Temat interpretacji

Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników niepełnoprawnych sfinansowane z funduszu ZFRON?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników niepełnoprawnych - jest prawidłowe, jednakże z innych przyczyn niż przedstawiono we wniosku.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników niepełnoprawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Zakładem Pracy Chronionej na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.); jest zwolniony z podatków, m.in. z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jako dysponent środków 90% uzyskanego zwolnienia Spółka przekazuje na Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, na tzw. fundusz ZFRON (art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b).

W przedstawionej sytuacji Spółka uznaje, iż środki tego funduszu ZFRON stanowią środki własne podatnika. Środki z funduszu Spółka przeznacza między innymi na wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych, w szczególności:

• na zakup, modernizację, remont maszyn i urządzeń,
na wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu,
• na modernizację, remont rozbudowę,
• na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 6 i 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810).

Wydatki te stanowią pomoc de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 86 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006 r. str. 5) oraz w rozumieniu § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Dokumentem potwierdzającym poniesienie wydatku jest faktura VAT, bądź rachunek oraz potwierdzenie przelewu ze środków ZFRON.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki:

1. na wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu do potrzeb osób niepełnosprawnych,
2. na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników niepełnoprawnych,

sfinansowane z funduszu ZFRON...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź w zakresie wydatków wymienionych w punkcie drugim. Odpowiedź w zakresie wydatków wymienionych w punkcie pierwszym zostanie udzielona odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników są kosztem uzyskania przychodów z racji przypisania wydatku, jako przysporzenia dla pracodawcy oraz uznania wydatku, jako pomocy de minimis w myśl rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 86 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006 r. str. 5).

Spółka uważa, iż mimo uznania za koszt uzyskania przychodów wynagrodzeń brutto, w których zawarty jest podatek dochodowy od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów statystycznie należy uwzględnić wymienione wydatki sfinansowane ze środków funduszu ZFRON.

Ponadto jak wyjaśnia Spółka stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W jej przypadku wymienione wydatki są powiązane z osiąganym przychodem i jednocześnie nie są wymienione w spisie wydatków w art. 16 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z innych przyczyn niż przedstawiono we wniosku.

Zakłady Pracy Chronionej są obowiązane tworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON) i są jego dysponentami. Zasady tworzenia i przeznaczania środków funduszu określają przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zmianami).

Na mocy art. 31 ust. 1 tej ustawy, prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej w stosunku do tego zakładu jest zwolniony z:

1. podatków, z zastrzeżeniem ust. 2, z tym że:



1. z podatków od nieruchomości, rolnego i leśnego na zasadach określonych w przepisach odrębnych,
2. z podatku od czynności cywilnoprawnych jeżeli czynność przez niego dokonana pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzeniem zakładu;
2. opłat, z wyjątkiem opłaty skarbowej i opłat o charakterze sankcyjnym.

Natomiast w myśl art. 31 ust. 3 prowadzący zakład pracy chronionej przekazuje środki uzyskane z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1, na:

1. Fundusz w wysokości 10%,
2. zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych w wysokości 90%;

W świetle art. 33 ust. 2 tej ustawy, fundusz rehabilitacji tworzy się w szczególności:

1. ze środków, o których mowa w art. 26a ust. 5 pkt 2 oraz w art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b i pkt 2,
2. z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z odrębnymi przepisami,
3. z wpływów z zapisów i darowizn,
4. z odsetek od środków zgromadzonych na rachunku funduszu rehabilitacji,
5. ze środków pochodzących ze zbycia środków trwałych zakupionych ze środków funduszu, w części niezamortyzowanej.

Tak więc zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych tworzony jest między innymi ze środków własnych firmy, jak również z dotacji i subwencji.

Środki z tego funduszu są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków (art. 33 ust. 4 wskazanej ustawy).

Rodzaje wydatków, szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystania tych środków określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 245, poz. 1810).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 tego rozporządzenia, środki funduszu rehabilitacji przeznacza się między innymi na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych ze środków ZFRON (tworzonego ze zwolnień podatkowych i opłat) wydatków na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych osób niepełnosprawnych, wskazać należy, że stosownie do zapisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Definicja kosztów uzyskania przychodów znajdująca się w tym przepisie wskazuje, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z gramatycznej wykładni tego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zatem, podatnik ma prawo odliczyć od przychodów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, o ile wykaże, że ich poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub też zabezpieczało źródło przychodów. Ważne jest także, aby poniesiony wydatek nie znajdował się w katalogu wydatków, zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. takich, których ustawodawca nie pozwała zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Aby zatem można było dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów musi on spełniać następujące przesłanki:

• służyć osiągnięciu (zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła) przychodu, czyli zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia oraz
• nie być wymieniony przez ustawodawcę w katalogu kosztów wyłączonych spośród kosztów uzyskania przychodów.

Należy zwrócić jednak uwagę, iż co do zasady odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika nie uważa się za koszty uzyskania przychodów; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy (art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a cytowanej ustawy). Z ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie wynika, iż odpisy i wpłaty na ZFRON mogą obciążać koszty działalności, zatem odpisy te nie mogą być kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy. Dopiero wydatki poniesione ze środków ZFRON, z wyjątkiem określonych odpowiednio w art. 16 ust. 1, będą kosztami uzyskania przychodów.

Wydatki na szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników niepełnosprawnych spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Ponadto należy wskazać, że zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych nie dotyczy sytuacji, gdy wydatkowane kwoty ZFRON pochodzą z dofinansowania, dotacji, subwencji, tj. ze środków pochodzących z zewnątrz. W takim bowiem przypadku część wydatków, która sfinansowana została ze środków zewnętrznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie podkreślić trzeba, iż z uwagi na zakres wniosku, tj. przedstawiony stan faktyczny i postawione pytanie, nie podlegało ocenie w ramach tej interpretacji indywidualnej twierdzenie Spółki o możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów wynagrodzeń brutto.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy