Temat interpretacji

ustalenie, czy ujawnione w wyniku przeprowadzonej okresowej inwentaryzacji środki trwałe stanowią przychód podatkowy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 03 października 2018 r. (data wpływu 23 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ujawnione w wyniku przeprowadzonej okresowej inwentaryzacji środki trwałe stanowią przychód podatkowy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ujawnione w wyniku przeprowadzonej okresowej inwentaryzacji środki trwałe stanowią przychód podatkowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (zwana dalej: Spółką lub Wnioskodawcą) jest zarządcą infrastruktury na zarządzanej przez siebie sieci. Spółka przeprowadza - zgodnie z właściwymi przepisami o rachunkowości - okresowe inwentaryzacje jej majątku. W wyniku takich inwentaryzacji w Spółce występują przypadki tzw. ujawnienia środków trwałych, które - uprzednio oddane zostały w Spółce do używania - nie były dotychczas ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Ujawnione środki trwałe są - co do zasady - wytwarzane lub nabyte przez Spółkę w toku prowadzonej działalności inwestycyjnej. Z różnych powodów zdarzają się przypadki, w których po ich wytworzeniu (ewentualnie nabyciu) nie jest Spółce przekazywana dokumentacja związana z tymi składnikami majątku, w tym sporządzony protokół odbioru końcowego danego środka trwałego, co uniemożliwia, utrudnia Spółce powzięcie wiedzy o wytworzeniu (nabyciu) tego środka trwałego. Powyższe zachodzi w warunkach szeroko zakrojonych działań inwestycyjnych Spółki na terytorium całej Rzeczypospolitej Polskiej, w wyniku którego wytwarzane (nabywane) jest wiele środków trwałych. Źródłem finansowania wytworzenia środków trwałych są przede wszystkim środki własne Spółki. Mogą także wystąpić inne źródła finansowania, tj. obce źródła finansowania.

W wyniku ujawnienia środka trwałego sporządzany jest protokół ujawnienia środka trwałego. W wielu przypadkach dochodzi do - związanej z ujawnieniem środków trwałych -skompletowania dokumentacji odbiorowej, protokołu odbioru końcowego tego środka trwałego, co stanowi podstawę do ujęcia środka trwałego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Inne istotne uwarunkowania faktyczne:

1. Przedstawiony stan faktyczny nie dotyczy ujawnienia środków trwałych nabytych przez Spółkę nieodpłatnie (w przypadku ujawnienia środków trwałych nabytych nieodpłatnie, Spółka rozpoznaje z tego tytułu przychody podatkowe bądź ich nie rozpoznaje - w zależności od źródła ich finansowania lub współfinansowania).
2. Stan faktyczny dotyczy ujawnienia środków trwałych wytworzonych bądź nabytych odpłatnie przez Spółkę.
3. Ujawnienie środka trwałego w wyniku inwentaryzacji wiąże się z uzyskaniem przez Spółkę dokumentacji związanej z wytworzeniem (nabyciem) tego środka trwałego od innych jednostek organizacyjnych Spółki lub od podmiotów trzecich.
4. Protokół ujawnienia środka trwałego zawiera zazwyczaj następujące dane: nazwę i charakterystykę środka trwałego, nr ewidencyjny, nr inwentarzowy, symbol klasyfikacji rodzajowej, wartość początkową, datę oddania środka trwałego do używania, stawka amortyzacji, źródło pochodzenia środka trwałego, przyczyna nieobjęcia środka trwałego ewidencją (np. brak protokołu przekazania), wniosek komisji: przekazanie środka trwałego na stan.
5. Wartość początkową ujawnionego środka trwałego stanowi: koszt wytworzenia bądź cena nabycia ustalona zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.
6. Nadwyżka środka trwałego w związku z jego ujawnieniem ma charakter tzw. różnicy pozornej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawione w stanie faktycznym ujawnienie przez Spółkę - w związku z przeprowadzaną przez Spółkę okresową inwentaryzacją jej składników majątku - środków trwałych oraz ich wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, skutkuje powstaniem w Spółce przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, inwentaryzację środków trwałych przeprowadza się, podobnie jak innych składników majątku, na ostatni dzień każdego roku obrotowego. Zasady jej przeprowadzania zostały określone w art. 26 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych t.j. Dz. U. 2018 r., poz. 1036 z póź. zm. (dalej: ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.), składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1. najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 16h ust. 1 pkt 4 tej ustawy, od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wartość początkową ujawnianego środka trwałego ustala się na zasadach ogólnych określonych w art. 16g ust. 1 ustawy. Przykładowo, wartością początkową będzie: cena nabycia - jeżeli podatnik zakupił dany środek trwały, koszt wytworzenia - w przypadku wytworzenia we własnym zakresie.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 tej ustawy, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Przychodem podatkowym są trwałe, bezzwrotne przysporzenia majątkowe o konkretnym wymiarze finansowym. W ocenie Spółki wprowadzenie ujawnionych środków trwałych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały uprzednio odpłatnie nabyte bądź wytworzone przez Spółkę nie skutkuje powstaniem w Spółce przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w związku z ich ujawnieniem i wprowadzeniem do tej ewidencji.

Jak bowiem wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, ujawnienie dotyczy środków trwałych wytworzonych lub nabytych przez Spółkę odpłatnie (Przychód podatkowy mógłby powstać, gdyby w wyniku dokonanej inwentaryzacji zostało ustalone, że składnik majątku został nabyty nieodpłatnie, a przychód z tego tytułu nie został ustalony). Spółka - przed ujawnieniem i wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była już właścicielem (posiadaczem) tych składników majątku. Ich ujawnienie nie spowodowało więc uzyskania przez Spółkę jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego.

Pogląd zbieżny z powyższym wyrażają organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2014 r. (ILPB3/423-148/14-2/EK): (...) Powyższe skutkuje tym, że odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją dokonuje się - w myśl art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że Spółka była już wcześniej w posiadaniu przedmiotowych gruntów (a grunty nie zostały nabyte nieodpłatnie), zatem nie można twierdzić, że w dacie ich ujawnienia (późniejszego wpisu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) otrzymała jakąkolwiek wartość skutkującą wzrostem majątku.

Tym samym, ujawnienie w wyniku inwentaryzacji gruntów nie zwiększa faktycznie otrzymanych przychodów Spółki oraz przychodów należnych, w myśl powołanych przepisów art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, ujawnienie gruntów oznacza wprowadzenie ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która to czynność nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy.

Podsumowując, ujawnienie przez Spółkę - w związku z przeprowadzaną przez Spółkę okresową inwentaryzacją jej składników majątku - środków trwałych oraz ich wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie skutkuje powstaniem w Spółce przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
   z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej