Temat interpretacji

Czy poniesione przez podatnika wydatki na nabycie opisanej wyżej licencji należy traktować jako wydatki na nabycie podlegającej amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też jako wydatki na nabycie usługi informatycznej, podlegającej zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w całości w momencie poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2009 r. (data wpływu 07.05.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków poniesionych na nabycie oprogramowania komputerowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków poniesionych na nabycie oprogramowania komputerowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik zawarł z kontrahentem świadczącym usługi informatyczne umowę nazwaną umową licencyjną, na podstawie której nabył prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego E. (jest to informatyczny system wymiany informacji na platformę urządzeń klasy X i Y na platformę ZZZ).

Właścicielem majątkowych praw autorskich do oprogramowania jest kontrahent podatnika (Licencjodawca), który posiada wyłączne prawo do wprowadzania do obrotu oraz do udzielania licencji na korzystanie z tego programu.

Z udzielonej licencji wynika, że używanie, kopiowanie lub przekazywanie oprogramowania w inny sposób niż określony w niniejszej licencji, bez wyrażenia zgody przez Licencjodawcę jest zabronione. Zakres licencji ustalono w ten sposób, że Licencjodawca udzielił podatnikowi niewyłącznego i nieprzenoszalnego prawa do korzystania z oprogramowania E. (dostarczonego w postaci kodu wynikowego) wraz z dołączoną do niego dokumentacją wyłącznie dla potrzeb prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, w zakresie i na warunkach określonych w niniejszej licencji.

W ramach udzielonej licencji podatnik uprawniony jest do wyświetlania, stosowania i przechowywania oprogramowania w pamięci komputera. Udzielone podatnikowi prawa nie obejmują ani bezpośrednio, ani poprzez domniemanie, żadnych innych praw niż wyraźnie wymienione w licencji. W szczególności licencjobiorca nie ma prawa dokonywania jakichkolwiek zmian kodu wynikowego oprogramowania E., znaków identyfikacyjnych umieszczonych na oprogramowaniu oraz dołączonej do niego dokumentacji.

Prawo do używania przez licencjobiorcę oprogramowania wraz z dołączoną do niego dokumentacją jest ograniczone terytorialnie do obszaru Polski. Podatnik, jako licencjobiorca nie może zmieniać, adaptować, przekładać, tłumaczyć czy też dekompilować oprogramowania. Podatnik nie może również tworzyć żadnych pochodnych prac twórczych bazujących na oprogramowaniu oraz dołączonej do niego dokumentacji, ani zlecać tych prac innym podmiotom ani też udzielać innych licencji, zbywać lub przekazywać w rozliczeniu, bądź udostępniać w jakiejkolwiek formie (łącznie z wynajmowaniem, dzierżawą czy oddawaniem w odpłatne bądź nieodpłatne używanie) oprogramowania lub załączonej dokumentacji oraz praw wynikających z niniejszej licencji. Kody programowe stanowiące własność Licencjodawcy nie mogą być wykorzystywane do innych celów niż do normalnego używania oprogramowania.

Udostępnienie tego oprogramowania Podatnikowi następuje w ten sposób, że pracownik Licencjodawcy instaluje oprogramowanie na komputerze Podatnika, przekazuje urządzenia przenośne X i Y, z którymi program współpracuje, nie pozostawia natomiast Podatnikowi żadnego nośnika, na którym program został zainstalowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez podatnika wydatki na nabycie opisanej wyżej licencji należy traktować jako wydatki na nabycie podlegającej amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też jako wydatki na nabycie usługi informatycznej, podlegającej zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w całości w momencie poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają nabyte oraz nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania (m.in.) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe (pkt 4) i licencje (pkt 5), jeżeli przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok, a prawa te wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Wątpliwość dotyczy podatkowej kwalifikacji wydatków ponoszonych przez podatnika na podstawie opisanej wyżej umowy nazwanej umową licencyjną.

Ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przewiduje dwie możliwości dysponowania autorskimi prawami majątkowymi (w tym prawami do programu komputerowego), tj. przeniesienie autorskich praw majątkowych (z którymi bez wątpienia nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie) oraz licencję, rozumianą zgodnie z art. 41 ust. 2 Prawa autorskiego jako umowa o korzystanie z utworu, obejmująca pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

W myśl art. 74 ust. 4 Prawa autorskiego, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, przy czym w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

W świetle opisanej wyżej umowy, podatnik jako licencjobiorca otrzymał jedynie uprawnienie do korzystania z oprogramowania, nie nabywając żadnych uprawnień wymienionych w art. 74 ust. 4 Prawa autorskiego, gdyż nie przysługuje mu ani prawo do zwielokrotnienia programu, jego tłumaczenia lub dokonywania zmian ani też do rozpowszechniania programu. Innymi słowy, uprawnienia nabyte przez podatnika na podstawie umowy nazwanej licencyjną nie upoważniają podatnika do korzystania z programu na polach eksploatacji wymienionych w powołanym przepisie Prawa autorskiego.

Ponieważ na podstawie umowy nie doszło do przejścia na podatnika autorskich praw majątkowych, powstaje pytanie, czy podatnik nabył licencję w rozumieniu prawa autorskiego, a w konsekwencji - czy zasadne jest potraktowanie wydatków związanych z opisaną umową jako wydatków poniesionych w związku z nabyciem wartości niematerialnej i prawnej, jaką zgodnie z ustawą podatkową jest licencja.

Podatnik stoi na stanowisku, że na podstawie opisanej wyżej umowy nie nabył licencji w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nabycie oprogramowania komputerowego (ściślej rzecz ujmując: nabycie prawa do używania programu komputerowego) nie może być utożsamione z nabyciem licencji. Skoro w umowie podatnikowi nie przyznano żadnych uprawnień, o których mowa w art. 74 ust. 4 Prawa autorskiego, nie może być mowy o udzieleniu licencji. Uprawnienia, o których mowa w art. 75 ust. 2 powołanej ustawy przysługują mu z mocy samego prawa z chwilą nabycia egzemplarza programu, czy to w postaci nośnika, czy też w ramach usługi informatycznej.

Wskazać należy, że zgodnie z poglądem wyrażonym w piśmiennictwie umowami licencyjnymi - dla celów podatkowych - są tylko takie umowy, które czasowo zezwalają na następujące postępowanie: kopiowanie, dystrybucję i modyfikację; te elementy mogą występować łącznie wszystkie, tylko dwa z nich lub nawet pojedynczo. (por. R. Karas, Opłata licencyjna bądź opłata za nabycie praw autorskich do programu komputerowego a podatek od towarów i usług, Doradztwo Podatkowe 2001/5/3).

W orzecznictwie przyjęty jest pogląd zgodnie z którym, o tym czy przedmiotem obrotu jest program komputerowy, jako utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o Prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.), niepodlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też egzemplarz programu komputerowego będący towarem w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), mają okoliczności faktyczne sprawy, a w szczególności treść umowy, której przedmiotem jest program komputerowy (por. wyrok NSA z 24 listopada 2003 r., sygn. akt FSA 2/03, wyrok NSA z 30 czerwca 2005 r., sygn. akt FSK 2540/04).

Taki pogląd wyrażają również organy podatkowe. Minister Finansów w piśmie z dnia 30 listopada 2006 r. (znak: DD7-033-320/TK/06-1089) przyjął, że Jeżeli więc umowa (...) nie przenosi praw autorskich ani nie daje prawa do użytkowania prawa autorskiego, a korzystający może eksploatować taki program komputerowy wyłącznie na potrzeby własne i nie ma prawa do modyfikacji oraz dalszej odprzedaży cudzych praw majątkowych - nie dochodzi wówczas do zapłaty, którą można by zakwalifikować jako należność z tytułu praw autorskich (por. również pismo Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 lipca 2005 r. (znak: 1401/PD-42030Z-33/05/BB, postanowienie Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 30 marca 2007 r., znak: ŁUS-II-2-423/9/07/JB).

Podsumowując, o tym czy mamy do czynienia z udzieleniem licencji, decydują poszczególne postanowienia umowy pomiędzy stronami, odnoszące się do zakresu uprawnień strony, która nabywa oprogramowanie. Jeżeli Podatnik mocą umowy ma prawo tylko używać program na własne potrzeby, nie mając prawa do kopiowania, modyfikacji, czy też dalszej odsprzedaży (udzielania sublicencji), wówczas nie dochodzi do udzielenia licencji na korzystanie z programu komputerowego.

Umowa, której stroną jest Podatnik, nosi bardziej cechy umowy o świadczenie usług informatycznych, niż umowy licencyjnej w rozumieniu prawa autorskiego. Ponieważ tego rodzaju wydatek nie mieści się w definicji środka trwałego ani wartości niematerialnej i prawnej, uznać należy, że wydatki poniesione przez podatnika podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów, jako wydatki na nabycie usługi informatycznej na zasadach ogólnych, tj. w momencie poniesienia wydatku zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

DD7-033-320/TK/06-1089, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu