Temat interpretacji

w zakresie ustalenia - czy umowa używania prawa ochronnego do Znaku stanowić będzie umowę leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, - czy raty kapitałowe ustalone w Umowie w części stanowiącej spłatę wartości początkowej prawa ochronnego do Znaku równej jego wartości rynkowej ustalonej przez niezależny podmiot nie będą stanowić przychodów Wnioskodawcy, natomiast do przychodów Wnioskodawcy zaliczona zostanie część odsetkowa otrzymywanych rat leasingowych, - sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu, o której mowa w art. 17f ust. 1 ww. ustawy, w wartości równej wartości rynkowej ustalonej przez rzeczoznawcę

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy:

• umowa używania prawa ochronnego do Znaku stanowić będzie umowę leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy raty kapitałowe ustalone w Umowie w części stanowiącej spłatę wartości początkowej prawa ochronnego do Znaku równej jego wartości rynkowej ustalonej przez niezależny podmiot nie będą stanowić przychodów Wnioskodawcy, natomiast do przychodów Wnioskodawcy zaliczona zostanie część odsetkowa otrzymywanych rat leasingowych,
• sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu, o której mowa w art. 17f ust. 1 ww. ustawy, w wartości równej wartości rynkowej ustalonej przez rzeczoznawcę

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy:

• umowa używania prawa ochronnego do Znaku stanowić będzie umowę leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy raty kapitałowe ustalone w Umowie w części stanowiącej spłatę wartości początkowej prawa ochronnego do Znaku równej jego wartości rynkowej ustalonej przez niezależny podmiot nie będą stanowić przychodów Wnioskodawcy, natomiast do przychodów Wnioskodawcy zaliczona zostanie część odsetkowa otrzymywanych rat leasingowych,
• sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu, o której mowa w art. 17f ust. 1 ww. ustawy, w wartości równej wartości rynkowej ustalonej przez rzeczoznawcę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca planuje zawarcie umowy ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i mającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (dalej jako: Spółka). Spółka jest właścicielem 100% udziałów w spółce będącej Wnioskodawcą. Spółka również jest polskim rezydentem podatkowym.

Zgodnie z treścią tej umowy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej odda Spółce do korzystania znak towarowy (dalej: Znak), stanowiący u Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną (dalej jako: Umowa). Wartość znaku towarowego została wyceniona w 2018 r. i jego wartość dotychczas nie była wykazywana w księgach Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie amortyzował tego znaku towarowego. Na Znak towarowy zostało Wnioskodawcy udzielone prawo ochronne. Wnioskodawca wytworzył Znak we własnym zakresie.

Planowana umowa użytkowania praw ochronnych zostanie zawarta na czas oznaczony minimum 5 lat i będzie przewidywać, że odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej prawa ochronnego do Znaku będzie dokonywać Spółka. Ponadto Umowa będzie określać cenę, po której Spółka ma prawo nabyć prawo ochronne do Znaku po zakończeniu okresu tej umowy.

Suma ustalonych w umowie opłat i ceny, po której Spółka ma prawo nabyć prawo ochronne do Znaku po zakończeniu okresu Umowy, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiadać będzie wartości rynkowej prawa ochronnego do Znaku określonej w dokonanej wycenie Znaku. Wartość początkowa prawa ochronnego do Znaku zostanie ustalona w księgach Spółki również w wysokości równej wartości rynkowej Znaku ustalonej na podstawie tej samej wyceny dokonanej przez niezależny podmiot.

Umowa zgodnie z art. l7f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT) będzie przewidywać również harmonogram spłat z podziałem na część kapitałową i odsetkową.

Spółka będzie wykorzystywać prawo ochronne na Znak, udostępniony mu na podstawie umowy, w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zawarta umowa będzie pierwszą umową leasingu odnosząca się do prawa ochronnego do Znaku zawartą przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy umowa używania prawa ochronnego do Znaku stanowić będzie umowę leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy CIT?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana umowa używania prawa ochronnego do Znaku stanowić będzie umowę leasingu w rozumieniu art. 17a pkt l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: ustawa CIT).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, raty kapitałowe ustalone w Umowie w części stanowiącej spłatę wartości początkowej prawa ochronnego do Znaku równej wartości rynkowej tego prawa ustalonej przez niezależny podmiot nie będą stanowić przychodu Wnioskodawcy, natomiast do przychodów Wnioskodawcy zaliczona zostanie część odsetkowa otrzymywanych rat leasingowych.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) spłata wartości początkowej, o której mowa w art. 17f ust. 1 ustawy CIT, to spłata kwoty równej wartości rynkowej przedmiotu leasingu ustalonej w drodze wyceny rzeczoznawcy.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Paragraf 17a pkt 1 ustawy CIT reguluje warunki uznania umowy za umowę leasingu. Zgodnie z nim ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania. Zgodnie z powyższą definicją przedmiotem leasingu finansowego mogą być nie tylko środki trwałe ale także wartości niematerialne i prawne, do których zaliczyć można prawo ochronne na znak towarowy - jeśli podlegają amortyzacji podatkowej. W opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) umowa, której zawarcie Wnioskodawca planuje spełnia warunki wskazane w powołanej regulacji. Będzie to umowa na podstawie której Spółka odda wnioskodawcy do odpłatnego używania podlegającą amortyzacji wartość.

Ad. 2

Zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy CIT, jeśli umowa spełnia warunki opisane w tym przepisie do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy CIT, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W art. 17b ust. 1 ustawy CIT, wymieniono opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Art. 17f ust. 3 ustawy CIT, odnosi się do podatkowej oceny opłat leasingowych uzyskanych z tytułu wszystkich umów leasingu zawartych przez finansującego dotyczących tego samego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, w części przewyższającej spłatę wartości początkowej, określonej zgodnie z art. 16g ustawy CIT.

Warunki objęcia umowy regulacją art. 17f ustawy CIT są następujące:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
   
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   
   
   

Zostały one w zaprezentowanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) spełnione. Po pierwsze planuje się zawarcie umowy na czas oznaczony. Po drugie suma opłat ustalonych w umowie leasingu będzie odpowiadała wartości początkowej Znaku, przy założeniu, że wartość początkowa jest ustalana w sposób opisany w części wniosku odnoszącej się do pytania Nr 3, a więc jako wartość rynkowa ustalona przez rzeczoznawcę. Po trzecie umowa zawiera zapis, że odpisów amortyzacyjnych dokonywać będzie Spółka (czyli korzystający).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że opisana w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) umowa będzie umową leasingu finansowego w rozumieniu art. 17a pkt l w związku z art. 17f ustawy CIT, tym samym raty kapitałowe określone w Umowie w części stanowiącej spłatę wartości początkowej prawa ochronnego do Znaku równej jego wartości rynkowej nie będą stanowiły przychodu Wnioskodawcy. Przychodem Wnioskodawcy będzie część odsetkowa otrzymywanych rat leasingowych.

Ad. 3

Sposób ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu wynika pośrednio z definicji pojęcia spłaty wartości początkowej, określonego w art. 17a pkt 7 ustawy CIT. Zgodnie z tą definicją, wartość początkowa przedmiotu leasingu powinna zostać ustalona zgodnie z art. 16g ustawy CIT. Biorąc pod uwagę charakter umowy leasingu finansowego, najbardziej adekwatną postacią wartości początkowej, spośród uregulowanych w ww. przepisie, jest cena nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy CIT), którą zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy CIT stanowi kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzeniu przyszłym) wartość początkowa przedmiotu leasingu w księgach Wnioskodawcy zostanie ustalona w wysokości wartości rynkowej wynikającej z wyceny biegłego rzeczoznawcy. Taka sama będzie też suma rat kapitałowych i ceny wykupu.

To z kolei przesądza o tym, iż w omawianej sprawie spłata wartości początkowej, o której mowa w art. 17f ust. 1 CIT, to spłata kwoty równej wartości rynkowej przedmiotu leasingu ustalonej w drodze wyceny rzeczoznawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej