnie z umową pożyczki, odsetki od tej pożyczki udzielonej przez podmiot powiązany, które podlegają kapitalizacji w cyklu kwartalnym (dalej razem z udzielonymi pożyczkami zwane „Zobowiązaniami”), Zobowiązania nie są przedawnione i nie ulegną przedawnieniu do momentu zakończenia postępowania likwidacyjnego i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS.

Ponadto Spółka nie zostanie zwolniona z obowiązku spłaty Zobowiązania oraz nie nastąpi żadne inne zdarzenie prowadzące do umorzenia zobowiązań z tego tytułu.

Spółka nie posiada wystarczających środków na dokonanie spłaty pożyczek wraz z odsetkami, a w konsekwencji na moment wykreślenia Spółki z Krajowego Rejestru Sadowego pozostaną niespłacone Zobowiązania.

Pytanie

Czy wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu Pożyczki (w tym kwoty głównej i odsetek), które pozostaną w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zobowiązań z tytułu oprocentowanej pożyczki udzielonej przez podmiot powiązany, pozostających w Spółce na dzień zakończenia jej likwidacji i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców KRS nie spowoduje dla niej powstania przychodu do opodatkowania, a w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lub pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej jako „ustawa o CIT”)

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym do osób prawnych przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Oznacza to, że każde umorzenie zobowiązania, co do zasady, powoduje powstanie przychodu. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:

• bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub
• postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub
• realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw lub
• przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.

W świetle ww. przepisów umorzenie zobowiązania dłużnika co do zasady generuje po jego stronie powstanie przychodu w wysokości kwoty umorzonego zobowiązania, z wyjątkiem sytuacji wskazanych w przytoczonym powyżej art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT. Przesłanki wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT nie występują w Spółce.

Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodem jest również wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Brzmienie powyższych przepisów wskazuje, że aby powstał przychód podatkowy, konieczne jest przede wszystkim, aby po stronie podatnika doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy - bądź to wskutek otrzymania czegoś nieodpłatnie, bądź na skutek umorzenia istniejącego już zobowiązania.

W niniejszej sprawie, nie sposób uznać, aby Spółka miała otrzymać jakiekolwiek nieodpłatne (lub częściowo odpłatne) świadczenie. Otrzymane przez nią pożyczki były bowiem oprocentowane. Natomiast w związku z samą likwidacją i wykreśleniem Spółki z rejestru nie otrzyma ona żadnego dodatkowego świadczenia.

Tym samym nie można tutaj mówić o przychodzie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Jednocześnie, zdaniem Spółki nie dojdzie tutaj również do powstania przychodu z umorzenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT. Jak bowiem wskazano w opisie stanu przyszłego, Pożyczkodawca, nie wyrazi zgody na umorzenie zobowiązań Spółki z tytułu udzielonej jej pożyczki.

„Umorzenie” nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym, dlatego zasadne jest aby skorzystać ze słownikowego znaczenia tego pojęcia. „Umorzenie” oznacza „zrezygnowanie całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”.

Umorzenie może być także rozpatrywane na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm., dalej „Kodeks cywilny”) i identyfikowane jako wygaśnięcie wierzytelności lub zobowiązania.

Przepisy Kodeksu cywilnego wskazują, że z wygaśnięciem wierzytelności lub zobowiązań mamy do czynienia przez potrącenie (art. 498 Kodeksu cywilnego), odnowienie (art. 506 Kodeksu cywilnego) lub zwolnienie z długu (art. 508 Kodeksu cywilnego).

Istotne jest zatem ustalenie, czy niespłacenie zobowiązań na moment likwidacji Spółki stanowi którejś z wymienionych wyżej instytucji prawa cywilnego.

 Potrącenie

Potrącenie, jak wskazuje art. 498 k.c. polega na umorzeniu wzajemnych wierzytelności dłużnika i wierzyciela do wysokości wierzytelności niższej. W rezultacie dochodzi do częściowej lub całkowitej kompensaty wzajemnych wierzytelności, w związku z tym zarówno po stronie wierzyciela, jak i dłużnika nie powstaje przychód podatkowy. Przesłanką do wystąpienia potrącenia jest jednakże istnienie wzajemnych wierzytelności i zobowiązań po stronie dwóch podmiotów.

Spółka nie będzie posiadała wierzytelności w stosunku do swoich wierzycieli, podmiotu powiązanego na moment wykreślenia z KRS, zatem nie dojdzie do umorzenia wskutek potrącenia.Odnowienie

Natomiast odnowienie, zgodnie z art. 506 k.c. jest umową między dłużnikiem i wierzycielem, na mocy której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W konsekwencji dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone, a w jego miejscu pojawia się nowe.

W świetle powyższego, nie dojdzie do powstania przychodu podatkowego (dłużnik będzie bowiem cały czas zobowiązany do spełnienia świadczenia). Co najistotniejsze, Spółka wskutek likwidacji przestanie istnieć, a zobowiązanie Spółki z tytułu pożyczki nie zostanie zamienione na inne, nowe zobowiązanie, o którym mowa w przywołanym artykule.

Zwolnienie z długu

W myśl art. 508 Kodeksu cywilnego do zwolnienia z długu dochodzi gdy z umowy zawartej między wierzycielem a dłużnikiem wynika, że wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje. W efekcie czego zobowiązanie wygasa.

Wobec powyższego, konieczne jest wyrażenie zgody przez dłużnika potwierdzające, że wierzyciel zwalnia go z długu. W niniejszej sprawie nie dojdzie do zawarcia jakiejkolwiek umowy z wierzycielami (podmiotem powiązanym - pożyczkodawcą), a zatem nie zostanie spełniony warunek pozwalający na uznanie, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze zwolnieniem z długu.

Wskazać również należy na art. 272 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 z późn. zm.), zgodnie z którym rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia z rejestru.

Podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Spółki nie nastąpi. W momencie bowiem wygaśnięcia zobowiązania (co nastąpi w dacie wykreślenia Spółki z rejestru), Spółka przestanie istnieć. Niemożliwe będzie zatem przypisanie jej (jako podmiotowi już nieistniejącemu) jakiekolwiek przysporzenia, a tym samym przychodu z tego tytułu. Powyższe znajduje także potwierdzenie w treści art. 8 ust. 6 ustawy o CIT. Zgodnie z tą regulacją, jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z kolei z ustawą o rachunkowości, księgi zamyka się m.in. na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie (art. 12 ust. 2 pkt 2 tejże ustawy).

Tym samym rok podatkowy Spółki zakończy się z dniem zakończenia likwidacji. Na ten dzień zobowiązania wobec Pożyczkodawcy będą jeszcze istnieć, gdyż wygasną dopiero z momentem wykreślenia Spółki z rejestru.

Zobowiązania te nie powinny zatem powodować powstania przychodu podatkowego na gruncie CIT, gdyż na moment zakończenia likwidacji będą jeszcze istnieć, a w dacie ich wygaśnięcia Spółka utraci byt prawny.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może zostać wykreślona z rejestru po zakończonej likwidacji również, gdy posiada niezaspokojone zobowiązania. Przykładowo Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 20 września 2007 r. stwierdził, że: „likwidacja jest ukończona wówczas, gdy w majątku spółki nie ma już żadnych składników majątkowych i okoliczność ta zostanie stwierdzona sprawozdaniem likwidacyjnym. W konsekwencji możliwe jest wykreślenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z rejestru handlowego także wtedy, jeżeli nie ma ona majątku pozwalającego na wypełnienie w toku postępowania likwidacyjnego wszystkich jej zobowiązań i pozostaną one niezaspokojone”.

Biorąc zatem pod uwagę możliwość wykreślenia z rejestru spółki mającej niezaspokojone zobowiązania należy stwierdzić, że takie działanie nie może być zakwalifikowane jako umorzenie zobowiązania (nieodpłatne zwolnienie z długu) i w konsekwencji nie może skutkować powstaniem przychodu podatkowego po stronie spółki.

Powyższe stanowisko jest także licznie prezentowane przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził powyższe w następujących interpretacjach indywidualnych:

• z 4 lipca 2023 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.251.2023.1.PK,
• z 27 sierpnia 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.175.2021.1.ASK,
• z 6 kwietnia 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.37.2021.1 .KL,
• z 1 kwietnia 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.52.2021.1.AG,
• z 12 lutego 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.421.2020.2.OK,
• z 26 lutego 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.451.2020.2.KS,
• z 4 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.453.2020.1.IZ,
• z 8 maja 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.85.2020.1.PP/RK.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w opisie zdarzenia przyszłego nie miało i nie będzie mieć miejsca umorzenie zobowiązań. Oznacza to, że Spółka nie powinna rozpoznawać przychodu z tytułu niespłaconych Zobowiązań na moment likwidacji, bowiem sytuacja ta nie stanowi umorzenia zobowiązań. W szczególności nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) oraz art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), nie zawiera definicji pojęcia „przychód podatkowy”. Wskazuje jednak w art. 12 ust. 1 otwarty katalog przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Natomiast według art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT:

Jako wyjątek od tej zasady, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT:

Powyższe przepisy wskazują m.in. na to, że aby powstał przychód podatkowy, konieczne jest przede wszystkim, aby po stronie podatnika doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy – bądź to wskutek otrzymania czegoś nieodpłatnie (częściowo odpłatnie), bądź na skutek umorzenia istniejącego już zobowiązania.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, Wnioskodawca jest spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Podstawową działalnością Spółki jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Spółka posiada niespłaconą pożyczkę udzieloną przez podmiot powiązany- pożyczkodawca. Podmiot udzielający pożyczki posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym jedynego udziałowca Spółki oraz naliczone zgodnie z umową pożyczki, odsetki od tej pożyczki udzielonej przez podmiot powiązany, które podlegają kapitalizacji w cyklu kwartalnym, zobowiązania nie są przedawnione i nie ulegną przedawnieniu do momentu zakończenia postępowania likwidacyjnego i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS.

Wskazali Państwo, że Spółka nie zostanie zwolniona z obowiązku spłaty zobowiązania oraz nie nastąpi żadne inne zdarzenie prowadzące do umorzenia zobowiązań z tego tytułu. Spółka nie posiada wystarczających środków na dokonanie spłaty pożyczek wraz z odsetkami, a w konsekwencji na moment wykreślenia Spółki z Krajowego Rejestru Sadowego pozostaną niespłacone zobowiązania.

Przedmiotem wątpliwości w sprawie jest to czy wartość niespłaconego i nieprzedawnionego zobowiązania, pozostającego w Spółce na dzień zakończenia jej likwidacji i wykreślenia z rejestru KRS, będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych.

W niniejszej sprawie nie można uznać, że Wnioskodawca ma otrzymać w związku z zakończeniem likwidacji i wykreśleniem z rejestru przedsiębiorców jakiekolwiek nieodpłatne (lub częściowo odpłatne) świadczenie (realne przysporzenie). Tym samym, nie można mówić o przychodzie na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Przepisy ustawy o CIT nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem „umorzenie” zobowiązania. Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN, pojęcie „umorzenie” oznacza zrezygnowanie całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych.

Przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r., poz. 1360, ze zm.) wskazują, że z wygaśnięciem wierzytelności lub zobowiązań mamy do czynienia przez potrącenie (art. 498 Kodeksu cywilnego), odnowienie (art. 506 Kodeksu cywilnego) lub zwolnienie z długu (art. 508 Kodeksu cywilnego).

Rozważyć należy, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dojdzie do zastosowania któregokolwiek z wyżej wymienionych instrumentów.

„Potrącenie” polega na umorzeniu wzajemnych wierzytelności dłużnika i wierzyciela (po zaistnieniu określonych przesłanek). W rezultacie dochodzi do częściowej lub całkowitej kompensaty wzajemnych wierzytelności. Potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do opisanego wyżej potrącenia.

„Odnowienie” jest natomiast umową między dłużnikiem a wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania, zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W efekcie odnowienia dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone, jednakże na jego miejsce pojawia się nowe.

Z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby w niniejszej sprawie miało dojść do odnowienia.

Do zwolnienia z długu dochodzi natomiast na podstawie umowy zawartej pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem, w której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje, w efekcie czego zobowiązanie wygasa. Wynika z tego, że do skutecznego zwolnienia z długu (wygaśnięcia zobowiązania) konieczne jest zawarcie odpowiedniej umowy, w której dłużnik zwolnienie przyjmie, tzn. wyrazi na nie zgodę. Brak zgody dłużnika przekreśla możliwość umorzenia. Zwolnienie z długu może być odpłatne lub nieodpłatne. Brak odpłatności oznacza powstanie przychodu podatkowego po stronie dłużnika w wysokości wartości umorzonego zobowiązania. W konsekwencji, przychód podatkowy powstanie, jeżeli do umorzenia dojdzie w drodze nieodpłatnego zwolnienia z długu, na które dłużnik wyrazi zgodę.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do zwolnienia z długu.

Mając na uwadze powyższe, w niniejszej sprawie jak wynika z opisu sprawy nie dojdzie do umorzenia zobowiązań, które mogłoby powodować po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT, tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (do umorzenia bowiem nie dojdzie).

Jednocześnie podkreślić należy, że podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Spółki nie wystąpi. W momencie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS, Spółka przestanie istnieć. Niemożliwe będzie zatem przypisanie Spółce – jako podmiotowi już nieistniejącemu – jakiegokolwiek przysporzenia, a tym samym przychodu z tego tytułu.

Podsumowując, wartość niespłaconego i nieprzedawnionego zobowiązania, który pozostanie w Spółce na dzień zakończenia jej likwidacji i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców KRS, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tutejszy organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).