Czy prace realizowane w ramach projektów software opisanych w stanie faktycznym jako tworzenie nowego oprogramowania stanowią działalność badawczo-r... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 02.04.2019, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.34.2019.1.BM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy prace realizowane w ramach projektów software opisanych w stanie faktycznym jako tworzenie nowego oprogramowania stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (dalej: działalność BR) i w konsekwencji, czy koszty kwalifikowane tych prac objęte są ulgą opisaną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT (dalej: ulga BR)?

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prace realizowane w ramach projektów software polegających na tworzeniu nowego oprogramowania stanowią działalność BR i w konsekwencji, koszty kwalifikowane tych prac objęte są ulgą BR jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prace realizowane w ramach projektów software polegających na tworzeniu nowego oprogramowania stanowią działalność BR i w konsekwencji, koszty kwalifikowane tych prac objęte są ulgą BR.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest producentem innowacyjnych rozwiązań w zakresie zautomatyzowanej fotografii produktowej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka produkuje i sprzedaje wyspecjalizowany sprzęt fotograficzno-audiowizualny wraz z oprogramowaniem niezbędnym do jego obsługi. Dodatkowo, Spółka udostępnia nabywcom urządzeń usługę w chmurze obliczeniowej polegającą na hostingu i zarządzaniu biblioteką fotografii wykonanych za pomocą urządzeń Spółki.

W celu utrzymania konkurencyjności oferowanych rozwiązań, Spółka wykonuje prace mające na celu opracowanie nowych rozwiązań lub ulepszenie istniejących oraz prace mające na celu zdobywanie nowej wiedzy i umiejętności z zakresu fotografii produktowej. Prace te odbywają się w ramach wyodrębnionych projektów i realizowane są przez zespoły dedykowane tym projektom.

Projekty realizowane przez Spółkę obejmują m.in. projekty software, które dzielą się na dwa rodzaje:

tworzenie nowego oprogramowania,
utrzymanie i rozwój istniejącego oprogramowania.

Prace objęte projektami software prowadzone są w ramach wyodrębnionych projektów badawczo-rozwojowych. Wyodrębnienie projektów przejawia się w (i) realizowaniu ich przez dedykowanych pracowników działu badawczo-rozwojowego Spółki, (ii) formalnym wyodrębnieniu projektów z innych prac realizowanych przez Spółkę oraz (iii) wyodrębnieniu kosztów poszczególnych projektów w ewidencji rachunkowej Spółki.

Projekty polegające na tworzeniu nowego oprogramowania obejmują prace nad nowym oprogramowaniem powiązanym z urządzeniami Spółki. Opracowywane programy mają samodzielny charakter, a z tytułu ich używania udzielana jest licencja.

Prace nad nowym oprogramowaniem realizowane są od podstaw, z zastosowaniem wiedzy i umiejętności Spółki, jej pracowników i podwykonawców. W szczególności, opracowywane oprogramowanie nie jest oparte o nabywane gotowe rozwiązania i know-how.

Przykładem prac związanych z tworzeniem nowego oprogramowania jest projekt A 3.0. Celem realizowanego projektu jest stworzenie kompletnego programowania do obróbki zdjęć wykonanych za pomocą urządzeń Spółki.

W momencie rozpoczęcia projektu Spółka dysponowała gotowym oprogramowaniem A w wersji 2.X. Niemniej jednak, prace nad oprogramowaniem A 3.0. nie stanowiły prostego rozwinięcia istniejącego programu, lecz opracowanie od podstaw jego nowej wersji, opartej na nowych rozwiązaniach informatycznych oraz posiadającej nowy interfejs użytkownika.

Spółka prowadzi także odmienne od wyżej opisanych projekty, które w przeciwieństwie do projektów polegających na tworzeniu nowego oprogramowania, mają charakter rutynowy. Projekty te polegają po pierwsze na utrzymaniu i rozwoju istniejącego oprogramowania. Obejmują one bieżące prace nad wprowadzaniem drobnych usprawnień oraz wprowadzanie tzw. bugfixów, czyli aktualizacji eliminujących błędy zgłaszane przez użytkowników. Po drugie, Spółka prowadzi także projekty web development obejmują prace nad narzędziami sieciowymi dedykowanymi użytkownikom urządzeń Spółki, a w szczególności usługę O. Usługa O polega na m.in. hostingu fotografii wykonanych przez użytkowników w chmurze obliczeniowej, umożliwieniu zarządzania fotografiami wgranymi do chmury oraz publikowaniu tych fotografii w sklepach internetowych z poziomu chmury obliczeniowej. Prace nad usługą O polegają na wprowadzaniu bieżących usprawnień do usługi oraz naprawianiem błędów w usłudze. Ponadto, projekty tego rodzaju obejmują prace polegające na tworzeniu i bieżącym utrzymaniu tzw. wtyczek umożliwiających współpracę serwisu O z popularnymi platformami handlu internetowego oraz prowadzenie i utrzymanie witryny internetowej Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, prace realizowane w ramach projektów software polegających na tworzeniu nowego oprogramowania stanowią działalność BR i w konsekwencji, koszty kwalifikowane tych prac objęte są ulgą BR.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność BR, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, o ile nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie. Oznacza to, że dla ustalenia, czy podatnik może skorzystać z ulgi BR kluczowym jest określenie, czy wykonuje on działalność BR.

Działalność BR jest zdefiniowana w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, zgodnie z którym stanowi ona działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Oznacza to, że działalność BR powinna:

mieć twórczy i systematyczny charakter,
obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,
być prowadzona w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe.

Na potrzeby ustawy o CIT, badania naukowe są definiowane jako:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 PSWiN, czyli prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 PSWiN, czyli prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

W kontekście ulgi BR, możliwość rozliczenia kosztów badań podstawowych w ramach ulgi BR istnieje, gdy badania te są prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 PSWiN (czyli m.in. uczelnią wyższą, federacją podmiotów szkolnictwa wyższego i nauki, Polską Akademią Nauk). W przypadku badań aplikacyjnych, ustawa o CIT nie przewiduje takiego wymogu, zatem koszty kwalifikowane badań aplikacyjnych mogą być rozliczane w ramach ulgi BR, jeżeli badania te są prowadzone samodzielnie przez podatnika.

Prace rozwojowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, prace rozwojowe są definiowane jako prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 PSWiN, czyli jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Po pierwsze, prace polegające na tworzeniu nowego oprogramowania mają twórczy charakter. Twórczy charakter działalności BR odznacza się tym, iż realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie podatnika. W ujęciu negatywnym, twórczy charakter działalności BR wyklucza uznanie za działalność BR czynności mające na celu jedynie techniczne wdrożenie produktu lub usługi opracowanych przez inny podmiot. Powyższe rozumienie twórczego charakteru działalności BR znajduje poparcie w wyrokach sądów administracyjnych, takich jak np.:

wyrok WSA w Krakowie z 8 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 624/17, zgodnie z którym: Posłużenie się tym sformułowaniem (działalność twórcza - przyp. Wnioskodawcy) wskazuje, iż działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, niepowtarzalnym, specyficznym, które nie mają odtwórczego charakteru. (...) System komputerowy i jego innowacyjność zostały wykreowane, stworzone przez inny podmiot niż wnioskodawca. System komputerowy nie jest efektem własnej działalności twórczej, obejmującej badania naukowe i prace rozwojowe wnioskodawcy.;
wyrok WSA we Wrocławiu z 18 września 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 624/18, zgodnie z którym: Skarżąca zastosowała gotowe oprogramowanie (rozwiązania informatyczne), a czynności (choćby nawet wymagające modyfikacji tego oprogramowania) przystosowujące je go potrzeb Skarżącej nie przesądzają o twórczym charakterze tej implementacji. Udział własnych pracowników w tym procesie tzn. wdrożenia oprogramowania, nie czynni Skarżącej jego współautorem.

Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu i wdrożeniu nowego programu komputerowego od podstaw. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór Spółki (wynika to m.in. z konieczności współpracy oprogramowania z produktami Spółki). W konsekwencji, nie zachodzi sytuacja, która w przywołanych powyżej wyrokach wyłączała możliwość uznania wdrożenia oprogramowania za działalność twórczą (wdrożenie oprogramowania opracowanego przez inny podmiot).

Po drugie, prace wykonywane w ramach projektów software polegające na tworzeniu nowego oprogramowania stanowią prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 PSWiN (a w konsekwencji, prace określone w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT). W świetle tego przepisu, definicja prac rozwojowych obejmuje m.in. wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Projekty software w zakresie, w jakim dotyczą tworzenia nowego oprogramowania, prowadzą do powstania nowego oprogramowania dostępnego dla klientów Spółki, spełniają więc definicję prac rozwojowych.

Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter. Systematyczny charakter działalności oznacza, że nie ma ona charakteru jednorazowego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej ciągłe prowadzenie w przyszłości (tak np. DKIS w interpretacji indywidualnej z 8 stycznia 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.330.2017.l.JS, zgodnie z którą: z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Przesłankę tę należy rozumieć jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika).

Projekty software mają charakter zorganizowany, a z uwagi na postępujące zmiany technologiczne, oraz konieczność sprostania zmieniającym się oczekiwaniom klientów, prace nad tymi projektami nie mają charakteru incydentalnego.

W konsekwencji należy uznać, że projekty polegające na tworzeniu nowego oprogramowania spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych.

Charakter prac realizowanych nad tworzeniem nowego oprogramowania jest dodatkowo podkreślony przez porównanie ich do prac nad utrzymaniem i rozwojem istniejącego oprogramowania, które nie mogą być kwalifikowane jako prace badawczo-rozwojowe. Zgodnie z art. 4 ust. 3 PSWiN, prac rozwojowych nie stanowi działalność obejmująca rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Prace nad utrzymaniem i rozwojem istniejącego oprogramowania skutkują wprowadzaniem drobnych zmian oraz ulepszeń o rutynowym charakterze, prace te nie powinny być kwalifikowane jako działalność BR. Podobnie, twórczy charakter prac nad tworzeniem nowego oprogramowania jest widoczny na tle projektów web development, które również nie powinny być traktowane jako prace badawczo-rozwojowe. Projekty web development nie posiadają charakteru twórczego, ponieważ polegają na (i) tworzeniu witryn internetowych za pomocą dostępnych narzędzi lub (ii) prostym dostosowaniu istniejących narzędzi do współpracy z innymi narzędziami. Brak możliwości zaliczenia tego typu projektów do działalności badawczo-rozwojowej jest zgodny z wnioskami wynikającymi z interpretacji indywidualnej DKIS z 11 lipca 2018 r. (sygn. 0111- KDIB1-3.4010.264.2018.l.APO). Interpretacja ta wskazała, że w odniesieniu do działań w zakresie technologii informacyjnej, działalności BR nie stanowią m.in.:

czynności rutynowe związane z oprogramowaniem, niepociągające za sobą postępu naukowego czy technicznego ani wyeliminowania niepewności o charakterze technicznym,
dodawanie funkcjonalności użytkownika do istniejących aplikacji,
tworzenie stron internetowych lub oprogramowania używając istniejących narzędzi,
rutynowe usuwanie błędów (debugging) chyba, że jest to wykonywane w celu zakończenia eksperymentalnego procesu rozwojowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn, zm., dalej: uCIT), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Na mocy ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1668) od 1 października 2018 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące definicji badań naukowych i prac rozwojowych (art. 4a pkt 27 i 28 uCIT).

Zgodnie z art. 4a pkt 26 uCIT, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 uCIT, badania naukowe to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4a pkt 28 uCIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z treści wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje i sprzedaje wyspecjalizowany sprzęt fotograficzno-audiowizualny wraz z oprogramowaniem niezbędnym do jego obsługi. Dodatkowo, Spółka udostępnia nabywcom urządzeń usługę w chmurze obliczeniowej polegającą na hostingu i zarządzaniu biblioteką fotografii wykonanych za pomocą urządzeń Spółki. W celu utrzymania konkurencyjności oferowanych rozwiązań, Spółka wykonuje prace mające na celu opracowanie nowych rozwiązań lub ulepszenie istniejących oraz prace mające na celu zdobywanie nowej wiedzy i umiejętności z zakresu fotografii produktowej. Prace te odbywają się w ramach wyodrębnionych projektów i realizowane są przez zespoły dedykowane tym projektom.

Projekty realizowane przez Spółkę obejmują m.in. projekty software, które dzielą się na dwa rodzaje:

tworzenie nowego oprogramowania,
utrzymanie i rozwój istniejącego oprogramowania.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy podkreślić wyraźnie należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 uCIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 uCIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 uCIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób, czyli bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych podjętych w przyszłości, jak i rozpoczęcie działań badawczo-rozwojowych przy jednoczesnym założeniu, że podatnik w przyszłości będzie dalej podejmował i realizował prace tego rodzaju.

Przesłankę tę należy zatem rozumieć jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne (zdefiniowane w art. 4a pkt 27 uCIT) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 4 pkt 28 uCIT).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących procesów lub usług z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii, czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematycznie prace opierają na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.).

W ocenie tut. Organu, prace dotyczące tworzenia nowego oprogramowania, realizowane przez Spółkę w ramach projektów software, polegających na tworzeniu nowego oprogramowania, są działaniami podejmowanymi w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy i wykorzystania ich do tworzenia nowych zastosowań. Zatem, realizowane przez Spółkę działania spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26-28 uCIT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie