Czy kwoty wypłacane przez spółkę zagranicznemu kontrahentowi podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust.... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 24.04.2019, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.30.2019.1.AR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy kwoty wypłacane przez spółkę zagranicznemu kontrahentowi podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Czy spółka będzie musiała pobrać od wypłacanej podmiotowi z Republiki Federalnej Niemiec należności podatek dochodowy od osób prawnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. podatku u źródła jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. podatku u źródła.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Spółka nabywa na podstawie umów upoważnienie do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin. Prawo do odmian tych roślin jest chronione prawnie, czy to na podstawie wspólnotowego systemu ochrony roślin, czy też na podstawie systemów ochrony odmian roślin funkcjonujących w poszczególnych państwach. Umowy upoważniające do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin zawierane są z wieloma podmiotami zagranicznymi, którym na podstawie obowiązującego prawa przysługują prawa do chronionych odmian roślin, bądź organizacjami zrzeszającymi podmioty, którym przysługują takie prawa.

Spółka zawarła m.in. taką umowę z podmiotem mającym siedzibę w Republice Federalnej Niemiec. W ramach tej umowy spółka zyskała upoważnienia (licencje) do niewyłącznego prawa ukorzeniania, reprodukcji, oferowania do sprzedaży oraz sprzedaży chronionych odmian roślin. W zamian za uzyskanie licencji spółka zobowiązała się płacić wynagrodzenie za każdą wyhodowaną i sprzedaną odmianę. Podstawę powyższego wynagrodzenia stanowi miesięczny raport wskazujący ilość sprzedanych sztuk chronionych odmian roślin, na które zostało udzielone upoważnienie (licencja). Spółka nie korzysta z know-how licencjonodawców, a proces produkcyjny spółki jest oparty na jej wiedzy i doświadczeniu. Właścicielami odmian roślin pozostają licencjonodawcy. Ochrona odmian roślin, których dotyczy umowa jest udzielana na podstawie wspólnotowego systemu ochrony roślin.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy spółka będzie musiała pobrać od wypłacanej podmiotowi z Republiki Federalnej Niemiec należności podatek dochodowy od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej podlegają podatnicy, którzy nie mając miejsca zamieszkania ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej uzyskują przychody z określonych w tym przepisie tytułów. Z punktu widzenia przedmiotu niniejszego wniosku, uzasadnione jest poddanie analizie wyłącznie przychodów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1, który to przepis może mieć potencjalne zastosowania w niniejszym przypadku. Otóż zgodnie z analizowanym przepisem, podatek u źródła w wysokości 20% dotyczy przychodów m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Przy tak unormowanym zakresie przychodów podlegających opodatkowaniu u źródła, do których można byłoby starać się potencjalnie zaliczyć przychody wynikające z zawartych umów licencyjnych, należy odpowiedzieć na pytanie, czy rzeczywiście prawo hodowcy do odmiany roślin uzyskane na podstawie odpowiednich przepisów, może być uznane za jedno z praw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Otóż wyłączne prawa hodowcy roślin normowane są w polskim systemie prawnym w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2003 r., nr 137, poz. 1300).

W świetle tej ustawy, wyłączne prawo do odmiany roślin jest szczególnym prawem majątkowym, które może uzyskać osoba, która wyhodowała lub odkryła nową roślinę. Zgodnie z art. 21 tej ustawy, wyłączne prawo obejmuje:

wytwarzanie lub rozmnażanie,
przygotowanie do rozmnażania,
oferowanie do sprzedaży,
sprzedaż lub inne formy zbywania,
eksport,
import,
przechowywanie

-materiału siewnego odmiany chronionej.

Wynika stąd, że wyłączne prawo jest prawem na dobrach niematerialnych. Jest to prawo odrębne od prawa autorskiego i praw pokrewnych w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Odmiana rośliny nie jest również wynalazkiem w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, ani też innym prawem unormowanym w tym akcie.

W tym stanie należy stwierdzić, że wyłączne prawo do odmiany rośliny nie jest żadnym z praw wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym od wynagrodzenia wypłacanego podmiotowi, któremu przysługuje takie prawo, na podstawie umowy licencyjnej upoważniającej do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin, nie jest pobierany podatek u źródła na podstawie wskazanego przepisu.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 lipca 2018 r., sygn. akt: II FSK 1845/16 wskazał, iż skoro wyłączne prawo do odmian roślin nie powstaje ex lege jak w przypadku prawa autorskiego, zaś indywidualny charakter odmiany osiągany jest nie tylko ze względu na osobę twórcy, ale również na udział sił przyrody, w znacznej mierze niezależnych od woli człowieka, to przyjąć należy, że wyłączne prawo do odmiany rośliny, wynikające z ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin nie stanowi prawa autorskiego lub pokrewnego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Powyższe oznacza, że od wynagrodzenia wypłacanego podmiotowi, któremu przysługuje owe prawo na podstawie umowy licencyjnej upoważniającej do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin, nie jest pobierany podatek u źródła na podstawie wskazanego przepisu.

Należy też wskazać, że w myśl art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Kwestia opodatkowania należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 została uregulowana w art. 12 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 tej umowy, określenie należności licencyjne użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się do odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Jak wskazano wyżej, przy analizie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączne prawo do odmiany rośliny nie może być uznane za żadne z praw wymienionych w tym przepisie. Jednocześnie, prawa, które zostały wymienione w tym przepisie, zostały również wymienione w art. 12 ust. 3 konwencji, Tym samym należy dojść do wniosku, że prawo do odmiany rośliny nie zostało objęte tym przepisem.

Z powyższego wynika, że również w wypadku, gdy uwzględni się treść konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, że od wynagrodzenia wypłacanego podmiotowi, któremu przysługuje takie prawo, na podstawie umowy licencyjnej upoważniającej do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin, nie jest pobierany podatek u źródła na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: updop), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczony obowiązek podatkowy.

W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 updop.

Art. 21 ust. 1 pkt 1 updop stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem u źródła ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Z art. 26 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., wynika, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywa na podstawie umów upoważnienie do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin. Prawo do odmian tych roślin jest chronione prawnie, czy to na podstawie wspólnotowego systemu ochrony roślin, czy też na podstawie systemów ochrony odmian roślin funkcjonujących w poszczególnych państwach. Umowy upoważniające do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin zawierane są z wieloma podmiotami zagranicznymi, którym na podstawie obowiązującego prawa przysługują prawa do chronionych odmian roślin, bądź organizacjami zrzeszającymi podmioty, którym przysługują takie prawa.

Przedmiotem analizy omawianego stanu faktycznego jest ocena, czy opłaty licencyjne ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu niewyłącznego prawa do ukorzeniania, reprodukcji, oferowania do sprzedaży oraz sprzedaży chronionych odmian roślin stanowią przychody wymienione w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm.) utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zacytowana powyżej definicja utworu sformułowana została przez ustawodawcę bardzo ogólnie, co daje możliwość objęcia ochroną z tytułu prawa autorskiego bardzo szerokiego zakresu przejawów ludzkiej kreatywności intelektualnej. Zgodnie z prawem autorskim utwór musi posiadać dwie cechy, tj. musi być przejawem działalności twórczej i mieć indywidualny charakter. Przyjmuje się, że jako przejaw działalności twórczej rozumie się rezultat działalności o charakterze kreacyjnym, którego cechą jest oryginalność. Z kolei z indywidualnością mamy do czynienia wtedy, gdy nie ma możliwości wytworzenia takiego samego utworu w przyszłości przez inną osobę z takim samym rezultatem. Twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Ustawa z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 432) reguluje kwestie dotyczące wyłącznego prawa do odmian roślin. Hodowcy odmian roślin przysługuje prawo do ochrony wyhodowanej albo odkrytej i wyprowadzonej odmiany, a także do zarobkowego korzystania (wyłączne prawo). Aby uzyskać wyłączne prawo należy przejść odpowiednią procedurę, w wyniku której stosowny organ wydaje decyzję o przyznaniu prawa. Zarobkowe wykorzystanie odmiany polega na udzielaniu licencji, w których hodowca udziela zgody na np. rozmnażanie i sprzedaż chronionej odmiany rośliny w zamian za określone wynagrodzenie.

Z powyższego wynika, że prawa twórcy w rozumieniu prawa autorskiego nie są tożsame z prawami hodowcy w rozumieniu ustawy o ochronie prawnej roślin.

Należy również wskazać, że wyłączne prawo do odmiany rośliny charakteryzują określone podobieństwa do prawa wynalazczego. W omawianym stanie faktycznym nie znajdzie ono jednak zastosowania, gdyż ustawa z dnia 30 czerwca 2019 r. o własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 776 z późn. zm.) w art. 29 ust. 1 pkt 2 stanowi, że patentów nie udziela się na odmiany roślin lub rasy zwierząt oraz czysto biologiczne sposoby hodowli roślin lub zwierząt; przepis ten nie ma zastosowania do mikrobiologicznych sposobów hodowli ani do wytworów uzyskiwanych takimi sposobami.

Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 lipca 2018 r. (sygn. akt II FSK 1845/16) stwierdził, że skoro wyłączne prawo do odmian roślin nie powstaje ex lege, jak w przypadku prawa autorskiego, zaś indywidualny charakter odmiany osiągany jest nie tylko ze względu na osobę twórcy, ale również ze względu na udział sił przyrody, w znacznej mierze niezależnych od woli człowieka, to przyjąć należy, że wyłączne prawo do odmiany rośliny, wynikające z ustawy o ochronie prawnej roślin nie stanowi prawa autorskiego lub prawa pokrewnego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

Tym samym od wynagrodzenia wypłaconego podmiotowi, któremu przysługuje wyłączne prawo do ochrony odmian roślin na podstawie umowy licencyjnej upoważniającej do reprodukcji, ukorzeniania oraz sprzedaży odmian roślin, nie będzie pobierany podatek u źródła na podstawie wskazanego powyżej przepisu updop, co zarazem oznacza, że w związku z wypłatą wskazanego we wniosku wynagrodzenia na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie