Ad. 1

Spółka stoi na stanowisku, że prowadzenia działalności na terenie SSE w oparciu o dwa zezwolenia strefowe, nie nakłada na Spółkę obowiązku wydzielenia i przyporządkowania dochodu korzystającego ze zwolnienia odpowiednio pod każde z zezwoleń.

W ocenie Spółki brak jest podstawy prawnej, która nakładałaby na podatnika obowiązek prowadzenia odrębnej ewidencji celem ustalania dochodu zwolnionego spod opodatkowania, przypadającego na każde z zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie strefy. Zgodnie z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej przez osobę prawną na terenie strefy w ramach zezwolenia są zwolnione z podatku dochodowego na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Z art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o PDOP wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie określonym w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym zwolnienie to dotyczy wyłącznie dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Również regulacje obu rozporządzeń formujących zasady prowadzenia działalności na terenie strefy, nie nakładają obowiązku wyodrębnienia i przyporządkowania dochodu odpowiednio do każdego zezwolenia. Odpowiednio w § 5 ust. 3 rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 14 września 2004r. (Dz. U. Nr 222, poz. 2251 ze zm., zwanej w dalszej części rozporządzeniem sse z 2004r.), które ma zastosowanie do Zezwolenia A oraz § 5 ust. 3 rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 02 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 ze zm. zwanej w dalszej części rozporządzeniem sse z 2006r.), dotyczące Zezwolenia B, wskazano, że w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Zgodnie ze wskazanym przepisem, obowiązek wyodrębnienia uzyskiwanego dochodu powstanie tylko w odniesieniu do działalności prowadzonej na terenie strefy oraz poza strefą. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, cała działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie (względem tej prowadzonej poza obszarem SSE).

Ustawodawca nie zdefiniował, o jak dalekie wyodrębnienie ewidencyjne oraz organizacyjne działalności prowadzonej na terenie strefy chodzi. Niemniej nie ma przesłanek, które kazałyby domniemywać, że konieczne jest wyodrębnienie działalności w ramach obu zezwoleń strefowych. Dlatego w ocenie Spółki wymogi dotyczące prowadzenia stosownej ewidencji rachunkowej oraz wyodrębnienia organizacyjnego mają na celu jedynie prawidłowe ustalenie dochodu opodatkowanego oraz dochodu zwolnionego z opodatkowania. W ramach dochodu osiągniętego na podstawie dwóch zezwoleń nie ma zatem obowiązku wyodrębnienia przychodów i kosztów przypadających na każde z zezwoleń odrębnie.

Również na gruncie regulacji ustawy o PDOP brak jest przepisów, które nakładałyby obowiązek wyodrębnienia dochodów w ramach każdego zezwolenia. W art. 7 ust. 1 i 2 stanowi, że przedmiot opodatkowania stanowi przychód. Podstawą opodatkowania jest dochód, czyli nadwyżka przychodu nad kosztami jego uzyskania. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o PDOP przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP lub za granicą, jeśli dochody z tych źródeł są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu osiągnięcia przychodu zwolnionego spod opodatkowania. Przedsiębiorca w celu ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, zobowiązany jest jedynie wyłączyć odpowiednio przychody oraz koszty działalności strefowej. Prowadzona przez niego ewidencja księgowa powinna umożliwić ustalenie tych wartości. Spółka powinna móc ustalić sumę kosztów strefowych oraz przychodów strefowych. Nie ma zatem potrzeby ustalania tych wartości odpowiednio na każde zezwolenie. Na gruncie regulacji ustawy o PDOP wymóg ten jest zatem bezprzedmiotowy.

Spółka pragnie zaznaczyć, że również przepisy regulujące zasady prowadzenia ewidencji księgowej dla celów podatkowych, nie wspominają o takim obowiązku. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w powyższym przepisie są przepisy ustawy o rachunkowości. Formułują one reguły prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wytyczne w zakresie prowadzenia księgowości zarówno dla działalności strefowej jak i pozastrefowej są takie same. Ustawodawca nie przewidział również szczególnych rozwiązań dla rozliczenia działalności strefowej prowadzonej w oparciu o dwa zezwolenia. Reasumując, Spółka jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy, czyli w sposób pozwalający m.in. na określenie kwoty dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych. Brak jest natomiast wymogu dodatkowego podziału dochodów działalności prowadzonej na terenie strefy dla projektów strefowych związanych z odrębnymi zezwoleniami. Spółka zaznacza, że inwestycja realizowana w ramach Zezwolenia B jest rozbudową inwestycji wykonanej w ramach Zezwolenie A. W wyniku podjętych prac, nie nastąpi zmiana charakteru oraz przedmiotu produkcji. Spółka nadal będzie wytwarzać produkty objęte zakresem Zezwolenia A. Proces produkcyjny wyrobów strefowych funkcjonalnie będzie dotyczyć inwestycji zrealizowanych w ramach obu zezwoleń. Przykładowo do wytworzenia wyrobu gotowego będą wykorzystane zarówno maszyny zakupione w ramach Zezwolenia A jaki i Zezwolenia B. Tym samym mając na uwadze fakt, że zakres zwolnienia określony w Zezwoleniu A jest tożsamy z zakresem zwolnienia w Zezwoleniu B, niemożliwe będzie przypisanie przychodów oraz kosztów do odpowiedniego zezwolenia. Nie będą istnieć obiektywne przesłanki, które pozwoliłyby przypisać dochód odpowiednio do jednego zezwolenia.

Podobne stanowiska do przedstawionego powyżej zajmują obecnie organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w piśmie z 31 października 2008r. Sygnatura ITPB3/423-414/08/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 15 października 2008r. Sygnatura IBPB3/423-661/08/MO oraz w piśmie z dnia 1 października 2008r. Sygnatura IP-PB3-423-426/07-3/KB.

Ad 2.

Spółka uważa, że jeśli wystarczające jest ustalenie dochodu zwolnionego z opodatkowania łącznie dla obu zezwoleń, to powinna ona dokonywać dyskontowania całej uzyskanej pomocy publicznej najpierw na dzień wydania pierwszego zezwolenia, a po wyczerpaniu przysługującego w ramach pierwszego zezwolenia limitu pomocy, na dzień wydania drugiego zezwolenia.

Pomocą publiczną z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest zwolnienie spod opodatkowania dochodów uzyskanych na ternie strefy w oparciu o otrzymane zezwolenie strefowe. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach określa metody przeliczania pomocy publicznej (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 ze zm.) § 4 pkt 2a stanowi, że dla ulgi podatkowej, polegającej na obniżeniu wysokości podatku, a w szczególności zwolnienia z podatku, pomoc publiczną stanowi różnica między kwotą podatku należnego bez uwzględniania ulgi a kwotą podatku po jej uwzględnieniu.

Za dzień uzyskania pomocy publicznej, Spółka traktuje dzień 31 marca każdego kolejnego roku podatkowego. Zgodnie z art. 2 pkt 11b ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej pod pojęciem dzień udzielenia pomocy rozumie się dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złożenia zeznania rocznego - w przypadku udzielenia pomocy w formie ulgi w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Spółka nie wyodrębnia dochodu strefowego na każde zezwolenie. Zgodnie z analizą dotycząca zapytania pierwszego, Spółka nie ma obowiązku dokonania takiego podziału, a ponadto z uwagi na zakres inwestycji zrealizowanej w ramach Zezwolenia B oraz charakter prowadzonej działalności, przypisanie przychodów oraz kosztów odpowiednio do każdego z zezwoleń jest niemożliwe. Wydatki inwestycyjne w ramach Zezwolenia B ponoszone są na rozbudowę inwestycji zrealizowanej w ramach Zezwolenia A. Ponadto w związku z realizacją inwestycji objętej Zezwoleniem B, Spółka nie zmienia przedmiotu działalności, asortymentu wytwarzanych produktów. Proces produkcji funkcjonalnie obejmuje inwestycje zrealizowane w ramach obu zezwoleń. W konsekwencji niemożliwe będzie również obiektywne przypisanie przychodów lub kosztów wytworzenia tego produktu odpowiednio do jednego z zezwoleń. Ponadto oba zezwolenia mają tożsamy zakres przedmiotowy zwolnienia.

W związku z powyższym, do dnia wykorzystania pomocy publicznej przysługującej w ramach Zezwolenia A, całą pomoc publiczną uzyskaną na dzień 31 marca kolejnego roku podatkowego, Spółka dyskontuje wyłącznie na dzień uzyskania Zezwolenia A. Jako pomoc publiczną odpowiednio uznaje niezapłacony podatek od sumy dochodów strefowych. W roku podatkowym, w którym suma otrzymanej pomocy publicznej zdyskontowanej na dzień uzyskania Zezwolenia A przekroczy koszty kwalifikowane zdyskontowane na dzień uzyskania Zezwolenia A (maksymalną intensywność pomocy publicznej dla Zezwolenia A), Spółka rozpocznie rozliczanie pomocy publicznej w ramach zezwolenia B. Spółka będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego, do dnia, kiedy suma udzielonej pomocy publicznej dyskontowanej na dzień uzyskania Zezwolenia B, przekroczy koszty kwalifikowane drugiej inwestycji (maksymalną intensywność pomocy dla Zezwolenia B).

Pomoc publiczna przyznana w postaci zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie otrzymanego zezwolenia jest pomocą limitowaną. Spółka zobowiązana jest kontrolować wielkość wykorzystanej pomocy publicznej. W ramach każdego zezwolenia przyznawany jest inny limit pomocy. Maksymalna intensywność pomocy publicznej w ramach każdego zezwolenia, uzależniona jest między innymi od poziomu poniesionych wydatków kwalifikowanych na inwestycję objętą danym zezwoleniem oraz przysługującej inwestorowi maksymalnej intensywności pomocy publicznej.

Zezwolenie A zostało wydane w dniu 19 grudnia 2000r., czyli w stanie prawnym, kiedy obowiązywało rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej z 1996r. (dalej rozporządzenie sse 1996r.). Następnie Spółka zgodnie z dyspozycją art. 6 ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z 2003r. (dalej ustawa sse 2003r.) wystąpiła z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę zezwolenia. W konsekwencji zgodnie z art. 5 ustawy nowelizującej ustawę o sse, ograniczono zakres przysługującej Spółce pomocy publicznej.Maksymalna intensywność pomocy regionalnej wynosi dla Zezwolenia A 50% kosztów inwestycyjnych poniesionych do dnia 31 grudnia 2006r.

Względem podmiotów, które wystąpiły o zmianę zezwolenia w oparciu o przepisy ustawy o sse 2003r., zastosowanie znalazła również regulacji art. 7 tej ustawy. Stanowi on, że różnica między kwotą podatku należnego i zapłaconego przez podatnika w terminie złożenia deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu a kwotą podatku, która podlegałaby zapłacie przy uwzględnieniu zwolnień przysługujących Spółce w stanie prawnym na dzień 31 grudnia 2000r., podlega wpłacie na Fundusz Strefowy. Wraz z momentem wykorzystania przyznanego limitu pomocy publicznej, uiszczany przez Spółkę podatek, od dochodów osiągniętych z tytułu działalności strefowej w ramach Zezwolenia A, który w oparciu o regulacje rozporządzenia sse z 1996r. korzystałby ze zwolnienia, przekazywany jest przez właściwy urząd skarbowy na Fundusz Strefowy. Innymi słowy, skoro na gruncie rozporządzenie sse z 1996 r. Spółce przysługiwało 100% zwolnienie z podatku dochodowego przez pierwsze 10 lat prowadzenia działalności na terenie sse, liczone od dnia wystawienia pierwszej faktury sprzedaży wyrobu wytworzonego na terenie strefy, a następnie 50% zwolnienie do końca istnienia sse, to zmiana wprowadzona nowelizacją ustawy o sse z dnia 2 października 2003 r. polega na tym, iż po wyczerpaniu limitu pomocy publicznej przysługującej na Zezwolenie A, płacony podatek (najpierw w wysokości 100% podatku, do momentu gdy upłynie 10 letni okres liczony od dnia rozpoczęcia działalności przez Spółkę, a następnie w wysokości 50% podatku) od dochodów strefowych, które korzystałyby na podstawie wcześniejszych przepisów ze zwolnienia, przekazywany jest przez urząd skarbowy na wyodrębniony rachunek Funduszu Strefowego w Banku Gospodarstwa Krajowego.

Natomiast w ramach zezwolenia B Spółka uzyskała prawo do zwolnienia spod opodatkowania, w oparciu o regulacje rozporządzenia sse 2006 r. W § 4 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że maksymalna intensywność pomocy publicznej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, wynosi 40% dla obszarów należących do województwa śląskiego.

Zatem odnośnie kosztów inwestycyjnych kwalifikowanych, jakie Spółka poniesie w ramach drugiej inwestycji, przysługuje jej limit pomocy w wysokości 40% tych kosztów. Po wyczerpaniu tego limitu pomocy Spółka będzie normalnie uiszczać na rachunek urzędu skarbowego podatek dochodowy od dochodu uzyskanego na terenie sse w oparciu o Zezwolenie B.

Spółka uważa, iż wobec braku obowiązku dzielenia dochodu uzyskanego na terenie sse pod każde z dwóch posiadanych zezwoleń (a więc wobec braku obowiązku ustalania odrębnie przychodów i kosztów, jakie uzyskuje i ponosi w związku z każdym z zezwoleń),niewykonalne jest wyodrębnienie dochodu, jaki uzyskuje ona w ramach Zezwolenia A, celem obliczenia od tego dochodu przypadającego na niego zwolnienia z podatku dochodowego, a w konsekwencji określenia, jaka wartość tego podatku powinna być przekazana na rachunek Funduszu Strefowego (po wyczerpaniu limitu pomocy przysługującego w ramach Zezwolenia A). Należy zwrócić ponadto uwagę, iż w celu kontroli wysokości wykorzystanej pomocy publicznej, ustawodawca nałożył na Spółkę obowiązek dyskontowania pomocy. Zgodnie z § 9 rozporządzenia sse z 2004r. oraz rozporządzenia sse z 2006r., koszty inwestycji oraz wielkość pomocy dyskontuje się na dzień uzyskania zezwolenia. Dyskonto służy zapewnieniu porównywalności kwot poniesionych wydatków oraz otrzymanej pomocy na przestrzeni kilku lat. Zadaniem dyskonta pomocy publicznej jest zwaloryzowanie wydatków i pomocy publicznej, poprzez uwzględnienie zmian wartości pieniądza w czasie.

Zgodnie z powyższym, suma pomocy publicznej otrzymanej na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy w ramach Zezwolenia A nie może przekroczyć 50% kosztów kwalifikowanych, zdyskontowanych na dzień uzyskania zezwolenia tj. 19 grudnia 2000 r., a w ramach Zezwolenia B nie może przekroczyć 40% kosztów kwalifikowanych zdyskontowanych na dzień uzyskania tego zezwolenia tj. 22 maja 2007 r. Adekwatnie więc cała uzyskana pomoc publiczna (w formie zwolnienia z podatku dochodowego) będzie dyskontowana najpierw na dzień 19 grudnia 2000 r. (data wydania Zezwolenia A), a po wyczerpaniu jej limitu, na dzień 22 mają 2007 r. (data wydania Zezwolenia B).

Jeśli Spółka nie ma obowiązku wyodrębnienia i przyporządkowania dochodu strefowego do każdego zezwolenia strefowego, postępuje prawidłowo dyskontując całą otrzymaną pomoc w postaci zwolnienia z podatku, najpierw na dzień uzyskania Zezwolenia A, a po wykorzystaniu przysługującego limitu w ramach Zezwolenia A, na dzień uzyskania zezwolenia B. Z uwagi na fakt, że Spółka korzysta z pomocy publicznej w oparciu o dwa zezwolenia oraz przy założeniu że nie ma obowiązku wydzielenia dochodu strefowego na każde z zezwoleń odrębnie, podatek z tytułu działalności strefowej zacznie uiszczać dopiero po wykorzystaniu pomocy przyznanej w ramach Zezwolenia A oraz Zezwolenia B.

Wraz z momentem, kiedy pomoc publiczna dyskontowana na dzień uzyskania Zezwolenia B przekroczy 40% kosztów kwalifikowane drugiej inwestycji zdyskontowane na dzień uzyskania Zezwolenia B, Spółka zobowiązana będzie opodatkować wszystkie dochody uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością na terenie sse.

Od tego momentu w ocenie Spółki powstanie również obowiązek wpłaty odpowiedniej części podatku na Fundusz Strefowy. W ocenie Spółki odmienna interpretacja przytoczonego przepisu jest niedopuszczalna oraz bezprzedmiotowa. Ustawodawca wprost zaznaczył, że na Fundusz Strefowy przekazywany jest podatek z działalności strefowej (w wysokości różnicy pomiędzy płaconym podatkiem a wcześniejszym zakresem zwolnienia). W ocenie Spółki dopiero w momencie, kiedy powstanie obowiązek zapłaty podatku od dochodów strefowych, powstanie odpowiednio obowiązek dokonania wpłaty na Fundusz Strefowy. W art. 7 ust. 6 ustawy o sse z 2003r. zostało wyraźnie podkreślone, że wpływy o których mowa w ust. 2" czyli wpływy z podatku dochodowego od dochodów osiągniętych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, są przekazywane przez naczelników urzędów skarbowych, właściwych do poboru podatku dochodowego, na rachunek Funduszu Strefowego.

Wraz z tym momentem powstanie również obowiązek składania odpowiednich informacji, o których mowa w Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie przekazywania i rozliczania wpływów z podatku dochodowego na rachunek Funduszu Strefowego z dnia 22 lutego 2005 r. W okresie kiedy dochody osiągnięte z działalności strefowej w całości korzystają ze zwolnienia, na Spółce nie ciąża obowiązki związane z dokonaniem wpłaty na Fundusz Strefowy czy też obowiązek złożenia stosownych informacji. Podobne stanowisko w tej kwestii zajął również Drugi Śląski Urząd Skarbowy w Bielsku-Białej w piśmie z dnia 7 marca 2006r. Sygnatura PDP/423-4/06/15432. Organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika, który uważał, że w przedstawionej sytuacji na podstawie art. 7 ust 4 ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych Spółka nie jest zobowiązana do składania informacji SSE-M oraz SSE-R, ponieważ nie przekazuje podatku dochodowego na rachunek środków specjalnych. Spółka korzysta ze zwolnienia podatkowego w ramach limitu dopuszczalnej pomocy publicznej określonej w art. 5 ust 2 pkt 1b". W odpowiedzi organ wskazał, że skoro Spółka korzysta ze zwolnienia od podatku całości osiąganego dochodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy na podstawie stosownego zezwolenia, nie ma obowiązku załączania do CIT-2 i CIT-8 informacji, o której mowa w art. 7 ust. 3 powołanej wyżej ustawy z dnia 2 październik 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Nadmienić należy, iż z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1550) oraz
• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548).

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

IBPB3/423-661/08/MO, interpretacja indywidualna
IP-PB3-423-426/07-3/KB, interpretacja indywidualna
ITPB3/423-414/08/MK, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach