Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia wszelkich wydatków poniesionych w związku z zaprojektowaniem i budową Płyty Postojowej do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne jako środek trwały wybudowany na cudzym gruncie z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 4,5% rocznie?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.), uzupełnionym 30 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia wszelkich wydatków poniesionych w związku z zaprojektowaniem i budową Płyty Postojowej do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne jako środek trwały wybudowany na cudzym gruncie z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 4,5% rocznie (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia wszelkich wydatków poniesionych w związku z zaprojektowaniem i budową Płyty Postojowej do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne jako środek trwały wybudowany na cudzym gruncie z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 4,5% rocznie. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.71.2019.1.APO wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 30 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca (dalej również: Spółka) zamierza zrealizować inwestycję, polegającą na budowie hangaru do obsługi statków powietrznych wraz z infrastrukturą towarzyszącą (dalej: Hangar) oraz budowie płyty postojowej dla statków powietrznych, która jest niezbędna do prawidłowego korzystania z przedmiotowego hangaru (dalej: Płyta Postojowa). Ponadto, Wnioskodawca planuje wydzierżawić od Portu Lotniczego (dalej: Port) część istniejącej płyty postojowej dla samolotów.

W celu budowy Hangaru Wnioskodawca zamierza nabyć od Portu nieruchomość gruntową, natomiast Płyta Postojowa zostanie zbudowana przez Wnioskodawcę na gruncie stanowiącym własność Portu, który to grunt Wnioskodawca zamierza wydzierżawić od Portu. Zgodnie z założeniami planowanej transakcji, Wnioskodawca i Port zawrą umowę dzierżawy terenu w celu wybudowania oraz korzystania z nowej Płyty Postojowej na czas określony, co najmniej 25 lat (dalej: Umowa Dzierżawy). Na podstawie Umowy Dzierżawy Wnioskodawca będzie dysponował tytułem prawnym do nieruchomości na cele budowlane - poprzez zapisy zawarte w Umowie Dzierżawy, Port wyrazi zgodę na wybudowanie przez Wynajmującego Płyty Postojowej na przedmiotowej nieruchomości. Płyta Postojowa zostanie wybudowana na rzecz i koszt Wnioskodawcy. W okresie obowiązywania Umowy Dzierżawy Wnioskodawca będzie miał prawo do wyłącznego pobierania pożytków z Płyty Postojowej, a jednocześnie będzie odpowiadał i ponosił koszty wszelkich remontów, napraw i utrzymania wybudowanej przez siebie Płyty Postojowej. W tym miejscu należy podkreślić, że Płyta Postojowa jest warunkiem koniecznym realizacji całego przedsięwzięcia, bowiem jest ona niezbędna do korzystania z Hangaru (podmiotem wyłącznie zainteresowanym jej budową jest Wnioskodawca). Poprzez Płytę Postojową samoloty będą dojeżdżały do Hangaru. Budowa Płyty Postojowej nastąpi na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego, wydanej na rzecz Portu przez właściwego wojewodę na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku publicznego (Dz.U. z 2018 r., poz. 1380, z póżn. zm., dalej: Specustawa lotniskowa). Należy podkreślić, że uzyskanie i uprawomocnienie się przedmiotowej decyzji (obejmującej swym zakresem pozwolenie na budowę) będzie warunkiem zawarcia ostatecznej umowy przeniesienia własności nieruchomości, na której ma zostać wybudowany Hangar (taki warunek jest wprowadzony do umowy przedwstępnej, która została zawarta przez strony, tj. Port i Wnioskodawcę).

Uzyskanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego, zgodnie z art. 14 tej ustawy, jest równoznaczne m.in. z uzyskaniem zarówno (i) decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jak i (ii) decyzji - pozwolenie na budowę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm., dalej: Prawo budowlane).

Należy przy tym wskazać, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego może być wydana jedynie na wniosek podmiotów wskazanych w art. 3 Specustawy lotniskowej, tj. na wniosek zakładającego lotnisko, zarządzającego lotniskiem lub Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej. Port pełni rolę zarządzającego Portem. Nie jest zatem możliwe, aby Wnioskodawca uzyskał decyzję o pozwoleniu na budowę we własnym imieniu. Jednocześnie, obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości przeniesienia wskazanej wyżej decyzji na inny podmiot, w tym na Wnioskodawcę. Oznacza to, że tylko Port może uzyskać decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego (która swym zakresem obejmuje m.in. pozwolenie na budowę), która pozwoli na zrealizowanie inwestycji w części polegającej na budowie Płyty Postojowej.

Umowa Dzierżawy tworzyć będzie stosunek prawny pozwalający Wnioskodawcy zrealizować na jego koszt budowę Płyty Postojowej na nieruchomości stanowiącej własność Portu. Na realizację ww. inwestycji na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego, Port wyrazi zgodę w tej Umowie Dzierżawy.

Wskazać przy tym należy, że w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, inwestorem, tj. podmiotem, który uzyska decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego (obejmującą swym zakresem m.in. decyzję - pozwolenie na budowę), będzie Port. Nadto, na podstawie ww. decyzji uzyskanej przez Port będzie realizowana inwestycja. Niemniej jednak wszelkie koszty i ryzyka związane z budową Płyty Postojowej poniesie Wnioskodawca, który zawrze w imieniu własnym umowę o roboty budowlane w celu wybudowania Płyty Postojowej. Wobec powyższego, Wnioskodawca będzie działał w strukturze zbliżonej do inwestorstwa zastępczego, w której wszelkie konieczne pozwolenia związane z realizacją inwestycji wydawane są na inwestora głównego, a inwestor zastępczy ponosi wszelkie koszty.

Jednocześnie, z uwagi na to, że Płyta Postojowa zostanie wybudowana na koszt Wnioskodawcy, czynsz dzierżawy jaki Wnioskodawca będzie płacił Portowi, nie będzie uwzględniał wartości wybudowanej przez Wnioskodawcę Płyty Postojowej.

Budowa Płyty Postojowej będzie realizowana na gruncie należącym do Portu. Wobec powyższego, na gruncie przepisów prawa cywilnego, Płyta Postojowa będzie stanowiła własność Portu. Wskazać jednak należy, że ekonomiczna potrzeba wybudowania Płyty Postojowej znajduje się po stronie Wnioskodawcy, wobec czego to Wnioskodawca będzie wydatkował środki na jej wybudowanie. Jednocześnie, to Wnioskodawca będzie jedynym podmiotem korzystającym z wybudowanej Płyty Postojowej przez co najmniej 25 lat, zgodnie z postanowieniami Umowy Dzierżawy. W Umowie Dzierżawy zawarte zostaną również postanowienia, zgodnie z którymi w przypadku jej rozwiązania, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do przywrócenia stanu poprzedniego przedmiotu dzierżawy. Ponadto, w przypadku rozwiązania Umowy Dzierżawy przez Port z przyczyn leżących po jego stronie albo z jego winy, przed upływem okresu na jaki została zawarta, Port będzie zobowiązany zwrócić Wnioskodawcy określoną część nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z budową Płyty Postojowej. Zwrot nakładów odpowiadał będzie niezamortyzowanej wartości nakładów, ustalonej na dzień rozwiązania Umowy Dzierżawy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 26 kwietnia 2019 r. (data wpływu do tut. Organu 30 kwietnia 2019 r.), Wnioskodawca wskazał, że budowana płyta postojowa dla statków powietrznych, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego posiada symbol KŚT 222-place postoju samolotów.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia wszelkich wydatków poniesionych w związku z zaprojektowaniem i budową Płyty Postojowej do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne jako środek trwały wybudowany na cudzym gruncie z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 4,5% rocznie? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia wszelkich wydatków poniesionych w związku z zaprojektowaniem i budową Płyty Postojowej do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne jako środek trwały wybudowany na cudzym gruncie z zastosowaniem stawki amortyzacji w wysokości 4,5% rocznie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W myśl tego przepisu podatnik ma prawo odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jednocześnie, w myśl art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 16a ust. 2 updop, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

• przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane inwestycjami w obcych środkach trwałych,
• budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, zwane także środkami trwałymi.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca będzie dzierżawcą części nieruchomości stanowiącej własność Portu. Na dzierżawionej nieruchomości znajduje się port lotniczy, natomiast na części tej nieruchomości, która zostanie objęta Umową Dzierżawy, wybudowana będzie Płyta Postojowa, stanowiąca element konieczny do korzystania z Hangaru. Wnioskodawca, we własnym zakresie i na koszt własny, wykona wszelkie projekty i wszystkie prace budowlane mające na celu wybudowanie Płyty Postojowej, przy czym ze względów formalnych realizacja Inwestycji nastąpi w oparciu o zezwolenie na budowę wydane na rzecz Portu. Dzierżawiona nieruchomość znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości, którą Wnioskodawca planuje nabyć od Portu z przeznaczeniem na budowę Hangaru. Płyta Postojowa będzie wykorzystywana jako parking dla statków powietrznych należących do klientów Wnioskodawcy.

W myśl art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 updop, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie stanowią odrębną kategorię środków trwałych. Przepis ten ma zastosowanie m.in. w sytuacjach, gdy podatnik nie będący właścicielem gruntu, obejmując go na określony czas we władanie na podstawie np. umowy dzierżawy lub najmu, przewidującej zgodę właściciela do wybudowania na nim budynku lub budowli, realizuje taką budowę dla celów swojej działalności.

W tym przypadku budynki i budowle wybudowane i wykorzystywane przez podatnika nie stanowią co prawda jego własności (mimo poniesienia przez niego nakładów na ich wybudowanie) lecz stanowią jego własność ekonomiczną jako środek trwały, podlegający amortyzacji na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 2 updop.

Wnioskodawca, jako ponoszący wydatki na budowę budowli - Płyty Postojowej znajdującej się na dzierżawionym gruncie, będzie tym samym uprawniony do jej ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dot. tego środka trwałego.

Reasumując - Wnioskodawca ma prawo traktować wydatki poniesione na budowę opisanej w niniejszym wniosku Płyty Postojowej jako koszt uzyskania przychodów i amortyzować ten koszt na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 2 updop, jako budowlę wybudowaną na cudzym gruncie, stosując stawkę amortyzacji w wysokości 4,5% rocznie (KŚT 222 - place postoju samolotów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej