Temat interpretacji

w zakresie ustalenia, czy od kwoty zapłaconych prowizji i opłat okołokredytowych należy pobrać i odprowadzić podatek u źródła

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 maja 2018 r. (data wpływu 4 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy od kwoty zapłaconych prowizji i opłat okołokredytowych należy pobrać i odprowadzić podatek u źródła jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy od kwoty zapłaconych prowizji i opłat okołokredytowych należy pobrać i odprowadzić podatek u źródła.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Sp. z o.o. z siedzibą na terytorium Polski (dalej: Spółka, Wnioskodawca), w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pozyskał finansowanie kredytowe od konsorcjum bankowego z siedzibą w Republice Słowacji. Wszystkie biorące udział w finansowaniu banki mają swoją siedzibę na terytorium Słowacji.

W związku z pozyskaniem finansowania Spółka poniosła szereg wydatków na rzecz wskazanego konsorcjum bankowego. Na wskazane koszty składało się wynagrodzenie za:

• prowizję dla organizatora za zorganizowanie finansowania dla Spółki przez konsorcjum bankowe;
• prowizję płatną co roku dla agenta kredytu za obsługę umowy na finansowanie;
• prowizję dla agenta zabezpieczenia płatne za zapewnienie i administrowanie zabezpieczeniami do umowy finansowania;

oraz odsetki od finansowania płatne za okres korzystania z finansowania na rzecz każdego z banków finansujących.

Zgodnie z zawartą umową o finansowanie, wszelkie kwoty płatne na rzecz banków na podstawie umowy są kwotami netto, a rozliczenie kwoty podatków na terytorium Polski jest realizowane przez Spółkę - klauzula ubruttowienia.

Na podstawie art. 21 ust. 1 UPDOP (Dz.U. z 2017 r. poz. 2343), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium RP przez podatników niemających na terytorium RP siedziby lub zarządu, przychodów z odsetek ustala się w wysokości 20%. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę. Zgodnie z umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: UPO; Dz. U. z 2014 r. poz. 1046 z dnia 1 sierpnia 2014 r. winno być: Dz.U. z 1996 r. Nr 30, poz. 131), podatek ten nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

Zgodnie z przedmiotową regulacją oraz zawartą między stronami umową, Wnioskodawca jako płatnik podwyższył wartość świadczenia na rzecz banków z tytułu należnych im odsetek o kwotę podatku koniecznego do zapłaty w Polsce na podstawie art. 21 UPDOP w związku z art. 11 UPO oraz pobrał i odprowadził do organu podatkowego właściwą kwotę podatku u źródła od wartości wypłaconych odsetek.

Wnioskodawca powziął jednak wątpliwości co do prawidłowości swojego postępowania w odniesieniu do zapłaconych bankom prowizji i opłat okołokredytowych czyli prowizji dla organizatora, prowizji dla agenta i prowizji dla agenta zabezpieczenia finansowania (dalej łącznie zwanych prowizjami i opłatami okołokredytowymi).

Istotne elementy opisu stanu faktycznego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano m.in., że Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej podmiotu na, rzecz którego uiszcza wskazane we wniosku opłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w myśl przepisów art. 21 ust. 1 UPDOP w zw. z art. 11 UPO, od kwoty zapłaconych prowizji i opłat okołokredytowych należy pobrać i odprowadzić podatek u źródła?

Zdaniem Wnioskodawcy, od kwoty zapłaconych prowizji i opłat okołokredytowych zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 UPDOP w związku z art. 11 UPO nie należy pobierać podatku u źródła.

I. Uzasadnienie

1). Zasady opodatkowania podatkiem u źródła.

Przepis art. 21 ust. 1 UPDOP stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających na jej terytorium siedziby lub zarządu, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Dalej, w ust. 2 wskazanego przepisu ustawodawca przewiduje, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednocześnie na podstawie art. 26 ust. 1 UPDOP, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 oraz ust. 2 UPO odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale gdy odbiorca odsetek jest ich właścicielem, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

Z kolei w myśl art. 11 ust. 4 UPO, użyte w tym artykule określenie odsetki oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie są uważane w rozumieniu tego artykułu za odsetki.

2). Interpretacja pojęcia odsetki na gruncie przepisów krajowych i UPO.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby prawidłowo odnieść się do zarysowanego problemu, należy zweryfikować znaczenie pojęcia odsetek na gruncie przepisów krajowych i UPO.

Definicję odsetek można wyprowadzić w oparciu o przepisy K.C. (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459) i ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1876). I tak, w zakresie umowy pożyczki i umowy kredytu bankowego odsetki można zdefiniować jako wynagrodzenie za korzystanie z pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Jest to świadczenie okresowe o charakterze ubocznym, którego spełnienie następuje w takich samych przedmiotach co świadczenie główne (z reguły w formie pieniężnej), w wysokości obliczonej wedle stopy procentowej i czasu korzystania z przedmiotu głównego (Z. Kukulski, W. Nykiel, Opodatkowanie odsetek w Umowie Modelowej OECD, Vademécum Doradcy Podatkowego, nr 71521). Ministerstwo Finansów w oficjalnych interpretacjach również wskazuje na takie rozumienie terminu odsetki (por. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 listopada 2013 r., Znak: IPPB5/423-651/13-2/PS).

Stosownie do art. 11 ust. 4 UPO odsetki to dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych włącznie z premiami i nagrodami związanymi z tymi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Interpretując postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania koniecznym jest odwołanie się do tekstu Modelowej Konwencji OECD, będącej wzorem dla umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz komentarza do niej. Mimo, iż nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa, to stanowią wytyczną w wykładni postanowień i pojęć zawartych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosownie do art. 11 pkt 1 Uwagi wstępne pkt 1 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (z dnia 15 lipca 2014 r., wyd. Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2016), stwierdzono, że Uważa się powszechnie, że określenie odsetki oznacza wynagrodzenie z tytułu pożyczonych pieniędzy i że wynagrodzenie to wchodzi w zakres dochodu z majątku ruchomego.

Zawarty w art. 21 ust. 1 pkt 1 katalog przychodów, obok wskazanych w nim odsetek nie wymienia prowizji, czy innych opłat okołokredytowych. Należy uznać, iż na podstawie wskazanych powyżej różnic pojęciowych odsetki i prowizja nie są pojęciami tożsamymi, - odsetki są przychodami z wierzytelności, zaś prowizja to stałe wynagrodzenie za realizację określonej czynności bankowej - uruchomienie kredytu czy też rozpatrzenie wniosku kredytowego.

Prowizja będąca przedmiotem zapytania nie może być traktowana jako wynagrodzenie za korzystanie z kapitału w czasie, bowiem stanowiła ona stałe wynagrodzenie konsorcjum bankowego za udzielenie Wnioskodawcy kredytu - jest tym samym niezależne od okresu korzystania z kapitału pożyczonego przez banki. Powyższe wnioski będą miały zastosowanie również do innych opłat okołokredytowych takich jak prowizja dla agenta zabezpieczeń, prowizja dla agenta umowy kredytowej, prowizja dla organizatora finansowania. W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie z ww. tytułów nie może być traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z kapitału w czasie (immanentna cecha odsetek). Kwota wynagrodzenia z tytułu opłat okołokredytowych tj. opłaty i prowizje wskazane w stanie faktycznym jako prowizje i opłaty okołokredytowe, nie stanowią świadczenia okresowego o charakterze ubocznym, określonego w wysokości obliczonej wedle stopy procentowej i czasu korzystania z przedmiotu głównego, lecz ma charakter stały, odrębny od udzielonego finansowania.

Zdaniem Wnioskodawcy stałe wynagrodzenie w postaci prowizji i opłat wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz konsorcjum bankowego z siedzibą w Republice Słowacji związane z udzieleniem finansowania, należy zakwalifikować do tytułu określonego mianem zysków przedsiębiorstw wymienionych w art. 7 UPO.

Stosowanie do treści art. 7 ust. 1 UPO zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z uwagi na to, że konsorcjum bankowe z siedzibą w Republice Słowacji nie prowadzi w Polsce działalności poprzez położony w Polsce zakład, na podstawie art. 7 ust. 1 UPO dochody z tytułu wynagrodzenia będą podlegały opodatkowaniu wyłącznie na Słowacji.

Jednocześnie mając na uwadze, że Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej w momencie wypłaty wynagrodzenia w ramach realizowanej transakcji to z uwagi na treść art. 26 ust. 1 UPDOP, nie będzie zobowiązany pobrać zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 UPDOP.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż przedmiotowe należności wypłacane na rzecz konsorcjum bankowego z siedzibą w Republice Słowacji związane z udzieleniem finansowania, określone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie mieszczą się w dyspozycji normy prawnej określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOP, w szczególności nie można ich uznać za przychody z tytułu odsetek, zgodnie ze wskazaną powyżej argumentacją.

Mając na uwadze powyższe Spółka nie będzie zobowiązana, stosownie do art. 26 ust. 1 UPDOP do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych określonego w art. 21 ust. 1 UPDOP z tytułu realizowanych płatności na rzecz konsorcjum bankowego z siedzibą w Republice Słowacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.; dalej jako: ustawa o CIT), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów.

Należy przy tym mieć na uwadze, że w myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jeśli odbiorcą tych przychodów (wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawa) jest rezydent podatkowy z kraju, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, wówczas stawka potrącanego podatku u źródła wynika z tej umowy lub dochód taki może być na podstawie wspomnianej umowy zwolniony z opodatkowania.

W powołanym powyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, został określony konkretny katalog świadczeń, które podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Katalog ten nie jest wyczerpujący, jednakże nie ulega wątpliwości, że inne podlegające opodatkowaniu świadczenia muszą mieć charakter podobny do wskazanych w ustawie.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w omawianej regulacji jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z powyższej regulacji wynika, że osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 pkt 2a omawianej ustawy mają obowiązek pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat. Zatem podmioty te pełnią funkcje płatnika.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa z dnia 18 sierpnia 1994 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (t.j. Dz.U. 1996 r., Nr 30, poz. 131 - dalej: Umowa).

Kwestia opodatkowania odsetek wypłacanych przez polskie podmioty na rzecz słowackich kontrahentów została uregulowana w art. 11 Umowy.

W myśl art. 7 ust. 1 Umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Należy jednak zwrócić uwagę, że stosownie do art. 7 ust. 7 tej umowy, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Oznacza to, że postanowienia umowy, dotyczące opodatkowania zysków przedsiębiorstw są postanowieniami o charakterze ogólnym, które znajdują zastosowanie, gdy nie stosuje się postanowień specjalnych zawartych w innych artykułach, regulujących opodatkowanie poszczególnych kategorii dochodu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 Umowy, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże odsetki, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale gdy odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Jednocześnie art. 11 ust. 4 umowy polsko słowackiej definiuje, jakiego rodzaju dochody należy uznać za odsetki. Zgodnie z tym przepisem, określenie odsetki oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych włącznie z premiami i nagrodami związanymi z tymi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Wykładni ww. postanowień należy dokonywać uwzględniając treść Komentarza do Konwencji Modelowej OECD. Podkreślić należy, iż zgodnie ze stanowiskiem doktryny, pomimo iż Konwencja Modelowa nie stanowi polskiego źródła prawa powszechnie obowiązującego, Polska jako członek OECD ma obowiązek stosowania Konwencji jak i Komentarza. Co więcej, polskie organy podatkowe, aby zapewnić jednolitość stosowania prawa, powinny odwoływać się do Komentarza tak przy stosowaniu, jak i interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (J. Tkaczyk, M. Zdyb. Międzynarodowe Prawo Podatkowe, Opodatkowanie i ubezpieczenia społeczne osób pracujących w Unii Europejskiej, Difin, Warszawa 2006, str. 21).

Zgodnie z ww. definicją (art. 11 ust. 4 umowy polsko słowackiej) oraz Komentarzem do art. 11 Konwencji Modelowej OECD za odsetki należy uznać każde (w związku z wykładnią literalną pojęcia wszelkie) wynagrodzenie za korzystanie z wypożyczonego kapitału a nie tylko oprocentowanie nominalne, ale także opłaty przygotowawcze, manipulacyjne, prowizje i tym podobne.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca Sp. z o.o. z siedzibą na terytorium Polski, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pozyskał finansowanie kredytowe od konsorcjum bankowego z siedzibą w Republice Słowacji. Wszystkie biorące udział w finansowaniu banki mają swoją siedzibę na terytorium Słowacji.

W związku z pozyskaniem finansowania Spółka poniosła szereg wydatków na rzecz wskazanego konsorcjum bankowego. Na wskazane koszty składało się wynagrodzenie za:

• prowizję dla organizatora za zorganizowanie finansowania dla Spółki przez konsorcjum bankowe;
• prowizję płatną co roku dla agenta kredytu za obsługę umowy na finansowanie;
• prowizję dla agenta zabezpieczenia płatne za zapewnienie i administrowanie zabezpieczeniami do umowy finansowania;
• oraz odsetki od finansowania płatne za okres korzystania z finansowania na rzecz każdego z banków finansujących.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy od trzech pierwszych z ww. wskazanych prowizji zwanych prowizjami i opłatami okołokredytowymi należy pobrać i odprowadzić tzw. podatek u źródła.

Zgodnie z zawartą umową o finansowanie, wszelkie kwoty płatne na rzecz banków na podstawie umowy są kwotami netto, a rozliczenie kwoty podatków na terytorium Polski jest realizowane przez Spółkę - klauzula ubruttowienia. Zgodnie z przedmiotową regulacją oraz zawartą między stronami umową, Wnioskodawca jako płatnik podwyższył wartość świadczenia na rzecz banków z tytułu należnych im odsetek o kwotę podatku koniecznego do zapłaty w Polsce na podstawie art. 21 UPDOP w związku z art. 11 UPO oraz pobrał i odprowadził do organu podatkowego właściwą kwotę podatku u źródła od wartości wypłaconych odsetek.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy należy stwierdzić, że wskazane we wniosku prowizje i opłaty okołokredytowe, są wydatkami ściśle związanymi z finansowaniem kredytowym zaciągniętym przez Wnioskodawcę, a więc pozyskaniem wskazanego we wniosku kapitału. Zatem ww. opłaty stanowią odsetki w rozumieniu art. 11 ust. 4 Umowy, jako dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności.

W konsekwencji zgodnie z art. 11 ust. 2 umowy polsko - słowackiej prowizje opisane we wniosku podlegać będą opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do wskazanej we wniosku interpretacji indywidualnej, mającej potwierdzić stanowisko Wnioskodawcy, zauważyć należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnej indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej