Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Spółki wydatki, które zostaną poniesione przez Spółkę na raty kapitałowe należne A. SA. w okresie obowiązywania umowy leasingu po podjęciu przez Spółkę działalności nie objętej Zezwoleniem będą mogły zostać w całości uznane za wydatki kwalifikowane, tj. zaliczone do kosztów inwestycji, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. 2007 r., Nr 42, poz. 274 ze zm., dalej również jako: ustawa o SSE), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku osób prawnych, właściwy w tym zakresie jest przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 CIT, który stanowi iż wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Wnioskodawca uzyskał Zezwolenie, o którym mówi art. 16 ust. 1 ustawy o SSE na prowadzenie określonych rodzajów działalności gospodarczej, tj. na realizowanie działalności produkcyjnej, handlowej oraz usługowej precyzyjnie określonej w Zezwoleniu poprzez kody działalności PKWiU. Podatek niezapłacony przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą na terenie SSE, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie właściwego zezwolenia, stanowi pomoc publiczną udzielaną temu przedsiębiorcy. Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia pomoc udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 CIT stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Wielkość zwolnienia z podatku w ramach udzielonej pomocy regionalnej jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych, kwalifikujących się do objęcia pomocą, tj. od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych. Katalog tych wydatków został określony w § 6 ust. 1 Rozporządzenia, zgodnie z którym za wydatki kwalifikowane uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej Inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu łub dzierżawy.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy Rozporządzenia, należy wskazać, że aby poniesione przez inwestora wydatki mogły być uznane za wydatki kwalifikowane, powinny one:

1. stanowić koszt inwestycji;
2. zostać poniesione po uzyskaniu zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej;
3. pozostawać w związku z realizacją Inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej;
4. zostać przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

Dla uznania kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę za wydatki kwalifikowane nie ma znaczenia, że kompleks produkcyjno-magazynowy będzie częściowo wykorzystywany dla potrzeb prowadzenia działalności komplementarnej przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego. Przepisy nie uzależniają możliwości kwalifikacji wydatków do objęcia pomocą od faktu, czy cała inwestycja jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej wskazanej wprost w Zezwoleniu. Warunkiem zakwalifikowania wydatków do objęcia pomocą jest jedynie to, aby wydatki spełniały warunki wskazane w § 6 ust. 1 Rozporządzenia, a zatem aby były kosztami nowej Inwestycji w rozumieniu § 3 ust. 4 Rozporządzenia i jednocześnie były ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego, ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika, kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych, ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem odpowiedniego traktowania kosztów związanych z nabyciem aktywów objętych najmem albo dzierżawą, innych niż grunty, budynki i budowle oraz przedsiębiorców innych niż mali i średni. Wyjątkiem w tym zakresie są jedynie wydatki na nabycie wartości niematerialnych i prawnych, które muszą spełnić dodatkowe wymagania wskazane w § 6 ust. 3 Rozporządzenia. Mając powyższe na względzie należy uznać, że wydatki ponoszone przez Spółkę na podstawie umowy leasingu na raty kapitałowe należy uznać za mieszczące się w zakresie wskazanym w § 6 ust. 1 Rozporządzenia i jako takie będą one stanowić wydatki kwalifikowane będące podstawą do wyliczenia dopuszczalnej wielkości zwolnienia podatkowego od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 CIT, również w okresie po podjęciu przez Spółkę działalności komplementarnej do działalności objętej Zezwoleniem,

Analogiczne stanowisko do zaprezentowanego przez Wnioskodawcę znalazło potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych wydanych w stanach faktycznych zbliżonych do stanu będącego podstawą niniejszego wniosku:

1. w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 listopada 2010 roku o sygnaturze ITPB3/423-471/10/AW, w której organ stwierdził co następuje: (...) użytkowanie części nieruchomości do działalności nie objętej zezwoleniem, nie stanowi podstawy do ograniczenia traktowania wydatków poniesionych przez Spółkę jako wydatku kwalifikującego się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 w związku z § 3 rozporządzenia w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, będących podstawą do wyliczenia dopuszczalnej wielkości zwolnienia podatkowego od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe oznaczą że przedmiotowe wydatki mogą zostać w całości zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.;
2. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 listopada 2009 roku o sygnaturze ILPB3/423-694/09-2/ŁM, zgodnie z którą,(...) koszty wybudowania magazynu, który wykorzystywany jest zarówno dla potrzeb prowadzenia działalności objętej zezwoleniem, jak i poza jego zakresem, mogą być zaliczone do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.;
3. w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku w dniu 27 sierpnia 2007 r. o sygnaturze BI/4218-0025/07), w której organ stwierdził że,,(..,) koszt nabycia nieruchomości, która będzie wykorzystywana zarówno do działalności określonej w zezwoleniu, jak i do działalności nieobjętej zakresem tego zezwolenia, może zostać uznany za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną. (...) dopuszczalność pomocy publicznej w postaci zwolnienia dochodu do opodatkowania, która to wielkość wyznaczana jest przez wartość inwestycji, pozostaje zawężona do ograniczeń wynikających z § 6 ww. rozporządzenia. Fakt, że nabyta (...) nieruchomość generowała przychody, które nie były objęte zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...) pozostaje bez wpływu na wyznaczenie wielkości pomocy publicznej.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy obecnie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują stosownej metody podziału dla określenia jedynie części wydatków poniesionych na raty kapitałowe należne A. S.A. w okresie obowiązywania umowy leasingu po podjęciu przez Spółkę działalności nie objętej Zezwoleniem, którą można byłoby uznać za wydatki kwalifikowane. Wobec braku stosownych regulacji w tym zakresie należy uznać, mając na względzie racjonalność ustawodawcy, iż przepisy prawa podatkowego nie przewidują odmowy uznania omawianych wydatków w całości za wydatki kwalifikowane również po podjęciu przez Spółkę działalności nie objętej zezwoleniem. W przypadku jednak uznania przez organ podatkowy, iż Spółka nie jest uprawniona do zaliczenia w całości do wydatków kwalifikowanych takich wydatków Spółka przyjmuje, że w konsekwencji organ wskaże, w jakiej części Wnioskodawcy przysługuje prawo do uznania ich za wydatki kwalifikowane i według jakiej metody Spółka powinna tę część skalkulować.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Wnioskodawca jest podmiotem działającym na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia (o którym mowa w art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.; dalej- sse), która jest częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o pdop"), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do § 3 ust.1 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008r. (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 ze zm.) w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, pomoc regionalna udzielona przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6.

Z przepisów § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (...), przy spełnieniu warunków wskazanych w punkcie 1 i 2. Warunki, których spełnienie skutkuje możliwością skorzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym, dotyczą okresu prowadzenia działalności gospodarczej przez małych i średnich przedsiębiorców oraz okresu, w jakim obowiązuje zakaz przenoszenia własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne.

Zgodnie z treścią § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy m.in. na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych (...) zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Natomiast z przepisów § 6 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy. Przy czym, zgodnie z § 6 ust. 4 powyższego rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustała się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Rozporządzenie z dnia 10 grudnia 2008 r. określa jakiego rodzaju wydatki związane z realizacją na terenie sse nowej inwestycji mogą zostać uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą. Użycie przez ustawodawcę stwierdzenia, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się () będące () jednoznacznie oznacza, iż jest to katalog zamknięty. Zatem, a contrario w sytuacji, gdy podatnik prowadzący działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej poniesie wydatki, które nie stanowią żadnej z wymienionych w § 6 rozporządzenia kategorii, to nie mogą one być uznane za wydatki kwalifikowane, tj. zaliczone do kosztów nowej inwestycji, o której mowa w zezwoleniu.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wnioskodawca użytkuje daną Nieruchomość na podstawie umowy leasingu finansowego, o którym mowa w art. 17f ustawy o pdop, ponieważ:

1. na podstawie umowy leasingu Wnioskodawca wprowadził Nieruchomość do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,
2. jednorazowa opłata wstępna jak również suma wszystkich rat kapitałowych składają się na wartość początkową środka trwałego przyjętego przez Wnioskodawcę do użytku,
3. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej w sposób opisany w pkt 2,
4. umowa przewiduje 60 rat kapitałowych, płatnych w okresie obowiązywania umowy.

Podkreślić należy, że jedynie § 6 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, odnosi się wprost do aktywów użytkowanych w ramach leasingu finansowego. Niemniej dotyczy on tylko i wyłącznie nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy. Uwzględniając to wyłączenie należy stwierdzić, wbrew temu co zaprezentował Wnioskodawca, że wydatki, które zostaną poniesione przez Spółkę na raty kapitałowe w okresie obowiązywania umowy zarówno przed jak i po podjęciu przez Spółkę działalności nie objętej zwolnieniem - nie będą mogły zostać uznane za wydatki kwalifikowane, tj. zaliczone do kosztów inwestycji, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę stanowisk organów podatkowych należy wyraźnie podkreślić, że odnosiły się one do innych stanów faktycznych oraz kwestii dotyczącej skutków użytkowania nieruchomości do działalności nie objętej zezwoleniem w świetle art. 17 ust.1 pkt 34 ustawy pdop. Żądne z nich nie dotyczyło sytuacji, w której podmiot prowadzący działalność gospodarczą na terenie sse:

1. uznaje za wydatki kwalifikowane wydatki poniesione w związku z realizacją umowy leasingu finansowego i
2. przedmiot ww. umowy należałby do kategorii grunty, budynki i budowle.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 i 2 uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 600 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie