Temat interpretacji
Czy otrzymanie przez Spółkę Decyzji o wsparciu i ponoszenie kosztów związanych z realizacją inwestycji, w okresie, w którym Spółka pozostaje członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej , w sytuacji, gdy faktyczne korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, nastąpi po zakończeniu funkcjonowania PGK, stanowi naruszenie warunków funkcjonowania PGK zawartych w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a i prowadzi do utraty statusu PGK.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 lipca 2023 r., za pośrednictwem systemu ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy otrzymanie przez Spółkę Decyzji o wsparciu i ponoszenie kosztów związanych z realizacją inwestycji, w okresie, w którym Spółka pozostaje członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej, w sytuacji, gdy faktyczne korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, nastąpi po zakończeniu funkcjonowania PGK, stanowi naruszenie warunków funkcjonowania PGK zawartych w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a i prowadzi do utraty statusu PGK.
Uzupełnili go Państwo, w odpowiedzi na wezwanie, pismem z 22 sierpnia 2023 r. (data wpływu do Organu tego samego dnia).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Decyzją z (…) 2021 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego dokonał rejestracji umowy o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej zawartej (…) 2021 r. pomiędzy dwoma spółkami (dalej także: „PGK”). Zgodnie z postanowieniami wspomnianej umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, w ramach Podatkowej Grupy Kapitałowej, spółką dominującą jest Spółka 1, natomiast spółką zależną Spółka 2. Umowa o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej została zawarta na okres 3 lat podatkowych począwszy od 1 stycznia 2022 r.; ostatnim rokiem podatkowym obowiązywania wspomnianej umowy będzie okres od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. Spółka 1 jako spółka dominująca, reprezentuje PGK w zakresie obowiązków podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podnoszone wątpliwości dotyczą skutków podatkowych w zakresie wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych dla Podatkowej Grupy Kapitałowej w związku z działalnością gospodarczą Spółki 2. Przedmiotem działalności Spółki 2 (dalej także: „Spółka”), spółki zależnej wchodzącej w skład PGK, jest (…). Spółka planuje realizację inwestycji (…) Proces inwestycyjny (w tym ponoszenie kosztów kwalifikowanych) zostanie rozpoczęty w okresie, kiedy Spółka będzie pozostawała członkiem PGK. Z kolei zakończenie i rozpoczęcie użytkowania inwestycji planowane jest po 31 grudnia 2024 r. tj. po zakończeniu funkcjonowania PGK. W związku z planowanymi inwestycjami Spółka zamierza wystąpić do Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) o wydanie Decyzji o wsparciu (dalej także: „DoW”) na podstawie art. 23 w związku z art. 13 Ustawy z dnia 10 maja 2018 roku o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. z 2023 r., poz. 74, dalej także: „Ustawa o wspieraniu inwestycji”). Spółka spodziewa się uzyskania pozytywnej Decyzji o wsparciu w trakcie 2023 roku lub w roku 2024 czyli w okresie, w którym Spółka pozostawać będzie członkiem PGK.
Pytanie
Czy otrzymanie przez Spółkę Decyzji o wsparciu i ponoszenie kosztów związanych z realizacją inwestycji, w okresie, w którym Spółka pozostaje członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej, w sytuacji, gdy faktyczne korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP nastąpi po zakończeniu funkcjonowania PGK, stanowi naruszenie warunków funkcjonowania PGK zawartych w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a i prowadzi do utraty statusu PGK?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie przez Spółkę Decyzji o wsparciu i ponoszenie kosztów związanych z realizacją inwestycji, w okresie, w którym Spółka pozostaje członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej, w sytuacji, gdy faktyczne korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, nastąpi po zakończeniu funkcjonowania PGK, nie stanowi naruszenia warunków funkcjonowania PGK zawartych w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a, i w konsekwencji nie prowadzi do utraty statusu PGK.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.
Zgodnie z treścią art. 1a ustawy o PDOP, podatnikami mogą być grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”. Przepisy podatkowe (art. 1a ustawy o PDOP), przewidują szereg warunków dotyczących zarówno utworzenia jak i późniejszego funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej. Jeden z warunków dotyczy korzystania ze zwolnień podatkowych przez podmioty będące członkami podatkowej grupy kapitałowej. Zgodnie z treścią art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o PDOP, po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej spółki tworzące tę grupę spełniają określone, przewidziane przepisami warunki, a ponadto nie korzystają ze zwolnień podatkowych przewidzianych w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a oraz ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw. Z kolei treść art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP stanowi, iż wolne od podatku są dochody podatników z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w Decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 roku o wspieraniu nowych inwestycji, i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zezwolenia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Z literalnego brzmienia przepisów wynika, iż podmioty tworzące podatkową grupę kapitałową nie mogą korzystać z określonych zwolnień. Dotyczy to m.in. korzystania ze zwolnienia dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej osiągniętych z realizacji nowej inwestycji określonej w DoW. Zasady korzystania z pomocy publicznej na podstawie DoW, określone zostały w przepisach Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2022 roku w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2022 r., poz. 2861, dalej: „Rozporządzenie”). Zgodnie z treścią § 9 ust. 1 Rozporządzenia, wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym upłynął termin zakończenia inwestycji określony w DoW, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej. Przy realizacji inwestycji występuje okres, gdy DoW została już wydana, ale jej beneficjent nie jest jeszcze uprawniony do korzystania z pomocy publicznej - gdyż nie upłynął termin zakończenia inwestycji. Należy zatem uznać, iż samo uzyskanie DoW i ponoszenie kosztów kwalifikowanych nie skutkuje powstaniem prawa do wsparcia i korzystania ze zwolnienia podatkowego. W okresie, w którym Spółka będzie pozostawała uczestnikiem PGK, Spółka nie tylko nie będzie korzystała ze zwolnienia, ale również nie będzie posiadała uprawnienia do korzystania z przedmiotowego zwolnienia. Prawo Spółki do korzystania ze zwolnienia powstanie dopiero w momencie zakończenia inwestycji (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków przewidzianych w DoW). W myśl Słownika Języka Polskiego PWN pojęcie „korzystać” oznacza „mieć pożytek z czegoś, wyzyskiwać coś” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/korzysta%C4%87.html [data dostępu: 18 lipiec 2023 r.]). Samo wystąpienie z wnioskiem do SSE, otrzymanie DoW i rozpoczęcie inwestycji (ponoszenie kosztów) nie spowoduje, iż Spółka będzie mieć pożytek ze zwolnienia od podatku dochodowego. Zgodnie z przepisami Rozporządzenia, prawo do pożytku korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego w wysokości określonej odrębnymi przepisami Spółka nabędzie dopiero po zakończeniu inwestycji. Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), Spółka planuje rozpoczęcie realizacji inwestycji i ponoszenie kosztów w okresie, w którym będzie członkiem PGK. Zakończenie inwestycji planowane jest w 2025 roku lub później, czyli już po wygaśnięciu umowy o utworzeniu PGK. Wówczas Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP. Dlatego, w ocenie Wnioskodawcy, odpowiednie stosowanie art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o PDOP oznacza, iż fakt uzyskania DoW i ponoszenia kosztów związanych z realizacją inwestycji, w sytuacji, gdy Spółka faktycznie nie korzysta ze zwolnienia, nie stanowi naruszenia warunku funkcjonowania PGK zawartego w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o PDOP, i w konsekwencji nie prowadzi do utraty statusu PGK.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie stanowiska
Zgodnie z art. 1a ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):
podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
1) podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, proste spółki akcyjne lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
a) przeciętny kapitał zakładowy, określony w sposób, o którym mowa w ust. 2b, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 250 000 zł,
b) jedna ze spółek, zwana dalej „spółką dominującą”, posiada bezpośredni 75% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej „spółkami zależnymi”, która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji,
c) (uchylona)
d) w spółkach tych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa;
2) umowa o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, zwana dalej „umową”:
a) została zawarta przez spółkę dominującą i spółki zależne, w formie pisemnej, na okres co najmniej 3 lat podatkowych,
b) została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego;
3) po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej spółki tworzące tę grupę spełniają warunki wymienione w pkt 1 lit. a-c, a ponadto:
a) nie korzystają ze zwolnień podatkowych określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a oraz ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw,
b) w przypadku dokonania transakcji kontrolowanej w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 6 z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej, nie ustalają lub nie narzucają warunków różniących się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3.
4) (uchylony)
W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT:
wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1752 oraz z 2021 r. poz. 2105), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.
Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 4 ustawy CIT:
zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 74, dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.
Podstawą do skorzystania ze zwolnienia jest prowadzenie działalności gospodarczej określonej decyzją o wsparciu. Decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić (art. 15 ustawy o WNI).
W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT, określony został w § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2022 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2022 r., poz. 2861, dalej: „rozporządzenie o WNI”).
Zgodnie z aktualnym brzmieniem § 9 ust. 1 rozporządzenia o WNI:
wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym upłynął termin zakończenia inwestycji określony w decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej, z zastrzeżeniem wyjątku, o którym mowa w § 5 ust. 6.
Przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia, jednoznacznie reguluje moment, od którego podatnik może rozpocząć korzystanie ze zwolnienia dochodów uzyskanych z nowej inwestycji - jest to miesiąc, w którym upłynął termin zakończenia inwestycji określony w decyzji o wsparciu.
Ponadto, należy mieć na uwadze również treść przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o WNI, w myśl którego:
decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, dotyczące:
1) tworzenia przez przedsiębiorcę określonej liczby nowych miejsc pracy w związku z realizacją nowej inwestycji, przez określony czas;
2) poniesienia przez przedsiębiorcę w określonym terminie kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji;
3) terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty nowej inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane, z wyłączeniem dwuletnich kosztów pracy, kosztów związanych z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli oraz leasingu finansowego, które mogą być kwalifikowane po terminie zakończenia inwestycji;
4) maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, jakie mogą być uwzględnione przy określeniu maksymalnej wysokości pomocy publicznej;
5) kryteriów ilościowych i kryteriów jakościowych, do których spełnienia zobowiązał się przedsiębiorca;
6) terenu, na którym nowa inwestycja zostanie zrealizowana z uwzględnieniem danych ewidencyjnych nieruchomości.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że umowa o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej została zawarta na okres 3 lat podatkowych począwszy od 1 stycznia 2022 r.; ostatnim rokiem podatkowym obowiązywania wspomnianej umowy będzie okres od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r.
Spółka planuje realizację inwestycji (…). Proces inwestycyjny (w tym ponoszenie kosztów kwalifikowanych) zostanie rozpoczęty w okresie, kiedy Spółka będzie pozostawała członkiem PGK. Z kolei zakończenie i rozpoczęcie użytkowania inwestycji planowane jest po 31 grudnia 2024 t. j. po zakończeniu funkcjonowania PGK. W związku z planowanymi inwestycjami Spółka zamierza wystąpić do Specjalnej Strefy Ekonomicznej o wydanie Decyzji o wsparciu. Spółka spodziewa się uzyskania pozytywnej Decyzji o wsparciu w trakcie 2023 roku lub w roku 2024 czyli w okresie, w którym Spółka pozostawać będzie członkiem PGK.
Rozpatrując przedmiotowe zagadnienie nie można pominąć okoliczności, że prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie decyzji o wsparciu i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od powszechnego opodatkowania. W związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową i nie powinny być one przedmiotem wykładni rozszerzającej.
W tym miejscu należy zauważyć, że procesowi wykładni należy poddać każdy przepis prawny (tekst prawny) w celu zrozumienia go (ustalenia jego treści), niezależnie od stopnia jego rozumienia prima facie (tak Maciej Zieliński w: Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki. Warszawa 2008, str. 320). Nie jest więc tak, że dokonanie wykładni jest zbędne wówczas, gdy przepis jest jasny (clara non sunt interpretanda), bowiem należy opowiedzieć się za twierdzeniem, że samo tylko ustalenie tego faktu (jednoznaczności przepisu) następuje w procesie interpretacyjnym. Chodzi wszak nie o to, aby rozumieć tekst czy przepis, ale o to, aby zrozumieć go zgodnie z treścią nadaną mu przez prawodawcę (op. cit., str. 61). Wykładnia prawa dokonywana jest wedle utrwalonych reguł.
Na gruncie prawa podatkowego obowiązuje prymat wykładni gramatycznej (językowej), w szczególności dotyczy to przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych będących wyjątkami od zasady powszechności opodatkowania. W tym przedmiocie znane jest stanowisko sądownictwa, zgodnie z którym wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania, a więc przy wykładni przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Tego rodzaju interpretacja kłóciłaby się bowiem z wyrażoną w art. 84 Konstytucji zasadą powszechności opodatkowania (przykładowo: wyrok NSA z 14 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 94/14).
W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego teksu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, prymat wykładni gramatycznej można zachować tylko w odniesieniu do przepisów sformułowanych w sposób niebudzący wątpliwości z punktu widzenia potocznie i powszechnie stosowanego języka, i tylko wówczas, gdy ta metoda wykładni daje wynik niekolidujący z wynikami innych metod (zob. wyrok NSA z 24 lipca 2012 r., I OSK 398/12).
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102).
W tym miejscu należy ponownie wskazać, że w myśl powołanego na wstępie art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy CIT, podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeżeli jest spełniony m.in. warunek niekorzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a oraz ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw.
Norma zawarta w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy CIT, wyłącza z uczestnictwa w Podatkowej Grupie Kapitałowej te podmioty, które korzystają ze zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a oraz ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw.
Z cytowanego powyżej § 9 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, że prawo do rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT powstaje dopiero w miesiącu, w którym przypada termin zakończenia inwestycji wskazany w decyzji o wsparciu. W analizowanej sprawie termin ten przypadnie na okres po zakończeniu funkcjonowania PGK. Tym samym, możliwość korzystania przez spółkę zależną ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT powstanie w momencie, w którym spółka zależna nie będzie już uczestnikiem PGK.
W konsekwencji, przedstawione we wniosku okoliczności nie spowodują utraty przez PGK statusu podatnika CIT. Naruszenie warunku, o którym mowa w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy CIT, miałoby miejsce w sytuacji, w której spółka zależna korzystałaby ze zwolnienia w okresie funkcjonowania PGK, tj. w latach 2022-2024. Taka sytuacja nie będzie miała natomiast miejsca w opiniowanej sprawie. Na powyższe nie ma wpływu to, że koszty
kwalifikowane będą ponoszone przez spółkę zależną w okresie uczestnictwa w PGK oraz że w tym okresie zostanie także wydana decyzja o wsparciu. Decydujące znaczenie w sprawie ma bowiem określony w decyzji termin zakończenia inwestycji, z którym związane jest uprawnienie do korzystania ze zwolnienia (§ 9 ust. 1 rozporządzenia). Termin ten będzie przypadał na miesiąc, w którym PGK nie będzie już istniała (nie będzie obowiązywała już
umowa o utworzeniu PGK).
Zatem, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy otrzymanie przez Spółkę Decyzji o wsparciu i ponoszenie kosztów związanych z realizacją inwestycji, w okresie, w którym Spółka pozostaje członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej, w sytuacji, gdy faktyczne korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP nastąpi po zakończeniu funkcjonowania PGK, stanowi naruszenie warunków funkcjonowania PGK zawartych w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a i prowadzi do utraty statusu PGK jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
- Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).