Temat interpretacji

Ustalenie wielkości kwoty odpisów amortyzacyjnych jakie będą podlegały zaliczeniu do limitu wynikającego z art. 15c ustawy o CIT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia wielkości kwoty odpisów amortyzacyjnych jakie będą podlegały zaliczeniu do limitu wynikającego z art. 15c ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2018 r., wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia wielkości kwoty odpisów amortyzacyjnych jakie będą podlegały zaliczeniu do limitu wynikającego z art. 15c ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również jako Spółka), która prowadzi działalność gospodarczą i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem CIT od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Rok podatkowy Wnioskodawcy jest równy kalendarzowemu, przy czym pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwał od 29 września 2016 r. do 31 grudnia 2017 r.

Wnioskodawca wchodzi w skład grupy kapitałowej z branży deweloperskiej. Wnioskodawca jest wspólnikiem różnych spółek komandytowych.

Spółki komandytowe, w których Wnioskodawca jest wspólnikiem zajmują się działalnością deweloperską, które wymagają finansowania zewnętrznego. W związku z tym, w 2018 r. jedna ze spółek komandytowych (dalej: Spółka X), w których Wnioskodawca jest udziałowcem zaciągnęła kredyt w banku, który na moment składania niniejszego wniosku nie został jeszcze wypłacony, ale Spółka X poniosła już w związku z nim określone koszty tj. koszty promesy kredytowej, operatu szacunkowego do kredytu, opłaty z tytułu zabezpieczenia kursu WIBOR, opłaty za przyznanie kredytu nieodnawialnego, opłaty za parametryzację rachunku kredytu nieodnawialnego, opłaty za przyznanie kredytu odnawialnego, opłatę za parametryzację rachunku kredytu odnawialnego, opłatę za parametryzację rachunku dotyczącego zabezpieczenia wierzytelności.

Ww. kredyt zostanie najprawdopodobniej uruchomiony jeszcze w trakcie 2018 r. Kredyt ma być wypłacany transzami do 2021 r. włącznie. Umowa kredytowa przewiduje 2 etapy kredytowania przedsięwzięcia - do marca 2021 r. Spółka posiada kredyt budowlany przyznany na refinansowanie nakładów poniesionych na budowę. Umowa zawiera opcję przekształcenia kredytu budowlanego w kredyt inwestycyjny - od momentu zakończenia inwestycji a dokładnie od 21 kwietnia 2021 r. na 10 lat z terminem spłaty do 14 kwietnia 2031 r.

Środki otrzymane z przedmiotowego kredytu zostaną przeznaczone w całości na prowadzenie działalności gospodarczej Spółki X, a dokładniej na budowę 3 budynków biurowo - usługowych oraz modernizacje spichlerza również na budynek biurowo-usługowy. Ww. budynki biurowe (3 nowo wybudowane i zmodernizowany spichlerz) będą stanowić dla Spółki X środki trwałe. Powierzchnie w biurowcach zostaną co do zasady przeznaczone na wynajem. Wnioskodawca przewiduje, że wynajem lokali biurowych oraz mieszkań na wynajem krótkoterminowy nastąpi najprawdopodobniej w 2021 r. lub w latach następnych.

Wnioskodawca zaznacza, że wszystkie wydatki poniesione do momentu oddania środków trwałych do używania i jednocześnie związane z wytworzeniem tj. koszty promesy kredytowej, operatu szacunkowego do kredytu, opłaty z tytułu zabezpieczenia kursu WIBOR, opłaty za przyznanie kredytu nieodnawialnego, opłaty za parametryzację rachunku kredytu nieodnawialnego, opłaty za przyznanie kredytu odnawialnego, opłatę za parametryzację rachunku kredytu odnawialnego, opłatę za parametryzację rachunku dotyczącego zabezpieczenia wierzytelności, będą zwiększać wartość początkową środków trwałych. Wartość początkową środków trwałych zwiększać będą również odsetki zapłacone oraz niezapłacone, ale naliczone do momentu oddania do używania środków trwałych (biurowców). Wnioskodawca zaznacza, że do wartości środków trwałych wejdą odsetki z pierwszego etapu kredytowania tj. z kredytu na budowę.

Spółka komandytowa, która zaciągnęła kredyt posiada również pożyczki od podmiotów powiązanych jednak nie są one przedmiotem niniejszego wniosku.

Wnioskodawca podkreśla, że spółki komandytowe, nie są podatnikami podatku dochodowego (dla potrzeb podatku dochodowego Spółki te są transparentne). Podatnikami podatku dochodowego są natomiast wspólnicy Spółek, (m.in. Wnioskodawca), którzy w związku z art. 5 ustawy o CIT, są zobowiązani łączyć w swoim rachunku podatkowym przypadające na nich przychody i koszty z tytułu udziału w spółkach osobowych. Jednakże stroną umowy pożyczek nie jest sam Wnioskodawca tylko spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Wobec tego, Wnioskodawca, jako wspólnik spółek komandytowych, postanowił złożyć niniejszy wniosek celem potwierdzenia skutków podatkowych związanych z uregulowaniem odsetek oraz innych wydatków wskazanych w niniejszym wniosku dotyczących kredytu zaciągniętego przez spółkę komandytową.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Jeżeli wszystkie wydatki wymienione w stanie faktycznym, będą powiększać wartość początkową środków trwałych, a tym samym będą wchodzić w skład wartości odpisów amortyzacyjnych i będą stanowić tzw. koszt finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15 ust. 12 ustawy o CIT, to czy cała kwota odpisów amortyzacyjnych w skład którego będą wchodziły wszystkie uregulowane należności i odsetki oraz inne wszelkiego rodzaju koszty od kredytu wypłaconego w 2018 r. i latach następnych przez spółkę komandytową na wytworzenie środków trwałych - biurowców, będą podlegały zaliczeniu do limitu wynikającego z art. 15c ustawy o CIT? Czy też do kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, będzie zaliczana część opisów amortyzacyjnych naliczonych i podlegających zaliczeniu do kosztów podatkowych w proporcji na tą część dotyczącą odsetek i innych wydatków wskazanych we wniosku przypadających na Wnioskodawcę w stosunku rocznym zgodnie z proporcją wynikającą z umowy spółki komandytowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli wszystkie wydatki wymienione w stanie faktycznym, będą powiększać wartość początkową środków trwałych a tym samym będą wchodzić w skład odpisów amortyzacyjnych i będą stanowić tzw. koszt finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, to w ocenie Wnioskodawcy nie cała kwota odpisów amortyzacyjnych w skład których będą wchodziły wszystkie uregulowane należności i odsetki oraz inne wszelkiego rodzaju koszty od kredytu wypłaconego w 2018 r. przez spółkę komandytową na wytworzenie środków trwałych - biurowców, będą podlegały zaliczeniu do limitu wynikającego z art. 15c ustawy o CIT. Do ww. kwoty będzie wchodziła jedynie część opisów amortyzacyjnych naliczonych i podlegających zaliczeniu do kosztów podatkowych w proporcji na tą część dotyczącą odsetek i innych wydatków wskazanych we wniosku przypadających na Wnioskodawcę w stosunku rocznym - czyli na wspólnika spółki komandytowej przypadających na Wnioskodawcę zgodnie z umową spółki komandytowej. Wnioskodawca uważa, że w latach kiedy będą płacone odsetki i inne koszty związane z kredytem nie należy rozpatrywać przepisów art. 15c ustawy o CIT, a jedynie w roku/latach podatkowych kiedy dokonywane są odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej danych środków trwałych, w skład których wchodzą ww. odsetki i inne koszty, ponieważ w tym momencie stanowią one koszt uzyskania przychodu.

Wnioskodawca uważa, że ze względu na zasadę sprawiedliwości podatkowej, tylko część odpisów amortyzacyjnych odpowiadających wartości uregulowanych należności i odsetek oraz innym kosztom kredytu przeznaczonego na wytworzenie środków trwałych - biurowców, będą podlegały zaliczeniu do limitu wynikającego z art. 15c ustawy o CIT. Należy zaznaczyć, że art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, iż przepisu ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000.000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.

Wnioskodawca uważa, że ww. limit należności, o którym mowa w art. 15c ust. 1 i ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT, powinien zostać odniesiony nie do łącznej wartości odsetek oraz kosztów kredytu zawartego w wartości początkowej danego środka trwałego, ale limit należy odnieść oddzielnie do każdego roku podatkowego, w którym będą dokonywane odpisy amortyzacyjne i zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów podatkowych. Powyższe uzasadnia fakt, iż na wartość początkową danych środków trwałych, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w razie wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się koszt wytworzenia. Zasady ustalania tego kosztu określone zostały w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT - za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Powyższe powoduje, że wszystkie odsetki i prowizje, które zostały naliczone do dnia przekazania środków trwałych do używania zostaną zawarte w wartości początkowej danych środków trwałych. Tym samym, odsetki, prowizje i inne koszty związane z wytworzeniem środków trwałych w momencie poniesienia nie stanowiły kosztów podatkowych. Koszty podatkowe stanowić natomiast będą odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, w skład których wchodzić będą poniesione wcześniej wydatki. Należy podkreślić, że mogą to być odsetki i prowizje naliczone przez okres kilku lat, dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, ze względu na zasadę sprawiedliwości podatkowej, do kwoty limitu wynikającego z art. 15c ust. 1 oraz art. 15c ust. 14 ustawy o CIT będzie wchodziła część opisów amortyzacyjnych naliczonych i podlegających zaliczeniu do kosztów podatkowych w proporcji na tą część dotyczącą odsetek i innych wydatków wskazanych we wniosku przypadająca na Wnioskodawcę w stosunku rocznym - zgodnie z proporcją udziału w zyskach spółki komandytowej określonej w umowie spółki komandytowej a nie w roku podatkowym/latach podatkowych kiedy wydatki te zostały przez spółką komandytową poniesione. Liczy się zatem podatkowe ujęcie tego rodzaju wydatków - w tym przypadku poprzez odpisy amortyzacyjne. Tym samym, w latach podatkowych, kiedy przedmiotowe wydatki będą ponoszone i jednocześnie zwiększać będą wartość początkową środków trwałych do momentu kiedy odpisy amortyzacyjne nie będą naliczane i zaliczane do kosztów podatkowych podatników przepis art. 15c ustawy o CIT, dotyczących kosztów finansowania dłużnego nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: updop).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175; dalej jako: ustawa nowelizująca) nastąpiła nowelizacja przepisów dotyczących kosztów finansowania dłużnego. Przesłanką dokonania tych zmian była konieczność dostosowania tej regulacji do wymogów dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (zwanej dalej: dyrektywą ATAD).

W ramach implementacji dyrektywy, dokonano modyfikacji przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji (thin cap), tj. przepisów przeciwdziałających nadmiernemu finansowaniu podatników długiem, co skutkuje erozją bazy podatkowej w państwie siedziby spółki.

Z dnia 1 stycznia 2018 r. ustawą nowelizującą z dnia 27 października 2017 r. zmianie uległy regulacje zawarte w art. 15c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: updop) (art. 2 pkt 16 ustawy nowelizującej), zaś przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop zostały uchylone (art. 2 pkt 19 lit. a tiret dwunaste ustawy zmieniającej). Ponadto ustawą zmieniającą zostały uchylone także ust. 7b, 7g i 7h.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 15c ust. 1 updop, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W myśl art. 15c ust. 3 updop, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Koszty finansowania dłużnego to, zgodnie z art. 15c ust. 12 updop, wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

W tym miejscu wskazać należy na przyjętą w art. 15c ust. 12 updop definicję kosztów finansowania dłużnego. Z powołanego przepisu wynika bowiem, że przez koszty finansowania dłużnego należy rozumieć wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Ponadto w myśl art. 15c ust. 14 pkt 1 updop, przepisu ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000.000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada udziały w spółce komandytowej, która w 2018 r. zaciągnęła kredyt w banku, który zostanie przeznaczony na budowę 3 budynków biurowo-usługowych oraz modernizacje spichlerza na budynek biurowo-usługowy. Niniejsze budynki będą stanowić środki trwałe dla spółki komandytowej. Z związku z zaciągniętym kredytem, wszystkie wydatki poniesione przez spółkę komandytową do momentu oddania środków trwałych do używania i jednocześnie związane z ich wytworzeniem tj. koszty promesy kredytowej, operatu szacunkowego do kredytu, opłaty z tytułu zabezpieczenia kursu WIBOR, opłaty za przyznanie kredytu nieodnawialnego, opłaty za parametryzację rachunku kredytu nieodnawialnego, opłaty za przyznanie kredytu odnawialnego, opłatę za parametryzację rachunku kredytu odnawialnego, opłatę za parametryzację rachunku dotyczącego zabezpieczenia wierzytelności, będą zwiększać wartość początkową środków trwałych. Wartość początkową środków trwałych zwiększać będą również odsetki zapłacone oraz niezapłacone, ale naliczone do momentu oddania do używania środków trwałych (biurowców). Ponadto, Wnioskodawca zaznacza, że do wartości środków trwałych wejdą odsetki z pierwszego etapu kredytowania tj. z kredytu na budowę.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne służą do osiągania przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że wydatki z nimi związane powinny być również rozliczane w dłuższym okresie czasu. Dlatego też kosztem uzyskania przychodów jest ich zużycie mierzone amortyzacją, czyli odpisami amortyzacyjnymi, dokonywanymi wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a 16m tej ustawy, z uwzględnieniem art. 16 (art. 15 ust. 6 updop).

Na podstawie art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Art. 16 ust. 1 updop zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Stosownie do art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W art. 16a ust. 1 updop, został przedstawiony katalog środków trwałych, podlegających amortyzacji, pod warunkiem, że będą one używane przez okres dłuższy niż rok oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia, tj. wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 1 pkt 2).

Jak zostało wskazane w interpretacji z 30 października 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010-. 429.2018.1.MO, będącej odpowiedzią na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, wydatki jakie spółka komandytowa poniosła w związku z zawartą umową kredytu, które będą powiększać wartość początkową środków trwałych a tym samym będą wchodzić w skład odpisów amortyzacyjnych będą stanowić tzw. koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 updop.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że co do zasady, w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego należy zsumować wszystkie poniesione w danym okresie i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne, koszty finansowania dłużnego oraz wszystkie uzyskane w tym samym okresie przychody o charakterze odsetkowym.

Zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że limit, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 14 pkt 1 updop, powinien zostać odniesiony nie do łącznej wartości odsetek oraz kosztów kredytu zawartego w wartości początkowej danego środka trwałego, ale limit należy odnieść oddzielnie do każdego roku podatkowego, w którym będą dokonywane odpisy amortyzacyjne i zaliczane do kosztów podatkowych. Liczy się bowiem podatkowe ujęcie tego rodzaju wydatków - w tym przypadku poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zatem, do kwoty limitu wynikającego z art. 15c ust. 1 oraz 15c ust. 14 ustawy o CIT będzie wchodziła część opisów amortyzacyjnych naliczonych i podlegających zaliczeniu do kosztów podatkowych w proporcji na tą część dotyczącą odsetek i innych wydatków wskazanych we wniosku przypadająca na Wnioskodawcę (jako wspólnika spółki komandytowej) w stosunku rocznym - zgodnie z proporcją do udziału w zyskach spółki komandytowej określonej w umowie spółki komandytowej, zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 updop.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej