Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.07.2008r. (data wpływu 07.07.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie opodatkowania odsetek uzyskiwanych od środków zgromadzonych na rachunku bankowym z tytułu wpłat kaucji mieszkaniowych przez najemców lokali jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.07.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania odsetek uzyskiwanych od środków zgromadzonych na rachunku bankowym z tytułu wpłat kaucji mieszkaniowych przez najemców lokali.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest administratorem domów mieszkalnych. Do jej podstawowej działalności należy zarządzanie nieruchomościami mieszkalnymi na podstawie umów dzierżawy zawartych z Gminą Miejską. Jednym z obowiązków podatnika wynikającym z wyżej przytoczonych umów jest zawieranie, rozwiązywanie lub zmiany umów we własnym imieniu zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa ze wskazanymi przez gminę najemcami. W związku z realizacją tego obowiązku Spółka zawiera umowy najmu lokali mieszkalnych i zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego oraz postanowieniami Uchwały Zarządu Gminy Miejskiej pobiera od najemców kaucje zabezpieczające pokrycie należności z tytułu najmu lokali. Wpłacane kaucje są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym. Odsetki uzyskane od środków zdeponowanych na wspomnianym rachunku zwiększają wartość kaucji proporcjonalnie do udziału kaucji danego najemcy w ich ogólnej wartości. W momencie zwrotu kaucji mieszkaniowej najemcy jest ona wypłacana na podstawie postanowień Uchwały Gminy Miejskiej w kwocie zwaloryzowanej, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, czyli zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu Cywilnego. Kwotę waloryzacji Spółka ustaliła w wysokości odsetek uzyskanych w wyniku jej zdeponowania na rachunku bankowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki od środków zgromadzonych na wyodrębnionym rachunku bankowym z tytułu wpłat kaucji mieszkaniowych zabezpieczających pokrycie należności z tytułu najmu lokali, zwracane następnie najemcom razem z kaucją jako waloryzacja, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w momencie otrzymania na rachunek bankowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki uzyskiwane od środków zgromadzonych na rachunku bankowym z tytułu wpłat kaucji mieszkaniowych zwracane następnie najemcom razem z kaucją jako jej waloryzacja nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Kaucja jest to pewna suma pieniężna, którą wpłaca się jako gwarancję dotrzymania zobowiązania i zabezpieczenie wypłaty odszkodowania w razie nie wywiązania się z tego zobowiązania, jednocześnie przewidując zwrot tej należności. Kaucja stanowi przez cały okres własność najemcy, a nie podmiotu zarządzającego lokalem mieszkalnym, który może zaspokoić się z kaucji jedynie w razie zaistnienia określonych przesłanek. Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego zwrot kaucji następuje w kwocie zwaloryzowanej, nie niższej niż kaucja pobrana. Waloryzacja kaucji stanowi więc urealnienie wartości siły nabywczej wpłaconej w pieniądzu, jest więc składnikiem kaucji. Odsetki otrzymane w wyniku zdeponowania kaucji mieszkaniowej na rachunku bankowym, będące waloryzacją kaucji również stanowią własność najemcy i zarządzający lokalami mieszkalnymi nie mają możliwości rozporządzania nimi jak własnymi.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy odsetki te nie są uznane za przychód zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie podlegają opodatkowaniu. Podobne stanowisko jak podaje Spółka - zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 1998r. (sygn. S.A./Sz 1305/97), który wskazał, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publiczno prawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak własnymi.

Zdaniem Spółki otrzymane odsetki przysparzają majątku wpłacającemu kaucję, a nie wnioskodawcy i dlatego nie są uznane za przychód wnioskodawcy, ale stanowią przychód wpłacającego kaucję w momencie wypłaty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia kaucji. Słownik języka polskiego W. Doroszewskiego definiuje kaucję jako sumę pieniężną złożoną jako rękojmię dotrzymania umowy i stanowiącą odszkodowanie w razie niedotrzymania umowy; zastaw, zabezpieczenie, gwarancja. Istotą kaucji jest co do zasady jej zwrotny charakter. W przypadku braku zastrzeżeń co do wykonania umowy, albo w ogóle w razie jej wykonania, kaucja podlega zwrotowi na rzecz tego podmiotu, który kaucji udzielił.

Jak stanowi przepis art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei przychodem z działalności gospodarczej zgodnie z art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy są także kwoty należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

O tym, czy środki pieniężne otrzymane z tytułu kaucji są zaliczane do przychodów na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych decyduje fakt czy zwiększają one aktywa majątkowe, a tym samym czy Spółka dysponuje tymi środkami jak własnymi.

Z uwagi na swój charakter zwrotny otrzymanie i zwrot kaucji jest zatem neutralne dla Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych. Otrzymanie kaucji nie wiąże się z koniecznością rozpoznania przychodu przez Spółkę. Dopiero z chwilą wystąpienia okoliczności uzasadniających zatrzymanie kaucji Spółka zobowiązana będzie rozpoznać przychód.

W podobny sposób należy traktować odsetki uzyskiwane przez Spółkę od środków zgromadzonych na rachunku bankowym z tytułu wpłat kaucji mieszkaniowych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka pobiera od najemców lokali kaucje zabezpieczające pokrycie należności z tytułu najmu lokali. Wpłacane kaucje Spółka gromadzi na wyodrębnionym rachunku bankowym. Odsetki uzyskane w wyniku zdeponowania na rachunku bankowym kaucji, będące jej waloryzacją, Spółka wraz z wartością wpłaconej kaucji zwraca najemcom. Działanie takie nie powoduje powiększenia aktywów majątkowych Spółki, a więc odsetki otrzymane w wyniku zdeponowania kaucji mieszkaniowej na rachunku bankowym, zwracane następnie najemcom razem z kaucją jako jej waloryzacja, nie będą stanowić dla Spółki przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W kwestii powoływanych przez Spółkę we wniosku interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnego stanu faktycznego i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.