Temat interpretacji

1. Czy wydatki na nabycie środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) i wydatki na ich eksploatację, na nabycie i eksploatację wyposażenia oraz zakup usług od podmiotów trzecich udostępnianych przez Spółkę Usługodawcy w celu wykonania usługi zarządzania na rzecz Spółki, będą stanowiły dla Niej koszty uzyskania przychodu?
2. Czy skutki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych będą takie same w sytuacji, gdy usługi zarządzania nieruchomościami będą w pewnym zakresie udostępniane przez Spółkę dostawcy usług magazynowo - logistycznych świadczonych wyłącznie dla Spółkę?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2010 r. (data wpływu 19.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 07 października 2010 r. (data wpływu 11.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) zawarł z niezależnym podmiotem specjalizującym się w świadczeniu usług zarządzania i administrowania nieruchomościami (dalej: Usługodawca) umowę o zarządzanie nieruchomościami Spółki. (ang. facility managmen services agreement) zlokalizowanymi w miejscu siedziby głównej oraz w miejscach siedziby oddziałów.

Na podstawie powyższej umowy do obowiązków podmiotu zarządzającego należy organizacja, zarządzanie i nadzór nad działalnością obiektu, a w szczególności świadczenie usług:

• administracyjno - biurowych (np. organizacja recepcji oraz procesu odbioru poczty);
• zarządzania infrastrukturą (zapewnienie serwisu sprzątającego, technicznego, ochrony itp.);
• doradztwa w zakresie optymalizacji wydatków ponoszonych na media (woda, energia elektryczna itp.) oraz wdrażania projektów w tym zakresie.

Spółka natomiast zobowiązała się do zapłaty wynagrodzenia za usługi będące przedmiotem umowy, jak również do udostępnienia na rzecz Usługodawcy powierzchni biurowej w siedzibie głównej Spółki i oddziałów, mebli biurowych, sprzętu IT, telefonów stacjonarnych, kserokopiarek, narzędzi pomiarowych oraz do ponoszenia wszystkich kosztów utrzymania i eksploatacji udostępnionych powierzchni i urządzeń (w tym ponoszenia kosztów zużycia energii elektrycznej, wody, połączeń telefonicznych oraz dostępu do sieci teleinformatycznej). Wszystkie powyższe świadczenia Spółka udostępnia wyłącznie w celu wykonywania przez Usługodawcę obowiązków wynikających z umowy o zarządzanie nieruchomościami Spółki.

Za udostępnianie powyższych pomieszczeń i urządzeń Spółka nie pobiera wynagrodzenia, ponieważ jest ono elementem szerszej, kooperacyjnej współpracy. Korzystanie przez Usługodawcę z ww. pomieszczeń, urządzeń i usług, stanowiących majątek Spółki wpływa na ostateczną cenę usługi świadczonej przez podmiot zarządzający.

Usługodawca świadczy usługi wyłącznie dla Spółki, natomiast od pewnego czasu udostępnia ona część tych usług (np. ochrona, serwis sprzątający) podmiotowi trzeciemu świadczącemu na rzecz Spółki usługi logistyczno - magazynowe na terenie nieruchomości objętych świadczeniem usług zarządzania przez Usługodawcę. Usługi logistyczno - magazynowe są świadczone na terenie przedmiotowych nieruchomości wyłącznie na potrzeby Spółki.

W piśmie z dnia 07 października 2010 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

1. Spółka nabywa od podmiotów trzecich następujące usługi, które są wykorzystywane w działalności Spółki oraz w odpowiednim zakresie udostępniane Usługodawcy (tj. podmiotowi świadczącemu na rzecz Spółki usługi zarządzania i administrowania nieruchomościami): dostawy energii, dostawy wody, odprowadzania ścieków, wywozu śmieci, telekomunikacyjne, usługi IT w zakresie tzw. help desku. Spółka podkreśla, iż udostępnianie tych usług odbywa się poprzez korzystanie z nich przez pracowników Usługodawcy stale przebywających na terenie Spółki z uwagi na wykonywane przez tych pracowników czynności w ramach usług zarządzania i administrowania nieruchomościami, np. serwis sprzątający korzysta z energii elektrycznej i wody, a także z wywozu śmieci (pracownicy korzystają ze śmietników na terenie Spółki, odprowadzenia ścieków będących efektem sprzątania, ale także korzystania z urządzeń sanitarnych przez pracowników Usługodawcy itp.), podobnie osoby zajmujące się ochroną obiektów, obsługą recepcji, korespondencji wychodzącej i przychodzącej (sortowanie, przygotowywanie przesyłek do wysłania itp.).
2. Spółka nie wystawia faktur, ani innych dokumentów obciążających Usługodawcę wynagrodzeniem z tytułu utrzymania i eksploatacji udostępnionych mu powierzchni i urządzeń. Natomiast to, iż Usługodawca korzysta z udostępnionych mu powierzchni i urządzeń znajduje bezpośrednie odzwierciedlenie w wynagrodzeniu pobieranym przez Usługodawcę za usługi zarządzania i administrowania nieruchomościami świadczone przez Usługodawcę na rzecz Spółki. Ekwiwalentem udostępnienia Usługodawcy pomieszczeń i urządzeń jest więc niższe wynagrodzenie za usługi Usługodawcy, którym Usługodawca obciąża Spółkę.
3. Cena za usługi świadczone przez Usługodawcę jest ustalana na zasadzie tzw. open book. Zasada ta polega na tym, że Usługodawca obciąża Spółkę ponoszonymi przez siebie kosztami związanymi z usługami świadczonymi dla Spółki (koszty bezpośrednie, jak i pośrednie) ujmowanymi w księgach rachunkowych Usługodawcy oraz dolicza opłatę ustalaną jako stawka euro za m² (metr kw.) jako tzw. management fee i transition fee. Spółka ma wgląd w księgi Usługodawcy na żądanie. Otrzymuje także raporty, z których wynika jakie rodzajowo koszty i w jakiej wysokości w danym okresie poniósł Usługodawca, którymi następnie obciążył Spółkę. Koszty te nie mogą w danym roku przekroczyć limitu ustalonego wspólnie przez Spółkę i Usługodawcę (tzw. linia odniesienia). W przypadku, gdyby Spółka wystawiała faktury na Usługodawcę z tytułu usług świadczonych przez podmioty trzecie (woda, prąd, ścieki, śmieci itp.) oraz z tytułu udostępnienia powierzchni, urządzeń, to tymi kosztami zostałaby zwrotnie obciążona przez Usługodawcę jako wynagrodzenie za usługi Usługodawcy ustalone zgodnie z ww. zasadą open books. A zatem Spółka zapłaciłaby wyższe wynagrodzenie niż płacone obecnie za te usługi.
4. Spółka zawarła umowę o świadczenie usług logistyczno - magazynowych z podmiotem trzecim. Usługi te są świadczone w budynku stanowiącym własność Spółki i znajdującym się na terenie prowadzenia działalności przez Spółkę. W związku z tym, że Usługodawca świadczy dla Spółki usługi zarządzania i administrowania nieruchomością, w tym usługi ochrony, sprzątania, utrzymania obiektów, to z usług tych korzysta też podmiot świadczący usługi logistyczno - magazynowe na rzecz Spółki, gdyż usługi logistyczno - magazynowe są świadczone w budynku, którym zarządzanie i administrowanie zostało zlecone przez Spółkę Usługodawcy. Udostępnienie tych usług zostało uregulowane umownie pomiędzy Spółką a podmiotem świadczącym na Jej rzecz usługi logistyczno - magazynowe.
5. Usługi zarządzania i administrowania nieruchomością udostępniane przez Spółkę podmiotowi trzeciemu świadczącemu na rzecz Spółki usługi logistyczno - magazynowe są rozliczane w ten sposób, że znajdują odzwierciedlenie w niższym wynagrodzeniu za usługi logistyczno - magazynowe, którym obciążana jest Spółka. Wynagrodzenie za usługi logistyczno - magazynowe ustalane jest w taki sposób, że koszty ponoszone przez podmiot świadczący usługi logistyczno - magazynowe związane ze świadczeniem tych usług są powiększane o 5% narzut. W związku z tym, obciążanie przez Spółkę podmiotu trzeciego kosztami usług Usługodawcy powodowałoby proste zwiększenie wynagrodzenia za usługi logistyczno - magazynowe, gdyż obciążenia te weszłyby do podstawy kosztowej, która powiększona o 5% narzut (marżę) tworzy wynagrodzenie za usługi logistyczno - magazynowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

w podatku dochodowym od osób prawnych.

1. Czy wydatki na nabycie środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) i wydatki na ich eksploatację, na nabycie i eksploatację wyposażenia oraz zakup usług od podmiotów trzecich udostępnianych przez Spółkę Usługodawcy w celu wykonania usługi zarządzania na rzecz Spółki, będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodu...
2. Czy skutki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych będą takie same w sytuacji, gdy usługi zarządzania nieruchomościami będą w pewnym zakresie udostępniane przez Spółkę dostawcy usług magazynowo - logistycznych świadczonych wyłącznie dla Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki (w tym odpisy amortyzacyjne) na składniki majątku nieodpłatnie udostępnione Usługodawcy w celu wykonania usługi zarządzania nieruchomościami na rzecz Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z kolei art. 15 ust. 6 wprowadza zasadę, iż kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Dla ustalenia zatem, czy dany koszt stanowi koszt uzyskania przychodów należy najpierw zbadać, czy nie jest on wymieniony w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a następnie, czy jego poniesienie mogło prowadzić do osiągnięcia przez Spółkę przychodów lub też poniesienie tego kosztu mogło przyczynić się do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Spółki.

Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku podatnika nie zaliczanych do środków trwałych w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służą osobistym celom pracowników i innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą podatnika, natomiast pkt 63 lit. c) tej ustawy stanowi, iż nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Powyższe ograniczenia dotyczące zaliczania odpowiednio wydatków i odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów nie znajdują, w ocenie Spółki, zastosowania w analizowanym stanie faktycznym.

Należy bowiem wskazać, że udostępnione Usługodawcy rzeczowe składniki majątku, niebędące środkami trwałymi nadal są wykorzystywane na potrzeby działalności prowadzonej przez Spółkę, gdyż Usługodawca korzysta z tych składników wyłącznie na potrzeby świadczenia usługi zarządzania nieruchomościami na rzecz Spółki. A zatem przesłanka z art. 16 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest w tym przypadku spełniona i przepis ten nie znajduje zastosowania w sprawie.

Podobnie, nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, nieodpłatne używanie, o którym mowa w tym przepisie, nie jest tożsame z nieodpłatnym udostępnieniem środków trwałych na rzecz usługodawcy na potrzeby wykonywania usługi przez tego usługodawcę. Celem art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w sytuacji, gdy środek trwały nie jest wykorzystywany na potrzeby podatnika ani bezpośrednio, ani poprzez generowanie przychodów z oddania go do używania innemu podmiotowi. Brak jest bowiem jakiegokolwiek racjonalnego uzasadnienia dla różnego z punktu widzenia zaliczalności do kosztów uzyskania przychodów traktowania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wykorzystywanych przez pracowników podatnika w celu wykonania czynności niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej i przez podmiot trzeci świadczący usługi obejmujące wykonywanie tych czynności.

Należy bowiem zauważyć, iż cele związane z osiąganiem przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik może realizować samodzielnie lub korzystając z innych podmiotów usługodawców. Wówczas może jednak pojawić się konieczność zagwarantowania tymże podmiotom odpowiednich warunków umożliwiających świadczenie usług. W związku z tym, wykładnię art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która prowadziłaby do wniosku, iż każde oddanie do używania środka trwałego, za które to używanie nie jest pobierane wynagrodzenie prowadzi do zakazu zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od wartości tego środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów należy odrzucić jako nieodpowiadającą zasadzie racjonalnego prawodawcy.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku środki trwałe są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby podatnika poprzez używanie ich przez Usługodawcę w celu świadczenia usługi zarządzania nieruchomościami na rzecz podatnika, tj. Spółki.

Podobne stanowisko, co do akceptacji jako koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie (w tym odpisów amortyzacyjnych) i eksploatację środków trwałych, wyposażenia i wydatków na nabycie mediów / usług udostępnionych podmiotowi świadczącemu usługi w celu świadczenia tych usług, wyrażane jest w wyrokach sądów administracyjnych oraz interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej w imieniu Ministra Finansów interpretacji podatkowej z dnia 3 marca 2009 r. sygn. ITPB3/423-763/08/AW w odpowiedzi na pytanie: czy koszty Spółki poniesione na utrzymanie i eksploatację, wydanych podmiotowi zarządzającemu, powierzchni biurowych, telefonów i samochodów, koszty ich amortyzacji oraz koszty połączeń telefonicznych będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów wskazał, iż: Koszty te związane są z udostępnianiem powierzchni biurowej w siedzibie Spółki oraz udostępnianiem samochodów osobowych i telefonów (komórkowych i stacjonarnych) wyłącznie do realizacji usług zarządzania. Konieczność ich ponoszenia wynika wprost z umowy jaką zawarła Jednostka z podmiotem zarządzającym. W ocenie tutejszego organu, niezbędne dla funkcjonowania każdego przedsiębiorcy jest prowadzenie w odpowiedni sposób jego spraw (zarządzanie). Tak więc logiczne jest, iż dla efektywnego działania, Spółka w sytuacji gdy uzna to za konieczne zleca zarządzanie osobom posiadającym odpowiednie kwalifikacje w tym zakresie. Wobec powyższego () wydatki na telefony (komórkowe, stacjonarne), na samochody służbowe oraz koszty związane z wydaniem zarządzającemu powierzchni biurowej, które ponoszone są na podstawie umowy zawartej między zarządzającym a Spółką stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 listopada 2007 r. sygn. II FSK 1387/07 podkreślił, iż wydatki w postaci kosztów eksploatacji samochodu, korzystania z telefonu służbowego, amortyzacji komputera, podróży służbowych, należy uznać za koszty uzyskania przychodu w spółce zatrudniającej menedżera na podstawie umowy cywilnoprawnej. A zatem menedżera będącego usługodawcą. Skoro w takim przypadku odpisy amortyzacyjne od środków trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów, to identycznie powinny być traktowane odpisy amortyzacyjne od środków trwałych udostępnionych w celu wykonania usługi usługodawcy nie będącemu osobą fizyczną, lecz osobą prawną tak jak w stanie faktycznym, którego wniosek dotyczy.

Zdaniem Spółki, przedstawionych w pkt powyżej konsekwencji w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych nie zmienia fakt, iż usługi zarządzania nieruchomościami świadczone przez Usługodawcę na rzecz Spółki przy wykorzystaniu udostępnionych przez Spółkę składników własnego majątku, są w pewnym zakresie (w szczególności w zakresie ochrony nieruchomości, obsługi recepcji, sprzątania, utrzymywania nieruchomości w odpowiednim stanie technicznym) udostępniane przez Spółkę podmiotowi trzeciemu świadczącemu w tych nieruchomościach usługi logistyczno - magazynowe wyłącznie dla Spółki na potrzeby świadczenia przez ten podmiot przedmiotowych usług na rzecz Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Należy przy tym zaznaczyć, iż sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1, nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (), przy czym odrębnymi przepisami dotyczącymi prowadzenia ewidencji rachunkowej są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z niezależnym podmiotem specjalizującym się w świadczeniu usług zarządzania i administrowania nieruchomościami (Usługodawca) umowę o zarządzanie nieruchomościami Spółki zlokalizowanymi w miejscu Jej siedziby głównej oraz w miejscach siedziby oddziałów. Na podstawie tej umowy, do obowiązków podmiotu zarządzającego należy organizacja, zarządzanie i nadzór nad działalnością obiektu, a w szczególności świadczenie usług: administracyjno - biurowych, zarządzania infrastrukturą, doradztwa w zakresie optymalizacji wydatków ponoszonych na media oraz wdrażania projektów w tym zakresie. Spółka natomiast, zobowiązała się do zapłaty wynagrodzenia, jak również do udostępnienia na rzecz Usługodawcy powierzchni biurowej w siedzibie głównej Spółki i oddziałów, mebli biurowych, sprzętu IT, telefonów stacjonarnych, kserokopiarek, narzędzi pomiarowych oraz do ponoszenia wszystkich kosztów utrzymania i eksploatacji udostępnionych powierzchni i urządzeń (w tym ponoszenia kosztów zużycia energii elektrycznej, wody, połączeń telefonicznych oraz dostępu do sieci teleinformatycznej). Ponadto, jak podano we wniosku, wszystkie ww. świadczenia udostępniane są wyłącznie w celu wykonywania przez Usługodawcę obowiązków wynikających z umowy o zarządzanie nieruchomościami Spółki.

Mając powyższe na względzie, zauważyć należy, iż niezbędne dla funkcjonowania każdego przedsiębiorcy jest prowadzenie w odpowiedni sposób jego spraw (zarządzanie). Stąd logicznym i uzasadnionym jest, iż dla efektywnego działania, Spółka w sytuacji, gdy uzna to za konieczne zleca zarządzanie osobom posiadającym odpowiednie kwalifikacje w tym zakresie.

Odnosząc się jednak do kwestii udostępniania na rzecz Usługodawcy rzeczowych składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych, należy mieć na uwadze postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku podatnika, nie zaliczanych do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służą osobistym celom pracowników i innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą podatnika.

Powyższe oznacza, iż wyłączenie z kosztów ww. kategorii wydatków może mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli składnik majątku podatnika nie jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służy osobistym celom osób fizycznych lub bez uzasadnienia znajduje się poza siedzibą podatnika, co niewątpliwie jest sprawą podlegającą indywidualnej ocenie w konkretnym stanie faktycznym. W przedmiocie sprawy, rzeczowe składniki majątku nie zaliczone do środków trwałych udostępniane są wyłącznie w celu wykonywania usług administrowania i zarządzania nieruchomościami Spółki, zlokalizowanymi w miejscu siedziby głównej oraz w miejscach siedziby oddziałów, w tym w szczególności świadczenia usług administracyjno - biurowych, zarządzania infrastrukturą, doradztwa w zakresie optymalizacji wydatków ponoszonych na media oraz wdrażania projektów w tym zakresie. Tym samym, ograniczenie wynikające z treści art. 16 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania w analizowanym stanie faktycznym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika również, iż Usługodawcy udostępniane są środki trwałe.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie należy zauważyć, iż środki trwałe służą osiąganiu przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczone w dłuższym okresie czasu. Innymi słowy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na nabycie, wytworzenie albo ulepszenie środka trwałego lub też na nabycie wartości niematerialnych i prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), lecz zużycie tych środków i wartości, mierzone amortyzacją (art. 15 ust. 6 tej ustawy).

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Rozważyć zatem należy, czy w przedstawionych okolicznościach, Wnioskujący oddaje środki trwałe do nieodpłatnego używania, albowiem taka sytuacja wyklucza uwzględnienie odpisów amortyzacyjnych w kosztach podatkowych. Wobec braku w przepisach podatkowych pojęcia nieodpłatny należy stosować wykładnię językową, zgodnie z którą nieodpłatny to nie wymagający opłaty; taki za który się nie płaci, bezpłatny (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003). Nieodpłatnym jest zatem świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązku wzajemnego świadczenia na rzecz dającego.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że udostępnienie Usługodawcy środków trwałych bez pobierania opłaty za korzystanie z nich nie ma charakteru nieodpłatnego świadczenia, bowiem znajduje ono bezpośrednie odzwierciedlenie w wynagrodzeniu pobieranym przez Usługodawcę za usługi zarządzania i administrowania nieruchomościami Spółki jest ono niższe.

W świetle powyższego, udostępnienie Usługodawcy pomieszczeń i urządzeń stanowiących własność Spółki, bez pobierania opłat za korzystanie z nich, nie stanowi czynności, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak zatem podstaw do zastosowania normy wyrażonej w tym przepisie i wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej udostępnionych Usługodawcy przez Spółkę środków trwałych.v

Reasumując, wydatki ponoszone przez Spółkę, tj. odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych, wydatki na eksploatację środków trwałych, wydatki na nabycie i eksploatację wyposażenia oraz zakup usług od podmiotów trzecich udostępnianych przez Spółkę Usługodawcy w celu wykonania na Jej rzecz usługi zarządzania i administrowania nieruchomościami, spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika również, iż Wnioskodawca udostępnia część usług świadczonych przez Usługodawcę podmiotowi trzeciemu, wykonującemu wyłącznie na potrzeby Spółki usługi logistyczno - magazynowe. Usługi te wykonywane są na terenie nieruchomości objętych świadczeniem usług zarządzania i administrowania. Rozliczenie udostępnionych przez Spółkę usług zarządzania i administrowania nieruchomością znajduje swoje odzwierciedlenie w wysokości wynagrodzenia za usługi logistyczno - magazynowe, którym obciążana jest Spółka jest ono niższe.

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, iż okoliczność udostępnienia przez Spółkę części usług zarządzania i administrowania nieruchomościami podmiotowi trzeciemu pozostaje bez wpływu na podatkową kwalifikację wydatków będących przedmiotem wniosku.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że zapadła ona w sprawie konkretnego zainteresowanego i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Podobnie na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć wskazane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego.

Ponadto dodaje się, iż wniosek Spółki w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną nr ILPP2/443-1112/10-4/AD, wydaną w dniu 15 października 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP2/443-1112/10-4/AD, interpretacja indywidualna
ITPB3/423-763/08/AW, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu