Temat interpretacji

Czy na podstawie wyciągów pobranych z systemu bankowości elektronicznej (i wydrukowanych w siedzibie Spółki) Spółka będzie miała prawo (na zasadach ogólnych - tak jak w przypadku wyciągów w formie papierowej) ujmować jako koszty uzyskania przychodów wszelkie opłaty pobierane przez bank i prowizje bankowe (takie jak m.in.: opłaty za prowadzenie rachunku, prowizje za przelewy, prowizje od zaangażowania, prowizje przygotowawcze itd.) oraz odsetki od zaciągniętych kredytów, jak również rozliczać różnice kursowe według zasad identycznych jak dla wyciągu bankowego w formie papierowej odebranego w placówce banku (tj. według przyjętej zasady FlFO) ?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.05.2010 r. (data wpływu 13.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokumentowania kosztów uzyskania przychodów wyciągami bankowymi pobranymi z systemu bankowości elektronicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokumentowania kosztów uzyskania przychodów wyciągami bankowymi pobranymi z systemu bankowości elektronicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność handlową, głównie w zakresie obrotu stalą.

Spółka dotychczas odbiera osobiście w placówkach banków, w których Spółka posiada rachunki bankowe, wyciągi bankowe w formie tradycyjnej papierowej. Powyższe wyciągi opatrzone są adnotacja że są wydrukiem komputerowym i nie wymagają podpisów i stempli bankowych. Nie są podpisane przez żadnego pracownika banku ani też nie są opatrzone pieczęcią banku. Ponadto Spółka ma możliwość pobierania wyciągów bankowych z systemu bankowości elektronicznej (za pomocą Internetu), które zawierają te same informacje o operacjach bankowych.

Różnią się tylko tym, że wyciągi papierowe drukowane są na papierze firmowym banku zawierającym logo oraz stopkę banku ze szczegółowymi danymi (tj. jak np. wysokość kapitału zakładowego, numer REGON, nr KRS, nr NIP). Wyciągi pobierane w formie elektronicznej nie zawierają stopki, niemniej jednak zawierają nazwę banku oraz adres. Dane dotyczące szczegółów operacji bankowych, jak również pozostałe dane dotyczące m.in. sposobu numeracji wyciągów, oznaczania dat, prezentowania sald itd. są prezentowane w taki sam sposób zarówno na wyciągach papierowych, jak i pobieranych elektronicznie. Spółka zamierza zrezygnować z odbierania wyciągów papierowych z placówek banków i ujmować operacje bankowe w księgach rachunkowych na podstawie wyciągów pobieranych z systemu bankowości elektronicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie wyciągów pobranych z systemu bankowości elektronicznej (i wydrukowanych w siedzibie Spółki) Spółka będzie miała prawo (na zasadach ogólnych - tak jak w przypadku wyciągów w formie papierowej) ujmować jako koszty uzyskania przychodów wszelkie opłaty pobierane przez bank i prowizje bankowe (takie jak m.in.: opłaty za prowadzenie rachunku, prowizje za przelewy, prowizje od zaangażowania, prowizje przygotowawcze itd.) oraz odsetki od zaciągniętych kredytów, jak również rozliczać różnice kursowe według zasad identycznych jak dla wyciągu bankowego w formie papierowej odebranego w placówce banku (tj. według przyjętej zasady FlFO) ...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo rozpoznawać w/w prowizje, opłaty bankowe, różnice kursowe udokumentowane wyciągami bankowymi pobranymi z systemu bankowości elektronicznej przez Internet i wydrukowanymi w siedzibie Spółki jako koszt uzyskania przychodów na zasadach ogólnych - tak jak w przypadku tradycyjnych wyciągów papierowych odbieranych w placówkach banków.

Banki działając w oparciu o ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe przekazują Spółce wyciągi bankowe bez podpisów i stempli bankowych. Prawo bankowe dopuszcza też możliwość przekazywania wyciągów bankowych w formie elektronicznej. Zakres informacji o operacjach bankowych jest taki sam zarówno w przypadku wyciągów papierowych odebranych w placówce banku, jak i na wydruku pobranym z systemu bankowości elektronicznej.

Zdaniem Spółki bez znaczenia dla możliwości rozliczania kosztów podatkowych pozostaje fakt, kto dokonuje wydruku - bank czy Spółka.

Wyciągi pobrane elektronicznie zawierają dane określone w art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, nie zawierają podpisu wystawcy, niemniej jednak art. 21 ust. 1a UoR dopuszcza taką możliwość.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka przywołała interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14.09.2009r, sygn. IBPBI/2/423-688/09/PP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. dalej także updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Podkreślić przy tym należy, iż każdy koszt należy indywidualnie oceniać pod kątem spełnienia ustawowych przesłanek określonych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Zatem aby zaliczyć dany koszt do podatkowych kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie znajduje się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy,

• ma charakter definitywny (bezzwrotny).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie determinuje sposobu dokumentowania określonych wydatków odsyłając w tym zakresie do przepisów ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze zm., dalej także: uor) na mocy art. 9 ust. 1 updop, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a 16m.

W myśl art. 20 ust. 2 uor podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej zwane dowodami źródłowymi ().

Dowody, o których mowa w tej ustawie muszą spełniać wymogi określone w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, tj. zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,
4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,
5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

W myśl art. 21 ust. 1a tej ustawy można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub techniki dokumentowania zapisów księgowych.

Zgodnie z art. 728 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm. zwanej dalej kc) bank jest obowiązany przesyłać posiadaczowi co najmniej raz w miesiącu bezpłatnie wyciąg z rachunku z informacją o zmianach stanu rachunku i ustaleniem salda, chyba że posiadacz wyraził pisemnie zgodę na inny sposób informowania o zmianach stanu rachunku i ustaleniu salda. Posiadacz może zatem wyrazić zgodę co do odmiennego od kodeksowego sposobu informowania. Forma pisemna, o której mowa w art. 728 § 2 kc, może być zastąpiona, na podstawie art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), formą elektroniczną.

W myśl art. 7 ust. 1 prawa bankowego oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej. Z kolei art. 7 ust. 3 tej ustawy stanowi, że jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności.

Dowód w postaci wyciągu bankowego zawiera nie tylko opis operacji finansowych dokonywanych przez jednostkę, ale także kwoty pobrane przez bank z tytułu świadczonych usług bankowych, np. wysokość prowizji bankowych. Wyciąg, na którym widnieją w/w kwoty można uznać za dowód poniesienia określonych wydatków, tj. z tytułu opłat, prowizji, odsetek itp., a także zastosowanego kursu przeliczeniowego waluty. Zakres informacji o operacjach bankowych jest identyczny, niezależnie od tego, czy Wnioskodawca odbiera wyciągi w formie papierowej, czy elektronicznej.

W opinii tut. Organu podatkowego łączna subsumcja powołanych norm prawnych nie pozostawia wątpliwości, iż wydruk z systemu bankowości elektronicznej będzie mógł być uznany za dokument spełniający wymogi dowodu księgowego i podstawę zaliczenia określonych pozycji do kosztów uzyskania przychodów.

Nadto zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (w postępowaniu podatkowym).

W konsekwencji, w świetle stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka ma prawo rozpoznawać w/w prowizje, opłaty bankowe, różnice kursowe udokumentowane wyciągami bankowymi pobranymi z systemu bankowości elektronicznej przez Internet i wydrukowanymi w siedzibie Spółki jako koszt uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (tak jak w przypadku tradycyjnych wyciągów papierowych odbieranych w placówkach banków) - należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IBPBI/2/423-688/09/PP, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie