Temat interpretacji

w zakresie ustalenia, czy wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży wykonanego lub nabytego oprzyrządowania stanowi element działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrzonego datą 27 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży wykonanego lub nabytego oprzyrządowania stanowi element działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży wykonanego lub nabytego oprzyrządowania stanowi element działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej Spółka lub Wnioskodawca) działa w ramach międzynarodowej grupy kapitałowej. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja części oraz akcesoriów do pojazdów silnikowych oraz innych wyrobów z tworzyw sztucznych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa lub SSE) na podstawie Zezwolenia z 4 października 2011 r., Zezwolenia z 23 grudnia 2013 r. oraz Zezwolenia z 8 marca 2016 r. (dalej: Zezwolenia) i w związku z tym korzysta z pomocy publicznej w formie zwolnienia od podatku dochodowego.

Otrzymane Zezwolenia obejmują prowadzenie działalności gospodarczej rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie określonym m.in. w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) Głównego Urzędu Statystycznego:

1. 22.2 - wyroby z tworzyw sztucznych,
2. 24.2 - rury, przewody rurowe, profile drążone i łączniki, ze stali,
3. 29.3 - części i akcesoria do pojazdów silnikowych,
4. 52.10.1 - magazynowanie i przechowywanie towarów,
5. 72.1 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych.

Fakt, iż Spółka działa m.in. na rynku samochodowym wpływa na organizację prowadzonych przez nią procesów produkcyjnych. Rynek motoryzacyjny jest bowiem rynkiem złożonym i integralnym, w którym podmioty z różnych lokalizacji odpowiadają za dostawę poszczególnych komponentów lub materiałów albo też są odpowiedzialne za koordynowanie produkcji lub sprzedaży.

Producenci samochodów samodzielnie wytwarzają jedynie część podzespołów powierzając produkcję reszty komponentów wyspecjalizowanym podwykonawcom (takim jak Spółka). Ma to na celu zagwarantowanie wysokiej jakości i bezpieczeństwa produkowanych pojazdów, przy jednoczesnym utrzymaniu kosztów na możliwie niskim poziomie. Szeroka i unikalna wiedza podwykonawców w zakresie nowoczesnych metod produkcyjnych i współpraca z wieloma producentami samochodów pozwala na efektywniejsze wykorzystanie posiadanych zasobów.

Aby spełnić wymogi stawiane przez odbiorców samochodów, strategia podmiotów działających w ramach sektora motoryzacyjnego dopuszcza podział funkcji produkcyjnych oparty na wytwarzaniu podzespołów niższego i wyższego rzędu w różnych zakładach znajdujących się często w różnych krajach. Współpracują one wówczas ze sobą w ten sposób, że wyroby jednych są jednocześnie materiałami produkcyjnymi drugich. W rezultacie transakcje towarowe między poszczególnymi producentami, kontrahentami obejmują głównie zakup/sprzedaż podzespołów niższego rzędu w celu ich przetworzenia w podzespoły wyższego rzędu.

Specyfika branży motoryzacyjnej, w której m.in. działa Spółka, wymusza często również produkcję lub nabycie specjalistycznego oprzyrządowania, które, co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu (tj. pod określoną markę i model pojazdu). Zleceniodawcami wykonania danego oprzyrządowania według zindywidualizowanych potrzeb technicznych są podmioty należące do tej samej grupy kapitałowej, do której należą odbiorcy produktów wytwarzanych przy jego pomocy.

Ze względu na istotne dostosowanie oprzyrządowania do celów produkcji danego typu komponentów, zasadniczo nie istnieje możliwość wykorzystania oprzyrządowania do innej działalności, w innym procesie produkcyjnym. Dodatkowo, wykorzystywanie oprzyrządowania w innych projektach produkcyjnych prowadziłoby do naruszania tajemnicy handlowej odbiorcy produktów.

Zasady korzystania z oprzyrządowania są zazwyczaj określane w warunkach współpracy pomiędzy podmiotem produkcyjnym (wytwarzającym/nabywającym oprzyrządowanie oraz produkującym wyroby gotowe przy jego pomocy), a odbiorcą produktów wykonywanych przy wykorzystaniu tego oprzyrządowania, który jest jednocześnie jego właścicielem.

W ramach działalności prowadzonej na terenie SSE, Spółka wytwarza zatem specjalistyczne oprzyrządowanie lub dokonuje jego zakupu od podmiotów zewnętrznych oraz ponosi wydatki związane z jego modyfikacjami i optymalizacją do procesu produkcji. Bez zakupu lub wytworzenia zindywidualizowanego oprzyrządowania Spółka nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji konkretnych detali. Nabyte/wykonane oprzyrządowanie nie może z kolei zostać wykorzystane w innej działalności niż objętej konkretnym zamówieniem.

Zazwyczaj przed rozpoczęciem produkcji wyrobów (względnie we wczesnej fazie produkcji, sporadycznie po upływie pewnego okresu czasu) dla określonej marki i modelu pojazdu, do którego wykorzystywane jest/będzie konkretne oprzyrządowanie, podlega ono zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są owe wyroby, ale fizycznie pozostaje w zakładzie Spółki znajdującym się na terenie SSE. Produkty wytwarzane przy użyciu opisywanego oprzyrządowania stanowią produkty powstające w wyniku działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń, a zatem ich sprzedaż generuje przychody alokowane do przychodów korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży wykonanego lub nabytego oprzyrządowania stanowi element działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: ,,UPDOP), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Z kolei, jak wynika z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 z późn. zm., dalej: ustawa o SSE), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

W konsekwencji, zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy. Warunkami skorzystania ze strefowego zwolnienia podatkowego są zatem:

• posiadanie zezwolenia na prowadzenie określonego rodzaju działalności na terenie Strefy oraz
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej objętej zakresem tego zezwolenia prowadzonej fizycznie na terenie Strefy.

A contrario, działalność gospodarcza, która nie spełnia kumulatywnie ww. przesłanek stanowi działalność pozastrefową, tj. opodatkowaną PDOP na zasadach ogólnych.

Spółka prowadzi na terenie SSE działalność polegającą przede wszystkim na produkcji części do pojazdów, wykonując tym samym działalność produkcyjną, handlową i usługową objętą zakresem uzyskanych Zezwoleń. W celu prowadzenia działalności i wytwarzania produktów na terenie Strefy konieczne jest dokonywanie zakupu lub wykonanie oprzyrządowania, które do takiej produkcji będzie wykorzystywane (tj. dedykowane pod określony model i markę pojazdu). Oprzyrządowanie wykorzystywane jest do produkcji określonych co do rodzaju części do pojazdów samochodowych. Zazwyczaj przed rozpoczęciem produkcji wyrobów Spółki, względnie we wczesnej fazie produkcji (sporadycznie - po upływie pewnego okresu czasu), oprzyrządowanie to podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego będą one (wyroby objęte zakresem Zezwoleń) produkowane. Oprzyrządowanie wykorzystywane jest/będzie wyłącznie do działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie Zezwoleń.

W opinii Spółki zbycie klientom oprzyrządowania wykorzystywanego do działalności prowadzonej na terenie Strefy, które zostało zakupione lub wykonane na ich zlecenie w celu wykorzystania go do produkcji wyrobów objętych Zezwoleniami, stanowi normalne następstwo prowadzenia działalności gospodarczej i jest ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie SSE na podstawie Zezwoleń. Na podkreślenie zasługuje również fakt, że zbycie, wykonanie lub modyfikacja, bądź rozbudowanie takiego oprzyrządowania jest typowym zjawiskiem występującym w przemyśle samochodowym i wiąże się z jego specyfiką.

Wydatki poniesione na zakup, bądź wytworzenie we własnym zakresie oprzyrządowania stanowią zatem wydatki dokonane w związku z prowadzoną działalnością w Strefie. W konsekwencji, wynik na sprzedaży takiego oprzyrządowania dokonanej na rzecz odbiorcy produktów strefowych Spółki, wykonywanych przy jego wykorzystaniu, powinien zostać alokowany do działalności strefowej (tj. zwolnionej z PDOP).

Prezentowane stanowisko Spółki koresponduje z poglądami wyrażanymi w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 czerwca 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.94.2017.1.IZ, w której organ w pełni zgodził się z poglądem podatnika stanowiącym, iż () koszty nabycia oprzyrządowania, bądź wytworzenia go we własnym zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej. W konsekwencji, wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien również zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania PDOP,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 lutego 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1102.2016.1.PC, z 20 marca 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-1729/13/JD, z 1 lutego 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-52/13/AK oraz z 3 listopada 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-981/11/AK, w której organ stwierdził, iż w związku z powyższym ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie odpowiedniego zezwolenia to koszty nabycia oprzyrządowania winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Również wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży tego oprzyrządowania wpływa na wysokość dochodu z tytułu działalności strefowej, zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 maja 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-97/15-2/KS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 listopada 2011 r., Znak: ITPB3/423-432a/11/AW, w której organ uznał, iż w przedmiotowej sprawie nabycie specjalistycznego oprzyrządowania jest elementem produkcji Wnioskodawcy, a proces produkcyjny dotyczy wyrobów określonych w zezwoleniu. Oznacza to, iż ponoszone koszty warunkują możliwość produkcji wyrobów określonych w zezwoleniu. Należy więc uznać, że dotyczą one przychodów osiąganych z działalności prowadzonej na terenie strefy, tym samym są kosztem uzyskania przychodów z działalności strefowej. Reasumując - w przedmiotowym stanie faktycznym - koszty ponoszone przez Spółkę na nabycie oprzyrządowania do produkcji, mają związek z prowadzoną działalnością na terenie SSE. W konsekwencji, ww. koszty winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Jednocześnie w interpretacji z tego samego dnia, Znak: ITPB3/423-432d/11/AW organ ten stwierdził, iż skoro specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do wytworzenia produktu finalnego, co związane jest bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością w strefie, to przychody i koszty związane z jego zbyciem generują dochód z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie. Tym samym dochód ten, w części, w jakiej związany jest z działalnością objętą zezwoleniem, będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że koszty nabycia oprzyrządowania, bądź wytworzenia go we własnym zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów z działalności strefowej. W konsekwencji wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien również zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania PDOP, tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/ zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie nadmienić należy, że z dniem 1 stycznia 2018 r. zmianie uległo brzmienie przepisu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.) zgodnie z którym, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22, i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z tego źródła przychodów. Ponadto z dniem 30 czerwca 2018 r. zmianie uległo brzmienie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy zgodnie z którym dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1010 oraz z 2018 r. poz. 650), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Powyższe zmiany nie mają jednakże wpływu na ocenę istoty przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska w sprawie.

Ponadto odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Co istotne wskazane wyżej rozstrzygnięcia nie pozostają w sprzeczności z niniejszą interpretacją indywidualną.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej