Temat interpretacji

Jakie są skutki podatkowe, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, planowanej pomiędzy Y i X zamiany akcji, w szczególności czy ta planowana transakcja spowoduje powstanie przychodu do opodatkowania po stronie X?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 21 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania transakcji zamiany akcji jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania transakcji zamiany akcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca X S.A. (dalej: X lub Spółka) to wiodący polski producent materiałów budowlanych na potrzeby budownictwa infrastrukturalnego i użyteczności publicznej. Wnioskodawca produkuje głównie wyroby z polietylenu oraz polichlorku winylu (np. systemy rynnowe, rury PCV i PE).

Y S.A. (dalej: Y) to czołowy producent elastycznych wykładzin mieszkaniowych, obiektowych i sportowych z PVC oraz wiodący na rynku polskim producent włóknin. Y to firma z ponad 100-letnią tradycją funkcjonująca na rynku polskim i rynkach zagranicznych w wielu krajach świata. Y jest spółką notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

Y pełni rolę jednostki dominującej w Grupie Kapitałowej Y S.A. i posiada bezpośrednio 64,66% udziałów w kapitale X, natomiast X jest właścicielem kilku innych spółek, w tym spółki Z S.A. (dalej: Z), gdzie posiada 79,50% udziałów w kapitale. Z to producent wysokiej jakości podłóg drewnianych.

Obecnie Grupa Kapitałowa Y S.A. wyodrębnia w ramach swojej aktywności biznesowej cztery główne segmenty operacyjne: włókniny, podłogi, profile, rury. Aktualnie Y jako spółka wiodąca w grupie, obok innych możliwości restrukturyzacji całej Grupy, rozważa także opcję dalszego swojego rozwoju biznesowego głównie w dwóch segmentach: podłogi i włókniny. W związku z tym Y rozważa dokonanie zmian w ramach obecnej struktury organizacyjnej w sposób zapewniający realizację wspomnianego celu biznesowego. Bezpośrednim właścicielem Z, który prowadzi działalność w segmencie podłóg jest X realizujący działalność operacyjną w segmencie profili i rur. Uwzględniając cel biznesowy Y S.A. (uporządkowanie struktury właścicielskiej, przejęcie kontroli nad segmentem biznesowym, który będzie rozwijany) Y zakłada zamianę posiadanych akcji X (64,66%) za akcje Z, które są w posiadaniu X. Parytet zamiany aktywów ustalony będzie na podstawie wzajemnych uzgodnień i ogólnych zasad rynkowych przyjmowanych w podobnych transakcjach. Docelowo Y zamierza zatem przejąć od X akcje Z (pakiet kontrolny) i wydać za nie posiadane akcje X (w wyniku transakcji X uzyska akcje własne, które przeznaczy następnie do umorzenia lub odsprzedaży). Po stronie X wydanie akcji Z spowoduje uporządkowanie struktury zarządczej i możliwość koncentracji sił i środków na głównej aktywności biznesowej Spółki w segmencie rur i profili. Po stronie Y nastąpi konsolidacja segmentu podłóg (przejęcie kontroli nad Z), co jest podstawowym i głównym celem biznesowym transakcji.

W wyniku planowanej zamiany akcji, Y otrzyma od razu pakiet kontrolny Z (pakiet dający bezwzględną większość praw głosu w spółce). X natomiast ze względu na określone przepisy prawne, które uniemożliwiają mu jednorazowe nabycie akcji własnych w ilości przekraczającej 20% kapitału zakładowego, może otrzymać od Y akcje w więcej niż jednej transzy, co będzie zależne od ustalonego parytetu zamiany aktywów. Jeżeli przyjęty parytet zamiany aktywów będzie wymagał przeprowadzenia dwóch lub więcej transz, to po realizacji pierwszej transzy zamiany planowane jest zwołanie Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia X, uzyskanie zgody na umorzenie pozyskanych akcji własnych w ramach pierwszej transzy oraz upoważnienie Zarządu do przeprowadzenia kolejnej transzy skupu/zamiany. Jeśli zajdzie taka potrzeba identyczna procedura miałaby miejsce po wykonaniu drugiej transzy transakcji. Jednocześnie Y rozważa także przeprowadzenie przedmiotowej zamiany, na takich samych zasadach, w stosunku do akcji Z, które są w posiadaniu akcjonariuszy mniejszościowych tej spółki (obecnie 20,50% udziałów w kapitale Z), z tym jednak zastrzeżeniem, że w przypadku ewentualnego przeprowadzenia przedmiotowej zamiany także z mniejszościowymi akcjonariuszami Z transakcja ta miałaby miejsce jednocześnie z realizacją pierwszej transzy zamiany akcji ze spółką X.

Planowana transakcja zamiany akcji będzie przeprowadzona z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych zakładających po stronie X uporządkowanie profilu biznesowego Spółki, a po stronie Y długofalowy rozwój i generowanie zysku w segmentach biznesowych (podłogi i włókniny). Dodatkowo Y w wyniku opisywanej transakcji zamierza uzyskać taką strukturę właścicielską podmiotów, która umożliwi wykorzystanie w Y i Z efektu synergii w zakresie kanałów sprzedaży i dystrybucji.

Spółka jednoczesne informuje, że: wszystkie podmioty, które będą brały udział w zamianie akcji (Y, X, Z) są polskimi rezydentami podatkowymi, tj. podlegają w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, zamiana akcji będzie ekwiwalentna tzn. X za wydawany pakiet akcji Z otrzyma pakiet akcji X o wartości rynkowej równej wydanym akcjom Z.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jakie są skutki podatkowe, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, planowanej pomiędzy Y i X zamiany akcji, w szczególności czy ta planowana transakcja spowoduje powstanie przychodu do opodatkowania po stronie X?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana między Y i X zamiana akcji nie spowoduje, na moment zamiany, powstania przychodu do opodatkowania po stronie X. Poniżej przedstawione zostało uzasadnienie przyjętego stanowiska.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: ustawa CIT) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów - w przypadkach, o których mowa w art. 21, 22 i 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Z art. 7 ust. 2 ustawy CIT wynika z kolei, że dochodem, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy CIT powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym danej transakcji mają: po pierwsze - ustalenie czy powstał przychód, a po drugie - ustalenie kosztów jego uzyskania.

Co na gruncie ustawy CIT jest utożsamiane z przychodami wskazane zostało w art. 12 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem przychodami są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Należy zauważyć, że ustawa CIT nie zawiera definicji zamiany, definicja taka nie pojawia się ani w art. 4a stanowiącym słowniczek ustawowy, ani w żadnym innym przepisie ustawy CIT. Co więcej zamiana rzeczy i praw nie pojawia się wprost w katalogu zdarzeń, które zgodnie z art. 12 ustawy CIT określają co należy traktować jako przychody podatkowe. Kwestie dotyczące umów zamiany zostały uregulowane w przepisach art. 603 - 604 Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.). Pierwszy przepis stanowi, że przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast w drugim z przepisów zaznaczono, że do zamiany stosuje się przepisy o sprzedaży. Charakterystyczne dla umowy zamiany jest to, że podstawowe obowiązki obu stron i treść ich świadczeń są identyczne, różny jest jedynie przedmiot świadczeń każdej z nich. Przedmiotem zamiany mogą być rzeczy i ich zbiory, a także inne prawa majątkowe, z wyjątkiem pieniędzy. Fakt, iż Kodeks cywilny do zamiany nakazuje stosować przepisy o sprzedaży nie oznacza, że sprzedaż i zamiana to tożsame transakcje, art. 604 Kodeksu cywilnego ma jedynie wymiar techniczny. Dodatkowo w doktrynie i orzecznictwie od wielu lat dominuje pogląd o autonomiczności prawa podatkowego, który oznacza, że rozwiązania przyjęte w innych gałęziach prawa nie mogą być stosowane przez analogię na gruncie ustaw podatkowych. Skoro zatem ustawa CIT sama nie wymienia zamiany rzeczy i praw jako źródła przychodu oraz nie odwołuje się wprost do rozwiązań przyjętych w Kodeksie cywilnym, słusznym wydaje się wniosek, że transakcja ekwiwalentnej zamiany rzeczy i praw jest neutralna podatkowo (nie kreuje powstania przychodu w momencie zamiany). Przychód taki może powstać dopiero w przyszłości gdy rzecz lub prawo otrzymane w ramach zamiany będzie np. zbywane. W wyniku zamiany akcji jaka jest planowana pomiędzy X i Y, obie strony operacji nie uzyskają żadnego przysporzenia, nastąpi jedynie zastąpienie jednego posiadanego aktywa drugim o tej samej wartości, konieczność rozpoznania przychodu na moment zamiany byłaby zatem nieracjonalna i przeczyłaby regułom określonym w ustawie CIT.

Konieczność opodatkowania zamiany akcji (czyli praw majątkowych) nie wynika także z art. 14 ustawy CIT, który odnosi się do sprzedaży majątku. Przepis ten wskazuje, że przychodem z odpłatnego zbycia między innymi praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie lub wartość rynkowa gdy cena odbiega znacznie od wartości rynkowej. W przypadku planowanej transakcji zamiany akcji pomiędzy X i Y cena w ogóle nie będzie ustalana, jedyne co będzie określane to parytet wymiany aktywów.

Nie można zgodzić się także z poglądem, że zamiana akcji na gruncie podatkowym powinna wywoływać skutki identyczne jak sprzedaż akcji. Żaden przepis ustawy CIT nie prezentuje takiej tezy, co więcej zapisy innych ustaw podatkowych wyraźnie rozróżniają umowę sprzedaży i umowę zamiany, co stanowi dodatkowy argument za tym, iż są to odrębne transakcje mające odrębne skutki podatkowe. Przykładowo w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych w art. 1 wskazano, że podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw podatkowych. Gdyby zamiana byłą tożsama ze sprzedażą przepis ten nie miałby sensu i łamałby zasadę racjonalności ustawodawcy. Należy zatem stwierdzić, że gdyby ustawodawca zakładał opodatkowanie ekwiwalentnej zamiany aktywów (akcji, innych praw majątkowych) to taki zamiar powinien być wprost wyrażony w ustawie CIT (w art. 12 lub innym odrębnym przepisie). Skoro ustawa CIT wspomnianych zapisów nie zawiera, operacja zamiany akcji jest neutralna podatkowo i nie kreuje przychodu do opodatkowania na moment zamiany.

Reasumując, planowana między Y i X zamiana akcji nie spowoduje, na moment zamiany, powstania przychodu do opodatkowania po stronie X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W celu określenia skutków podatkowych umowy zamiany należy przeanalizować treść umowy zawartej pomiędzy stronami w kontekście przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.) i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.).

Kwestie dotyczące umów zamiany zostały uregulowane w przepisach art. 603-604 Kodeksu cywilnego. Pierwszy przepis stanowi, iż przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast w drugim z przepisów zaznaczono, że do zamiany stosuje się przepisy o sprzedaży. Charakterystyczne dla umowy zamiany jest to, że podstawowe obowiązki obu stron i treść ich świadczeń są identyczne, różny jest jedynie przedmiot świadczeń każdej z nich (Cz. Żuławska, Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania. Tom II, Warszawa 1999, s. 106). Przedmiotem zamiany, podobnie jak sprzedaży, mogą być rzeczy i ich zbiory, a także inne prawa majątkowe, jednakże nie pieniądze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji umowy zamiany, dlatego też należy w tym względzie kierować się ww. przepisami Kodeksu cywilnego i rozliczyć skutki takiej operacji na takich zasadach jakie obowiązują wobec transakcji odpłatnego zbycia, co oznacza że zamiana, o której mowa we wniosku, będzie dla Wnioskodawcy formą odpłatnego zbycia udziałów Spółki Z oraz nabycia akcji własnych (Y S.A. posiada bezpośrednio 64,66 % udziałów w kapitale Wnioskodawcy). O ile w przypadku umowy sprzedaży kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedającemu określoną cenę w zamian za nabywany towar, o tyle w przypadku zamiany, formą zapłaty jest uzyskanie innej rzeczy w zamian za wydaną. Dlatego też, wydane przez Wnioskodawcę udziały Spółki Z należy uznać za zbywane, natomiast uzyskane w zamian akcje własne należy uznać za zakupione.

Zdaniem tut. Organu przedmiotowa zamiana stanowić będzie dla Wnioskodawcy formę odpłatnego zbycia udziałów Spółki Z oraz nabycia akcji własnych. Zarówno opisane wyżej odpłatne zbycie jak i nabycie, pod względem skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozpatrywać rozdzielnie.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 3 ustawy, za przychody z zysków kapitałowych uważa się inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

1. przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,
2. przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą

i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia (art. 14 ust. 2 ustawy).

Użycie przez ustawodawcę, w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, określenia odpłatne zbycie oznacza, że w zakresie obrotu rzeczami i prawami majątkowymi ustawodawca przewidział również inne niż sprzedaż legalne formy odpłatnego przeniesienia własności, w tym między innymi zamianę.

Zatem nie ma racji Wnioskodawca twierdząc, że art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się do sprzedaży majątku, ponieważ jak wskazano powyżej powołany przepis stanowi o konsekwencjach odpłatnego zbycia takich składników a sprzedaż jest tylko jedną z form odpłatnego zbycia.

Kosztami uzyskania przychodów natomiast, stosownie do art. 15 ust. 1 tej ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

W przypadku odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce objętych w zamian za wkład niepieniężny stosownie do postanowień art. 15 ust. 1k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na dzień zbycia tych udziałów (akcji) w spółce, koszt uzyskania przychodów ustala się w wysokości:

1) określonej zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 - jeżeli zbywane udziały (akcje) zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, w tym również w zamian za wkład niepieniężny w postaci komercjalizowanej własności intelektualnej;

1a) wartości początkowej składnika majątkowego, o którym mowa w art. 2 pkt 3 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, będącego przedmiotem wkładu własnego, o którym mowa w art. 2 pkt 5 tej ustawy, zaktualizowanej zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszonej o dokonaną przed wniesieniem tego wkładu sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, a w przypadku wniesienia gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów wartości równej wydatkom poniesionym na ich nabycie;

2) przyjętej dla celów podatkowych wartości składników przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, wynikającej z ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1, określonej na dzień objęcia tych udziałów (akcji) w spółce, nie wyższej jednak niż wartość tych udziałów (akcji) z dnia ich objęcia, określona zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, należy stwierdzić wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, że zamiana akcji nie jest neutralna podatkowo, taka transakcja powoduje obowiązek rozpoznania przychodu ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód zgodnie z ogólnymi zasadami ustalenia przychodu w wartości określonej w umowie zamiany, która powinna odpowiadać wartości rynkowej zbywanych akcji. Tak ustalony przychód Wnioskodawca będzie miał prawo pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu, stosownie do powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uwzględniając sposób nabycia zbywanych akcji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym planowana pomiędzy Y i X zamiana akcji nie spowoduje na moment zamiany powstania przychodu do opodatkowania po stronie X należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że tut. Organ nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania kontrolnego, czy podatkowego, w konsekwencji nie może odnieść się do prawidłowości podanych wartości przedstawionej transakcji, co za tym idzie przedmiotowa interpretacja nie może wprost potwierdzać wysokości podstawy opodatkowania w związku z daną transakcją, a jedynie wskazywać na zasady jej ustalania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej