Temat interpretacji

w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lipca 2018 r. (data wpływu 20 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest w szczególności produkcja wyrobów na bazie kakao i czekolady.

Spółka posiada zezwolenie z 30 czerwca 2014 r. (dalej: Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej także: Strefa, SSE). Zezwolenie zostało Spółce wydane na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy określona według kodu PKWiU, oraz w zakresie sprzedaży odpadów (również określonych według kodów PKWiU) powstałych w wyniku prowadzenia przez Spółkę na terenie SSE działalności gospodarczej.

W związku z realizowanym w ramach Zezwolenia projektem inwestycyjnym Spółka ponosiła szereg wydatków inwestycyjnych należących do określonych kategorii wymienionych w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień udzielenia Zezwolenia (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 232 poz. 1548 z późn. zm., dalej: Rozporządzenie SSE).

Powyższe wydatki były związane przede wszystkim z nabyciem lub wytworzeniem nowych środków trwałych. Wszystkie omawiane (poniżej) płatności były dokonywane po dacie otrzymania przez Spółkę Zezwolenia.

Obecnie, jak i na dzień uzyskania Zezwolenia, Spółka posiada status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu odpowiednich przepisów z zakresu pomocy publicznej.

Spółka jest podmiotem, o którym mowa w § 5 ust. 4 Rozporządzenia, tj. jest przedsiębiorcą, którego przedsiębiorstwo zostało objęte granicami SSE w związku z realizacją nowej inwestycji (tzw. inwestycja brownfield). Spółka korzysta z pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji.

W zakresie metodologii rozliczeń (płatności) dotyczących wydatków inwestycyjnych, Spółka wyróżnia w szczególności sytuacje opisane poniżej.

(i) Płatności częściowe.

W ramach zawieranych transakcji, występowały sytuacje, w których na podstawie odpowiednich uzgodnień pomiędzy Spółką a poszczególnymi wykonawcami, przed finalnym zakończeniem prac, Spółka dokonywała na rzecz poszczególnych wykonawców płatności częściowych, w ramach których kontrahent otrzymywał zapłatę za dany etap/część prac, po wykonaniu takiego etapu (na podstawie faktury wystawionej przez kontrahenta za dany etap wykonanych prac). Płatności na rzecz danego wykonawcy były zatem dokonywane w podziale na płatności częściowe, raty (transze), które nie miały charakteru zaliczkowego, ale stanowiły zapłatę za wykonany etap prac.

Taka forma rozliczeń miała również miejsce w sytuacji zakupu (dostawy) środków trwałych, w przypadku gdy umowa przewidywała również dalsze prace dostawcy związane z montażem/uruchomieniem środków trwałych.

(ii) Płatności zaliczkowe.

W trakcie realizacji poszczególnych zadań inwestycyjnych Spółka uiszczała również płatności o charakterze zaliczkowym.

Jednocześnie występowały sytuacje, w których w przypadku uiszczenia przez Spółkę zaliczek, płatność pozostałej części ceny na rzecz danego dostawcy środka trwałego (tj. tego samego podmiotu, na rzecz którego uiszczono wcześniej zaliczki) lub płatności pozostałej części ceny za wykonanie prac budowlanych nie była rozliczana jednorazowo, ale była płatna w ratach (transzach), przy czym raty te nie miały charakteru zaliczek (były płatnościami częściowymi, o których mowa powyżej, np. były zapłatą za wykonanie poszczególnych etapów prac budowlanych lub miały miejsce po dostawie maszyny/linii). W przypadku, gdy pozostała część ceny należnej danemu wykonawcy (lub dostawcy) była płatna w ratach/transzach (będących płatnościami częściowymi), zaliczka była zaliczana na poczet określonej transzy (płatności częściowej).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez niego wydatki z tytułu płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty.

Dla uwzględnienia wydatku w puli wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu Rozporządzenia SSE wydatek taki musi zostać faktycznie zrealizowany, tj. definitywnie poniesiony. Nie jest wystarczające dokonanie deklaracji o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie się do jego poniesienia w przyszłości. W konsekwencji, nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Momentem poniesienia kosztów inwestycji jest bowiem chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową).

W odniesieniu do płatności częściowych objętych niniejszym wnioskiem element faktycznego poniesienia wydatku został spełniony. W przeciwieństwie bowiem do płatności o charakterze zaliczkowym, które stanowią kwoty wpłacane na poczet przyszłych zobowiązań, płatności częściowe uiszczane przez Spółkę miały charakter definitywnie poniesionych wydatków. Spółka dokonując płatności częściowych regulowała swoje zobowiązanie za zrealizowany dotychczas etap prac, czy też za zrealizowane dostawy.

Zgodnie z powyższym, chwilą definitywnego poniesienia płatności częściowych w znaczeniu kasowym było dokonanie przez Spółkę przepływu środków pieniężnych z tytułu płatności częściowych między Spółką a danym wykonawcą/dostawcą, będącym uprawnionym do ich otrzymania w związku ze zrealizowaną częścią prac czy dostawą.

Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy, w zakresie wydatków inwestycyjnych stanowiących płatności z tytułu nabycia/wytworzenia środków trwałych, moment oddania ich (środków trwałych) do użytkowania nie ma znaczenia dla możliwości rozpoznania środków trwałych jako wydatków kwalifikowalnych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia SSE (gdyż decydujący, jak wskazano powyżej, jest moment zapłaty płatności częściowych). Znajduje to odzwierciedlenie w stanowiskach organów podatkowych, m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 marca 2016 r., sygn. ITPB3/4510-29/16/AW, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika (odstępując od uzasadnienia prawnego), że Dla celów zaliczenia do wydatków kwalifikowanych rozpoznawanych na zasadzie kasowej należy zatem wskazać, że chwilą definitywnego poniesienia płatności częściowych w znaczeniu kasowym jest dokonanie przez Spółkę przepływu środków pieniężnych między Spółka a podmiotem uprawnionym do ich otrzymania.

W ocenie Spółki, płatności częściowe uiszczone przez Spółkę spełniły zatem wskazane wyżej kryteria tj. są kosztami inwestycji objętymi Zezwoleniem, zostały poniesione na terenie SSE w okresie obowiązywania Zezwolenia, stanowią wydatki należące do jednej z kategorii wymienionych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE (zaś w przypadku wytworzenia/nabycia środków trwałych płatności częściowe zostały zaliczane do wartości początkowej środków trwałych).

W rezultacie, dokonując dyskontowania wartości poniesionych wydatków, zdaniem Spółki, jako wydatki kwalifikowane należy uznać również płatności częściowe poniesione w znaczeniu kasowym, w ramach których Spółka dokonała zapłaty za dany etap/część prac, bądź też za częściową dostawę środków trwałych, niezależnie od tego czy w miesiącu poniesienia wydatku znajdowały się one już w ewidencji środków trwałych Spółki przyjętych do użytkowania (czy też środki trwałe, z którymi związane były przedmiotowe płatności zostały przyjęte do używania i wprowadzone do stosownej ewidencji w okresach późniejszych).

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia SSE w momencie ich zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej