Temat interpretacji
1. Czy zobowiązanie z tytułu programu lojalnościowego powinno zostać uwzględnione w kalkulacji podatkowej wartości firmy?
2. Czy w momencie wydania nagród w zamian za punkty, Bank ma prawo rozpoznać koszty podatkowe niezależnie od tego, czy punkty wymienione na nagrody zostały nabyte przez uczestnika, w momencie kiedy program prowadzony był przez przedsiębiorstwo X, czy już przez Bank?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2009 r. (data wpływu 21 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kalkulacji podatkowej wartości firmy oraz kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kalkulacji podatkowej wartości firmy oraz kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Bank nabył przedsiębiorstwo X. W zakupionej firmie prowadzony był program lojalnościowy skierowany do kontrahentów. Zgodnie z tym programem, kontrahent (uczestnik programu), który osiągnął określony wolumen sprzedaży otrzymywał punkty. Punkty mogą być wymieniane na nagrody. Uczestnik programu dysponujący odpowiednią ilością punktów, sam decyduje czy i kiedy wymieni je na nagrody, a każdy punkt ma określoną wartość pieniężną. Uczestnik może przekazać zdobyte przez siebie punkty innemu uczestnikowi programu. Uczestnik, któremu w przeciągu 3 kolejno następujących miesiącach nie przyznano punktów, może zostać wykluczony z programu. Zgodnie z umową sprzedaży przedsiębiorstwa, Bank bezwarunkowo przejął wszelkie długi i zobowiązania wynikające m.in. z programu lojalnościowego.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Czy zobowiązanie z tytułu programu lojalnościowego powinno zostać uwzględnione w kalkulacji podatkowej wartości firmy...
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.
Zgodnie z art. 16g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość firmy stanowi dodatnia różnica pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa, a wartością rynkową składników majątkowych. Zgodnie z definicją składników majątkowych zawartą w art. 4a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile nie zostały uwzględnione w cenie nabycia. Zatem, w celu kalkulacji wartości firmy kluczowym staje się ustalenie, czy dana pozycja rozliczeń międzyokresowych kosztów stanowi dług w rozumieniu cywilistycznym, który związany jest z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Porównując zakres znaczeniowy cywilnoprawnego pojęcia dług oraz bilansowego pojęcia zobowiązanie, należy przyjąć, że pojęcie dług ma węższy zakres znaczeniowy i obejmuje tylko te zobowiązania, które nie mają charakteru warunkowego, przyszłego i niepewnego. Potwierdzają to interpretacje organów skarbowych m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w decyzji z 14 lipca 2005 r. (sygn. IS.I/3-4231/12/05) stwierdził, iż przy ustaleniu wartości firmy nie należy uwzględniać m.in. rezerw na zobowiązania, które nie mieszczą się pod pojęciem długów, gdyż są jedynie szacunkiem kwot przyszłych zobowiązań i przejęcie przez spółkę wszystkich wynikających z bilansu zobowiązań zbywanego przedsiębiorstwa nie musi skutkować koniecznością ich faktycznego wykonania.
W związku z powyższym, przejęte wraz z nabyciem przedsiębiorstwa X zobowiązanie z tytułu programu lojalnościowego nie stanowi długu w rozumieniu cywilistycznym. Sam fakt nabycia punktów nie oznacza, że w rzeczywistości zostaną one zrealizowane. Tym samym, Bank nie powinien uwzględniać w kalkulacji podatkowej wartości firmy zobowiązania z tytułu programu lojalnościowego.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.
Zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązanie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa przechodzi na nabywcę przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy jest związane z przyszłymi przychodami tego przedsiębiorstwa. Zgodnie z definicją kosztu podatkowego (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), kosztem są również wydatki mające na celu zabezpieczenie i utrzymanie źródła uzyskania przychodu, a nie tylko takie wydatki, które wygenerują w przyszłości przychód. Nie zapłacenie tego wydatku przez Bank mogłoby spowodować utratę kontrahentów Banku (kanałów sprzedaży), a także utratę dobrej reputacji.
W związku z tym, że Bank nie powinien tego zobowiązania uwzględniać w kalkulacji podatkowej wartości firmy, należy je zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie wydania nagród w zamian za punkty.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Z powyższego przepisu wynika, iż aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów musi zaistnieć związek przyczynowo skutkowy pomiędzy jego poniesieniem, a uzyskanym przychodem. Ponadto nie można uznać za koszt uzyskania przychodów wydatku spełniającego ww. warunek, lecz wskazanego przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ww. ustawy jako wydatek niestanowiący kosztu podatkowego. Zatem należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie ich źródła.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka nabyła przedsiębiorstwo, w którym prowadzony był program lojalnościowy dla kontrahentów. Zgodnie z umową sprzedaży przedsiębiorstwa, Spółka przejęła wszelkie długi i zobowiązania nabytego przedsiębiorstwa, m.in. z programu lojalnościowego.
Zgodnie z ww. programem lojalnościowym, jego uczestnik, który osiągnął określony wolumen sprzedaży otrzymywał punkty. Punkty mogą być wymieniane na nagrody. Uczestnik programu dysponujący odpowiednią ilością punktów, sam decyduje czy i kiedy wymieni je na nagrody, a każdy punkt ma określoną wartość pieniężną. Uczestnik może przekazać zdobyte przez siebie punkty innemu uczestnikowi programu. Uczestnik, któremu w przeciągu 3 kolejno następujących miesiącach nie przyznano punktów, może zostać wykluczony z programu.
Spółka ustosunkowując się do przedstawionego stanu faktycznego wskazała, iż kosztem są również wydatki mające na celu zabezpieczenie i utrzymanie źródła uzyskania przychodu, a nie tylko takie wydatki, które wygenerują w przyszłości przychód.
Wobec powyższego, wydatki, którymi obciążana jest Spółka (koszty zakupu nagród w programie lojalnościowym), jako koszty służące zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów, a jednocześnie nie ujęte w katalogu negatywnym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczone być mogą do kosztów uzyskania przychodów.
Zatem zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Natomiast w myśl art. 15 ust. 4e tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Reasumując powyższe, Spółka ma prawo rozpoznać koszty uzyskania przychodów w momencie wydania nagród w zamian za punkty, niezależnie od tego, czy punkty wymienione na nagrody zostały nabyte przez uczestnika, w momencie kiedy program prowadzony był przez przedsiębiorstwo X, czy przez Spółkę.
Jednocześnie należy dodać, iż obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu