Temat interpretacji
Czy udostępnienie, w ramach umowy dostarczania ciepła, przez odbiorcę pomieszczenia, w którym znajduje się węzeł cieplny wnioskodawcy, służący dostawie ciepła tylko do tego odbiorcy - właściciela (i) budynku, w zakresie opisanym w stanie faktycznym stanowi świadczenie nieodpłatne w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i skutkuje powstaniem po stronie wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, którego ustalenie następuje na podstawie art. 12 ust. 6 pkt 3 tej ustawy?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych użyczenia Spółce pomieszczenia, w którym znajduje się węzeł cieplny - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 marca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych użyczenia Spółce pomieszczenia, w którym znajduje się węzeł cieplny.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca (będący przedsiębiorstwem energetycznym) dostarcza ciepło odbiorcom na podstawie zawartych z nimi umów. Ciepło dostarczane jest siecią ciepłowniczą i za pośrednictwem węzłów cieplnych indywidualnych lub grupowych. Węzeł indywidualny obsługuje tylko jeden obiekt - właściciela/i (odbiorcy ciepła). Natomiast grupowy węzeł cieplny obsługuje więcej niż jeden obiekt. Węzły (czyli połączone ze sobą urządzenia) stanowią własność wnioskodawcy lub odbiorcy (odbiorcy przypisywani są do grup taryfowych zależnie od własności tych urządzeń).
Pytanie dotyczy stanu faktycznego, w którym wnioskodawca jest właścicielem indywidualnego węzła cieplnego (obsługującego jeden obiekt). Urządzenia tego węzła, z zasady, są zainstalowane w pomieszczeniu budynku będącego własnością odbiorcy ciepła (i odbierającego ciepło za pośrednictwem tegoż węzła). Zgodnie z postanowieniami umowy dostarczania ciepła, łączącej odbiorcę i wnioskodawcę, w zakresie obowiązków występujących po stronie odbiorcy jest m.in. zobowiązanie do nieodpłatnego udostępnienia pomieszczenia, w którym zamontowany jest węzeł cieplny stanowiący własność dostawcy. Oczywistym jest, że pomieszczenie to odbiorca udostępnia wnioskodawcy celem realizacji zobowiązań umownych w zakresie dostarczania ciepła.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy udostępnienie, w ramach umowy dostarczania ciepła, przez odbiorcę pomieszczenia, w którym znajduje się węzeł cieplny wnioskodawcy, służący dostawie ciepła tylko do tego odbiorcy - właściciela (i) budynku, w zakresie opisanym w stanie faktycznym stanowi świadczenie nieodpłatne w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i skutkuje powstaniem po stronie wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, którego ustalenie następuje na podstawie art. 12 ust. 6 pkt 3 tej ustawy.
Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie, w ramach umowy dostarczania ciepła, przez odbiorcę pomieszczenia, w którym znajduje się węzeł cieplny wnioskodawcy, służący dostawie ciepła tylko do tego odbiorcy - właściciela(i) budynku, nie jest świadczeniem nieodpłatnym stanowiącym przysporzenie majątkowe wnioskodawcy, którego wartość podlega ustaleniu zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 3 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).
Wnioskodawcę i odbiorcę łączy umowa wzajemna w ramach, której wnioskodawca zobowiązany jest do dostarczenia do odbiorcy zamówionego ciepła, w tym przy użyciu własnego węzła, natomiast odbiorca zobowiązany jest m.in. do udostępnienia pomieszczenia, w którym zlokalizowany jest ten węzeł. Udostępnienie pomieszczenia następuje tylko w celu realizacji przez wnioskodawcę zobowiązań wynikających z łączącej go z odbiorcą umowy. Nie ma możliwości technicznej dostawy ciepła, za pośrednictwem węzła indywidualnego, do innego obiektu - odbiorcy. Zgodnie z umową dostarczania ciepła zarówno odbiorca jak i dostawca mają szereg innych obowiązków.
Zdaniem Spółki, Wnioskodawca nie uzyskuje przysporzenia majątkowego z tytułu nieodpłatnego udostępnienia przez odbiorcę pomieszczenia węzła cieplnego, które jest jednym z elementów wynikającym z łączącej strony umowy wzajemnej. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi ŁUS-II-2-423/185/07/AG, zawartej w piśmie z dnia 7 września 2007 r. cyt: "Podstawową zaś cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonywania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Nie ma tutaj znaczenia, czy oba świadczenia mają taką samą a nawet podobną wartość finansową bowiem ważne jest przekonanie stron o ekwiwalentności tych świadczeń." Interpretacja Urzędu dotyczyła analogicznej sytuacji jak przedstawionej w niniejszym wniosku.
Spółka nadmienia, że koszty z tytułu najmu pomieszczeń węzłów cieplnych, tak grupowych jak i indywidualnych nie są uwzględniane w kalkulacji cen i stawek opłat za ciepło, sporządzanych zgodnie z przepisami prawa energetycznego. Oznacza to, iż pobieranie przez odbiorców opłat j.w. traktowane jest jako coś wyjątkowego (zasadnego np. w przypadkach obsługiwania przez dany węzeł odbiorców trzecich), w przeciwnym razie koszty te stanowiłyby koszty uzasadnione danej grupy odbiorców i byłyby uwzględnianie w kalkulacji cen i stawek opłat.
W przypadkach, gdy odbiorcy za udostępnienie pomieszczeń węzłów cieplnych pobierają opłaty (najmu), stosownie do zapisów § 17 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193, poz. 1423), koszty te przedsiębiorstwo energetyczne uwzględnia w rozliczeniach tylko z tymi odbiorcami, do których ciepło jest dostarczane za pomocą tych urządzeń, na zasadach ustalonych w umowie sprzedaży ciepła.
Zatem w stanie faktycznym objętym wnioskiem Spółki, naliczanie odpłatności (czynszu najmu) przez odbiorcę za udostępnienie pomieszczenia węzła cieplnego (indywidualnego) prowadziłoby do obciążenia kosztami z tego tytułu jego samego (tego samego odbiorcy i w tej samej wysokości), co stanowi działanie nieracjonalne.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach