Temat interpretacji

Ustalenie czy otrzymana spłata wartości początkowej aktywa trwałego określonej w umowie leasingowej, jako suma ustalonych w umowie leasingowej kapitałowych części opłat, w tym ewentualnej opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu po stronie Wnioskodawcy oraz czy przychodem Wnioskodawcy z tytułu umowy leasingu finansowego będzie wyłącznie część odsetkowa opłaty, a momentem jego uzyskania będzie ostatni dzień okresu, za który należna jest ta opłata.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lipca 2018 r. (data wpływu 17 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• otrzymana spłata wartości początkowej aktywa trwałego określonej w umowie leasingowej, jako suma ustalonych w umowie leasingowej kapitałowych części opłat, w tym ewentualnej opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu po stronie Wnioskodawcy jest prawidłowe,
• przychodem Wnioskodawcy z tytułu umowy leasingu finansowego będzie wyłącznie część odsetkowa opłaty, a momentem jego uzyskania będzie ostatni dzień okresu, za który należna jest ta opłata jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy otrzymana spłata wartości początkowej aktywa trwałego określonej w umowie leasingowej, jako suma ustalonych w umowie leasingowej kapitałowych części opłat, w tym ewentualnej opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu po stronie Wnioskodawcy oraz czy przychodem Wnioskodawcy z tytułu umowy leasingu finansowego będzie wyłącznie część odsetkowa opłaty, a momentem jego uzyskania będzie ostatni dzień okresu, za który należna jest ta opłata.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Spółka, Finansujący) jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka w przyszłości zawrze z inną spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Korzystający) umowę/umowy leasingu (dalej: Umowa). Na podstawie Umowy Spółka odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania posiadane i wykorzystywane w prowadzonej działalności składniki majątkowe obejmujące aktywa trwałe w rozumieniu przepisów o rachunkowości (dalej: Aktywa). Umowa zostanie zawarta na czas oznaczony (określony). Może być tak, że Spółka zawrze z Korzystającym kilka Umów, aczkolwiek jedno Aktywo nie będzie przedmiotem więcej niż jednej umowy leasingu.

Zgodnie z Umową, odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej Aktywów będzie dokonywał Korzystający. W konsekwencji, w związku z zawarciem Umowy leasingodawca, tj. Wnioskodawca, nie będzie dokonywał od Aktywów odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Umowa będzie przewidywała podział opłat z tytułu korzystania z Aktywów na część kapitałową i odsetkową. Wartość początkowa Aktywów określona w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym ewentualnej opłaty wstępnej oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, będzie równa wartości rynkowej Aktywów. W harmonogramie spłat ewentualna opłata wstępna zostanie ujęta jako spłata części kapitałowej, tj. jako składnik ceny należnej Finansującemu za oddanie Spółce do korzystania przedmiotu leasingu (Aktywa). Podobnie część odsetkowa rat leasingowych zostanie ustalona na poziomie rynkowym. Umowa będzie dotyczyć udostępnienia przez Spółkę Aktywów po raz pierwszy (będzie to pierwsza umowa leasingu dotycząca tych Aktywów).

Wnioskodawca wskazał, że w przeszłości wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskami dotyczącymi skutków podatkowych umów leasingu, jednakże 25 maja 2018 r. organ podatkowy wydał w stosunku do Spółki postanowienia o odmowie wydania interpretacji z uwagi na wystąpienie uzasadnionego przypuszczenia, że przedstawione we wnioskach opisy zdarzeń przyszłych mogą stanowić unikanie opodatkowania (znak 0111-KDIB2-3.4010.49.2018.1.LG, 0111-KDIB1-2.4010.119.2018.1.MM oraz 0111-KDIB4.4014.130.2018.1.BB).

W wydanych postanowieniach organ podatkowy wskazał, że z wniosków wynika, iż strony umowy leasingu finansowego są powiązane kapitałowo, w ten sposób, że Korzystający będzie wspólnikiem Wnioskodawcy (podmiotu finansującego), będącego spółką komandytową. W konsekwencji, Wspólnik może osiągnąć korzyść podatkową, jaka została wskazana w (...) opinii Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 maja 2018 r., znak 0111-KDIB2-3.4010.49.2018.1.LG).

W związku z powyższym (mając na uwadze również, że forma prawna zaangażowanych podmiotów jest dla Wnioskodawcy kwestią drugorzędną względem zakładanych celów biznesowych), Wnioskodawca dokonał modyfikacji swoich zamierzeń tak, aby - biorąc pod uwagę treść ww. odmów wydania interpretacji planowane działania nie budziły już wątpliwości Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Tym samym, intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji przy założeniu, że nie dojdzie do przekształcenia Wnioskodawcy w spółkę niebędącą osobą prawną, w której Korzystający będzie wspólnikiem, a zatem przez cały okres Umowy Finansujący pozostanie odrębnym od Korzystającego podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym otrzymana spłata wartości początkowej Aktywów określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym ewentualnej opłaty wstępnej, oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu po stronie Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Otrzymana spłata wartości początkowej Aktywów określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym ewentualnej opłaty wstępnej oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowiła przychodu po stronie Wnioskodawcy.
2. Przychodem Wnioskodawcy z tytułu Umowy leasingu finansowego będzie wyłącznie część odsetkowa opłaty, a momentem jego uzyskania będzie ostatni dzień okresu, za który należna jest ta opłata.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Na wstępie Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 14b § 5b Ordynacji podatkowej, nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że mogą być przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a Ordynacji podatkowej. W ramach postanowienia o odmowie wydania interpretacji (znak 0111-KDIB2-3.4010.49.2018.1.LG, 0111-KDIB1-2.4010.119.2018.1.MM oraz 0111-KDIB4.4014.130.2018.1.BB) za okoliczność uzasadniającą takie przypuszczenie uznano możliwe przekształcenie Finansującego w spółkę komandytową i konsolidację podatkowych wyników leasingu po stronie Korzystającego. Niemniej, mając na uwadze, że Wnioskodawca zmodyfikował swoje zamierzenia i obecnie przekształcenie Finansującego w okresie trwania leasingu nie jest planowane, ww. okoliczność została wyeliminowana. Tym samym, obecnie brak jest okoliczności, które uzasadniałyby przypuszczenie, że elementy zdarzenia przyszłego mogą być przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a Ordynacji podatkowej, a tym samym brak jest przyczyn do odmowy wydania interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

Ad 1)

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, ze zm., dalej ustawy o PDOP), ilekroć w rozdziale 4a ustawy o PDOP jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o PDOP, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 16b ust. 2 pkt 4 ustawy o PDOP amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z kolei na podstawie art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych ();
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
   
   1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
   2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   
   
   

Zgodnie z art. 17a pkt 7 ustawy o PDOP ilekroć w rozdziale 4a ustawy o PDOP jest mowa o spłacie wartości początkowej - rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h.

Jednocześnie suma opłat, o której mowa w art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, składa się w praktyce najczęściej z tzw. czynszu inicjalnego (opłaty wstępnej - jeśli umowa ją przewiduje), rat leasingowych (tj. opłat za używanie przedmiotu leasingu lub jego używanie i pobieranie z niego pożytków), a także ewentualnej ceny wykupu przedmiotu leasingu (jeśli umowa leasingu ją przewiduje). Zgodnie bowiem z art. 17j ust. 1 ustawy o PDOP, jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17f ust. 1 pkt 2 (winno być: w art. 17b ust. 1 pkt 3 i art. 17f ust. 1 pkt 2) ustawy o PDOP.

Z kolei zgodnie z art. 17j ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP do sumy opłat, o której mowa w ust. 1, nie zalicza się płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one wyodrębnione z opłat leasingowych. Z uwagi jednak na fakt, że ewentualny czynsz inicjalny (opłata wstępna) oraz ewentualna cena wykupu nie będą stanowiły płatności na rzecz Finansującego za świadczenia dodatkowe, opłaty te należy zakwalifikować jako spłatę wartości początkowej Aktywów (o której mowa w art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP).

Zdaniem Wnioskodawcy, z przytoczonych powyżej przepisów wynika specyficzna metoda rozliczania leasingu finansowego na cele podatkowe. Istotą tych przepisów jest bowiem to, że:

• po stronie korzystającego część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej, w tym ewentualnej opłaty wstępnej oraz ewentualnej ceny wykupu, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, niemniej - suma ustalonych w umowie leasingu kapitałowych części opłat (w tym ewentualnej opłaty wstępnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, stanowi ustaloną w oparciu o art. 17a pkt 7 w zw. z art. 16g ustawy o PDOP wartość początkową leasingowanych składników majątku, na cele amortyzacji podatkowej;
• po stronie finansującego część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej, w tym kwota ewentualnego czynszu wstępnego oraz ewentualna cena wykupu, odpowiadająca ww. wartości początkowej Aktywów, nie stanowi przychodu.

Należy zatem zauważyć, że art. 17f ustawy o PDOP wprowadza symetrię w rozliczeniach podatkowych korzystającego i finansującego. Opłaty leasingowe w części, w jakiej nie stanowią przychodu finansującego, nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu dla korzystającego.

Z drugiej strony, opłaty leasingowe w części odsetkowej będą stanowiły przychód Wnioskodawcy jako finansującego. Korzystający będzie uprawniony natomiast do rozpoznania części odsetkowej opłaty leasingowej jako kosztów uzyskania przychodu. Tym samym w części, w jakiej Wnioskodawca (Finansujący) rozpozna przychód, Korzystający będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 listopada 2017 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.285.2017.1.MM, w której organ podatkowy w całości podzielił stanowisko wnioskodawcy, że: art. 17f Ustawy CIT wprowadza symetrię w rozliczeniach podatkowych po stronie korzystającego i finansującego Opłaty leasingowe w części, w jakiej nie stanowią przychodu finansującego, jednocześnie nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów po stronie korzystającego. Opłaty leasingowe w części odsetkowej będą natomiast stanowiły przychód po stronie finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodu po stronie korzystającego. Wobec tego, według Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, do przychodów Spółki w podatku CIT nie będą zaliczane opłaty leasingowe w części stanowiącej spłatę Wartości początkowej ŚT lub WNiP;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 sierpnia 2017 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.116.2017.1.BKD, z której wynika, że: Otrzymana przez Spółkę spłata wartości początkowej Przedmiotu Umowy, określonej w Umowie, jako suma kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup Przedmiotu Umowy), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowić przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 stycznia 2017 r., znak 2461-IBPB-1-1.4510.370.2016.1.SG, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: otrzymana przez Wnioskodawcę spłata wartości początkowej ŚT lub WNiP, określonej w Umowie, jako suma kapitałowych części opłat (w tym: opłaty inicjalnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek VAT, nie będzie stanowić przychodu w podatku CIT po stronie Wnioskodawcy.

Jednocześnie, mając na uwadze zasadę symetrii w rozliczeniach podatkowych finansującego i korzystającego w rozliczeniach podatkowych umowy leasingu finansowego, stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych wydanych dla korzystających, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 grudnia 2017 r., znak 0115-KDIT2-3.4010.331.2017.1.KP, w której organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że: odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ŚT/WNiP w trakcie obowiązywania Umowy oraz część odsetkowa opłat z tytułu korzystania z ŚT/WNiP uiszczanych w trakcie obowiązywania Umowy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 sierpnia 2017 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.112.2017.1.MJ, w której organ podatkowy zgodził się ze zdaniem wnioskodawcy, że: odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Przedmiotu Umowy w trakcie obowiązywania Umowy oraz część odsetkowa opłat z tytułu korzystania z Przedmiotu Umowy uiszczanych w trakcie obowiązywania Umowy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Podsumowując, otrzymana spłata wartości początkowej Aktywów określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat, w tym ewentualnej opłaty wstępnej oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, nie będzie stanowiła przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Ad 2)

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska w zakresie pytania pierwszego - które w odpowiedniej części należy uznać za uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 - opłaty leasingowe w części kapitałowej nie będą stanowiły przychodu Wnioskodawcy. Jedynie zatem część odsetkowa opłat leasingowych będzie przychodem Wnioskodawcy jako finansującego.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostało wskazane, że część odsetkowa opłaty leasingowej będzie stanowiła przychód Wnioskodawcy jako finansującego.

Jak wynika natomiast z art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W tym kontekście należy podkreślić, że Umowa będzie rozliczana w okresach rozliczeniowych, bowiem zgodnie z Umową Korzystający będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Spółki opłat leasingowych, w okresach wskazanych w harmonogramie spłat zawartym w Umowie.

Zatem skoro Umowa będzie rozliczana w okresach rozliczeniowych, przychód po stronie Wnioskodawcy, będzie powstawał z ostatnim dniem każdego kolejnego okresu rozliczeniowego, przez który należy rozumieć dzień poprzedzający okres, za który należna będzie kolejna rata leasingowa.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 stycznia 2017 r., znak 2461-IBPB-1-1.4510.383.2016.1.SG, w której organ uznał za prawidłowe w całości stanowisko podatnika, zgodnie z którym: skoro Umowa będzie rozliczana w okresach rozliczeniowych, to przychód po stronie Wnioskodawcy (z tytułu części odsetkowej opłat leasingowych) będzie powstawał z ostatnim dniem każdego kolejnego okresu rozliczeniowego, przez który należy rozumieć dzień poprzedzający okres, za który należna będzie kolejna rata leasingowa.

Podsumowując, przychodem Wnioskodawcy z tytułu Umowy leasingu finansowego będzie wyłącznie część odsetkowa opłaty, a momentem jego uzyskania będzie ostatni dzień okresu, za który należna jest ta opłata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednocześnie nadmienić, że z dniem 1 stycznia 2018 r. art. 12 ust. 3 przyjął nowe brzmienie zgodnie, z którym za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Powyższe pozostaje jednak bez wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej