Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawa CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Artykuł 16 ust. 1 zakreśla katalog wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającego kwotę:

1. 225.000 złotych w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym (...)
2. 150.000 złotych w przypadku pozostałych samochodów osobowych. Jednakże, ograniczenie powyższe zostało wyłączone w przypadku określonej grupy podmiotów.

I tak, zgodnie z art. 16 ust. 5b ustawy CIT, przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek. Samochody osobowe wykorzystywane będą tylko do celów najmu.

Tym samym, Wnioskodawca wypełnia przesłanki zastosowania art. 16 ust. 5b ustawy CIT, co skutkuje wyłączeniem ograniczenia określonego w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT. Tym samym, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, odpisów z tytułu używania samochodu osobowego w kwocie równej wartości początkowej samochodu osobowego.

Ad. 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Artykuł 16 ust. 1 zakreśla katalog wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 5i ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 4, po pomniejszeniu tych wydatków o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże, ograniczenie powyższe zostało wyłączone w przypadku określonej grupy podmiotów.

I tak, zgodnie z art. 16 ust. 5j ustawy CIT, przepis ust. 5i nie ma zastosowania przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został uprzednio oddany przez podatnika do odpłatnego używania go na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek. Samochody osobowe wykorzystywane będą tylko do celów najmu. Tym samym, Wnioskodawca wypełnia przesłanki zastosowania art. 16 ust. 5j ustawy CIT, co skutkuje wyłączeniem ograniczenia określonego w art. 16 ust. 5i ustawy CIT. Tym samym Wnioskodawca, w przypadku zbycia samochodu osobowego, będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na jego nabycie, zaktualizowanych zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ad. 3

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% wydatków poniesionych, z zastrzeżeniem pkt 30 z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej, jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 16 ust. 5f ustawy CIT, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, iż samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z art. 16 ust. 5g ustawy CIT, przepisu ust. 5f nie stosuje się jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji z wyjątkiem przypadku gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 5, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Należy zauważyć, że użyte w zacytowanym przepisie sformułowanie stanowi przedmiot działalności podatnika w zestawieniu z pozostałą częścią zdania w brzmieniu odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób.

Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu tych, przy czym ich odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży albo do najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Użycie wyrazu wyłącznie wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane choćby przejściowo do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem, w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy. W sytuacji zatem, gdy podatnik przeznacza samochód także do innych celów, wykluczając przy tym, poprzez wprowadzenie w przedsiębiorstwie zasad jego używania możliwość wykorzystywania tego pojazdu w celach prywatnych, ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku, jednakże pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W tej sytuacji nie można bowiem uznać, że pojazd jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

W przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabywane samochody osobowe wyłącznie celem przekazanie do użytkowania ich na podstawie umów najmu na rzecz osób trzecich. Samochody nie będą wykorzystywane między umowami najmu. Będą oczekiwały na kolejny wynajem, zaparkowane na parkingu strzeżonym użytkowanym przez Wnioskodawcę.

Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym, zostaną spełnione przesłanki określone w art. 86 ust. 5 pkt 1) ppkt c ustawy VAT w związku z art. 16 ust. 5g ustawy CIT, co zwalnia Wnioskodawcę od obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

Ad. 4

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Artykuł 16 ust. 1 zakreśla katalog wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% wydatków poniesionych, z zastrzeżeniem pkt 30 z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej, jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 16 ust. 5f ustawy CIT, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się iż samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

W przedmiotowym stanie faktycznym wskazane jest, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, gdzie przeważającą działalnością jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek kod PKD 77.11.Z. Wnioskodawca będzie nabywał samochody osobowe (będzie zawierał umowy leasingu finansowego) a następnie będą oddawane przez Wnioskodawcę do odpłatnego używania, na podstawie kolejnych umów najmu zawieranych w różnych odstępach czasu z jednym podmiotem (klientem) lub różnymi podmiotami (klientami). Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z eksploatacją pojazdu, takie jak: części zamienne, materiały eksploatacyjne (m.in. olej, płyny hamulcowy i chłodniczy, koszty przeglądów (robocizna), wymiana opon). Samochody wykorzystywane będą tylko do celów najmu. Samochody nie będą wykorzystywane między umowami najmu.

Art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy CIT wprowadził ograniczenie w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków eksploatacyjnych samochodu osobowego. Ograniczenie to nie będzie miało zastosowania w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego zaliczenia wydatków eksploatacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu (obowiązek wynikający z art. 16 ust. 5g ustawy CIT).

W przedmiotowym stanie faktycznym, nabywane przez Wnioskodawcę samochody oraz wydatki związane z umowami leasingowymi oraz wydatki eksploatacyjne) będą ponoszone w celu wykorzystania tych pojazdów wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej (odpłatny najem). W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie zwolniony od prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (na podstawie art. 16 ust. 5g ustawy CIT w zw. z art. 86a ust. 5 ustawy VAT). Równocześnie, sposób wykorzystywania pojazdów uniemożliwia ich wykorzystanie przez Wnioskodawcę w celach prywatnych.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia całości kosztów eksploatacyjnych samochodów osobowych do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 5

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy CIT wprowadzono limitacje wydatków z tytułu ubezpieczenia samochodu osobowego zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku samochodów osobowych o wartości nie przekraczających 150.000, wydatki z tytułu ubezpieczenia samochodu osobowego zaliczane są do kosztów uzyskania przychodu w całości. Natomiast w przypadku samochodów osobowych, których wartość przekracza 150.000, nie uważa się za koszy uzyskania przychodu składki na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

W przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie nabywał samochody osobowe w celu przekazania ich do użytkowania osobom trzecim na podstawie umowy najmu. Wnioskodawca równocześnie będzie ponosił wydatki na ubezpieczenie tych samochodów osobowych, a następnie tymi wydatkami będzie obciążał najemców. Pomimo tego, iż Wnioskodawca nie będzie faktycznym użytkownikiem samochodów osobowych, w ustawie CIT zabrakło odpowiedniego zapisu wyłączającego ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy CIT w stosunku do podmiotów prowadzących podstawową działalność w zakresie odpłatnego wynajmu samochodów osobowych.

Tym samym, Wnioskodawca w odniesieniu do samochodów osobowych, których wartość nie będzie przekraczać wartości 150.000, wydatki na ubezpieczenie samochodu będą zaliczane w całości, natomiast w odniesieniu do samochodu osobowego, którego wartość przekracza 150.000 zł, wydatki na ubezpieczenie samochodu zaliczane do kosztów uzyskania przychodów będą podlegać limitacji zgodnie z regułą określoną w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy CIT.

Ad. 6

W przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca (jako korzystający) będzie zawierał umowy leasingu finansowego, o których mowa w art. 17f ustawy CIT, których przedmiotem będą samochody osobowe. Samochody te następnie będą przekazywane przez Wnioskodawcę na rzecz osób trzecich do użytkowania na podstawie umów najmu. Zgodnie z postanowieniami art. 17f ustawy CIT, Wnioskodawca (jako korzystający) będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych użytkowanych na podstawie leasingu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającego kwotę:

1. 225.000 złotych w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym (...)
2. 150.000 złotych w przypadku pozostałych samochodów osobowych. Jednakże, ograniczenie powyższe zostało wyłączone w przypadku określonej grupy podmiotów.

I tak, zgodnie z art. 16 ust. 5b ustawy CIT, przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o które mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek. Samochody osobowe wykorzystywane będą tylko do celów najmu. Tym samym, Wnioskodawca wypełnia przesłanki zastosowania art. 16 ust. 5b ustawy CIT, co skutkuje wyłączeniem ograniczenia określonego w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT.

Tym samym, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, odpisów z tytułu używania samochodu osobowego w kwocie równej wartości początkowej samochodu osobowego. Równocześnie Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w całości tzw. część odsetkową opłaty leasingowej uiszczanej przez Wnioskodawcę na podstawie umowy leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodów osobowych jest prawidłowe;

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie samochodów osobowych, w przypadku ich zbycia jest prawidłowe;

• braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest prawidłowe;

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodów osobowych jest prawidłowe;

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących ubezpieczenia samochodów osobowych jest prawidłowe;

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z umowy leasingu finansowego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na podstawie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: ustawa zmieniająca), wprowadzono nowe zasady rozliczania w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych m.in. z wykorzystywaniem samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć w pierwszej kolejności należy, że zgodnie z art. 4a pkt 9a updop, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   • klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   • z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   • agregat elektryczny/spawalniczy,
   • do prac wiertniczych,
   • koparka, koparko-spycharka,
   • ładowarka,
   • podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   • żuraw samochodowy,
4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in.:

• pkt 4) odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:
  1. 225 000 zł w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317 i 1356),
  2. 150 000 zł w przypadku pozostałych samochodów osobowych;

• pkt 49) składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia;

• pkt 49a) dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy;

• pkt 51) 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Jednocześnie, do updop wprowadzono z dniem 1 stycznia 2019 r. przepisy dotyczące samochodów osobowych, z których wynika również, że:

• w przypadku gdy opłata, w tym czynsz, z tytułu umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze została skalkulowana w sposób obejmujący koszty eksploatacji samochodu osobowego, przepis ust. 1 pkt 51 stosuje się do tej części opłaty, która obejmuje koszty eksploatacji samochodu osobowego (art. 16 ust. 3b);

• poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług (art. 16 ust. 5a);

• przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 16 ust. 5b);

• w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego (art. 16 ust. 5c);

• w przypadku gdy umowa najmu, dzierżawy lub inna umowa o podobnym charakterze została zawarta na okres krótszy niż 6 miesięcy, przez wartość samochodu, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, rozumie się wartość przyjętą dla celów ubezpieczenia (art. 16 ust. 5d);

• w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych kwota limitu, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, wynosi 225 000 zł (art. 16 ust. 5e);

• w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika (art. 16 ust. 5f);

• przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (art. 16 ust. 5g);

• w przypadku ustalenia, że podatnik, niezgodnie ze stanem faktycznym, nie stosował ograniczenia wynikającego z ust. 1 pkt 51, przepis ten stosuje się od dnia rozpoczęcia używania przez podatnika danego samochodu osobowego (art. 16 ust. 5h);

• kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 4, po pomniejszeniu tych wydatków o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 5i);

• przepis ust. 5i nie ma zastosowania przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został uprzednio oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 16 ust. 5j).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z). Wnioskodawca nabywa samochody osobowe celem prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie samochodów osobowych osobom trzecim (końcowym użytkownikom). Wnioskodawca zawiera również umowy leasingu finansowego samochodów osobowych, które następnie zostają wykorzystane do wynajmu na rzecz osób trzecich. Wnioskodawca, w celu prowadzenia działalności gospodarczej, nabywa samochody osobowe o wartości zarówno nieprzekraczającej 150.000 zł, jak i przekraczającej wartość 150.000 zł. W ramach działalności samochody te będą oddawane do odpłatnego używania na podstawie kolejnych umów najmu, zawieranych na okres 12 miesięcy. Jak zaznaczył Wnioskodawca, wniosek dotyczy samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy od 1 stycznia 2019 r.

Ad. 1

Pierwsze zadane we wniosku pytanie dotyczy kwestii rozliczania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do samochodów osobowych, przekraczających wartość 150.000 zł, stanowiących dla Spółki środki trwałe.

Wnioskodawca jest zdania, że będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ww. samochodów osobowych, bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 4 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl natomiast art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 4 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

1. 225 000 zł w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317 i 1356),
2. 150 000 zł w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Jednocześnie, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 5b updop, przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika, że ograniczenie o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 updop nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika jest oddawanie samochodu osobowego w odpłatne używanie na podstawie np. umowy leasingu albo umowy najmu. Istotne znaczenie ma zatem rodzaj oraz przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiot prowadzonej działalności przez podatników należy rozpatrywać przez pryzmat dokumentów rejestrowych złożonych przez podatnika, a także w umowie spółki lub w jej statucie. W dokumentach tych we właściwych miejscach uwidocznione powinny zostać odpowiednie kody Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Będzie to przykładowo kod 77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi powyższą działalność, wskazaną w PKD 77.11.Z. Ponadto, Wnioskodawca wskazał również, że samochody osobowe będą wykorzystywane wyłącznie do celów najmu.

W związku z powyższym zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie art. 16 ust. 5b updop, w związku z czym Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od samochodów osobowych, przekraczających wartość 150.000 zł, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, bez stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 updop.

Zatem, stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wnioskodawca powziął również wątpliwość, jaka kwota stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w przypadku zbycia przez Spółkę samochodu osobowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia samochodu osobowego, będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na jego nabycie, zaktualizowanych zgodnie z odrębnymi przepisami, w związku z zastosowaniem art. 16 ust. 5j updop, wyłączającego w omawianym przypadku stosowanie art. 16 ust. 5i tej ustawy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia

W myśl art. 16 ust. 5i updop, kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 4, po pomniejszeniu tych wydatków o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że kosztem uzyskania przychodów przy sprzedaży samochodu osobowego jest różnica między wydatkiem na nabycie w ramach limitu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4, a sumą odpisów amortyzacyjnych zaliczonych uprzednio przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów, o czym świadczy literalne brzmienie przepisu: kosztem uzyskania przychodów () są wydatki na jego nabycie () w części nieprzekraczającej odpowiednio kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 4.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 16 ust. 5j updop, przepis ust. 5i nie ma zastosowania przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został uprzednio oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jak już wskazano, Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych. Ponadto, samochody osobowe będące przedmiotem wniosku będą wykorzystywane tylko do celów najmu.

Mając na uwadze powyższe, w omawianym przypadku znajdzie zastosowanie art. 16 ust. 5j updop. Wobec tego, określając kwotę kosztów uzyskania przychodów w związku ze zbyciem ww. samochodów osobowych, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany brać pod uwagę limitu określonego art. 16 ust. 1 pkt 4 updop, o czym mowa w art. 16 ust. 5i updop. W konsekwencji, kosztem uzyskania przychodów będą w niniejszej sprawie wydatki na jego nabycie, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, po pomniejszeniu tych wydatków o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych już do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności stosowania limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 4 updop.

Wobec powyższego, stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Ad. 3 i 4

Kolejnym zgłoszonym przez Spółkę problemem jest kwestia dotycząca obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu samochodów osobowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy związanej z wynajmowaniem samochodu osobom trzecim (pytanie nr 3) oraz dotycząca uprawnienia do zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodów kosztów eksploatacyjnych odnoszących się do ww. samochodów (pytanie nr 4). Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji. Jednocześnie, zdaniem Spółki, w związku z tym, że Spółka nie użytkuje ww. samochodów do celów prywatnych, w odniesieniu do ponoszonych przez Spółkę wydatków eksploatacyjnych nie znajdzie również zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego nie dotyczy samochodu będącego towarem w prowadzonej przez podatnika działalności. Oznacza to, że wydatki np. z tytułu wymiany zużytych części w samochodzie osobowym będącym towarem w działalności w zakresie handlu samochodami używanymi, stanowią koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Możliwość zaliczenia do kosztów 100% wydatków eksploatacyjnych dotyczy tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji potwierdzającej wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do celów związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik wykorzystuje w tym celu ewidencję stosowaną dla celów podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Poprzez odwołanie się do już funkcjonujących rozwiązań, ustawa mieniająca nie wprowadziła żadnych nowych obowiązków sprawozdawczych dla podatników podatków dochodowych.

Na podstawie art. 16 ust. 5f updop, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

W myśl art. 16 ust. 5g updop, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 86 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Jak już podnoszono w uzasadnieniu stanowiska do poprzednich pytań, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie samochodów osobowych osobom trzecim. Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z eksploatacją pojazdu, takie jak: części zamienne, czy materiały eksploatacyjne, m.in. olej, płyny hamulcowy i chłodniczy, koszty przeglądów (robocizna), wymiana opon. Samochody osobowe będą wykorzystywane tylko do celów najmu. Ponadto, z zastrzeżeniem konieczności zapewnienia wykonania usług serwisowych samochodów, samochody nie będą wykorzystywane między umowami najmu. Będą oczekiwały na kolejny wynajem, zaparkowane na parkingu strzeżonym użytkowanym przez Wnioskodawcę. Pomiędzy poszczególnymi umowami najmu kluczyki do samochodów będą przechowywane w siedzibie Wnioskodawcy w sejfie.

Mając na uwadze powyższe, w związku z tym, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie m.in. na podstawie umowy najmu jeżeli odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika, należało stwierdzić, że Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu samochodów osobowych. Zastosowanie w sprawie znajdzie bowiem art. 16 ust. 5g updop.

W związku z tym, Spółka nie będzie również zobowiązana stosować ograniczeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodów osobowych przekazywanych do używania na podstawie umów najmu. Spółka nie użytkuje bowiem samochodów osobowych na cele mieszane, lecz na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, polegającą na wynajmie samochodów osobowych.

W związku z powyższym, stanowisko w zakresie pytań nr 3 i 4 jest prawidłowe.

Ad. 5

Kolejną wątpliwością zgłoszoną przez Spółkę jest kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów ubezpieczenia samochodów osobowych.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do samochodów osobowych, których wartość nie będzie przekraczać wartości 150.000, wydatki na ubezpieczenie samochodu będą zaliczane w całości, natomiast w odniesieniu do samochodu osobowego, którego wartość przekracza 150.000 zł, wydatki na ubezpieczenie samochodu zaliczane do kosztów uzyskania przychodów będą podlegać limitacji zgodnie z regułą określoną w art. 16 ust. 1 pkt 49 updop.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Ustalone w ww. przepisie ograniczenie kosztów dotyczy wyłącznie składek na te ubezpieczenia, których wysokość jest ustalana w oparciu o wartość samochodu osobowego przyjętą dla celów ubezpieczenia.

Mając na uwadze powyższe, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że ponoszone koszty z tytułu ubezpieczenia samochodów osobowych, których wartość nie przekracza 150.000 zł nie będą objęte limitowaniem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, natomiast koszty ubezpieczenia samochodów osobowych, przekraczających powyższą wartość należy objąć limitem, o którym mowa w tym przepisie.

W konsekwencji należało więc stwierdzić, że stanowisko Spółki w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Ad. 6

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca zawiera również umowy leasingu finansowego samochodów osobowych, które następnie zostają wykorzystane do wynajmu na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawca zadał we wniosku pytanie oznaczone numerem 6, dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów ponoszonych z tytułu leasingu finansowego samochodów osobowych. Wnioskodawca uważa, że jest uprawniony do zaliczenia ww. kosztów w pełnej wysokości, bez stosowania jakichkolwiek limitów.

W odniesieniu do powyższego należy w pierwszej kolejności zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 5b updop, przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z kolei z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 4 wynika, że: nie uważa się za koszty odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę () m.in. 150 000 zł.

Analogiczne ograniczenie kosztów odnoszące się do kwoty 150 000 zł dotyczy opłat wynikających z umowy leasingu, najmu itp., które uregulowane zostało w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy. Przy czym, stosownie do treści art. 16 ust. 5c ustawy, ograniczenie to stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym należy mieć na uwadze, że Wnioskodawca wykorzystując samochody osobowe na podstawie tzw. umowy leasingu finansowego (art. 17f updop) w działalności polegającej na dalszym ich oddawaniu w najem uprawniony jest jako korzystający do dokonywania odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16ł ust. 4 ustawy.

W tym przypadku, stosownie do treści art. 17f ust. 1 updop, Wnioskodawca jako korzystający nie jest również uprawniony do zaliczania do kosztów opłat wynikających z zawartej umowy leasingu finansowego w części stanowiącej spłatę wartości początkowej samochodu osobowego.

Mając powyższe na uwadze, zastosowanie dodatkowego ograniczenia kosztowego opłat wynikających z umowy leasingu finansowego w części dotyczącej spłaty wartości początkowej, wynikającego z ww. art. 16 ust. 1 pkt 49a i art. 16 ust. 5c, jest niezasadne, gdyż z istoty tzw. leasingu finansowego (art. 17f ustawy) wynika, że opłaty w części spłaty wartości początkowej nie stanowią dla korzystającego kosztu uzyskania przychodu.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy leasingu finansowego, jako dokonujący odpisów amortyzacyjnych, zobowiązany jest do stosowania ograniczenia kosztów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jednocześnie spełniając warunki, o których mowa w treści art. 16 ust. 5b ustawy, tj. oddając taki samochód osobowy do dalszego odpłatnego używania na podstawie m.in. umów najmu, w ramach prowadzonej przez siebie działalności, uprawniony będzie do niestosowania ograniczenia kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 updop.

W konsekwencji, stanowisko Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z umowy leasingu finansowego należało uznać za prawidłowe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodów osobowych jest prawidłowe;

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie samochodów osobowych, w przypadku ich zbycia jest prawidłowe;

• braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest prawidłowe;

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodów osobowych jest prawidłowe;

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących ubezpieczenia samochodów osobowych jest prawidłowe;

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z umowy leasingu finansowego jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej