Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. -Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 14.07.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 07.07.2006r.), uzupełnionego pismem z dnia 04.10.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 05.10.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, odnośnie momentu skorygowania kosztów uzyskania przychodów o wartość zwróconego, nienależnie wypłaconego wynagrodzenia dla byłego pracownika Spółki oraz możliwości w związku z tym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne odprowadzonych do ZUS, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że w grudniu 2005r. byłemu pracownikowi Spółki (umowa rozwiązana w dniu 31.10.2005r.) z powodu błędu systemu płacowego zostało pomyłkowo wypłacone wynagrodzenie w wysokości 3.000,00zł. Koszty wynagrodzenia zostały zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w grudniu 2005r. i wykazane w zeznaniu CIT-8 za 2005r., zaś składki na ZUS od w/w wynagrodzenia zostały zaliczone do k.u.p. w momencie ich zapłaty, tj. w styczniu 2006r. Po zidentyfikowaniu nieprawidłowości Spółka nie dokonała żadnych korekt. W maju 2006r. pracownik zwrócił nienależne wynagrodzenie netto w kwocie 3.000,00zł. Zdaniem Strony, otrzymana kwota zwrotu wynagrodzenia powinna zostać zaklasyfikowana jako przychody podatkowe, bądź zmniejszenie kosztów podatkowych w roku, w którym nastąpił zwrot, czyli w maju 2006r. Natomiast w ocenie Spółki korekta rozliczeń z ZUS nie jest możliwa, gdyż osoba nie jest już pracownikiem Spółki.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest nieprawidłowa. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Natomiast potrącalność kosztów w czasie reguluje art. 15 ust. 4 ustawy, w myśl którego koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z w/w przepisu wynika podstawowa zasada, że koszty poniesione w celu uzyskania przychodów można potrącić w roku podatkowym, w którym wystąpił albo racjonalnie oceniając powinien wystąpić przychód. Istnieje jednak grupa wydatków, które trudno powiązać z konkretnym przychodem. Do takich wydatków należą m.in. ponoszone przez podatnika wynagrodzenia pracowników. Ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów jest zasadne, ponieważ poniesienie ich wiąże się z prowadzoną działalnością gospodarczą i pośrednio wpływa na uzyskiwane przychody. Jednakże wynagrodzenia takie muszą być faktycznie należne i wypłacone pracownikowi za konkretnie wykonane świadczenia na rzecz Spółki. Jeżeli więc nie istniał tytuł do wypłaty wynagrodzenia za grudzień 2005r. pracownikowi, który był zatrudniony w Spółce tylko do dn. 31.10.2005r., brak było podstaw prawnych do zaliczenia ww. wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Zatem w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w kwalifikacji takiego wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów, należy koszty te skorygować. Przyjęcie jednak stanowiska Spółki, zgodnie z którym dokonanie korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość zwróconego przez pracownika wynagrodzenia za grudzień 2005r. przeprowadzone zostałoby poprzez skorygowanie kosztów uzyskania przychodów w 2006r., nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdzenie przez Spółkę błędu dotyczącego 2005r., który spowodował zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę niesłusznie wypłaconego wynagrodzenia oraz zwrot przez byłego pracownika tego wynagrodzenia w maju 2006r., wymaga skorygowania kosztów uzyskania przychodów oraz rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2005r. Związane jest to z tym, że wypłacane byłemu pracownikowi wynagrodzenie za pracę, której pracownik ten, z racji rozwiązania z nim umowy o pracę, faktycznie nie świadczył za rzecz Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogło kiedykolwiek stanowić kosztu uzyskania przychodu. Brak było bowiem tytułu do poniesienia przez Spółkę tego kosztu, co potwierdza fakt jego zwrotu przez byłego pracownika. Mając na uwadze powyższe, także składki na ZUS od w/w wynagrodzenia, naliczone i zapłacone przez Spółkę nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów i winny zostać skorygowane analogicznie jak zwrócone przez pracownika wynagrodzenie. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje fakt, iż pracownik nie jest już zatrudniony w Spółce, a zapłacone składki nie zostały Spółce zwrócone przez ZUS. Należy jednakże zauważyć, iż ustawa z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 1998r. Nr 137, poz. 887 ze zm.) przewiduje możliwość zwrotu nienależnie opłaconych składek do ZUS (powyższe wynika z art. 24 ust. 1 pkt 6c i 6d), jak również korygowanie deklaracji rozliczeniowych oraz imiennych raportów miesięcznych, gdy płatnik stwierdzi, że informacje w nich wykazane, w tym dotyczące podstawy wymiaru i kwoty składki, są nieprawidłowe (art. 41 ust. 6-7 oraz art. 47 ust. 3-36 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).Biorąc powyższe pod uwagę, skorygowane zatem powinny być zeznanie CIT-8 za 2005r. oraz deklaracja CIT-2 za okres 01.01. - 31.01.2006r. Zgodnie bowiem z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. W jednym tylko przypadku nie można dokonać korekty danej deklaracji lub zeznania rocznego, tj. jeżeli toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa. Uprawnienia do skorygowania deklaracji, stosownie do art. 81b § 1 pkt 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej ulega bowiem zawieszeniu - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą.Jeżeli zatem wobec Spółki nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, brak jest przeciwwskazań do złożenia korekty zeznania CIT-8 za 2005r., w którym Spółka błędnie wykazała jako koszty uzyskania przychodów wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres, w którym ten pracownik nie był w Spółce zatrudniony. Skorygowaniu podlegać powinna również deklaracja CIT-2 za 01.01. - 31.01.2006r. w związku z bezpodstawnym ujęciem w kosztach uzyskania przychodów składek ZUS od wynagrodzenia, nie będącego kosztem uzyskania przychodów.Dodatkowo należy zwrócić uwagę, iż w sprawie przedstawionej we wniosku Spółki dokonanie zwrotu przez byłego pracownika kwoty wynagrodzenia nie będzie powodować powstania przychodu w Spółce. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niż zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ wydatek z tytułu przedmiotowego wynagrodzenia nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów z uwagi na niespełnienie warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jego zwrot nie wpływa na przychody podatkowe. Reasumując, zawyżenie kosztów uzyskania przychodów za grudzień 2005r. oraz za styczeń 2006r. Spółka winna wykazać w skorygowanym zeznaniu CIT-8 za 2005r. oraz skorygowanej deklaracji CIT-2 za styczeń 2006r. zgodnie z art. 81 i art. 81b ustawy Ordynacja podatkowa.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.